All Chapters of Numero Unong Mandirigma: Chapter 2321 - Chapter 2330

Noong muling tumingin si Fane kay Graham, seryoso at matalim ang kanyang tingin.Bumuntong hininga si Graham, wala na siyang magawa, samantala, tumingin naman si Benjamin kay Fane bago siya tumingin kay Graham.Hindi gaya ni Graham, walang alam si Benjamin. Kahit na gusto niyang depensahan si Graham at magsalita, interesado rin siyang malaman ang totoo, kaya pinili niyang manahimik.Matagal na nanirahan si Graham sa kanyang kawalang-kaya bago tuluyang ibinuka ang kanyang bibig nang ayaw. "Ito ay dahil gusto nilang makahanap ng isang bagay, at ang bagay na iyon ay parehong masama at matuwid. Ito ay hindi isang bagay na mabubuksan sa pamamagitan lamang ng kapangyarihan ng mga northern clans, kaya iyon ang dahilan kung bakit sila ay nagbigay sa mga southern clans ng kalahati ng mga pass nang libre. ."Tama ang hula ni Fane pagkatapos ng lahat, at ang kanyang ekspresyon ay hindi gaanong nawala sa unang intensity nito. Isang buntong-hininga na naman ang pinakawalan ni Graham at alam niy

Nagtaka sila Graham, at ang ilan sa kanila ay hindi mapigilang magtanong kaagad, "Anong hula mo?" "Oo nga! Anong gusto ng taong 'yun?" Suminghal si Fane habang nakatingin siya sa direksyon sa likod ng puno. Nababalot pa rin ng pula ang Netherworld Mountain mula sa malayo. Parang hindi ito magagalaw. Gumalaw nang bahagya ang kanyang mata habang sinasabi niya, "Ang layunin niya sa ngayon ay makapasa kaagad, at ang pangalawang layunin niya ay pigilan kaming dalawa na makapasa. Hindi siya isang taong hindi alam ang kanyang kinatatayuan; alam niya ang hindi niya kayang gawin. "Kaya gumagamit siya ng ibang paraan para pigilan tayo. Gusto niyang hindi tayo umabot sa oras para makapasa! Matagal nang inihanda ang lahat ng ito: nililinis niya ang lahat ng balakid dito, at nag-iiwan siya ng marka para makausad siya nang walang sagabal." Naguluhan ang lahat nang marinig ang paliwanag ni Fane, ngunit naunawaan ito ni Graham. Nagbago ang kanyang mukha, nagkiskisan ang kanyang ngipin haba

Huminto si Zamian sa kanyang pagsasalita, hindi siya nagtapang na magpatuloy. Higit sa lahat, hindi talaga mahaba ang pasensya ng lalaking nakamaskara. Kung tinapos niya ang kanyang pagsasalita, magmumukhang pinagdududahan niya ang kakayahan ng lalaking nakamaskara. Seryosong ngumiti ang lalaking nakamaskara, nakatingin sa eight-tailed snake na napatay niya, habang nanginginig nang bahagya ang kanyang kamay. "Ito ang huling fiend at ang huling pagsubok ko bago ako makapasa. Nakakapagtaka naman kung hindi ganito kalakas ang fiend na ito." Napalunok ang lalaking nakamaskara nang maalala niya ang malubhang laban na pinagdaanan niya. Kung hindi dahil sa mas malakas siya sa karaniwang tao at nakarating na siya sa spring solidifying realm noon, baka hindi niya napatay ang eight-tailed snake. Kumunot ang noo ni Zamian, suminghal nang bahagya bago sabihin, "Kakaiba ang pagkakabuo sa pulang munding ito. Hinayaan nila tayong pumasok, pero sa huling laban, nagtayo sila ng isang pader, pinig

Ang nakamaskarang lalaki at ang mga tauhan niya ay napakapamilyar sa mga taong naroon. Naroon sila: sina Fane, Graham, at Benjamin, lahat sila ay nakatayo nang diretso sa harapan nila. Para bang kalmadong-kalmado si Fane habang simple siyang nakatingin sa kanila nang hindi man lang nababahala. Sa kabilang banda, puno ng galit ang mga mata nina Graham at Benjamin, at nabigla ang nakamaskarang lalaki sa eksena. Ngunit hindi lang siya—pati ang iba ay nabigla rin. Kanina lang ay nanlalait sila, kinukutya nila ang mga lalaking ito. Siguradong-sigurado silang nasa labas pa sila. Lahat ng iyon at bigla silang lumitaw sa eksena! Nanigas ang mga labi ni Zamian at nanginig ang boses niya, "Paanong nangyari yun? Paano silang napunta rito?! Hindi ba dapat nasa labasan sila?" Alam siguro nilang maraming tao ang namatay at nagsayang sila dapat ng napakaraming oras para tipunin ang lahat. Higit pa roon, ang napakaraming halimaw na kailangan nilang patayin ay magpapatagal sa kanila nang so

Suminghal si Graham sa naisip niya. Samanatala, isang pamilyar na boses ang biglang narinig. "Fane, wag mong pilitin. Lalo na't basta't buhay ka pa, wala kang hindi magagawa. Wag mong ipahamak ang sarili mo para lang sa pagkapanalo." Hindi pa gumagaling si Nelson sa mga sugat niya sa sandaling iyon. Tumango si Fane, alam niyang seryoso si Nelson sa sinabi niya. Sa Dual Sovereign Pavilion, maliban sa traydor na si Griffin, tatlo na lang sa kanila ang natitira. Nagmadaling dumagdag si Isaiah, "Tama si Nelson. Hindi madaling talunin ang eight-tailed demonic snake, kaya kapag nilabanan mo to, gawin mo to nang may plano!" Iniunat ni Fane ang kamay niya at nilapag ito sa balikat ni Nelson. "Wag kang mag-alala. Tayong tatlo na lang ang natitira mula sa Dual Sovereign Pavilion. Kahit na anong mangyari, sisiguraduhin kong maipapadala ko kayo sa ligtas na lugar." Kahit na wala siyang masyadong positibong intensyon para sa Dual Sovereign Pavilion, aaminin niyang nagbuhos ng oras at si