Lahat ng Kabanata ng Numero Unong Mandirigma: Kabanata 2191 - Kabanata 2200

Patuloy na tinitigan ni Heath ang monster beast. “Oo, dapat tingnan natin ito, pero sa laki nito, siguradong hindi ito isang karaniwang monster. Maaaring delikado kung lumapit tayo dito nang padalos-dalos kaya dapat mag-ingat tayo.” Tumango ang lahat. Para masigurong ligtas sila, nag-isip sila ng isang plano. Hindi talaga ito isang plano ngunit isang kasunduan na ang mga may pinakamataas ang cultivation ang mauuna, at ang pinakamahina ang nasa likod. Dahan-dahan silang lalapit sa monster beast para makatakas sila kapag nalagay sila sa panganib. Tatakbo silang nang napakalayo habang sinisigurong magkakasama sila. 　Sa limang tao, apat sa kanila ang nasa final stage ng innate level. Si Heath ang pinakamalakas, lalo na at siya ay mula sa Thousand Leaves Pavilion, kaya siya ang mauuna. Pagkatapos, si Byron at Edric ang nasa pangalawang hanay, at si Frank at Fane ang nasa ikatlong hanay. Sa totoo lang, sa pormasyong ito, hindi mahalaga kung sinong nasa harap, basta magkakadikit sila kapa

Natawa si Edric at sinabi, “Sa totoo lang, hindi naman ito nakakapagtakka. Higit sa lahat, wala tayo sa labas. Ang mundo sa Secret Place for Resources na ito ay ibang-iba sa labas. Baka hindi hilig ng mga monster beast dito na kumain ng ibang monster beast.” Tumango sila Heath, pwede na ang paliwanag na ito. Hindi nakinig si Fane sa usapan nila, at sa halip ay tumingkayad siya at tiningnan ang nine-clawed python mula sa taas hanggang baba.Idiniin niya ang dulo ng kanyang daliri sa paa sa sahig, pinagana ang kanyang true energy at lumipad pataas. Mula sa taas, tiningnan niya ang nine-clawed python. Nasa ilang yarda ang taas niya sa ere nang makita niya ang isang mahinang liwanag sa ilalim ng ulo ng nine-clawed python.Masyadong mahina ang liwanag na ito at madali itong makaligtaan. Hindi niya ito mapapansin kung hindi niya ito tinitingnan mula sa itaas. Ngumiti si Fane, at sumugod siya sa direksyon kung saan nagmumula ang liwanag.Ang malaking nine-clawed python ay nakabaluktok na

“Tama nga si Master. Talagang may magagandang gamit sa lugar na ito.” sinabi ng lalaking nakatayo sa harapan.Sa sandaling sabihin ito, nagulat ang iba ngunit hindi ito makikita sa mukha nila. Ngunit kaagad na yumuko si Fane at nagtago sa likod ni Heath, para bang natusok siya ng karayom. Masyadong hindi halata ang ginawa niya, na bukod kay Frank, walang nakapansin sa kanya. Ang tanging dahilan kung bakit nakita siya ni Frank ay dahil kanina pa nakatayo sa likuran ni Fane si Frank.Ngumisi si Frank at tiningnan si Fane nang nanghahamak. “Aba, aba, mukhang may nawalan ng tapang ngayon. Bakit ka nagtatago sa likuran ni Brother Heath? Huwag mong sabihing natatakot ka sa mga disciple ng Corpse Pavilion.” Kumirot ang labi ni Fane. Wala siyang pakialam kay Frank sa sandaling iyon; balak niyang masigurong nakatago ang mukha niya dahil ang taong tinatawag na ‘Senior Brother’ ay ang lalaking nakamaskara na nakita niya sa Mount Beasts.Nakasuot pa rin ng maskara ang taong ito, na parehong-p

Ang nakakatakot na aura ng lalaking nakamaskara ay medyo mas pigil pagkatapos niyang lumapag sa lupa. “Kailangan ko pa bang ulitin? Umalis na lang kayo o mamatay. Wala sa inyong lima ang makakaligtas kapag nanatili pa kayo rito!”Nang matapos siyang magsalita, humakbang uli siya ng sampung beses pasulong, at may nakakatakot na aura na lumabas sa kanyang katawan. Malinaw pa rin nilang nararamdaman ang aura kahit na ilang dosenang yarda ang layo nila mula sa kanya. Napaatras si Heath, pero pinilit niya ang kanyang sarili muling humakbang pasulong na para bang ayaw niyang makalamang ang lalaking nakamaskara. Kumunot ng mahigpit ang noo ni Edric, at sinuri ng kanyang mata ang mga disipulo ng Corpse Pavilion. Pagkatapos, tiningnan niya ang mga miyembro ng kanyang grupo at sa wakas ay sinabi, “Brother Heath, huwag kang padalos-dalos. Alam mo na wala sa mga tao ng corpse Pavilion ang madaling talunin. Wala silang pakialam sa dangal at moralidad. Ung titingnan ng maigi, gagawin nila ang kah

Namula ang mukha ni Heath. “Ano naman kung kumalat yun, maikukumpara ba iyon sa ating kaligtasan? Hindi tayo tatakas ng may mga bahag na buntot, ngunit alam natin kung saan ang ating hangganan. Tayong lima ay walang laban sa kanilang pito, kaya bakit pa natin isusugal ang ating mga buhay!”Pakiramdam ni Frank ay nagkamali sa pag-intindi si Heath sa kanyang intensyon, at tumalon-talon sa inis. “Hindi ko naisip na isa kang malaking duwag! Syempre, alam ko na wala tayong laban sa kanila pero hindi naman sa wala tayong mapapatumba na ilan sa kanila! Bakit natin sila hahayaan na pahiyain tayo ng ganito? Ayos lang sa akin na umalis pero dapat tayong umalis sa paraan na ikararangal natin!” Nagging nakakatakot tingnan ang ekspresyon ni Heath matapos siyang sermonan ni Frank. Hindi niya inaasahan na lalabas ang mga salitang iyon sa bibig ni Frank. ‘Anong kalokohan ang ibig niyang sabihin sa pag-alis sa paraan na ikararangal namin? Sinasabi ba niya na dapat kaming umalis habang sinesermonan s