“Charlie-san…”Habang humihikbi, pinagalaw ni Nanako ang mga gulong ng kanyang wheelchair papunta kay Charlie.Mabilis na humakbang si Charlie papunta sa kanya at tinanong, “Ito-san, ayos ka lang ba?”“Oo, ayos lang ako…” Tumango nang masigla si Nanako, pagkatapos, tinakpan niya ang kanyang mukha at umiyak nang mapait habang dumaloy sa kanya ang mga emosyon.Sa sandaling ito, hindi siya malungkot dahil muntikan na siyang mamatay, ngunit nalula siya sa biglang pagdating ni Charlie, sa punto na hindi niya makontrol ang mga emosyon niya.Nang makita siyang umiiyak, itinaas ni Charlie ang kanyang kamay, marahan na hinimas ang likod ng malamig na kamay ni Nanako, at sinabi nang malamig, “Ayos lang ito, Ito-san. Ayos na ang lahat ngayon. Huwag ka nang umiyak.”Pinunasan ni Nanako ang mga luha niya, umiling siya, at sinabi, “Hindi ako umiiyak dahil sa nangyari…”Pagkatapos nito, itinaas niya ang kanyang tingin, na puno ng matinding pagmamahal at pag-ibig, at sinabi niya habang patuloy
Read more