Noong muling tumingin si Fane kay Graham, seryoso at matalim ang kanyang tingin.Bumuntong hininga si Graham, wala na siyang magawa, samantala, tumingin naman si Benjamin kay Fane bago siya tumingin kay Graham.Hindi gaya ni Graham, walang alam si Benjamin. Kahit na gusto niyang depensahan si Graham at magsalita, interesado rin siyang malaman ang totoo, kaya pinili niyang manahimik.Matagal na nanirahan si Graham sa kanyang kawalang-kaya bago tuluyang ibinuka ang kanyang bibig nang ayaw. "Ito ay dahil gusto nilang makahanap ng isang bagay, at ang bagay na iyon ay parehong masama at matuwid. Ito ay hindi isang bagay na mabubuksan sa pamamagitan lamang ng kapangyarihan ng mga northern clans, kaya iyon ang dahilan kung bakit sila ay nagbigay sa mga southern clans ng kalahati ng mga pass nang libre. ."Tama ang hula ni Fane pagkatapos ng lahat, at ang kanyang ekspresyon ay hindi gaanong nawala sa unang intensity nito. Isang buntong-hininga na naman ang pinakawalan ni Graham at alam niy
Tumayo si Samson sa likod ni Fane at bumulong, "Nakakapagtaka. Dati, makakahanap tayo ng isang halimaw bawat isa hanggang tatlong kilometro, at makakatagpo pa nga tayo ng dalawa o tatlo sa kanila. Ngunit, mula nang natuyong punong iyon, hindi na natin t nakilala ang isang solong halimaw... Ang nakita lang namin ay mga labi ng labanang iyon."Tumayo si Fane at tumingin sa paligid niya. Sa mga bakas pa lamang ng labanang iyon, hindi niya matukoy kung ang mga lumaban ay mga alagad sa kanilang panig o mga taga-timog.Habang iniisip niya iyon, hindi niya napigilan ang pagpapakawala ng kanyang mga pandama, palawakin ito sa 300 metro. Sa sandaling iyon, naramdaman niya ang isang pamilyar na pakiramdam na nagmumula sa isang lantang ugat ng puno mga 250 metro ang layo.Kinapos siya ng hininga dahil sa inis. “Isa nanamang electric mark mula sa Evil Blood Thunder!”Sa sandaling sinabi niya iyon, ang iba pang 24 na kalahok ay tumigil at tumingin kay Fane nang may pag-asa. Gayunpaman, hindi nag
Nagtaka sila Graham, at ang ilan sa kanila ay hindi mapigilang magtanong kaagad, "Anong hula mo?" "Oo nga! Anong gusto ng taong 'yun?" Suminghal si Fane habang nakatingin siya sa direksyon sa likod ng puno. Nababalot pa rin ng pula ang Netherworld Mountain mula sa malayo. Parang hindi ito magagalaw. Gumalaw nang bahagya ang kanyang mata habang sinasabi niya, "Ang layunin niya sa ngayon ay makapasa kaagad, at ang pangalawang layunin niya ay pigilan kaming dalawa na makapasa. Hindi siya isang taong hindi alam ang kanyang kinatatayuan; alam niya ang hindi niya kayang gawin. "Kaya gumagamit siya ng ibang paraan para pigilan tayo. Gusto niyang hindi tayo umabot sa oras para makapasa! Matagal nang inihanda ang lahat ng ito: nililinis niya ang lahat ng balakid dito, at nag-iiwan siya ng marka para makausad siya nang walang sagabal." Naguluhan ang lahat nang marinig ang paliwanag ni Fane, ngunit naunawaan ito ni Graham. Nagbago ang kanyang mukha, nagkiskisan ang kanyang ngipin haba
"Ngayong alam na nating kaya siya nag-iwan ng marka ng Evil Blood Thunder para makapasa siya, bakit hindi natin ito gamitin para sa sarili natin?" Huminto si Graham, biglang nanlaki ang mata niya habang masaya siyang napasigaw, "Tama ka! Dahil binura na niya ang mga fiend sa daang ito, sundan na natin ito! Pag-isipan na lang natin ang iba kapag nakapasa na tayo!" Pagkatapos magpasya, hindi na nagsayang pa ng oras si Graham. Lumingon siya at nagsimulang sumigaw nang malakas para utusan ang mga nasa likuran niya. "Ito ang espesyal na markang iniwan ng lalaking nakamaskara ng Corpse Pavilion. Ngayon, kailangan nating sundan ang mga markang ito para makausad at masigurong ligtas ito. Alam kong lahat kayo ay pumasok ng blood world sa pag-asang makapatay ng mga fiend at makakuha ng mga kayamanan, pero iba na ang sitwasyon ngayon. "Kapag hindi tayo kumilos nang magkakasama, mapapatay tayo ng Corpse Pavilion. "Hindi ko kayo pipilitin sa sumunod sa amin. Kung ayaw niyo at mas gusto ni
Huminto si Zamian sa kanyang pagsasalita, hindi siya nagtapang na magpatuloy. Higit sa lahat, hindi talaga mahaba ang pasensya ng lalaking nakamaskara. Kung tinapos niya ang kanyang pagsasalita, magmumukhang pinagdududahan niya ang kakayahan ng lalaking nakamaskara. Seryosong ngumiti ang lalaking nakamaskara, nakatingin sa eight-tailed snake na napatay niya, habang nanginginig nang bahagya ang kanyang kamay. "Ito ang huling fiend at ang huling pagsubok ko bago ako makapasa. Nakakapagtaka naman kung hindi ganito kalakas ang fiend na ito." Napalunok ang lalaking nakamaskara nang maalala niya ang malubhang laban na pinagdaanan niya. Kung hindi dahil sa mas malakas siya sa karaniwang tao at nakarating na siya sa spring solidifying realm noon, baka hindi niya napatay ang eight-tailed snake. Kumunot ang noo ni Zamian, suminghal nang bahagya bago sabihin, "Kakaiba ang pagkakabuo sa pulang munding ito. Hinayaan nila tayong pumasok, pero sa huling laban, nagtayo sila ng isang pader, pinig
Tumango si Rufus. Samantala, si Lennon ay tumayo sa tabi at nagsalita, kahit na nababahala, "Hindi sila makakarating sa lugar na ito. Sobrang ganda ng paghahanda mo, at siguradong nahuli sila ng plano mo." Tumango ang lalaking nakamaskara, inaakalang hindi makakarating sa lugar nila si Fane at Graham. Planado niya ito mismo; imposibleng hindi sila mahuhuli nito. Atsaka, may balak pa siyang makuha bukod dito. Papatayin niya ang dalawang ito at gagawa siya ng daan para sa sarili niya, walang kahit anong harang. Nang oras na, dinala niya ang mga disipulong sumama sa kanya at naglakad sa daang walang sagabal, at nakarating sila sa paanan ny Netherworld Mountain. Natuwa siya nang sobra sa sarili niya nang maisip ito. Ngumiti si Zamian. "Siguradong hindi nila matutukoy na hindi mo talaga planong patayin ei Fane at Graham! Ang pagpatay ng ganito karaming tao ay para lamang kunin ang atensyon nila. "Ito ay para abalahin sila! Kapag tumagal ang oras, hindi sila maitutuon ang pansin
Ang nakamaskarang lalaki at ang mga tauhan niya ay napakapamilyar sa mga taong naroon. Naroon sila: sina Fane, Graham, at Benjamin, lahat sila ay nakatayo nang diretso sa harapan nila. Para bang kalmadong-kalmado si Fane habang simple siyang nakatingin sa kanila nang hindi man lang nababahala. Sa kabilang banda, puno ng galit ang mga mata nina Graham at Benjamin, at nabigla ang nakamaskarang lalaki sa eksena. Ngunit hindi lang siya—pati ang iba ay nabigla rin. Kanina lang ay nanlalait sila, kinukutya nila ang mga lalaking ito. Siguradong-sigurado silang nasa labas pa sila. Lahat ng iyon at bigla silang lumitaw sa eksena! Nanigas ang mga labi ni Zamian at nanginig ang boses niya, "Paanong nangyari yun? Paano silang napunta rito?! Hindi ba dapat nasa labasan sila?" Alam siguro nilang maraming tao ang namatay at nagsayang sila dapat ng napakaraming oras para tipunin ang lahat. Higit pa roon, ang napakaraming halimaw na kailangan nilang patayin ay magpapatagal sa kanila nang so
Suminghal si Graham. "Ang dami mong pinatay na kapwa natin disipulo kaya hindi ka rin namin palalampasin! Kahit na hindi ka namin kayang patayin ngayon, pagbabayarin ka namin sa hinaharap!" Walang masyadong pakialam si Fane sa sinasabi ng nakamaskarang lalaki, ngunit napataas ang kilay niya sa mga salita ni Graham. Medyo interesante si Graham. Simpleng tinali ng lalaking ito ang sarili niya kay Fane sa isang pangungusap na iyon, na para bang nakatali silang dalawa sa iisang angkan. Hindi inisip ni Fane na seryoso si Graham sa sinabi niya. Naiintindihan niyang nakatayo lang silang dalawa sa magkaparehong panig dahil pansamantala silang nakikinabang sa isa't-isa. Dahil pareho silang nagmula sa northern clans, kailangan nilang magtulungan laban sa Corpse Pavilion. Gayunpaman, sa sandaling umalis sila sa Divine Void Slope, hindi na magpapakita ng awa si Graham. Hindi man lang gusto ni Fane na tiyaking hindi makikipagtulungan si Graham sa nakamaskarang lalaki laban sa kanya. Tum