All Chapters of Love & Revenge: The Stubborn Heiress: Chapter 281 - Chapter 290

HABOL hininga siya ng pakawalan siya nito. Lalong namula ang mukha niya ng makita ang pilyong ngiti sa labi nito. “Babalik ako rito,” tuluyan ng lumabas si Reymond sa silid na iyon. Sinundan lamang ni Denise ng tingin ang papalayong anyo nito. Nahagip pa ng paningin niya ang malaking bouquet ng bulaklak na ibinigay nito sa kanya kanina. Binitbit nito hanggang sa silid ang bulaklak na iyon. Labis na tuwa ang nararamdaman niya ng mga sandaling ito. Makalipas ang isang oras bihis na siya at nasa harapan na ng vanity mirror. Mahinang katok sa pinto ang nagpapitlag sa kanya. Bago pa man siya tumayo upang buksan iyon kusang bumukas ito at pumasok ang binata. Bihis na rin ito ng pantulog. Mabilis itong lumapit sa likuran niya at inagaw nito sa kamay niya ang hawak niyang hairdryer. 

UMANGAT ang kamay ni Denise at pinahid niya ang ilang butil ng luha nito. Napabuntong hininga siya dahil wala na siyang kawala. At parang ang bilis ng pangyayari sa pagitan nilang dalawa at ang masaklap nangako siya ritong pakakasalan ito. “Teka tama ba ang ginawa ko?” anang munting boses sa utak niya ngunit hindi na niya ito ibinulalas pa. Muling lumapat ang labi ni Reymond sa labi niya, “Sige na, pumasok kana sa banyo at maligo. Tanghali na. Ihahatid na kita sa kompanya ninyo pagkatapos nating mag-agahan. Tumalima naman siya at agad na pumasok sa banyo. Tahimik namang lumabas sa silid na iyon si Reymond at bumalik rin kaagad tangan ang damit na isusuot ni Denise. Agad din siyang bumalik sa sariling silid at doon naligo at nagbihis.

CARL gradually walked to the huge TV screen, wondering if he was just having a dream or hallucination. Upon hearing Denise’s voice and reading the caption that appeared on the screen, he knew it was real, and she was still alive. He found himself kneeling in front of the TV screen, shedding tears heavily while feeling sharp pain in his chest. Gusto niyang sumigaw sa sobrang galit at magwala ng mga oras na ‘to ngunit parang naubos din lahat ng lakas niya dahil sa tindi ng pagkamuhi niya sa sariling pamilya. “Paano nila nagawa sa akin lahat ng ito? Paano nila nagawang ilihim sa akin ang katotohanan na buhay na buhay si Denise?” piping katanungan na paulit-ulit na tumatakbo sa isipan niya. Ang buong akala niya nasawi na si Denise

INILAPAG nina Manang Zita ang dinalang pagkain. Bakas ang magiliw nitong pag-aasikaso sa kanya. “Kow, ngayon ka laang baga narini, kaya’t naghahanda na kami ng madami,” nakangiting baling nito. “Siya upo na at ng ika’y makakain na.” “Salamat po ah. Manang baka po magtagal ako rito. Bukas po samahan ninyo ako sa bayan mamimili ako ng pangangailangan ko,” tugon niya habang naglalagay ng pagkain sa plato. “Ngayon ka laang ata magtatagal sa pamamalagi dini. Aba’y matutuwa ako niyan. Siya bukas aagahan ko ang pagpunta rini, sanay ka naman na magising ng maaga di baga?” “Opo. Kain po tayo?” “Siya ikaw na laang kami tapo

KINILABUTAN si Reymond sa tanong ni Brielle ngunit hindi siya nagpahalata rito. Ayaw niyang magduda si Brielle dahil alam niyang matalino ito at hindi kayang linlangin habambuhay. Marahang tango ang sagot niya, “Gagawin ko po ang lahat para gumaling si Andrei. Iyan po ang kaya kong ipangako sa inyo.” “You should remember your words. And mind you, be careful with what you wish for because it might happen to you!” Brielle’s answer shocked Reymond and even Denise, that had sat beside him. Mabilis nitong hinawakan ang braso ni Brielle, “Kuya naman sinisindak mo naman ang tao eh,” tinapunan din niya kaagad ng tingin si Drake, “Huwag mo ng bigyang pansin ang sinabi ng kuya ko, tiyak ko, nagbibiro lang siya.”