Semua Bab Nakakahumaling na Pag-ibig : Bab 371 - Bab 380

Nang matapos na si Ling Yiran sa trabaho niya sa restaurant, sinabi niya kay Zhuo Qianyun, ang kanyang amo, “Ate Zhuo, pwede ba ako mag day off bukas nang hapon? Gusto ko sanang dalawin ang puntod ng nanay ko at magbigay galang.”Kahit na ang kasunod na araw ay ‘Tomb Sweeping Day’ isang national holiday, tuwing holiday naman ay hindi mapupuno ang restaurant. Ang mga nagtatrabaho rito ay hindi pinapayagan mag-leave kapag national holidays.Nagulat si Zhuo Qianyun na wala na pala ang nanay ni Ling Yiran. Pero, sinabi niya, “Okay sige, wala namang problema. Dahil hapon ka pa naman aalis, pakiusapan mo ang mga nasa kusina na ihanda ang mga pagkain na ibibigay mo sa puntod ng nanay mo bilang isang alay.”“Salamat Ate, pero okay lang. Ako nalang ang maghahanda nang mga ito.” Gusto ni Ling Yiran na siya ang magluto ng pagkain para sakanyang nanay.Noong buhay pa ang nanay ni Ling Yiran, siya at bata pa. Ngayon na matanda na siya at alam na kung paano magluto, gusto niyang magpakitang gila

“Nakalimutan mo na ba ang nangyari sa tatay mo?” muling inungkat ng matandang lalaki ang nakaraan.“Hindi ko makakalimutan ‘yon, atsaka sabi ko, hindi ko gagayahin ang ginawa ng tatay ko.” Sabi ni Jinli.“Kung sa ganoon, kailangan mong paalisin ang babae na nag ngangalang Ling Yiran palabas ng Yi Residence at wag na wag mo na siyang hayaan na pumasok sa buhay mo ulit!” galit na sinabi ni Old Master Yi.“Hindi ‘yon mangyayari. Imposibleng mangyari ‘yang gusto mo.” Nagdilim ang paningin ni Yi Jinli. Nanikip ang dibdib niya sa mga sinabi nang matandang lalaki at tinanggihan ang ideya nang hindi niya namamalayan. Hindi niya pagdadalawang isipan ito.“Ikaw…” nasamid si Old Master Yi sa sarili niyang hininga habang tinitingnan ang kanyang apo.“Lolo, hindi ko gagawin ang ginawa ng tatay ko. Sisiguraduhin kong kontrolado ko ang lahat. Sasanayin ko si Ling Yiran sa presensya ko para hindi niya na ako iwanan nang tuluyan.” Ngumiti nang bahagya si Jinli, pero ang pagbabanta ay halata. “ Sam

Pagkatapos nito, sinabihan sila ng kapitbahay na nagbakasyon ang tatay at madrasta niya at walang tao sa bahay nila. Si Ling Luoyin naman, sabi ng kapitbahay ay bumili siya ng mas malaking bahay kaya hindi na ito madalas umuwi.Nang marinig ito ni Ling Yiran, alam niya nang sinadya ito ng tatay at madrasta niya. Alam nilang pupuntahan niya ang puntod ng nanay niya ngayon kaya nagplano na silang umalis."50 milyon." tila namanhid siya sa pag iisip palang sa hiling ng kanyang ama.Sa sitwasyon niya ngayon, wala siyang paraan para makalikom ng 50 milyon para sa tatay niya!Pagkatapos magpaalam ni Ling Yiran sa kapitbahay, tinawagan niya si Luoyin, "Nasa'n ka? Kailangan natin magkita.""Pasensya na, pero busy ako nitong mga nakaraang araw." tamad na sagot ni Ling Luoyin."Gusto lang sana kitang tanungin, saan nilipat ng tatay ko ang puntod ng nanay ko? Tanong ni Ling Yiran."Hindi ko alam." Sagot ni Ling Luoyin na para bang nang-aasar ito."Kung ganon, saan sila nagbakasyon? Siguro

Alam ni Yi Jinli na ayaw ni Ling Yiran sa madilim; kahit na matutulog siya, iniiwan niya pa ring bukas ang ilaw.Nung nakatira pa sila dati sa paupahang bahay, nakakatulog pa siya nang patay ang ilaw, pero nung kalaunan nasanay na siyang matulog na bukas ang ilaw.Nalungkot siya nang kaunti. Wala ba siya sa kwarto?Pero nung paalis na siya, may narinig siyang umiiyak.Andun nga siya!Napatigil siya nang kaunti at saka inabot ang pindutan ng ilaw at binuksan ito. At doon na nga lumiwanag ang kwarto.Ang tanging nakita lang ni Yi Jinli ay parang isang manipis na anino na nasa sulok ng kwarto. Nakaupo siya sa sahig at nakaharap sa dingding; ang mukha niya ay nakasubsob sa tuhod niya at ang balikat niya ay parang nanginginig. Dinig na dinig nito ang tuloy tuloy na pag-hikbi mula sa kanya.Umiiyak ba siya?Napatingin siya na parang nag-aalala at pinuntahan niya ito. Naupo siya at tumingin sa kanya, "Bakit? Anong nangyari?" Tanong niya.Nagulat si Ling Yiran sa boses niya. Inangat n

Kumuha si Yi Jinli ng pagkain, binigay ito sa kanya at sinabing, "Kung gusto mong malaman kung saan nakalibing ang nanay mo, kainin mo muna 'to."Mapula at maga ang mala-almond na mata ni Ling Yiran nang tumingin siya nang may pagkagulat.Ano kaya ang ibig niyang sabihin... "Alam mo kung saan nakalibing ang nanay ko?""Sasabihin ko sa'yo 'pag naubos mo 'to." Sabi niya.Nang marinig ito ni Ling Yiran, bigla siyang ginanahan. Kinuha niya ang pagkain sa tray at nagsimulang kumain. Nalungkot si Yi Jinli. Hindi ito sanay na makita siyang kumakain na parang halos mabulunan na sa pagmamadali.Dahil dito, nalaman niya kung gaano ka-importante sa kanya ang puntod ng nanay niya.Kumunot ang noo ni Yi Jinli at tiningnan nito ang luha na tumutulo sa mukha ni Yiran. Mas pumula at nagmaga ang mga mata nito kumpara nung huli silang magkausap.Umiyak na naman ba siya habang wala ako?"Bagalan mo lang ang pag kain. Kahit sa North o South pole pa nilibing ng tatay mo ang nanay mo, dadalhin kit