เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 895
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 896
ในเวลาเดียวกันนี้ เอเลนถามคำถามกับเจ้าหน้าที่ตำรวจต่อว่า “เจ้า… เจ้าหน้าที่… ฉันไม่ได้รับอนุญาตให้คุยกับลูกเขยเกี่ยวกับเรื่องนี้เป็นการส่วนตัวที่บ้านเลยเหรอคะ?”เจ้าหน้าที่ตำรวจที่เล่นเป็นวายร้ายตบโต๊ะอย่างโกรธจัด ก่อนที่เขาจะมองดูเจ้าหน้าที่ตำรวจที่เล่นเป็นพระเอก และพูดว่า “ผมบอกไปแล้วว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะเชื่อใจผู้หญิงโง่คนนี้! นี่คุณอยากจะปล่อยเธอออกจากศูนย์กักกันอีกงั้นเหรอ? ได้ยินที่เธอพูดไหม? เธอต้องการไปคุยกับชาร์ลีเกี่ยวกับเรื่องนี้! เธอจะไม่เพียงทำลายคดีของเรา แต่ยังทำให้ชีวิตของเธอตกอยู่ในความเสี่ยงด้วยไม่ใช่เหรอ?”สีหน้าของเจ้าหน้าที่ตำรวจที่กำลังเล่นเป็นพระเอกมืดลงในทันที เขาจ้องที่เอเลนก่อนจะตอบอย่างเย็นชาว่า “คุณเอเลน คุณทำให้ผมผิดหวังจริง ๆ ผมคิดว่าคุณจะสามารถเก็บเรื่องนี้ไว้คนเดียวได้โดยไม่ต้องพูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้อีกเลย ผมไม่ได้คาดหวังให้คุณคิดที่จะไปพูดคุยกับลูกเขยของคุณเพื่อแก้แค้นเขา! นี่เราพยายามคุยกับคุณและอธิบายทุกอย่างให้คุณฟังโดยไม่มีเหตุผลเลยงั้นเหรอ?”เอเลนเริ่มตื่นตระหนกในตอนนี้ เธอถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือว่า “เจ้าหน้าที่ พูดตามตรง เหตุผลที่ฉันต้อง
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 897
เมื่อพวกเขาเห็นสีหน้าสิ้นหวังบนใบหน้าของเอเลน เจ้าหน้าที่ตำรวจก็ชำเลืองมองกันอย่างรวดเร็ว หลังจากนั้นเจ้าหน้าที่ตำรวจที่เล่นเป็นพระเอกก็ถามว่า “เอเลน ทางเราพิจารณาปล่อยคุณไปได้แล้ว แต่มีบางประเด็นที่เราจะต้องคุยกับคุณก่อน ก่อนอื่น หากเราอนุญาตให้คุณกลับบ้านได้ในวันนี้ คุณจะบอกอะไรกับครอบครัวของคุณหากพวกเขาถามคุณเกี่ยวกับที่อยู่ของคุณในช่วงสองวันที่ผ่านมา?”เอเลนรีบตอบ “ฉัน… ฉันจะบอกพวกเขาว่า…ในสองวันที่ผ่านมา…ในสองวันนี้…”เอเลนลังเลอยู่นานโดยไม่พูดอะไรเลย เป็นเพราะเธอไม่รู้ว่าจะพูดอะไรหรือจะอธิบายเรื่องต่าง ๆ ให้สามี และลูกสาวฟังเมื่อกลับถึงบ้านได้อย่างไรอย่างไรก็ตาม เธอก็ได้หายตัวไปเป็นเวลาสองวันสองคืนโดยไม่มีเหตุผลเลย สิ่งที่สำคัญยิ่งกว่านั้นคือไม่มีจุดไหนบนร่างกายของเธอที่ไม่มีรอยฟกช้ำเลยนอกจากนี้ เอเลนยังสูญเสียฟันหน้าสองซี่ของเธอ และเธอดูเศร้าหมองมากในตอนนี้เจ้าหน้าที่ตำรวจที่เล่นเป็นพระเอกมองไปที่เอเลนก่อนจะพูดอย่างเฉยเมยว่า “ทำไมไม่ทำอย่างนี้ล่ะ? ผมจะให้แนวคิดเกี่ยวกับสิ่งที่คุณควรบอกกับครอบครัวของคุณ หลังจากนั้นเราจะหารือเรื่องนี้ และตัดสินใจว่าเราต้องการปล่อยคุณไปหล
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 898
จาค็อบรีบอาบน้ำ และแต่งตัวทันที เขากินอะไรไม่ลงด้วยซ้ำเพราะเขาตื่นเต้นเป็นอย่างมากเมื่อแคลร์เห็นเขา เธอก็ถามเขาทันทีว่า “พ่อคะ พ่อจะไปไหนตั้งแต่เช้า?”จาค็อบตอบอย่างร่าเริงว่า “พ่อนัดอาฮอลล์ไว้ วันนี้เราสองคนจะไปเยี่ยมโรงเรียนเก่าด้วยกันเพราะเธอไม่ได้กลับมาที่โอลรัส ฮิลล์ มากว่ายี่สิบปีแล้ว!”เมื่อแคลร์ได้ยินเรื่องนี้ เธอก็โกรธ และโพล่งออกมาว่า “แม่หายตัวไปนานกว่าสองวันสองคืนแล้ว และไม่มีข่าวเกี่ยวกับแม่เลย ทำไมพ่อถึงยังออกไปเที่ยวกับอาฮอลล์ในเวลาแบบนี้? ไม่ออกไปช่วยตามหาแม่หน่อยเหรอ?”“ก็…” จาค็อบหัวเราะเล็กน้อยก่อนจะตอบว่า “ก็ลูกกับชาร์ลีกำลังตามหาแม่อยู่แล้วไม่ใช่เหรอ? ลูกทั้งสองยังเด็กอยู่ คงจะดีกว่าถ้าพวกลูกจะออกไปตามหาแม่เองแทนที่จะพึ่งพาคนแก่อย่างพ่อ! พ่อจะรออย่างอดทนสำหรับข่าวดีของลูกแล้วกันนะ!”แคลร์ตอบอย่างโกรธเคืองว่า “พ่อคะ ถ้าพ่อยังทำแบบนี้ต่อไป หนูจะโกรธพ่อจริง ๆ แล้วนะ! ทำไมพ่อถึงยังแยกแยะลำดับความสำคัญไม่ได้แม้กระทั่งในเวลาแบบนี้ การไปกับคุณอาฮอลล์มีความสำคัญกับพ่อมากกว่าความปลอดภัยของแม่ในตอนนี้อีกหรือคะ? วันนี้การไปเยี่ยมมหาลัยเก่าของพ่อสำคัญหรือเร่งด่วนขนาดนั้น
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 899
จาค็อบแต่งตัวเหมือนเพิ่งกลับจากต่างประเทศ วันนี้เขาดูหล่อและมีสไตล์มากคราวนี้ทั้งจาค็อบและมาทิลด้ามีความเข้าใจกันโดยปริยาย จาค็อบไม่ได้พาชาร์ลีไปด้วย และมาทิลด้าก็ไม่ได้พาพอลลูกชายของเธอมาด้วยเช่นกันเจคอบขับรถบีเอ็มดับเบิลยู ซีรีส์ 5ของเขาเองไปที่แชงกรีลาเพื่อรับมาทิลด้า เพื่อที่พวกเขาจะได้ไปเยี่ยมโรงเรียนเก่าด้วยกันมาทิลด้าสวมเสื้อโค้ทขนสัตว์สีเทาตัวยาว วันนี้เธอดูมีระดับและสง่างามมาก จาค็อบรู้สึกทึ่งมากเมื่อเห็นมาทิลด้ายืนอยู่ที่ทางเข้าโรงแรมแชงกรีลาเขารีบลงจากรถเพื่อเปิดประตูรถให้มาทิลด้า ในเวลานี้ เขาอดไม่ได้ที่จะอุทานออกมาว่า “มาทิลด้า วันนี้เธอแต่งตัวสวยมากเลย!”มาทิลด้ายิ้มเล็กน้อยก่อนจะพูดว่า “ฉันแก่แล้ว แล้วฉันจะสวยได้ขนาดนั้นได้ยังไงกันล่ะ? วันนี้ฉันเลยตัดสินใจดูแลตัวเอง และแต่งตัวให้สวยขึ้นอีกนิดเพราะเราจะกลับไปเยี่ยมโรงเรียนเก่าของเราในวันนี้ ฉันไม่ต้องการนำความอับอายมาสู่โรงเรียนเก่าของฉันหรอกนะ!”หลังจากนั้น มาทิลด้าพูดต่อว่า “นอกจากนี้ วันนี้เราจะมีเลี้ยงรุ่นกับเพื่อนร่วมชั้นเก่าของเราด้วย”“ใช่ จริงด้วย!” จาค็อบแตะหน้าผากเบา ๆ ก่อนพูดว่า “ลองดูที่ความทรงจำของ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 900
จาค็อบพยักหน้าเล็กน้อยขณะที่นึกถึงงานเลี้ยงรุ่นในครั้งก่อน ในระหว่างงานเลี้ยงรุ่นนั้น เพื่อนร่วมชั้นเก่าหลายคนล้อจาค็อบเกี่ยวกับรักสามเส้าระหว่างเขากับมาทิลด้า และเอเลนในเวลานี้ จาค็อบจึงบอกมาทิลด้าอย่างจริงจังว่า “มาทิลด้า เพื่อนร่วมชั้นเก่าบางคนของเราจะหยอกล้อเราอย่างแน่นอนเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในสมัยนั้นระหว่างงานเลี้ยงรุ่นในวันนี้ ฉันหวังว่าเธอจะไม่คิดมากนะ และเธอก็ไม่ควรเก็บเอามาคิดมากด้วย พวกเขาเป็นเพียงกลุ่มคนที่หยาบคายและแก่เท่านั้นแหละ!”มาทิลด้ายิ้มเล็กน้อยก่อนจะพูดว่า “ฉันไม่รังเกียจถ้าพวกเขาจะล้อเล่น ตราบใดที่พวกเขาไม่บิดเบือนข้อเท็จจริง ถ้าฉันกลัวจริง ๆ ว่าพวกเขาจะมาพูดถึงเรื่องของฉัน ฉันคงไม่จัดให้มีการเลี้ยงรุ่นในวันนี้! เพื่อนร่วมชั้นเก่าของเราทุกคนไม่ได้เจอฉันมากว่ายี่สิบปีแล้ว! จะมาแกล้งฉันตอนนี้เพื่ออะไรกันล่ะ?”***เมื่อพวกเขามาถึงมหาวิทยาลัยเนชันแนล เบลล์ไฮท์ จาค็อบจอดรถไว้ที่ลานจอดรถใกล้ทางเข้าโรงเรียน หลังจากนั้นจาค็อบ และมาทิลด้าเดินเคียงข้างกันขณะมุ่งหน้าไปยังมหาวิทยาลัยเนื่องจากชั้นเรียนได้เริ่มขึ้นแล้ว มันจึงเงียบมากในเวลานี้ทั้งสองเดินบนถนนคอ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 901
จาค็อบจงใจพูดถึงป่าเพราะเขาอยากเห็นมาทิลด้าหน้าแดงแม้ว่าเธอจะเป็นคนที่สงบและสำรวมมาก แต่เธอก็ยังคงเขินอายเมื่อนึกถึงความไร้เดียงสาอันเกินควรและอดีตอันหวานชื่นของพวกเขา ที่ทั้งคู่มีร่วมกันจาค็อบรู้สึกว่าเขาจะต้องทำให้มาทิลด้าคิดถึงอดีตให้มากขึ้น หากเขาเตือนเธอถึงอดีตที่ทำให้ใจเธอรู้สึกว้าวุ่นใจได้ เขาก็จะสามารถจุดไฟในใจเธอได้อย่างแน่นอน ไฟที่รอเขามานานกว่ายี่สิบปีมาทิลด้าเข้าใจเจตนาของจาค็อบอยู่แล้ว เธอจึงรีบเปลี่ยนเรื่องด้วยความเขินอาย ในเวลานี้ เธอโพล่งออกมาว่า “แล้วอาจารย์ใหญ่ของพวกเราเป็นยังไงบ้าง?”จาค็อบตอบว่า “เขาสบายดี แต่ตอนนี้ขยับขาไม่ค่อยสะดวก ในตอนการรวมตัวเพื่อนร่วมชั้นเรียนครั้งสุดท้ายของเรา เราเชิญเขากลับมาที่โรงเรียนเพื่อให้เขาสอนบรรยายให้พวกเราฟังในห้อง!"จริงหรือ?" มาทิลด้าถอนหายใจขณะที่เธอพูดว่า “น่าเสียดายจริง ๆ ที่ฉันไม่สามารถไปรวมตัวกับเพื่อน ๆ ได้!”จาค็อบยิ้มก่อนจะพูดว่า “วันนั้นเป็นการรวมตัวกันเล็ก ๆ เราได้เจอแค่เพื่อนร่วมชั้นเก่าบางคนที่ยังอยู่ในโอลรัส ฮิลล์ หรืออยู่ใกล้ โอลรัส ฮิลล์ เท่านั้น ยิ่งไปกว่านั้น ในวันนั้นมีแต่กลุ่มผู้ชายเท่านั้นที่เจอกัน!”
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 902
จาค็อบกดคว้าซองอั่งเปาโดยอัตโนมัติ เขาไม่รู้ตัว และเขาก็ประหลาดใจที่พบว่าเขาได้รับเงินสองร้อยคอลลาร์จากซองนั่นจริง ๆ !ในเวลานี้ จาค็อบพบว่าเพื่อนร่วมชั้นคนอื่น ๆ ของเขาต่างก็ได้รับเงินคนละสองร้อยดอลลาร์เช่นกันดูเหมือนว่าคนนี้จะให้ทุกคนคนละสองร้อยดอลลาร์!ตอนแรกจาค็อบรับรู้ได้ว่ามีเงินเพิ่มอีกสองร้อยดอลลาร์! แต่เมื่อเขาได้เห็นว่าอีกฝ่ายมีชื่อเล่นว่า 'ฉันคิดถึงมาทิลด้าคนสวย' สีหน้าของจาค็อบก็อึมครึมลงทันที!ในเวลานี้ เพื่อนทุกคนในกลุ่มต่างตื่นเต้นกันมาก"อุ๊ยตาย ขอบคุณเจ้านาย!”"ใช่! ขอบใจมาก เพียร์สัน! นายใจดีมากจริง ๆ ที่ให้ซองอั่งเปาสองร้อยดอลลาร์กับทุกคนแบบนี้! นายช่างพิเศษไม่เหมือนใครจริง ๆ”“ฉันได้ยินมาว่าเพียร์สันทำเงินได้มากมายตลอดหลายปีที่ผ่านมา! เขาสมควรได้รับชื่อเสียงและคำชม!”"แน่นอน! ตอนนี้เพียร์สันเป็นนักธุรกิจที่มีชื่อเสียงมากในฮ่องกงใช่ไหม? เงินจำนวนเล็กน้อยที่เขาให้พวกเรานี้สำหรับอะไร?ชายคนนั้นส่งอิโมจิยิ้มไปยังแชทกลุ่มก่อนจะส่งข้อความเสียงตามมา เขามีสำเนียงฮ่องกงในขณะที่เขาพูด: “โอ้ ฉันตื่นเต้นและมีความสุขมาก เพราะมาทิลด้ากลับมาจากอเมริกา! นั่นคือเหตุผลที่ฉั
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 903
“วิลเลียม เพียร์สัน?!”จาค็อบกลายเป็นสัตว์ประหลาดขี้อิจฉาทันที เมื่อเอ่ยถึงชื่อนั้นวิลเลียม เพียร์สัน มาจากตระกูลที่ร่ำรวยและเป็นหัวหน้าฝ่ายประชาสัมพันธ์ของสภานักเรียนในวิทยาลัยย้อนกลับไปตอนนั้น วิลเลียมกับแอรอน ฟิลิปส์ ต่างเป็นคู่แข่งเพื่องแย่งชิงมาทิลด้า อย่างไรก็ตาม เธอไม่สนใจวิลเลียมหรือแอรอนเลย ดังนั้นความพยายามของวิลเลียมในการเอาชนะใจมาทิลด้าก็ไม่มีประโยชน์ครั้งเมื่อจาค็อบกับมาทิลด้ากำลังคบกัน วิลเลียมพยายามทำให้จาค็อบกังวลเรื่องในการสร้างความประทับใจให้มาทิลด้าอยู่เสมอต่อมาเมื่อมาทิลด้าเลิกกับจาค็อบ วิลเลียมเห็นโอกาสของเขา เขาเดินหน้าเต็มกำลังไล่ตามเธออย่างบ้าคลั่ง แต่เธอก็ไม่ยอมรับรักเขาและก็ไปอเมริกาแทนตระกูลของวิลเลียมร่ำรวยและมีอำนาจมากในขณะนั้น ก่อนที่เขาจะมาเรียนที่วิทยาลัย พ่อของเขาได้ขยายธุรกิจของเขาไปยังฮ่องกงแล้ว ตระกูลของพวกเขาถือได้ว่าเป็นมหาเศรษฐีผู้มีอิทธิพลรายแรกหลังการปฏิรูปเศรษฐกิจของออสเกียเนื่องด้วยภูมิหลังตระกูลที่แข็งแกร่ง เขาจึงติดตามมาทิลด้าไปอเมริกา อย่างไรก็ตาม เขาล้มเหลวที่จะชนะใจเธอในที่สุดเขาก็ยอมแพ้เมื่อมาทิลด้าตกหลุมรักชาวอเมริกันคนหน
บทล่าสุด
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1600
“โอเค” ชาร์ลีพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “เอาล่ะ ถึงเวลาที่นายต้องออกเดินทางแล้ว”ในเวลานี้จาเวียร์ก็วิ่งเข้าไปหาพวกเขาพร้อมกับแบตเตอรี่สำรองในมือ หลังจากนั้นเขาก็ยื่นแบตเตอรี่สำรองกับสายชาร์จให้กับดีแลนในขณะที่พูดว่า “ดีแลน นี่แบตเตอรี่สำรอง!”ดีแลนหยิบแบตเตอรี่สำรองใส่ไว้ในเป้ หลังจากปาดน้ำตาออกจากใบหน้าแล้ว เขาก็พูดกับทุกคนว่า “คุณยาย คุณตา พ่อ แม่ ลุง อา ผมจะไปแล้วนะคับ…”ทุกคนโบกมือให้เขา “ไปเถอะ อย่าลืมใส่ใจในเรื่องความปลอดภัยบนท้องถนนนะ!”ดีแลนมองไปที่ชาร์ลีอีกครั้งก่อนจะโค้งคำนับแล้วพูดว่า “ผมจะไปแล้วนะครับคุณเวด…”ชาร์ลีส่งเสียงพึมพำในขณะที่พูดว่า “รีบไปเถอะ ไม่งั้นนายจะถูกทำโทษที่ไปถึงช้านะ”ดีแลนรีบพยักหน้าในขณะที่พูดว่า “ไม่ต้องเป็นห่วงครับ! ผมจะทำให้ดีที่สุดครับ!”ชาร์ลีโบกมือแล้วพูดว่า “อืม ไปได้แล้ว!”ดีแลนพยักหน้าก่อนจะหันกลับไปมองเหล่าญาติ ๆ อย่างไม่เต็มใจ จากนั้นเขาก็เริ่มปั่นจักรยาน Phoenix 28 คันใหญ่อย่างหนักหน่วง หลังจากถีบจักรยานไปได้สองสามครั้ง ในที่สุดดีแลนก็ถีบจักรยานจากไปในลักษณะโคลงเคลงซิลเวียเริ่มร้องไห้อย่างขมขื่น ลีโอนาร์ดจึงรีบคว้าเธอมาปลอบโยนอยู่ในอ้อ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1599
เมื่องานเลี้ยงวันเกิดสิ้นสุดลง และแขกคนอื่น ๆ ได้กลับไปแล้ว ดีแลนก็เข็นรถจักรยาน Phoenix 28 คันใหม่ออกมาในเวลานี้จู่ ๆ ดีแลนก็นึกถึงเพลงฮิตที่เขาเคยเห็นในคลิปวิดีโอสั้น ๆ…เพลงนี้ก็คือเพลง ‘ขี่มอเตอร์ไซต์แสนรักของฉัน’...ในขณะที่เขานึกถึงเพลงนี้ เขาก็มองไปที่จักรยาน Phoenix 28 ในสภาพเก่าที่ดูน่าเกลียดนั้น แล้วอดที่จะถอนหายใจไม่ได้ในขณะที่คิดกับตัวเองว่า ‘ถ้าฉันขี่มอเตอร์ไซค์ไปโอลรัสฮิลล์ได้ก็คงจะดีไม่น้อย เพราะจะทำให้ฉันสามารถเดินทางได้ประมาณสามถึงสี่ร้อยกิโลเมตรต่อวัน ซึ่งจะช่วยให้ฉันเดินทางไปถึงโอลรัสฮิลล์ได้เร็วที่สุด จะได้ไม่ต้องทนทุกข์กับความคับข้องใจและความอยุติธรรมมากมายในระหว่างทาง…’แต่ช่างน่าสงสารเหลือเกินที่เขารู้ว่าชาร์จะไม่มีทางเปิดโอกาสให้เขาได้ต่อรองอะไรเลย เขาจึงทำได้แค่เข็นจักรยานออกมาเพื่อเตรียมตัวออกเดินทางเจริล… ลุงของเขาถือหมวกกันน็อกสีเขียวอยู่ในมือ ในขณะที่พยายามจะสวมให้กับดีแลน ดีแลนหลบเลี่ยงหมวกใบนั้นในขณะที่ถามอย่างอึดอัดใจว่า “ทำไมถึงซื้อหมวกกันน็อกสีเขียวมาให้ผมล่ะลุง? หมวกสีเขียวเป็นสัญลักษณ์ของผู้ชายที่โดนสวมเขานะ…”“อย่าพูดถึงเรื่องนั้นเลยน่า” เจร
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1598
"หา? เร็วไปไหม? คุณจะไม่อยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่ออีกสักสองสามวันเหรอ?”“ผมทำธุระของผมเสร็จหมดแล้วน่ะ ไม่มีธุระอะไรให้ผมต้องอยู่ที่นี่อีก ผมจะออกเดินทางพรุ่งนี้เลย”เมื่อลอรีนได้ยินดังนี้ เธอก็พูดขึ้นอย่างไม่ลังเลเลยว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะออกจากอีสต์คลิฟฟ์พรุ่งนี้ด้วย เราเดินทางกลับโอลรัสฮิลล์พร้อมกันดีไหมคะ? เราจะได้นั่งเครื่องบินลำเดียวกันชาร์ลีอยากจะปฏิเสธเธอ แต่เมื่อเขาเห็นสีหน้าที่แสดงความวิงวอนของเธอแล้ว เขาก็ปฏิเสธเธอไม่ลงเพราะไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม… นับเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนเป็นเพื่อนกัน ที่ต้องนั่งเครื่องบินลำเดียวกัน ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถหลบเลี่ยงการนั่งเครื่องบินเที่ยวบินเดียวกับเธอได้ชาร์ลีจึงพูดว่า “ได้สิ เรากลับด้วยกันก็ได้”ลอรีนรีบพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวคุณให้รายละเอียดบัตรประจำตัวกับฉันมานะ ฉันจะได้ซื้อตั๋วเครื่องบินของเราพร้อมกัน!”“โอเค”***ในขณะที่งานเลี้ยงวันเกิดยังคงดำเนินอยู่นั้น ลุงและอารองของดีแลนก็ได้ตระเตรียมการเดินทางด้วยการปั่นจักรยานไปยังโอลรัสฮิลล์ให้ดีแลนเรียบร้อยแล้วพวกเขาได้ให้คนไปซื้อจักรยาน Phoenix 28 รุ่นเก่ามา แล้วติดตั้งชั้นวางสัมภา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1597
หลังจากนั้นงานเลี้ยงวันเกิดก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการมีการจัดที่นั่งให้กับชาร์ลีเป็นพิเศษในฐานะที่เขาเป็นแขกผู้มีเกียรติสูงสุด โดยเขาได้นั่งอยู่ข้างนายท่านโธมัสกับลอรีนและริกลีย์หลังจากนั้นสมาชิกของตระกูลโธมัสก็ผลัดกันดื่มอวยพรให้เขา โดยทั้งการแสดงออกทางสีหน้า น้ำเสียง และการกระทำล้วนเต็มไปด้วยการสรรเสริญเยินยอ ชาร์ลีไม่มีอะไรจะพูดมากนัก เมื่อมีคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็แค่ดื่มอวยพรกลับไป ซึ่งถึงแม้ดีแลนจะเป็นคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็ดื่มอวยพรกลับไปอย่างง่ายดายในเวลานี้ริกลีย์ก็ยังมาดื่มอวยพรให้กับชาร์ลีอย่างระมัดระวังด้วย โดยเขาได้เยินยอแล้วพูดว่า “คุณเวดครับ ผมมีเรื่องจะถามคุณหน่อยครับ…”ชาร์ลีรู้อยู่แล้วว่าเขาจะถามอะไรก่อนที่เขาจะเริ่มพูดออกมาด้วยซ้ำไป เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการให้ชาร์ลีช่วยฟื้นคืนสมรรถภาพ เพื่อให้เขากลับมาแข็งแกร่งได้อีกครั้งแต่เมื่อพิจารณาถึงเรื่องเลวร้ายทั้งหมดที่ครอบครัวของพวกเขาได้ทำกับครอบครัวของยูลแล้ว ชาร์ลีก็ยังแน่ใจว่าเขาจะไม่ยอมฟื้นคืนสมรรถภาพให้พวกเขาในตอนนี้ผู้ที่เป็นผู้ใหญ่แล้วจะต้องชดใช้และรับผิดชอบต่อการกระทำของพวกเขา ไม่อย่างนั้นแล้วพวกเขาจะได้บทเ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1596
ชาร์ลีหยิบภาพวาดที่ยูลมอบให้เขาจากมือของดีแลน ก่อนจะยื่นให้กับยายของลอรีนด้วยตัวเอง หลังจากนั้นเขาก็พูดว่า “คุณยายโธมัสครับ นี่เป็นของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผมครับ ผมหวังว่าคุณยายจะรับมันไว้ และผมอยากจะขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นไปเมื่อกี้นี้ ด้วยวันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณยาย ผมหวังว่าคุณยายคงจะให้อภัยผมนะครับ”คุณท่านโธมัสรู้สึกปลื้มใจแล้วรีบพูดขึ้นว่า “คุณเวด ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ จริง ๆ แล้วเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้เป็นเพราะหลานชายของฉันทำอะไรผิดไป ฉันมาคิดดูแล้ว… ทั้งหมดนั้นเป็นเพราะเราละเลยในการอบรมสั่งสอนหลานของเรา จึงทำให้คุณเวดต้องเดือดร้อน”ในขณะที่เธอพูดอยู่นั้น เธอก็มองดูภาพวาดก่อนจะพูดว่า “คุณเวดคะ ภาพวาดนี้มีมูลค่ามากเหลือเกิน ฉันคงรับของขวัญชิ้นนี้ไว้ไม่ได้หรอกค่ะ!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “คุณยายโธมัสครับ ของขวัญชิ้นนี้เป็นเพียงของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผม มูลค่าของของขวัญชิ้นนี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรเลย คุณยายไม่ต้องเกรงใจผมหรอกครับ พูดตามตรงนะครับ ผมไม่ได้ใช้จ่ายเงินกับของขวัญชิ้นนี้เลยด้วยซ้ำ เพราะคุณโกลดิ้งจากโกลดิ้งกรุ๊ปมอบภาพวาดนี้ให้ผม แล้วผมก็นำมา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1595
เมื่อได้ยินว่าเขาจะต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง ดีแลนก็ส่ายหัวอย่างบ้าคลั่งทันที!เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว เขาคงต้องทนทุกข์ทรมานและรู้สึกคับข้องใจเพียงเล็กน้อย ถ้าเขาต้องอาศัยอยู่ในชุมชนแออัด โดยมีค่าครองชีพเดือนละหนึ่งหมื่นบาท แต่ถ้าเขาต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง เขาก็คงต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก และต้องเจอะเจอความยากลำบากมากมายในไซต์ก่อสร้างแห่งนั้นเขาจึงพยักหน้าแบบไม่คิดอะไรทันที “คุณเวดครับ ผมยอมรับเงื่อนไขทั้งหมดของคุณแล้ว ผมจะไม่ต่อรองอะไรกับคุณแล้วครับ! ขอแค่อย่าส่งผมไปไซต์ก่อสร้างนั้นเลยนะครับ…”ชาร์ลีรู้สึกพอใจมากแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “อย่าลืมปรับปรุงเปลี่ยนแปลงและกลับเนื้อกลับตัวเป็นคนดีหลังจากนายไปถึงที่โอลรัสฮิลล์แล้ว อย่าสร้างปัญหาอะไรเพิ่มขึ้นมาอีกล่ะ ถ้านายยังคงอยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่อไป ทายาทที่ชอบเยาะเย้ยถากถางคนอื่นอย่างนาย ก็อาจก่อให้เกิดหายนะที่ร้ายแรงกว่านี้ได้ในสักวันหนึ่ง นายอาจเข้าไปพัวพันและทำให้ให้ตระกูลโธมัสและตระกูลโคชต้องเดือดร้อนได้!”ในเวลานี้สองพี่น้องอย่างเจริลและจาเวีย์ก็อดที่จะตัวสั่นขึ้นมาเล็กน้อยไม่ได้ดูเหมือนคำพูดของชาร์ลีจะทำให้คนทั้งคู่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1594
สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดก็คือ การปั่นจักรยานอย่างยากลำบากจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่ยังพอรับได้ การที่ต้องปั่นจักรยานเป็นเวลาครึ่งเดือน ก็ยังดีเสียกว่าการนอนบนเตียงอยู่ครึ่งเดือนหลังผ่าตัดนอกจากนี้เขายังรู้สึกคับข้องใจอย่างมากในระหว่างการผ่าตัดครั้งล่าสุด ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ยังไม่หายดีเลย ถ้าเขาต้องเข้ารับการผ่าตัดแบบเดิมอีกครั้งในเร็ว ๆ นี้ เขาก็จะต้องได้รับความเจ็บปวดเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าอย่างแน่นอนในเวลานี้ชาร์ลีพูดขึ้นมาว่า “ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์ก็เพื่อให้นายได้ไปปรับปรุงตัวและกลับเนื้อกลับตัวใหม่ นายคิดว่า การที่ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์เพื่อให้ไปสนุกสนานกับชีวิตที่นั่นเหรอ? จะบอกอะไรให้นะ นายจะต้องปั่นจักรยานธรรมดา ๆ อย่าง Phoenix 28 เท่านั้น ใช้อย่างอื่นไม่ได้เลย! ไม่งั้นฉันจะให้นายปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์พร้อมกับเกวียนที่บรรทุกก้อนอิฐไปจนเต็มคัน!”“แล้วหลังจากนายไปถึงโอลรัสฮิลล์ นอกจากนายจะต้องคอยขับรถรับส่งให้กับลอรีนแล้ว นายต้องเช่าห้องเดี่ยวในชุมชนแออัดคลิฟฟ์คูลส์ด้วย ค่าใช้จ่ายรายเดือนรวมถึงค่าเช่าบ้านของนายจะต้องไม่เกินเดือนละหนึ่งหมื่นบาท!”
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1593
เมื่อเขาได้ยินว่า จะต้องขี่จักรยานจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์ตลอดทาง และต้องอยู่ในโอลรัสฮิลล์ในฐานะคนขับรถเป็นเวลาหนึ่งปี ดีแลนก็รู้เหมือนกำลังจะตายไปแล้วจริง ๆ ประเด็นก็คือระยะทางจากอีสต์คลิฟฟ์ไปโอลรัสฮิลล์นั้น มีระยะทางมากกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะไม่ตายเพราะหมดแรงถ้าต้องปั่นจักรยานไปตลอดทางจริง ๆ เหรอ?แล้วตอนนี้ก็อยู่ในเดือนธันวาคมซึ่งเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว เขาจะต้องขี่จักรยานตลอดทางไปจนถึงภาคใต้ แล้วไม่ได้รับอนุญาตให้พักในโรงแรมเลยด้วย ข้อกำหนดเหล่านี้รุนแรงเกินไปไม่ใช่เหรอ?ดีแลนรู้สึกเสียใจมากและน้ำตาก็เริ่มไหลอาบใบหน้านี่มันเรื่องบ้าบออะไรกันเนี่ย… เขาเป็นนายน้อยคนที่สามของตระกูลโคช แต่จะต้องขี่จักรยานไปจนถึงโอลรัสฮิลล์? เขาจะไม่ล้มตายไปในระหว่างทางหรอกเหรอ?คงจะน่าทึ่งมากถ้าเขาสามารถปั่นจักรยานได้วันละห้าสิบ หรือหกสิบกิโลเมตรระยะทางกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะต้องปั่นจักรยานไปประมาณยี่สิบวัน!แต่นี่มันเดือนธันวาคมแล้วนะ!เขาสะอึกสะอื้นพร้อมกับพูดว่า “คุณเวดครับ ถ้าผมเริ่มปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์ กว่าจะถึงที่นั่นก็คงเป็นเดือนมกราคมแล้ว น้องสาวผมจะต้องกลับมาฉลองปีใหม่ที่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1592
ลอรีนดีใจมากแล้วพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ขอบคุณมากนะคะชาร์ลี!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “รอเดี๋ยวนะ ผมจะไม่บังคับให้เขากลืนจี้หยกเข้าไป แต่ยังต้องลงโทษเขาด้วยวิธีอื่น ไม่งั้นเขาคงไม่จดจำไว้เป็นบทเรียน”ลอรีนรีบถามว่า “คุณจะลงโทษเขาด้วยวิธีไหนคะ ชาร์ลี? คงไม่ร้ายแรงไปกว่าการกลืนจี้หยกเข้าไปแล้วใช่ไหมคะ?”“ไม่หรอกครับ ชาร์ลียิ้มเบา ๆ ก่อนจะพูดว่า “คุณมั่นใจได้เลยว่า การลงโทษครั้งนี้จะส่งผลดีกับตัวเขาอย่างแน่นอน”ในที่สุดลอรีนก็รู้สึกสบายใจในขณะที่พูดอย่างเสน่หาว่า “ขอบคุณนะคะชาร์ลี ขอบคุณที่ให้อภัยพี่ชายของฉัน และปล่อยเขาไปเพราะเห็นแก่ฉัน ถ้าอย่างนั้น คุณให้โอกาสฉันได้ตอบแทนคุณดีไหมคะ…”ชาร์ลีถามด้วยความประหลาดใจ “คุณจะตอบแทนผมยังไงเหรอ?”ลอรีนกะพริบตาในขณะที่ยิ้มและพูดอย่างตั้งใจว่า “ฉันสัญญาว่าจะแต่งงานกับคุณ และให้กำเนิดลูกชายตัวอ้วน ๆ เพื่อคุณ! คุณคิดว่ายังไงคะ?”ชาร์ลีตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “อย่าพูดอะไรแบบนี้อีก ผมเป็นสามีของเพื่อนสนิทของคุณนะ!”ลอรีนพยักหน้าก่อนจะพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันรู้ค่ะ แต่คุณทั้งคู่แต่งงานกันแบบปลอม ๆ นี่! ก็ยังไม่ถือว่าเป็นการแต่งงานกันอย่างแท้จริง! จริง ๆ แล
