เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 96
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 97
จัสมินมีสีหน้าเฉยเมยมากขณะที่พวกเขานั่งอยู่ในรถสำหรับตัวเธอนั้น ความจริงที่ว่าครอบครัวของเธอมีขยะที่ไร้ประโยชน์เช่นนี้ถือว่าเป็นเรื่องที่น่าหงุดหงิดที่สุด ยิ่งไปกว่านั้นสิ่งที่น่ากังวลยิ่งกว่านั้นก็คือความจริงที่ว่าลุงควิลท์พยายามสร้างเรื่องให้เธอต่อหน้าคนนอกมากมายถ้าเขาหลอกเธอให้เอาเงินไปให้เขาในวันนี้ ลุงควิลท์คงหนีไปพร้อมกับเงินทั้งหมดนั้น จัสมินคงจะอายจริง ๆ ถ้าเธอค้นพบความจริงที่ว่าเธอถูกโกงหลังจากสูญเสียทรัพย์สินมหาศาลที่เป็นของตระกูลมัวร์!โชคดีที่ชาร์ลีอยู่ในเวลานั้นและได้ช่วยเธอให้เธอหลีกเลี่ยงการสูญเสียเงินทองของครอบครัวจัสมินหยิบบัตรธนาคารออกมาจากกล่องเก็บของในรถก่อนที่เธอจะยื่นให้ชาร์ลี "คุณเวดคะ มีเงินประมาณสิบล้านบาทในบัตรนี้ รหัสผ่านคือเลขแปดหกตัว โปรดรับไว้เป็นการตอบแทนอย่างนึงเพื่อแสดงความขอบคุณจาหฉันนะคะ”จัสมินอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจขณะที่เธอพูด ทำไมชาร์ลีถึงเลือกที่จะอยู่กับตระกูลเล็ก ๆ เช่นนี้ ในเมื่อเขาดูเป็นมืออาชีพและมีทักษะสูงขนาดนี้ หากเขาออกมาและเริ่มธุรกิจประเมินราคาของเก่าของตัวเองเขาจะสามารถสร้างอาชีพที่ยิ่งใหญ่ให้กับตัวเองได้หลังจากนั้นไม่กี่ปีแน่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 98
ชาร์ลีรู้สึกหมดหวังในเวลานี้ จาค็อบเพิ่งทำแจกันยูฮูชุนแตกในตอนเช้า แต่ทันทีที่เขาก้าวออกจากบ้านชายชราก็ใช้ประโยชน์จากการที่เขาไม่อยู่เพื่อแอบออกไปเดินดูของที่แอนทีคสตรีทอีกครั้งนั่นเป็นเรื่องปกติของเขา เขาจะไม่มีวันเรียนรู้จากความผิดพลาดตัวเองจาค็อบหัวเราะขณะถามพวกเขาอย่างมีเลศนัย “พ่อหมายความว่าถ้วยศิลาดลพวกนี้มีมูลค่ามากกว่าห้าล้าน! แต่เดาสิว่าพ่อซื้อมาเท่าไหร่?"แคลร์ลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตอบว่า “สามล้าน?”“ไม่! เดาใหม่!” จาค็อบตอบขณะโบกมือ“สองล้าน?”“นั่นก็ยังไม่ถูก!”ชาร์ลีเหลือบมองถ้วยศิลาดลในมือพ่อตาเขาก็รู้ได้ทันทีว่าถ้วยนั้นเป็นของปลอมและมีมูลค่าเพียงไม่กี่พันบาทเท่านั้นจากนั้นจาค็อบก็ยิ้มขณะที่เขาอุทานอย่างตื่นเต้น “ฮ่าฮ่า! พ่อซื้อมาแค่สามพันบาท! น่าทึ่งไหมล่ะ?”ดวงตาของแคลร์เบิกกว้างด้วยความประหลาดใจขณะที่เธอมองเขาด้วยความไม่เชื่อ “พ่อแน่ใจเหรอคะ?! ถ้วยพวกนี้ราคาแค่สามพันบาท?”ในตอนนี้เอเลนเดินออกจากห้องครัว ความตื่นเต้นและความปีติยินดีของจาค็อบดึงดูดเธอ “คุณแน่ใจหรือว่าถ้วยพวกนี้มีค่าขนาดนั้นและไม่ใช่ของปลอม?”จาค็อบตบหน้าอกของตัวเองขณะที่เขาตอบว่า “ไม่ต้อง
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 99
วันรุ่งขึ้นเป็นวันหยุดสุดสัปดาห์แล้วจาค็อบลากชาร์ลีออกจากบ้านและพวกเขาก็ขับรถไปที่แอนทีคสตรีทในตอนเช้าตรู่ชายชราดูสดชื่นและมีพลังมาก เมื่อก้าวลงจากรถจาค็อบกวักมือเรียกชาร์ลีขณะที่เขาพูดว่า “มา! ฉันจะให้นายเห็นว่านายจะเลือกของดีได้ยังไง!”หลังจากนั้นทั้งคู่ก็เริ่มเดินไปตามถนนแอนทีคสตรีทชาร์ลีต้องรีบเดินให้ทันจาค็อบ ระหว่างที่เดินอยู่บนถนนเขามองไปรอบ ๆ อย่างไม่ใส่ใจอะไรนักเนื่องจากเป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ ถนนแอนทีคสตรีทจึงมีคนมากกว่าวันปกติถนนแอนทีคสตรีทนั้นหนาแน่นมากทั้งสองฝั่งเนื่องจากมีพ่อค้าแม่ค้าจำนวนมากที่ออกมาตั้งแผงขายของในช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์ ดังนั้นทั้งถนนจึงเต็มไปด้วยผู้คนมากมายพ่อค้าแม่ค้าเพียงวางผ้าใบลงบนพื้นเพื่อต้อนรับแขกและลูกค้าเพื่อเข้ามาแวะดูแวะชมของเก่าและหยกที่วางอยู่บนพื้นชาร์ลีมองไปรอบ ๆ อย่างสบาย ๆ และตระหนักได้ว่าแทบจะไม่มีสินค้าอะไรที่เป็นของแท้เลย จริง ๆ แล้วพ่อค้าแม่ค้าส่วนใหญ่ตั้งแผงขายของก็เพื่อหลอกนักท่องเที่ยวและชาวต่างชาตินักท่องเที่ยวส่วนใหญ่ที่ซื้อของเก่าไม่ทราบมูลค่าของสินค้า พวกเขามักจะยิ้มกว้างเมื่อถือสินค้าเลียนแบบไว้ในมือแถมยังคิดว่า
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 100
"โอ้ นายใหญ่ ผมคิดว่าผมต้องเอาขวดไวน์มาผิดเพราะวันนี้ผมรีบออกจากบ้าน”“หมายความว่าวันนี้คุณเอาขวดผิดมาอย่างนั้นเหรอ?” ชาร์ลียิ้มขณะหยิบขวดไวน์อีกใบที่เปื้อนโคลน เขาใช้มือเช็ดโคลนออกก่อนจะมองไปที่มันภายใต้แสงอาทิตย์ หลังจากตรวจสอบแล้วชาลีก็พูดว่า “แล้วขวดนี้ล่ะ? ดูเหมือนว่าขวดไวน์นี้จะผลิตในซูโจวนะ”แน่นอนว่ามีแถวของตัวอักษรเล็ก ๆ เขียนอยู่ด้านล่างขวด“ผลิตโดยโรงงานซูโจวคราฟต์”“ผมไม่รู้ว่าเขียนอะไรอยู่บนนั้นเพราะผมอ่านหนังสือไม่ออก” เจ้าของร้านตอบยิ้ม ๆ หลังจากนั้นเขาก็ถูฝ่าเท้ากับเสื่อน้ำมันทำเหมือนว่าเขาไม่สนใจซื้อขายกับพวกเขาแล้วจาค็อบเริ่มโกรธและรำคาญเมื่อเห็นว่าก่อนหน้านี้ตัวเองโง่แค่ไหนจาค็อบคว้ามือเจ้าของร้านไว้และตะโกนใส่เขาด้วยความโกรธ"นายมันโกหก! คืนเงินมาซะ!”“คุณกำลังพูดถึงเรื่องเงินอะไร?! ผมไม่เคยเห็นคุณมาก่อนด้วยซ้ำ!” เจ้าของร้านตะโกนกลับในขณะที่เขาพยายามดิ้นรนเพื่อให้ตัวเองเป็นอิสระ ทันใดนั้นเหรียญทองแดงปลอมและม้าหยกที่เขาตั้งโชว์ก็ร่วงลงกับพื้นอย่างไรก็ตามเมื่อม้าหยกตกลงสู่พื้นมันก็ไม่แตกเลย! ในความเป็นจริงดูเหมือนว่าจะทำจากพลาสติก“ฉันจะโทรหาตำรวจถ้านายไ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 101
ทันทีที่ได้ยินเสียงชาร์ลีก็หันกลับไปมองหาที่มาของมันเขาเห็นชายหนุ่มสวมชุดผ้าลินินสีขาวและรองเท้าผ้าสีดำคู่หนึ่งเดินตรงไปที่ร้าน มีสร้อยข้อมือทุกประเภทในมือของเขา ในขณะที่เป็นเวลากลางวันแสก ๆ และมีแดดจัดเขาสวมแว่นตาขอบทองโบราณคู่กับเลนส์สีดำทรงกลม แว่นตาของชายหนุ่มดูเหมือนแว่นตาแบบที่เด็ก ๆ จะสวมใส่ในสมัยราชวงศ์ฉิงในประเทศจีนบอดี้การ์ดประมาณสี่ห้าคนกำลังเดินตามหลังชายหนุ่มและเมื่อเทียบกับเจ้านายหนุ่มแล้ว บอดี้การ์ดนั้นดูดุร้ายและชั่วร้ายมากขึ้นทำให้ทุกคนที่อยู่รอบ ๆ ต้องถอยห่างออกไปอย่างรวดเร็วเพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้เกิดปัญหาในที่เกิดเหตุ“โอ้ นั่นคือ คุณควินตัน!”เจ้าของร้านเบิกตากว้างและเริ่มยิ้มทันทีที่เห็นชายหนุ่ม หลังจากนั้นคำพูดที่ประจบประแจงก็ออกมาจากปากของเขาราวกับน้ำที่ไหลพรวดออกมาจากก๊อก "คุณควินตัน จะมาทำไมไม่บอกก่อนล่ะครับเนี่ย? ผมจะออกมาต้อนรับแล้วพาคุณเข้าไป”“อย่าพูดเรื่องไร้สาระ วันนี้ฉันแค่มาเดินเล่นที่นี่” ชายหนุ่มตอบขณะโบกมืออย่างไม่สบอารมณ์เขาเดินไปข้างหน้าก่อนจะมองไปที่ก้อนกรวดในมือของชาร์ลี จากนั้นเขาก็เงยหน้าขึ้นและพูดว่า "แซคารี เก็บก้อนกรวดนี่ให้ฉัน ฉันจะ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 102
อย่างไรก็ตามคุณควินตันแตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง นี่เป็นเพราะเขาคาบช้อนเงินช้อนทองมาเกิด เขามาจากครอบครัวที่ร่ำรวยรุ่นที่สองที่มีชื่อเสียง เขาไม่เคยประสบปัญหาการเงินขาดมือเลยนับตั้งแต่เขาเกิดมาแซคารีไม่ต้องการที่จะทำให้คุณควินตันขุ่นเคือง แต่เขาก็ไม่ต้องการที่จะฝ่าฝืนกฎสำหรับการค้าของเก่าเขาจึงมองไปที่ชาร์ลีต่อ โดยหวังว่าเขานั้นอาจจะจะเปลี่ยนใจชาร์ลีรู้ว่าแซคารีกำลังขอร้องเขา แต่เขาก็เพิกเฉยต่อคำวิงวอนของแซคารีและตอบกลับอย่างเย็นชาว่า “ไม่”แซคารีถูกปล่อยให้ทำอะไรไม่ถูกและทำได้เพียงนั่งลงบนพื้น คุณควินตันเตะเขาอีกครั้งเขาก็ร้องโอดครวญ“ดูสิว่าแกมันไร้ประโยชน์แค่ไหน!”คุณควินตันตะโกนขณะที่เขาทำหน้าบึ้งใส่แซคารี หลังจากนั้นเขาก็เหลือบไปมองชาร์ลีก่อนจะพูดอย่างหยิ่งผยองว่า “นายซื้อก้อนกรวดนี้ในราคาสามพันงั้นเหรอ? งั้นฉันจะจ่ายให้นายสามแสนถ้านายยกให้ฉัน!”ผู้คนที่รุมล้อมพวกเขาต่างก็หายใจออกเสียงดังทันทีที่ได้ยินคำพูดของคุณควินตัน พวกเขาต่างทำได้เพียงมองไปที่ชาร์ลีด้วยสีหน้าอิจฉาเขาซื้อก้อนกรวดในราคาเพียงสามพันเหรียญและตอนนี้ราคาของก้อนกรวดก็เพิ่มขึ้นเป็นร้อยเท่าในเวลาเพียงไม่กี
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 103
เมื่อทุกคนเห็นสีหน้าหยิ่งผยองบนใบหน้าของคุณควินตัน ฝูงชนรอบข้างต่างก็กลั้นหายใจเพราะพวกเขามั่นใจว่าชาร์ลีจะแพ้ในการเผชิญหน้าครั้งนี้แน่อย่างไรก็ตามชาร์ลีมีสีหน้าสงบ เขาพลางยิ้มตอบว่า “ผมคิดว่านี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่คุณเข้าร่วมในการค้าของเก่า คุณรู้อะไรบ้างไหมว่าอะไรคือสิ่งที่สำคัญที่สุดในอุตสาหกรรมการค้าของเก่า?”คุณควินตันมองชาร์ลีด้วยสีหน้าเย็นชาขณะที่เขาตอบว่า “อะไร?”ชาร์ลีหัวเราะก่อนตอบ “แน่นอนว่ามันเป็นกฎที่ควบคุมการซื้อขายของเก่า!”หลังจากนั้นชาร์ลีก็พูดเสียงดังขึ้นเล็กน้อย “ในการซื้อขายของเก่า มาก่อนได้ก่อนเสมอ ผมมาก่อนและผมเป็นคนแรกที่ซื้อก้อนกรวดก้อนนี้ ดังนั้นก้อนกรวดนี้จึงเป็นของผมอยู่แล้ว แม้ว่าคุณจะคุกเข่าต่อหน้าผมและขอร้องให้ผมมอบมันให้กับคุณ ผมจะไม่ให้คุณไม่อย่างนั้นก็เท่ากับว่าผมยอมให้คุณทำผิดกฎในวันนี้ ใครจะอยากทำธุรกิจกับคุณต่อไปในแอนทีคสตรีท ถ้าคุณจะแหกกฎเพื่อให้ได้มาซึ่งสิ่งที่คุณต้องการ คุณจะถูกกันไม่ให้เข้ามาในแอนทีคสตรีทอีกเลยยังไงล่ะ คุณควินตัน”คุณควินตันตกตะลึงเมื่อได้ฟังคำพูดของชาร์ลี ความโกรธฉายชัดทั่วใบหน้าของเขาเขารู้ว่ากฎนี้มีอยู่จริงในอุตสาหกรรมการ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 104
“โอเค ได้สิ” ชาร์ลีตกลงทันทีด้วยท่าทีที่ผ่อนคลายมาก “ผมบอกได้คำเดียวเลยว่าคุณน่าทึ่งจริง ๆ เพราะคุณเชื่อจริง ๆ ว่าหินปลอมนั่นคือหยก”คุณควินตันเริ่มรู้สึกรำคาญมากขึ้น ใบหน้าของเขาแดงหลังจากถูกชาร์ลีวิพากษ์วิจารณ์ เขาหันไปรอบ ๆ และมองไปที่ผู้คนจำนวนมากที่อยู่รอบตัวพวกเขา"คุณซีค คุณไลโอเนล ผมอยากให้คุณทั้งสองช่วยประเมินราคาสร้อยข้อมือนี้ให้หน่อย แล้วบอกผมว่ามันเป็นของแท้หรือปลอม?”ทั้งสองคนที่ถูกเรียกโดยเขาก็รู้สึกอึดอัดมากขณะที่พวกเขาสบตากันเนื่องจากการระบุความถูกต้องของวัตถุโบราณมักจะสร้างความไม่พอใจให้กับอีกฝ่ายไม่ว่าจะเป็นของแท้หรือไม่ก็ตาม"คุณควินตันครับ พวกเรายังมีความรู้ที่จำกัดในการประเมินของเก่า เราคงไม่สามารถบอกความแตกต่างได้”คุณควินตันโกรธทันทีและพูดอย่างรวดเร็วว่า “อย่ามาใช้ข้อแก้ตัวที่ฟังไม่ขึ้นนี่กับผม! ผมอยากให้คุณทั้งคู่ประเมินราคาสร้อยข้อมืออย่างตรงไปตรงมา ไม่ว่าจะเป็นหยกแท้หรือไม่ก็ตามผมสัญญาว่าจะไม่สร้างความเดือดร้อนให้กับคุณ แต่ถ้าคุณโกหกผมและผู้เชี่ยวชาญบอกผมเป็นอย่างอื่นตอนที่เขาประเมินในภายหลัง ผมจะไม่ปล่อยคุณไปง่าย ๆ แน่!”“อย่าโกรธเลยครับคุณควินตัน”ช
บทล่าสุด
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1600
“โอเค” ชาร์ลีพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “เอาล่ะ ถึงเวลาที่นายต้องออกเดินทางแล้ว”ในเวลานี้จาเวียร์ก็วิ่งเข้าไปหาพวกเขาพร้อมกับแบตเตอรี่สำรองในมือ หลังจากนั้นเขาก็ยื่นแบตเตอรี่สำรองกับสายชาร์จให้กับดีแลนในขณะที่พูดว่า “ดีแลน นี่แบตเตอรี่สำรอง!”ดีแลนหยิบแบตเตอรี่สำรองใส่ไว้ในเป้ หลังจากปาดน้ำตาออกจากใบหน้าแล้ว เขาก็พูดกับทุกคนว่า “คุณยาย คุณตา พ่อ แม่ ลุง อา ผมจะไปแล้วนะคับ…”ทุกคนโบกมือให้เขา “ไปเถอะ อย่าลืมใส่ใจในเรื่องความปลอดภัยบนท้องถนนนะ!”ดีแลนมองไปที่ชาร์ลีอีกครั้งก่อนจะโค้งคำนับแล้วพูดว่า “ผมจะไปแล้วนะครับคุณเวด…”ชาร์ลีส่งเสียงพึมพำในขณะที่พูดว่า “รีบไปเถอะ ไม่งั้นนายจะถูกทำโทษที่ไปถึงช้านะ”ดีแลนรีบพยักหน้าในขณะที่พูดว่า “ไม่ต้องเป็นห่วงครับ! ผมจะทำให้ดีที่สุดครับ!”ชาร์ลีโบกมือแล้วพูดว่า “อืม ไปได้แล้ว!”ดีแลนพยักหน้าก่อนจะหันกลับไปมองเหล่าญาติ ๆ อย่างไม่เต็มใจ จากนั้นเขาก็เริ่มปั่นจักรยาน Phoenix 28 คันใหญ่อย่างหนักหน่วง หลังจากถีบจักรยานไปได้สองสามครั้ง ในที่สุดดีแลนก็ถีบจักรยานจากไปในลักษณะโคลงเคลงซิลเวียเริ่มร้องไห้อย่างขมขื่น ลีโอนาร์ดจึงรีบคว้าเธอมาปลอบโยนอยู่ในอ้อ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1599
เมื่องานเลี้ยงวันเกิดสิ้นสุดลง และแขกคนอื่น ๆ ได้กลับไปแล้ว ดีแลนก็เข็นรถจักรยาน Phoenix 28 คันใหม่ออกมาในเวลานี้จู่ ๆ ดีแลนก็นึกถึงเพลงฮิตที่เขาเคยเห็นในคลิปวิดีโอสั้น ๆ…เพลงนี้ก็คือเพลง ‘ขี่มอเตอร์ไซต์แสนรักของฉัน’...ในขณะที่เขานึกถึงเพลงนี้ เขาก็มองไปที่จักรยาน Phoenix 28 ในสภาพเก่าที่ดูน่าเกลียดนั้น แล้วอดที่จะถอนหายใจไม่ได้ในขณะที่คิดกับตัวเองว่า ‘ถ้าฉันขี่มอเตอร์ไซค์ไปโอลรัสฮิลล์ได้ก็คงจะดีไม่น้อย เพราะจะทำให้ฉันสามารถเดินทางได้ประมาณสามถึงสี่ร้อยกิโลเมตรต่อวัน ซึ่งจะช่วยให้ฉันเดินทางไปถึงโอลรัสฮิลล์ได้เร็วที่สุด จะได้ไม่ต้องทนทุกข์กับความคับข้องใจและความอยุติธรรมมากมายในระหว่างทาง…’แต่ช่างน่าสงสารเหลือเกินที่เขารู้ว่าชาร์จะไม่มีทางเปิดโอกาสให้เขาได้ต่อรองอะไรเลย เขาจึงทำได้แค่เข็นจักรยานออกมาเพื่อเตรียมตัวออกเดินทางเจริล… ลุงของเขาถือหมวกกันน็อกสีเขียวอยู่ในมือ ในขณะที่พยายามจะสวมให้กับดีแลน ดีแลนหลบเลี่ยงหมวกใบนั้นในขณะที่ถามอย่างอึดอัดใจว่า “ทำไมถึงซื้อหมวกกันน็อกสีเขียวมาให้ผมล่ะลุง? หมวกสีเขียวเป็นสัญลักษณ์ของผู้ชายที่โดนสวมเขานะ…”“อย่าพูดถึงเรื่องนั้นเลยน่า” เจร
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1598
"หา? เร็วไปไหม? คุณจะไม่อยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่ออีกสักสองสามวันเหรอ?”“ผมทำธุระของผมเสร็จหมดแล้วน่ะ ไม่มีธุระอะไรให้ผมต้องอยู่ที่นี่อีก ผมจะออกเดินทางพรุ่งนี้เลย”เมื่อลอรีนได้ยินดังนี้ เธอก็พูดขึ้นอย่างไม่ลังเลเลยว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะออกจากอีสต์คลิฟฟ์พรุ่งนี้ด้วย เราเดินทางกลับโอลรัสฮิลล์พร้อมกันดีไหมคะ? เราจะได้นั่งเครื่องบินลำเดียวกันชาร์ลีอยากจะปฏิเสธเธอ แต่เมื่อเขาเห็นสีหน้าที่แสดงความวิงวอนของเธอแล้ว เขาก็ปฏิเสธเธอไม่ลงเพราะไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม… นับเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนเป็นเพื่อนกัน ที่ต้องนั่งเครื่องบินลำเดียวกัน ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถหลบเลี่ยงการนั่งเครื่องบินเที่ยวบินเดียวกับเธอได้ชาร์ลีจึงพูดว่า “ได้สิ เรากลับด้วยกันก็ได้”ลอรีนรีบพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวคุณให้รายละเอียดบัตรประจำตัวกับฉันมานะ ฉันจะได้ซื้อตั๋วเครื่องบินของเราพร้อมกัน!”“โอเค”***ในขณะที่งานเลี้ยงวันเกิดยังคงดำเนินอยู่นั้น ลุงและอารองของดีแลนก็ได้ตระเตรียมการเดินทางด้วยการปั่นจักรยานไปยังโอลรัสฮิลล์ให้ดีแลนเรียบร้อยแล้วพวกเขาได้ให้คนไปซื้อจักรยาน Phoenix 28 รุ่นเก่ามา แล้วติดตั้งชั้นวางสัมภา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1597
หลังจากนั้นงานเลี้ยงวันเกิดก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการมีการจัดที่นั่งให้กับชาร์ลีเป็นพิเศษในฐานะที่เขาเป็นแขกผู้มีเกียรติสูงสุด โดยเขาได้นั่งอยู่ข้างนายท่านโธมัสกับลอรีนและริกลีย์หลังจากนั้นสมาชิกของตระกูลโธมัสก็ผลัดกันดื่มอวยพรให้เขา โดยทั้งการแสดงออกทางสีหน้า น้ำเสียง และการกระทำล้วนเต็มไปด้วยการสรรเสริญเยินยอ ชาร์ลีไม่มีอะไรจะพูดมากนัก เมื่อมีคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็แค่ดื่มอวยพรกลับไป ซึ่งถึงแม้ดีแลนจะเป็นคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็ดื่มอวยพรกลับไปอย่างง่ายดายในเวลานี้ริกลีย์ก็ยังมาดื่มอวยพรให้กับชาร์ลีอย่างระมัดระวังด้วย โดยเขาได้เยินยอแล้วพูดว่า “คุณเวดครับ ผมมีเรื่องจะถามคุณหน่อยครับ…”ชาร์ลีรู้อยู่แล้วว่าเขาจะถามอะไรก่อนที่เขาจะเริ่มพูดออกมาด้วยซ้ำไป เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการให้ชาร์ลีช่วยฟื้นคืนสมรรถภาพ เพื่อให้เขากลับมาแข็งแกร่งได้อีกครั้งแต่เมื่อพิจารณาถึงเรื่องเลวร้ายทั้งหมดที่ครอบครัวของพวกเขาได้ทำกับครอบครัวของยูลแล้ว ชาร์ลีก็ยังแน่ใจว่าเขาจะไม่ยอมฟื้นคืนสมรรถภาพให้พวกเขาในตอนนี้ผู้ที่เป็นผู้ใหญ่แล้วจะต้องชดใช้และรับผิดชอบต่อการกระทำของพวกเขา ไม่อย่างนั้นแล้วพวกเขาจะได้บทเ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1596
ชาร์ลีหยิบภาพวาดที่ยูลมอบให้เขาจากมือของดีแลน ก่อนจะยื่นให้กับยายของลอรีนด้วยตัวเอง หลังจากนั้นเขาก็พูดว่า “คุณยายโธมัสครับ นี่เป็นของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผมครับ ผมหวังว่าคุณยายจะรับมันไว้ และผมอยากจะขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นไปเมื่อกี้นี้ ด้วยวันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณยาย ผมหวังว่าคุณยายคงจะให้อภัยผมนะครับ”คุณท่านโธมัสรู้สึกปลื้มใจแล้วรีบพูดขึ้นว่า “คุณเวด ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ จริง ๆ แล้วเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้เป็นเพราะหลานชายของฉันทำอะไรผิดไป ฉันมาคิดดูแล้ว… ทั้งหมดนั้นเป็นเพราะเราละเลยในการอบรมสั่งสอนหลานของเรา จึงทำให้คุณเวดต้องเดือดร้อน”ในขณะที่เธอพูดอยู่นั้น เธอก็มองดูภาพวาดก่อนจะพูดว่า “คุณเวดคะ ภาพวาดนี้มีมูลค่ามากเหลือเกิน ฉันคงรับของขวัญชิ้นนี้ไว้ไม่ได้หรอกค่ะ!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “คุณยายโธมัสครับ ของขวัญชิ้นนี้เป็นเพียงของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผม มูลค่าของของขวัญชิ้นนี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรเลย คุณยายไม่ต้องเกรงใจผมหรอกครับ พูดตามตรงนะครับ ผมไม่ได้ใช้จ่ายเงินกับของขวัญชิ้นนี้เลยด้วยซ้ำ เพราะคุณโกลดิ้งจากโกลดิ้งกรุ๊ปมอบภาพวาดนี้ให้ผม แล้วผมก็นำมา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1595
เมื่อได้ยินว่าเขาจะต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง ดีแลนก็ส่ายหัวอย่างบ้าคลั่งทันที!เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว เขาคงต้องทนทุกข์ทรมานและรู้สึกคับข้องใจเพียงเล็กน้อย ถ้าเขาต้องอาศัยอยู่ในชุมชนแออัด โดยมีค่าครองชีพเดือนละหนึ่งหมื่นบาท แต่ถ้าเขาต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง เขาก็คงต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก และต้องเจอะเจอความยากลำบากมากมายในไซต์ก่อสร้างแห่งนั้นเขาจึงพยักหน้าแบบไม่คิดอะไรทันที “คุณเวดครับ ผมยอมรับเงื่อนไขทั้งหมดของคุณแล้ว ผมจะไม่ต่อรองอะไรกับคุณแล้วครับ! ขอแค่อย่าส่งผมไปไซต์ก่อสร้างนั้นเลยนะครับ…”ชาร์ลีรู้สึกพอใจมากแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “อย่าลืมปรับปรุงเปลี่ยนแปลงและกลับเนื้อกลับตัวเป็นคนดีหลังจากนายไปถึงที่โอลรัสฮิลล์แล้ว อย่าสร้างปัญหาอะไรเพิ่มขึ้นมาอีกล่ะ ถ้านายยังคงอยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่อไป ทายาทที่ชอบเยาะเย้ยถากถางคนอื่นอย่างนาย ก็อาจก่อให้เกิดหายนะที่ร้ายแรงกว่านี้ได้ในสักวันหนึ่ง นายอาจเข้าไปพัวพันและทำให้ให้ตระกูลโธมัสและตระกูลโคชต้องเดือดร้อนได้!”ในเวลานี้สองพี่น้องอย่างเจริลและจาเวีย์ก็อดที่จะตัวสั่นขึ้นมาเล็กน้อยไม่ได้ดูเหมือนคำพูดของชาร์ลีจะทำให้คนทั้งคู่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1594
สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดก็คือ การปั่นจักรยานอย่างยากลำบากจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่ยังพอรับได้ การที่ต้องปั่นจักรยานเป็นเวลาครึ่งเดือน ก็ยังดีเสียกว่าการนอนบนเตียงอยู่ครึ่งเดือนหลังผ่าตัดนอกจากนี้เขายังรู้สึกคับข้องใจอย่างมากในระหว่างการผ่าตัดครั้งล่าสุด ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ยังไม่หายดีเลย ถ้าเขาต้องเข้ารับการผ่าตัดแบบเดิมอีกครั้งในเร็ว ๆ นี้ เขาก็จะต้องได้รับความเจ็บปวดเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าอย่างแน่นอนในเวลานี้ชาร์ลีพูดขึ้นมาว่า “ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์ก็เพื่อให้นายได้ไปปรับปรุงตัวและกลับเนื้อกลับตัวใหม่ นายคิดว่า การที่ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์เพื่อให้ไปสนุกสนานกับชีวิตที่นั่นเหรอ? จะบอกอะไรให้นะ นายจะต้องปั่นจักรยานธรรมดา ๆ อย่าง Phoenix 28 เท่านั้น ใช้อย่างอื่นไม่ได้เลย! ไม่งั้นฉันจะให้นายปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์พร้อมกับเกวียนที่บรรทุกก้อนอิฐไปจนเต็มคัน!”“แล้วหลังจากนายไปถึงโอลรัสฮิลล์ นอกจากนายจะต้องคอยขับรถรับส่งให้กับลอรีนแล้ว นายต้องเช่าห้องเดี่ยวในชุมชนแออัดคลิฟฟ์คูลส์ด้วย ค่าใช้จ่ายรายเดือนรวมถึงค่าเช่าบ้านของนายจะต้องไม่เกินเดือนละหนึ่งหมื่นบาท!”
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1593
เมื่อเขาได้ยินว่า จะต้องขี่จักรยานจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์ตลอดทาง และต้องอยู่ในโอลรัสฮิลล์ในฐานะคนขับรถเป็นเวลาหนึ่งปี ดีแลนก็รู้เหมือนกำลังจะตายไปแล้วจริง ๆ ประเด็นก็คือระยะทางจากอีสต์คลิฟฟ์ไปโอลรัสฮิลล์นั้น มีระยะทางมากกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะไม่ตายเพราะหมดแรงถ้าต้องปั่นจักรยานไปตลอดทางจริง ๆ เหรอ?แล้วตอนนี้ก็อยู่ในเดือนธันวาคมซึ่งเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว เขาจะต้องขี่จักรยานตลอดทางไปจนถึงภาคใต้ แล้วไม่ได้รับอนุญาตให้พักในโรงแรมเลยด้วย ข้อกำหนดเหล่านี้รุนแรงเกินไปไม่ใช่เหรอ?ดีแลนรู้สึกเสียใจมากและน้ำตาก็เริ่มไหลอาบใบหน้านี่มันเรื่องบ้าบออะไรกันเนี่ย… เขาเป็นนายน้อยคนที่สามของตระกูลโคช แต่จะต้องขี่จักรยานไปจนถึงโอลรัสฮิลล์? เขาจะไม่ล้มตายไปในระหว่างทางหรอกเหรอ?คงจะน่าทึ่งมากถ้าเขาสามารถปั่นจักรยานได้วันละห้าสิบ หรือหกสิบกิโลเมตรระยะทางกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะต้องปั่นจักรยานไปประมาณยี่สิบวัน!แต่นี่มันเดือนธันวาคมแล้วนะ!เขาสะอึกสะอื้นพร้อมกับพูดว่า “คุณเวดครับ ถ้าผมเริ่มปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์ กว่าจะถึงที่นั่นก็คงเป็นเดือนมกราคมแล้ว น้องสาวผมจะต้องกลับมาฉลองปีใหม่ที่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1592
ลอรีนดีใจมากแล้วพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ขอบคุณมากนะคะชาร์ลี!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “รอเดี๋ยวนะ ผมจะไม่บังคับให้เขากลืนจี้หยกเข้าไป แต่ยังต้องลงโทษเขาด้วยวิธีอื่น ไม่งั้นเขาคงไม่จดจำไว้เป็นบทเรียน”ลอรีนรีบถามว่า “คุณจะลงโทษเขาด้วยวิธีไหนคะ ชาร์ลี? คงไม่ร้ายแรงไปกว่าการกลืนจี้หยกเข้าไปแล้วใช่ไหมคะ?”“ไม่หรอกครับ ชาร์ลียิ้มเบา ๆ ก่อนจะพูดว่า “คุณมั่นใจได้เลยว่า การลงโทษครั้งนี้จะส่งผลดีกับตัวเขาอย่างแน่นอน”ในที่สุดลอรีนก็รู้สึกสบายใจในขณะที่พูดอย่างเสน่หาว่า “ขอบคุณนะคะชาร์ลี ขอบคุณที่ให้อภัยพี่ชายของฉัน และปล่อยเขาไปเพราะเห็นแก่ฉัน ถ้าอย่างนั้น คุณให้โอกาสฉันได้ตอบแทนคุณดีไหมคะ…”ชาร์ลีถามด้วยความประหลาดใจ “คุณจะตอบแทนผมยังไงเหรอ?”ลอรีนกะพริบตาในขณะที่ยิ้มและพูดอย่างตั้งใจว่า “ฉันสัญญาว่าจะแต่งงานกับคุณ และให้กำเนิดลูกชายตัวอ้วน ๆ เพื่อคุณ! คุณคิดว่ายังไงคะ?”ชาร์ลีตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “อย่าพูดอะไรแบบนี้อีก ผมเป็นสามีของเพื่อนสนิทของคุณนะ!”ลอรีนพยักหน้าก่อนจะพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันรู้ค่ะ แต่คุณทั้งคู่แต่งงานกันแบบปลอม ๆ นี่! ก็ยังไม่ถือว่าเป็นการแต่งงานกันอย่างแท้จริง! จริง ๆ แล
