บทที่ 88

จากนั้นบิลก็เอาท่อแป๊บออกมาแล้วเข้าหาซาซทันที แม้ว่าอีกฝ่ายจะพยายามร้องขอชีวิต แต่บิลก็ไม่ลังเลที่จะยกท่อนแป๊บขึ้นเหนือหัวและฟาดมันลงด้วยความเร็วสูง

ตุบ!

กระดูกสะบ้าหัวเข่าขวาของซาซถูกทุบเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยทันที การแตกหักที่ถูกทุบเช่นนี้แทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะกลับมาเหมือนเดิม

ซาซตะโกนด้วยความเจ็บปวด แต่ชาร์ลีไม่หยุดเพียงแค่นั้น “ยังไม่จบนะ เราหักขาไปข้างหนึ่งเขายังสามารถเดินกะเผลกกับได้ ผมอยากให้เขาพิการตลอดไป!”

บิลพยักหน้าและยกท่อแป๊บขึ้นอีกครั้งและในเวลาไม่นานเสียงดังอีกครั้งก็มาจากหัวเข่าซ้ายของซาซ ซาซดิ้นไปมาบนพื้นกรีดร้องขอความช่วยเหลือ ร่างกายของเขากำลังจะช็อก

ดอน อัลเบิร์ตตะโกนสั่งต่อว่า “บิล หาอะไรมาหุบปากมันหน่อยซิ เสียงร้องของไอ้นี่กำลังจะรบกวนคุณเวด!”

“รับทราบครับ ดอน อัลเบิร์ต!” บิลทำตามและยัดแผ่นผ้าก๊อซสองสามชิ้นเข้าไปในปากของซาซขณะที่ร่างของเขาขดงอเป็นลูกบอลอยู่บนพื้น

ใบหน้าของเจอโรมซีดขาวในขณะที่เขาคุกเข่ากับพื้นและชันเข่าเข้ามาหา “ชาร์ลี... ไม่ใช่ ผมหมายถึงคุณเวด ผมผิดไปแล้ว! ผมไม่ควรปล่อยให้ปากโง่ ๆ ของผมได้พูด ได้โปรดยกโทษให้ผมด้วยครับ!”

ลิลี่ก็กลัวแทบตายเช