บทที่ 101

ทันทีที่ได้ยินเสียงชาร์ลีก็หันกลับไปมองหาที่มาของมัน

เขาเห็นชายหนุ่มสวมชุดผ้าลินินสีขาวและรองเท้าผ้าสีดำคู่หนึ่งเดินตรงไปที่ร้าน มีสร้อยข้อมือทุกประเภทในมือของเขา ในขณะที่เป็นเวลากลางวันแสก ๆ และมีแดดจัดเขาสวมแว่นตาขอบทองโบราณคู่กับเลนส์สีดำทรงกลม แว่นตาของชายหนุ่มดูเหมือนแว่นตาแบบที่เด็ก ๆ จะสวมใส่ในสมัยราชวงศ์ฉิงในประเทศจีน

บอดี้การ์ดประมาณสี่ห้าคนกำลังเดินตามหลังชายหนุ่มและเมื่อเทียบกับเจ้านายหนุ่มแล้ว บอดี้การ์ดนั้นดูดุร้ายและชั่วร้ายมากขึ้นทำให้ทุกคนที่อยู่รอบ ๆ ต้องถอยห่างออกไปอย่างรวดเร็วเพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้เกิดปัญหาในที่เกิดเหตุ

“โอ้ นั่นคือ คุณควินตัน!”

เจ้าของร้านเบิกตากว้างและเริ่มยิ้มทันทีที่เห็นชายหนุ่ม หลังจากนั้นคำพูดที่ประจบประแจงก็ออกมาจากปากของเขาราวกับน้ำที่ไหลพรวดออกมาจากก๊อก "คุณควินตัน จะมาทำไมไม่บอกก่อนล่ะครับเนี่ย? ผมจะออกมาต้อนรับแล้วพาคุณเข้าไป”

“อย่าพูดเรื่องไร้สาระ วันนี้ฉันแค่มาเดินเล่นที่นี่” ชายหนุ่มตอบขณะโบกมืออย่างไม่สบอารมณ์

เขาเดินไปข้างหน้าก่อนจะมองไปที่ก้อนกรวดในมือของชาร์ลี จากนั้นเขาก็เงยหน้าขึ้นและพูดว่า "แซคารี เก็บก้อนกรวดนี่ให้ฉัน ฉันจะ