บททั้งหมดของ กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ: บทที่ 891 - บทที่ 900

เอเลนไม่เคยคิดว่าจะต้องมาทนต่อการถูกทุบตีและชดใช้สำหรับผลที่ตามมาจากการกระทำของเธอ เนื่องจากเรื่องมาทิลด้าผ่านมากว่ายี่สิบปีแล้วตอนแรกเธอคิดว่าเธอจะสามารถโน้มน้าวให้เจนนิเฟอร์เข้าข้างเธอได้ เธอไม่ได้คิดว่าคุณท่านวิลสันจะล้มล้างความพยายามทั้งหมดของเธอเพียงแค่นำเรื่องนี้ขึ้นมา ในเวลานี้เธอกำลังจมลงสู่ขุมนรกที่ไม่มีที่สิ้นสุดผู้หญิงสองสามคนที่มาทุบตีเธออย่างรุนแรงล้วนประสบกับเรื่องราวที่น่าสลดใจจากบุคคลที่สามที่แทรกแซงการแต่งงาน และความสัมพันธ์ของพวกเขา ดังนั้น เมื่อพวกเขาทุบตีและเตะเธอ พวกเขาก็คิดไปถึงความเกลียดชังเก่า ๆ ที่เคยเกิดขึ้นและพวกเขาไม่ได้แสดงความเมตตาต่อเอเลนเลยเอเลนเจ็บปวดมากจนเธอรู้สึกราวกับว่าเธอกำลังจะตายหลังจากที่เธอถูกทุบตีอีกครั้ง เอเลนรู้สึกช็อคหมดสติไปสองสามครั้ง แต่เธอถูกปลุกให้ตื่นเมื่อผู้ต้องขังคนอื่น ๆ เริ่มเตะและทุบตีเธอหลังจากที่กลุ่มคนทุบตีเอเลนเสร็จแล้ว คุณท่านวิลสันกล่าวต่อว่า “ฉันคิดว่าเราควรพาผู้หญิงไร้ยางอายคนนี้ไปที่ห้องน้ำเพื่อที่เธอจะได้ไม่ทำให้เราหงุดหงิดใจอีกต่อไป!”"ใช่!" นักโทษคนหนึ่งรีบวิ่งไปข้างหน้าก่อนจะพูดอย่างเย็นชาว่า “ป้าพูดถูก! เรา

หลังถูกนำตัวส่งโรงพัก เอเลนก็ถูกนำตัวไปที่ห้องสอบสวนทันทีเจ้าหน้าที่ตำรวจสองสามนายเข้ามาก่อนจะนั่งลงตรงหน้าเธอและพูดว่า “คุณเอเลน คุณกลับไปคิดมาบ้างหรือยังในช่วงสองวันที่ผ่านมานี้? คุณพร้อมที่จะสารภาพความผิดทั้งหมดของคุณแล้วหรือยัง?”เอเลนเริ่มร้องไห้ขณะที่เธอพูดว่า “เจ้าหน้าที่ ฉันบอกคุณไปแล้วว่าฉันทำผิดพลาดไป…”เจ้าหน้าที่สูดจมูกอย่างเย็นชาก่อนจะพูดว่า “อะไรกัน? คุณคิดว่านี่เป็นวันแรกที่เราสอบปากคำผู้ต้องสงสัยของเรางั้นเหรอ? หากเราไม่สามารถบอกชื่อผู้สมรู้ร่วมคิดของคุณได้ เราก็จะมอบอาชญากรรมทั้งหมดให้กับคุณ! หากเป็นกรณีนี้ คุณอาจจะถูกจับในข้อหาก่ออาชญากรรม!”ทันทีที่เอเลนได้ยินแบบนี้ เธอตื่นตระหนก และเริ่มอ้อนวอนทันที “เจ้าหน้าที่! ฉันบอกคุณไปหลายครั้งแล้วว่าบัตรใบนี้ไม่ใช่ของฉัน!”“ฉันแค่หยิบบัตรธนาคารออกจากกระเป๋าของลูกเขย รหัสผ่านสำหรับบัตรธนาคารของลูกเขยของฉันคือวันเกิดของเขา นั่นน่าจะเพียงพอที่จะพิสูจน์ว่าบัตรธนาคารเป็นของลูกเขยของฉันไม่ใช่ฉัน! เนื่องจากคุณบอกว่าบัตรธนาคารนี้เกี่ยวข้องกับแผนการฉ้อโกงระหว่างประเทศ ดังนั้นผู้บงการที่แท้จริงเบื้องหลังเหตุการณ์ทั้งหมดนี้จึงไม

เอเลนเชื่อเรื่องที่เจ้าหน้าที่ตำรวจบอกเธออย่างหมดใจสิ่งที่เธอกังวลมากที่สุดในตอนนี้คือการที่เจ้าหน้าที่ตำรวจยังคงกักขังเธอไว้ในศูนย์กักกันต่อไปเพื่อป้องกันไม่ให้เธอเผยแพร่ข่าวลือใด ๆ หากเป็นแบบนั้นล่ะก็ เธอก็จะไม่รู้ว่าเธอจะได้อิสรภาพกลับคืนมาเมื่อไหร่เอเลนมองเจ้าหน้าที่ตำรวจด้วยสายตาอ้อนวอนขณะที่เธอร้องไห้และพูดว่า “คุณเจ้าหน้าที่ ฉันจะไม่พูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้กับใครเลยจริง ๆ ได้โปรดปล่อยฉันไป หากคุณยังคงขังฉันไว้ในสถานกักขัง ฉันจะต้องตายในห้องขังอย่างแน่นอน…”เจ้าหน้าที่ตำรวจส่ายหัวก่อนจะพูดว่า “คุณเอเลน ผมไม่อยากเชื่อคุณเลย เพราะผมเคยเจอคนแบบคุณมาเยอะ เพราะคุณจะบอกเราว่าคุณจะไม่บอกใครเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่ทันทีที่เราปล่อยคุณไป คุณจะบอกคนอื่นเกี่ยวกับเรื่องนี้อย่างแน่นอนเพราะปากของคุณ”หลังจากนั้นเจ้าหน้าที่ตำรวจก็พูดต่อไปว่า “นอกจากนี้ คุณไม่ควรคิดว่าเหตุผลที่เราขังคุณไว้ในศูนย์กักขังก็เพราะว่าเราต้องการคลี่คลายคดี เพราะอันที่จริงที่เราทำแบบนี้ก็เพื่อความปลอดภัยของคุณเอง!”“ถ้าเราปล่อยคุณออกไป และคุณไปพูดเรื่องไร้สาระเกี่ยวกับเรื่องนี้ องค์กรอาชญากรรมจะรู้ทันเรื่องนี้อย่าง

เมื่อพวกเขาเห็นสีหน้าสิ้นหวังบนใบหน้าของเอเลน เจ้าหน้าที่ตำรวจก็ชำเลืองมองกันอย่างรวดเร็ว หลังจากนั้นเจ้าหน้าที่ตำรวจที่เล่นเป็นพระเอกก็ถามว่า “เอเลน ทางเราพิจารณาปล่อยคุณไปได้แล้ว แต่มีบางประเด็นที่เราจะต้องคุยกับคุณก่อน ก่อนอื่น หากเราอนุญาตให้คุณกลับบ้านได้ในวันนี้ คุณจะบอกอะไรกับครอบครัวของคุณหากพวกเขาถามคุณเกี่ยวกับที่อยู่ของคุณในช่วงสองวันที่ผ่านมา?”เอเลนรีบตอบ “ฉัน… ฉันจะบอกพวกเขาว่า…ในสองวันที่ผ่านมา…ในสองวันนี้…”เอเลนลังเลอยู่นานโดยไม่พูดอะไรเลย เป็นเพราะเธอไม่รู้ว่าจะพูดอะไรหรือจะอธิบายเรื่องต่าง ๆ ให้สามี และลูกสาวฟังเมื่อกลับถึงบ้านได้อย่างไรอย่างไรก็ตาม เธอก็ได้หายตัวไปเป็นเวลาสองวันสองคืนโดยไม่มีเหตุผลเลย สิ่งที่สำคัญยิ่งกว่านั้นคือไม่มีจุดไหนบนร่างกายของเธอที่ไม่มีรอยฟกช้ำเลยนอกจากนี้ เอเลนยังสูญเสียฟันหน้าสองซี่ของเธอ และเธอดูเศร้าหมองมากในตอนนี้เจ้าหน้าที่ตำรวจที่เล่นเป็นพระเอกมองไปที่เอเลนก่อนจะพูดอย่างเฉยเมยว่า “ทำไมไม่ทำอย่างนี้ล่ะ? ผมจะให้แนวคิดเกี่ยวกับสิ่งที่คุณควรบอกกับครอบครัวของคุณ หลังจากนั้นเราจะหารือเรื่องนี้ และตัดสินใจว่าเราต้องการปล่อยคุณไปหล

จาค็อบแต่งตัวเหมือนเพิ่งกลับจากต่างประเทศ วันนี้เขาดูหล่อและมีสไตล์มากคราวนี้ทั้งจาค็อบและมาทิลด้ามีความเข้าใจกันโดยปริยาย จาค็อบไม่ได้พาชาร์ลีไปด้วย และมาทิลด้าก็ไม่ได้พาพอลลูกชายของเธอมาด้วยเช่นกันเจคอบขับรถบีเอ็มดับเบิลยู ซีรีส์ 5ของเขาเองไปที่แชงกรีลาเพื่อรับมาทิลด้า เพื่อที่พวกเขาจะได้ไปเยี่ยมโรงเรียนเก่าด้วยกันมาทิลด้าสวมเสื้อโค้ทขนสัตว์สีเทาตัวยาว วันนี้เธอดูมีระดับและสง่างามมาก จาค็อบรู้สึกทึ่งมากเมื่อเห็นมาทิลด้ายืนอยู่ที่ทางเข้าโรงแรมแชงกรีลาเขารีบลงจากรถเพื่อเปิดประตูรถให้มาทิลด้า ในเวลานี้ เขาอดไม่ได้ที่จะอุทานออกมาว่า “มาทิลด้า วันนี้เธอแต่งตัวสวยมากเลย!”มาทิลด้ายิ้มเล็กน้อยก่อนจะพูดว่า “ฉันแก่แล้ว แล้วฉันจะสวยได้ขนาดนั้นได้ยังไงกันล่ะ? วันนี้ฉันเลยตัดสินใจดูแลตัวเอง และแต่งตัวให้สวยขึ้นอีกนิดเพราะเราจะกลับไปเยี่ยมโรงเรียนเก่าของเราในวันนี้ ฉันไม่ต้องการนำความอับอายมาสู่โรงเรียนเก่าของฉันหรอกนะ!”หลังจากนั้น มาทิลด้าพูดต่อว่า “นอกจากนี้ วันนี้เราจะมีเลี้ยงรุ่นกับเพื่อนร่วมชั้นเก่าของเราด้วย”“ใช่ จริงด้วย!” จาค็อบแตะหน้าผากเบา ๆ ก่อนพูดว่า “ลองดูที่ความทรงจำของ