บทที่ 84

ลิลี่หน้าบึ้ง “เลิกพล่ามได้แล้ว ร้านอาหารของฉันไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับนาย อย่าหวังว่าฉันจะจ่ายเงินให้นายแม้แต่บาทเดียว! ภาพวาดนั้นเป็นของร้านอาหาร ถ้านายไม่ส่งคืนให้เรา ตอนนี้ฉันคงจะต้องโทรหาตำรวจ และแจ้งข้อหาลักทรัพย์!”

เจอโรมซึ่งยืนอยู่ข้าง ๆ ลิลี่ก็เย้ยหยันเช่นกัน “ฟังนะไอหนู ฉันขอแนะนำให้นายร่วมมือกับเรา เส้นสายของฉันในโอลรัสฮิลล์ไม่ใช่สิ่งที่นายอยากจะลองดีในตอนนี้ ใช่ไหมล่ะ? ถ้านายไม่ส่งภาพวาดมา ฉันก็แค่ไปที่กองความมั่นคงสาธารณะสักหน่อย พวกเขาก็จะขังนายทันที! นายจะต้องรับโทษจำคุกอย่างน้อยสิบปี!”

น้ำตาของดักลาสไหลลงมาราวกับสายฝน เขาถามลิลี่ว่า “ฉันมันไม่มีอะไรเลยนอกจากทำดีกับเธอในช่วงสองสามปีที่ผ่านมา ฉันให้ทุกอย่างที่ฉันมี! มันไม่เป็นไรเลยถ้าเธอไม่ได้รักฉันจริง ๆ แต่ทำไมเธอต้องทำแบบนี้กับฉันด้วย!?”

ลิลี่หัวเราะเบา ๆ "รักนายงั้นเหรอ? นายเป็นใครถึงมาคาดหวังอะไรแบบนี้กัน? ฟังนะ ฉันไม่เคยรักนายเลย! นายไม่สมควรได้รับความรักจากฉันด้วยซ้ำ! ฉันจะตกหลุมรักผู้ชายอย่างเจอโรมเท่านั้น เขาเป็นคนที่สมควรได้รับความรักของฉันจริง ๆ !”

เจอโรมยิ้มอย่างประชดประชัน “อ่อ ฉันลืมพูดถึงเรื่องนี้น่ะ เราท