ชาร์ลีพยักหน้า “เข้าใจครับ”ชายชราถอนหายใจลึก ๆ ถูใบหน้าของเขาพลางบ่น “ถ้าฉันรู้ว่านายมีฝีมือขนาดนี้ ฉันจะไม่รีบไปหานาย! ตอนนี้ฉันไม่ได้แค่เหนื่อยไปจนถึงกระดูกนะ โดนซ้อมไปตั้งหลายครั้ง! นี่มันช่างโชคร้ายจริง ๆ !”จากนั้นเขาก็พูดต่อว่า “หน้าฉันยังแดงอยู่ไหม?”ชาร์ลีตอบว่า “นิดหน่อยครับ”ชายชราบ่นอีกครั้ง “บอกแม่ยายของนายว่า ฉันไปวิ่งชนเสามาก็แล้วกันถ้าเธอถาม”เมื่อถึงบ้านชาร์ลี ก็รีบไปซูเปอร์มาร์เก็ตทันทีเพื่อซื้อของและทำอาหารเย็นให้กับครอบครัวจากนั้นเขาก็โทรหาแคลร์ วิลสันภรรยาของเขาเผื่อว่าบางทีเธออาจอยากได้อะไรเพิ่มเติม แต่ปรากฏว่าเธอต้องวางแผนโครงการที่จะกำลังเกิดขึ้นกับดอริส ยัง ดังนั้นดอริสจึงชวนแคลร์ทานอาหารค่ำต่อที่เอ็มแกรนด์กรุ๊ปในคืนนี้เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้น ดอริสก็ได้ทดสอบเขาในเวลาเดียวกันเช่นกัน โดยพูดว่า “ท่านประธานคะ เนื่องจากโครงการกำลังดำเนินอยู่ยังไม่เสร็จค่ะ ภรรยาของคุณอาจจะยุ่งมากช่วงนี้ ดิฉันหวังว่าคุณจะไม่ว่าอะไรนะคะ”ชาร์ลีเป็นคนที่เข้าใจและรู้ว่าโครงการมีความสำคัญสำหรับเธอ เขาจึงตอบว่า “บริษัทให้บริการอาหารที่ดีกว่าและดูแลเธออย่างดีก็เพียงพอแล้ว” ดอ

ลิลี่หน้าบึ้ง “เลิกพล่ามได้แล้ว ร้านอาหารของฉันไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับนาย อย่าหวังว่าฉันจะจ่ายเงินให้นายแม้แต่บาทเดียว! ภาพวาดนั้นเป็นของร้านอาหาร ถ้านายไม่ส่งคืนให้เรา ตอนนี้ฉันคงจะต้องโทรหาตำรวจ และแจ้งข้อหาลักทรัพย์!”เจอโรมซึ่งยืนอยู่ข้าง ๆ ลิลี่ก็เย้ยหยันเช่นกัน “ฟังนะไอหนู ฉันขอแนะนำให้นายร่วมมือกับเรา เส้นสายของฉันในโอลรัสฮิลล์ไม่ใช่สิ่งที่นายอยากจะลองดีในตอนนี้ ใช่ไหมล่ะ? ถ้านายไม่ส่งภาพวาดมา ฉันก็แค่ไปที่กองความมั่นคงสาธารณะสักหน่อย พวกเขาก็จะขังนายทันที! นายจะต้องรับโทษจำคุกอย่างน้อยสิบปี!”น้ำตาของดักลาสไหลลงมาราวกับสายฝน เขาถามลิลี่ว่า “ฉันมันไม่มีอะไรเลยนอกจากทำดีกับเธอในช่วงสองสามปีที่ผ่านมา ฉันให้ทุกอย่างที่ฉันมี! มันไม่เป็นไรเลยถ้าเธอไม่ได้รักฉันจริง ๆ แต่ทำไมเธอต้องทำแบบนี้กับฉันด้วย!?”ลิลี่หัวเราะเบา ๆ "รักนายงั้นเหรอ? นายเป็นใครถึงมาคาดหวังอะไรแบบนี้กัน? ฟังนะ ฉันไม่เคยรักนายเลย! นายไม่สมควรได้รับความรักจากฉันด้วยซ้ำ! ฉันจะตกหลุมรักผู้ชายอย่างเจอโรมเท่านั้น เขาเป็นคนที่สมควรได้รับความรักของฉันจริง ๆ !”เจอโรมยิ้มอย่างประชดประชัน “อ่อ ฉันลืมพูดถึงเรื่องนี้น่ะ เราท

ชาร์ลีส่งข้อความถึงไอแซค คาเมรอนจากแชงกรีลา: [เจอโรม ฮันท์ คนนี้คือใคร?]ไอแซคตอบแทบจะในทันที: [ครอบครัวของเขาทำธุรกิจส่วนใหญ่เกี่ยวข้องกับอุตสาหกรรมหยก พวกเขาซื้อขายหุ้น อิทธิพลของเขาในพื้นที่ก็เหมือนกับที่ทุกคนอ้างเช่นกัน คุณถามทำไมเหรอครับ? เขาทำให้คุณโกรธหรือเปล่าครับ?]ชาร์ลีตอบ: [ใช่ ผมไขอให้อัลเบิร์ตจัดการเรื่องนี้แล้ว แต่ผมต้องการความช่วยเหลือจากคุณ]ไอแซคตอบว่า: [บอกมาได้เลยครับ นายน้อย!]ชาร์ลีสั่งต่อว่า : [ผมต้องการให้คุณพาพ่อของเจอโรมมาที่โรงพยาบาล โอ้ แล้วก็ชายชราอีกคนหนึ่งที่ชำนาญเรื่องโบราณวัตถุ ชื่อของเขาคือ ลอว์สัน เลวิส พาพวกเขามาเจอผมหน่อย]ไอแซคตอบว่า: [ได้ครับนายน้อย ผมจะพาพวกเขาไปหาคุณทันที!]จากนั้นชาร์ลีก็ตอบว่า: [คุณไม่ต้องจัดการเองนะ แค่ให้คนอื่นทำ ผมไม่อยากให้คนอื่นรู้ว่าเรารู้จักกัน]อีกข้อความจากไอแซคปรากฏในโทรศัพท์ของเขา: [รับทราบครับ ต้องสั่งสอนพวกเขาสักหน่อยไหมครับ?]ชาร์ลีส่งข้อความกลับมา: [เอาสิ แล้วมัดพวกเขาส่งมาให้ผมทีหลัง]ไอแซคปฏิบัติตามทันที: [ได้เลยครับนายน้อย! ผมจะให้คนจัดการตามคำสั่งของคุณทันทีเลยครับ!]ชาร์ลีหันไปหาเจอโรมและลิลี่พร้อ

จากนั้นบิลก็เอาท่อแป๊บออกมาแล้วเข้าหาซาซทันที แม้ว่าอีกฝ่ายจะพยายามร้องขอชีวิต แต่บิลก็ไม่ลังเลที่จะยกท่อนแป๊บขึ้นเหนือหัวและฟาดมันลงด้วยความเร็วสูงตุบ!กระดูกสะบ้าหัวเข่าขวาของซาซถูกทุบเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยทันที การแตกหักที่ถูกทุบเช่นนี้แทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะกลับมาเหมือนเดิมซาซตะโกนด้วยความเจ็บปวด แต่ชาร์ลีไม่หยุดเพียงแค่นั้น “ยังไม่จบนะ เราหักขาไปข้างหนึ่งเขายังสามารถเดินกะเผลกกับได้ ผมอยากให้เขาพิการตลอดไป!”บิลพยักหน้าและยกท่อแป๊บขึ้นอีกครั้งและในเวลาไม่นานเสียงดังอีกครั้งก็มาจากหัวเข่าซ้ายของซาซ ซาซดิ้นไปมาบนพื้นกรีดร้องขอความช่วยเหลือ ร่างกายของเขากำลังจะช็อกดอน อัลเบิร์ตตะโกนสั่งต่อว่า “บิล หาอะไรมาหุบปากมันหน่อยซิ เสียงร้องของไอ้นี่กำลังจะรบกวนคุณเวด!”“รับทราบครับ ดอน อัลเบิร์ต!” บิลทำตามและยัดแผ่นผ้าก๊อซสองสามชิ้นเข้าไปในปากของซาซขณะที่ร่างของเขาขดงอเป็นลูกบอลอยู่บนพื้นใบหน้าของเจอโรมซีดขาวในขณะที่เขาคุกเข่ากับพื้นและชันเข่าเข้ามาหา “ชาร์ลี... ไม่ใช่ ผมหมายถึงคุณเวด ผมผิดไปแล้ว! ผมไม่ควรปล่อยให้ปากโง่ ๆ ของผมได้พูด ได้โปรดยกโทษให้ผมด้วยครับ!”ลิลี่ก็กลัวแทบตายเช

หลังจากหยุดไปสักพักชาร์ลีก็หันไปหาบิล “ชายชราคนนี้ดูเหมือนจะค่อนข้างเฉียบแหลมแฮะ เขาคิดว่าจะไม่ถูกลงโทษตราบใดที่เขาไม่ตอบ บิล จัดการขาทั้งสองข้างของเขาซะ!”“ได้เลยครับคุณเวด!” บิลตอบอย่างเชื่อฟังเมื่อมองไปที่ดีแลนด์ซึ่งตอนนี้กำลังตื่นตระหนก ชาร์ลีพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “คุณไปโทษลูกชายของคุณเองแล้วกันนะ”หลังจากเสียงกรีดร้องที่น่าสยดสยองสองครั้ง ดีแลนด์ ฮันท์ก็พิการเช่นกัน เมื่อเห็นพ่อของเขาถูกทุบตี เจอโรมรู้สึกราวกับว่าเขาสูญเสียการควบคุม เพียงไม่กี่อึดใจเขาก็นั่งอยู่บนของเหลวที่มีกลิ่นแรงและไม่พึงประสงค์กางเกงในของเขาเปียกไปหมดแล้ว!ชาร์ลีหัวเราะเบา ๆ “แกจะไม่ดูไอ้นั่นหน่อยเหรอ? ดูเหมือนว่าแกจะควบคุมไอ้นั่นของแกไม่ได้นะ! มันเป็นสาเหตุหลักของทุกสิ่งที่พังทลายลงมาจนถึงตอนนี้! ฉันบอกเลยว่าแกจะไม่ต้องการมันอีกต่อไป!”จากนั้นเขาก็สั่งว่า “ในเมื่อเป็นแบบนี้ ทำลายไอ้จ้อนของเขาซะ!”บิลดูเหมือนจะลังเล ในฐานะมนุษย์เองเมื่อได้รับคำสั่งเช่นนี้เขาก็อดไม่ได้ที่จะสะดุ้งจากนั้นดอน อัลเบิร์ตก็บ่น “นายกำลังทำอะไรอยู่? ทำตามที่คุณเวดสั่งสิ!”บิลหันกลับไปสู่ความเป็นจริงและสั่งคนของเขาว่า "กางข