All Chapters of Ang Makasalanang Asawa ni Mr. Whitman: Chapter 471 - Chapter 480

Ang mga usap-usapan tungkol sa mga utang at pagbagsak ni Jeremy ay nagsimula na ring dumami. Maraming tao ang naghihintay sa sagot ni Jeremy. Ngunit, pagkatapos ng mahabang panahon ay wala pa rin siyang pahayag sa Twitter. Hinuhulaan rin ni Felipe kung anong gagawin ni Jeremy. Pero kahit nakalipas na ang isang araw ay hindi pa rin lumilitaw si Jeremy. Para bang nawala siya. Pinatay niya rin ang phone niya.Sa kabilang banda, alam ni Madeline na nasa loob ng kanyang apartment si Jeremy. Pero isang araw na ang nagdaan. Tulog pa rin ba siya? Imposible para sa kanya na hindi kumibo pagkatapos ng press conference ngayon. Lumala ba ang lahat niya? Tahimik itong pinag-iisipan ni Madeline. Pagkatapos, sinundan niya si Felipe sa isang magarang restaurant sa Glendale. Nagbukas si Felipe g isang bote ng pinakamahal na wine para magdiwang. "Congratulations at nagawa mo na ang pinapangarap mo. Ngayon, sa'yo na ang Whitman Corporation." Tinaas ni Madeline ang baso niya. Nakangiti ang

"Daddy," tinawag siya ni Jackson sa sandaling ito. Lumingon si Jeremy sa gulat. Nakangiting lumapit sa kanya ang gwapong bata, ang kanyang malilinaw na mga mata ay nagsimulang maging mas lalong kamukha ng kay Madeline. Sa totoo lang, sa tatlong taon ng 'pagkamatay' ni Madeline, bihira niyang marinig na tawagin siyang 'Daddy' ni Jackson. Kahit na gawin niya iyon, palaging walang buhay ang kanyang boses hindi kagaya ngayon. "Daddy, andito ka rin? Gusto mo bang i-celebrate ang birthday ko kasama ni Mommy?" Birthday. Biglang naalala ni Jeremy na bukas na ang birthday ni Jackson. Limang taon na si Jackson pero base sa kanyang alaala, mukhang hindi pa niya naipagdidiriwang ang kaarawan niya nang kasama siya. "Jack, kailangan nang umalis ng tatay mo. Sabihin mo na lang ang gusto mong sabihin sa kanya sa susunod," lumapit si Madeline at nakangiting kinausap si Jackson. Sinasadya niyang sabihin iyon kay Jeremy para umalis na siya. Lumingon siya sa lalaki, ang kanyang mga mata ay

Dapat matagal na siyang nawalang ng pakialam sa kanila. Ngunit, naramdaman niya ang luha na lumitaw sa kanyang mga mata nang makita niyang nahihirapang maglakad si Eloise. Pagkatapos umalis ni Jeremy sa lugar ni Madeline, kinulong niya ang kanyang sarili sa kwarto niya sa Whitman Manor. Sa oras na ito, kumatok sina Yvonne ay Karen sa pinto, ngunit hindi niya sila pinansin. Nakaupo siya roon magdamag, paulit-ulit na pinapanood ang wedding video nila ni Madeline. Tama ang kanyang lolo. Matagal na niyang mahal si Madeline. Ang pinakamalaking patunay na siya ang pumili sa kanya na maging katuwang sa buhay ay noong kinasal siya kay Madeline gamit ang pangalan ng old master. Ngunit, niloko siya ni Meredith sa loob ng anim na taon nang dahil sa pangako na ginawa niya noong bata pa siya. Sa huli, peke lang pala si Meredith. Ang babaeng minahal niya ay ang babaeng pinangakuan niya noon. Tahimik na sumandal si Jeremy sa upuan. Bigla siyang tumawa. 'Ang taong minahal ko, kahit n

Nag-aalala sina Eloise at Sean na baka hindi sumipot si Madeline. Nang makita nila siya na pumasok ng sala kasama ni Jackson, nagliwanag sa tuwa ang kanilang mga mata. "Eveline! Eveline, nakarating ka!" Nasasabik na lumapit si Eloise kay Madeline. Tiningnan ni Madeline ang gasa sa binti ni Eloise. Nang makita niya na paika-ika pa rin si Eloise ay diretso siyang nagsalita, "Mrs. Montgomery, umupo ka lang at magpahinga, baka bumuka ulit ang sugat mo. Ayaw kong magkaroon ng utang na loob sa'yo." Nang marinig iyon ni Eloise, malungkot niyang tinignan si Madeline. "Gusto ng lahat ng ina na maging ligtas at malusog ang kanilang mga anak. Masaya na ako basta ligtas ka. Wala kang utang na loob sa kahit na sino sa amin. Kami ang nagkamali sa'yo." Tumango si Sean sa isang tabi. Tinignan niya si Madeline nang may parehong pagmamahal at sakit sa kanyang mga mata. "Eveline, marami kaming nagawang mali sa'yo. Kung hindi mo kami kikilalanin, hindi ka namin pipilitin. Masaya na kami ng nanay m

"Totoo." Tumango si Jeremy. "Magtiwala ka sa'kin." Ang kanyang boses ay malalim pero malumanay. Tinignan siya ni Madeline na para bang hindi niya alam nag gagawin. Pagkatapos ng ilang sandali, nahimasmasan na siya at tinulak ang mga kamay ni Jeremy sa inis. "Tandaan mo ang sinabi mo. Wag mong hayaang mas magalit ako sa'yo." Tumalikod siya at naglakad papalayo pagkatapos niyang sabihin iyon. Pinanood ni Jeremy si Madeline na naglakad papalayo. Bigla na lang, nakaramdam siya ng isang marinig sakit sa kanyang puso. Napuno ang kanyang isipan ng pagmamahal sa kanya ni Madeline at ang paghanga na nasa kanyang mga mata. Ngayon, lahat ng iyon ay nakaraan na. Naging mga kupas na alaala na lamang ito ngayon… Sa gabing iyon, hindi makatulog si Madeline. Hindi siya makapaghintay na makita ang anak niya na ninakaw mula sa kanya. Inisip niya ang mukha ng kanyang anak. Ano kayang itsura niya? Malamang sobra siyang kaaya-aya. Kahit na galit siya kay Jeremy, hindi niya maitatanggi na gw