เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 84
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 85
เจอโรมกดหมายเลขบนโทรศัพท์ทันทีและตะโกนใส่ว่า "ซาซ ตอนนี้ฉันอยู่ในโรงพยาบาลซิลเวอร์วิง พาลูกน้องของนายมาด้วย มีไอ้สารเลวที่ต้องฆ่าทิ้งซะ!”ในทางกลับกันชาร์ลีไม่ได้โทรหาใครเลย แต่เขาส่งข้อความถึงอัลเบิร์ต โรดส์ [มาที่โรงพยาบาลซิลเวอร์วิง มีคนพยายามจะฆ่าผม]ดอน อัลเบิร์ตโทรหาเขาทันที"คุณเวดครับ ไอ้เวรนั่นมันเป็นใคร?”จากนั้นชาร์ลีก็ตอบอย่างไม่ใส่ใจว่า “ไม่ต้องถามเยอะ มาที่นี่เดี๋ยวนี้”ดอนอัลเบิร์ตตอบว่า “ไม่ต้องกังวลครับคุณเวด ผมจะรีบไปที่นั่นในอีกไม่กี่นาที”เมื่อเจอโรมรู้ว่าชาร์ลีกำลังคุยโทรศัพท์ด้วย เขาก็เย้ยหยัน “ฮะ อย่าบอกนะว่าแกมีพรรคพวกด้วย น่าตลกจริง ๆ !”ชาร์ลีไม่สนใจคำพูดของเขาและยิ้ม “อย่างที่ฉันพูดไปก่อนหน้านี้ ฉันจะให้พวกแกทั้งสองคนตายอย่างเจ็บปวดที่สุด”เจอโรมหัวเราะราวกับว่าเขาเพิ่งได้ยินเรื่องตลกที่ตลกที่สุดในโลก “นี่แกคิดว่าตัวเองเป็นใคร? ไม่มีใครในโอลรัสฮิลล์กล้ามีเรื่องกับฉันหรอกโว้ย!”ดักลาสซึ่งกำลังดิ้นรนที่จะนั่งตัวตรงบนเตียงตื่นตระหนกและพูดว่า “ชาร์ลี ออกไปเถอะ นายไม่สามารถชนะไอ้สารเลวนี่ได้หรอก อย่าไปยุ่งกับมันเลย”ชาร์ลีเดินขึ้นมาหาเขาและดึงเขากลับไปที
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 86
ชาร์ลีส่งข้อความถึงไอแซค คาเมรอนจากแชงกรีลา: [เจอโรม ฮันท์ คนนี้คือใคร?]ไอแซคตอบแทบจะในทันที: [ครอบครัวของเขาทำธุรกิจส่วนใหญ่เกี่ยวข้องกับอุตสาหกรรมหยก พวกเขาซื้อขายหุ้น อิทธิพลของเขาในพื้นที่ก็เหมือนกับที่ทุกคนอ้างเช่นกัน คุณถามทำไมเหรอครับ? เขาทำให้คุณโกรธหรือเปล่าครับ?]ชาร์ลีตอบ: [ใช่ ผมไขอให้อัลเบิร์ตจัดการเรื่องนี้แล้ว แต่ผมต้องการความช่วยเหลือจากคุณ]ไอแซคตอบว่า: [บอกมาได้เลยครับ นายน้อย!]ชาร์ลีสั่งต่อว่า : [ผมต้องการให้คุณพาพ่อของเจอโรมมาที่โรงพยาบาล โอ้ แล้วก็ชายชราอีกคนหนึ่งที่ชำนาญเรื่องโบราณวัตถุ ชื่อของเขาคือ ลอว์สัน เลวิส พาพวกเขามาเจอผมหน่อย]ไอแซคตอบว่า: [ได้ครับนายน้อย ผมจะพาพวกเขาไปหาคุณทันที!]จากนั้นชาร์ลีก็ตอบว่า: [คุณไม่ต้องจัดการเองนะ แค่ให้คนอื่นทำ ผมไม่อยากให้คนอื่นรู้ว่าเรารู้จักกัน]อีกข้อความจากไอแซคปรากฏในโทรศัพท์ของเขา: [รับทราบครับ ต้องสั่งสอนพวกเขาสักหน่อยไหมครับ?]ชาร์ลีส่งข้อความกลับมา: [เอาสิ แล้วมัดพวกเขาส่งมาให้ผมทีหลัง]ไอแซคปฏิบัติตามทันที: [ได้เลยครับนายน้อย! ผมจะให้คนจัดการตามคำสั่งของคุณทันทีเลยครับ!]ชาร์ลีหันไปหาเจอโรมและลิลี่พร้อ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 87
ขณะที่เสียงดังก้องไปทั่วห้อง ดอน อัลเบิร์ตตามด้วยบิลและชายกำยำกลุ่มใหญ่ก็เข้ามาในห้องเมื่อเข้ามาเขาสั่งบิลว่า “ปิดประตู อย่าให้คนอื่นเข้ามาในห้องนี้!”บิลพยักหน้า “รับทราบครับ ดอน อัลเบิร์ต!”ซาซจ้องไปที่ดอน อัลเบิร์ตด้วยความตกใจ ราวกับว่าสมองของเขาถูกไฟฟ้าช็อตเขาคือดอน อัลเบิร์ต โรดส์!เจ้าโลกใต้ดินแห่งโอลรัสฮิลล์!ซาซเป็นเพียงหนึ่งในคนปกครองในพื้นที่นี้เท่านั้น แต่ดอน อัลเบิร์ตเป็นคนปกครองของพื้นที่ทั้งหมดนี้! ทุกคนในเมืองต่างก็รู้ว่าดอน อัลเบิร์ตมีอิทธิพลที่แท้จริง!เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าจะได้พบกับดอน อัลเบิร์ต เพียงเพราะเขาถูกขอให้จัดการเรื่องเล็กน้อยเช่นนี้ให้เจอโรม!เจอโรมไม่รู้ว่าดอน อัลเบิร์ตเป็นใคร เมื่อเห็นว่าซาซตกใจแค่ไหนเขาก็เลิกคิ้ว “ซาซ เกิดอะไรขึ้น? ตาแก่นี่เป็นใคร?”ทันทีที่เขาได้ยินคำพูดเหล่านั้น ซาซก็กลัวมากจนตัวสั่นในวินาทีต่อมา ซาซจับผมของเจอโรมแล้วกระแทกหน้าลงกับพื้น ทำให้ดั้งหักจากการกระแทกนั้น ขณะที่เลือดไหลออกจากจมูกของเจอโรม ซาซก็กัดฟันแน่นและตะโกนว่า “ถ้าแกอยากตายนักนะ ฮันท์ อย่าพาฉันเข้าไปด้วย! นี่คือดอน อัลเบิร์ต!” "อะไรนะ?!" เจอโรมตกใจเป็นอ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 88
จากนั้นบิลก็เอาท่อแป๊บออกมาแล้วเข้าหาซาซทันที แม้ว่าอีกฝ่ายจะพยายามร้องขอชีวิต แต่บิลก็ไม่ลังเลที่จะยกท่อนแป๊บขึ้นเหนือหัวและฟาดมันลงด้วยความเร็วสูงตุบ!กระดูกสะบ้าหัวเข่าขวาของซาซถูกทุบเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยทันที การแตกหักที่ถูกทุบเช่นนี้แทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะกลับมาเหมือนเดิมซาซตะโกนด้วยความเจ็บปวด แต่ชาร์ลีไม่หยุดเพียงแค่นั้น “ยังไม่จบนะ เราหักขาไปข้างหนึ่งเขายังสามารถเดินกะเผลกกับได้ ผมอยากให้เขาพิการตลอดไป!”บิลพยักหน้าและยกท่อแป๊บขึ้นอีกครั้งและในเวลาไม่นานเสียงดังอีกครั้งก็มาจากหัวเข่าซ้ายของซาซ ซาซดิ้นไปมาบนพื้นกรีดร้องขอความช่วยเหลือ ร่างกายของเขากำลังจะช็อกดอน อัลเบิร์ตตะโกนสั่งต่อว่า “บิล หาอะไรมาหุบปากมันหน่อยซิ เสียงร้องของไอ้นี่กำลังจะรบกวนคุณเวด!”“รับทราบครับ ดอน อัลเบิร์ต!” บิลทำตามและยัดแผ่นผ้าก๊อซสองสามชิ้นเข้าไปในปากของซาซขณะที่ร่างของเขาขดงอเป็นลูกบอลอยู่บนพื้นใบหน้าของเจอโรมซีดขาวในขณะที่เขาคุกเข่ากับพื้นและชันเข่าเข้ามาหา “ชาร์ลี... ไม่ใช่ ผมหมายถึงคุณเวด ผมผิดไปแล้ว! ผมไม่ควรปล่อยให้ปากโง่ ๆ ของผมได้พูด ได้โปรดยกโทษให้ผมด้วยครับ!”ลิลี่ก็กลัวแทบตายเช
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 89
ลอว์สันไม่คาดคิดมาก่อนว่าการยอมรับความผิดของเขาจะไม่ส่งผลดีต่อเขาเช่นกัน เขาเพิ่งจะเป็นลมด้วยความตกใจ อย่างไรก็ตามความเจ็บปวดจากแรงกระแทกทำให้เขาตาสว่างขึ้นทันที"อ๊ากกกก!!!" ลอว์สันไม่เคยถูกทรมานเช่นนี้มาก่อนในตลอดชีวิตที่ผ่านมาน้ำตาไหลหยดลงบนใบหน้าของเขาขณะที่เขาร้องไห้ออกมาอย่างหมดหวัง “คุณเวดมันเป็นความผิดของฉันทั้งหมด! ฉันจะไม่มองข้ามความผิดพลาดของเธออีกต่อไป ฉันจะไม่ปล่อยให้เธอทำอะไรที่เลวทรามแบบนี้อีก”ชาร์ลีรู้สึกขยะแขยงและพูดว่า “ดี คุณไม่ได้เก่งเรื่องโยนความผิดให้คนอื่นหรอกเหรอ?”แค่ประโยคนี้ก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้กระดูกสันหลังของลอว์สันหนาวสั่นจากนั้นชาร์ลีก็ถามว่า “ลอว์สัน เลวิส! เรื่องเงินหนึ่งล้านที่น้องชายของผมลงทุนในร้านอาหารของคุณ ทำไมคุณไม่ยอมจ่ายเงินคืนให้เขาล่ะ? ทำไมคุณถึงอ้างว่าเป็นของขวัญ?”ลอว์สันหน้าซีดเผือด เขาพยายามอธิบาย “ฉันผิด ฉันผิดที่ทำแบบนั้น! ฉันเป็นคนโลภ ฉันมันไร้ยางอาย ฉันขอโทษจริง ๆ !”จากนั้นเขาก็หันไปดักลาสที่กำลังเดือดแค้น ลอว์สันขอร้อง “ดักลาส ฉันมันตาบอดเพราะความโลภ ไม่ต้องห่วงนะ ฉันจะจ่ายคืนให้นายหนึ่งล้าน ช่วยบอกคุณเวดให้ปล่อยฉันไปทีน
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 90
หลังจากหยุดไปสักพักชาร์ลีก็หันไปหาบิล “ชายชราคนนี้ดูเหมือนจะค่อนข้างเฉียบแหลมแฮะ เขาคิดว่าจะไม่ถูกลงโทษตราบใดที่เขาไม่ตอบ บิล จัดการขาทั้งสองข้างของเขาซะ!”“ได้เลยครับคุณเวด!” บิลตอบอย่างเชื่อฟังเมื่อมองไปที่ดีแลนด์ซึ่งตอนนี้กำลังตื่นตระหนก ชาร์ลีพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “คุณไปโทษลูกชายของคุณเองแล้วกันนะ”หลังจากเสียงกรีดร้องที่น่าสยดสยองสองครั้ง ดีแลนด์ ฮันท์ก็พิการเช่นกัน เมื่อเห็นพ่อของเขาถูกทุบตี เจอโรมรู้สึกราวกับว่าเขาสูญเสียการควบคุม เพียงไม่กี่อึดใจเขาก็นั่งอยู่บนของเหลวที่มีกลิ่นแรงและไม่พึงประสงค์กางเกงในของเขาเปียกไปหมดแล้ว!ชาร์ลีหัวเราะเบา ๆ “แกจะไม่ดูไอ้นั่นหน่อยเหรอ? ดูเหมือนว่าแกจะควบคุมไอ้นั่นของแกไม่ได้นะ! มันเป็นสาเหตุหลักของทุกสิ่งที่พังทลายลงมาจนถึงตอนนี้! ฉันบอกเลยว่าแกจะไม่ต้องการมันอีกต่อไป!”จากนั้นเขาก็สั่งว่า “ในเมื่อเป็นแบบนี้ ทำลายไอ้จ้อนของเขาซะ!”บิลดูเหมือนจะลังเล ในฐานะมนุษย์เองเมื่อได้รับคำสั่งเช่นนี้เขาก็อดไม่ได้ที่จะสะดุ้งจากนั้นดอน อัลเบิร์ตก็บ่น “นายกำลังทำอะไรอยู่? ทำตามที่คุณเวดสั่งสิ!”บิลหันกลับไปสู่ความเป็นจริงและสั่งคนของเขาว่า "กางข
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 91
ชาร์ลีสั่งให้คนของเขาหามทั้งห้าคนออกไปก่อนที่พวกเขาจะจากไป "ตอนนี้ฉันจะไว้ชีวิตพวกแกไว้ก็แล้วกัน แต่หากเรื่องนี้รั่วไหลไปเข้าหูคนอื่นเมื่อไหร่ ฉันจะฆ่าพวกแกทั้งหมดทิ้งซะ เข้าใจไหม?”พวกเขาทั้งห้าพยักหน้าโดยไม่ลังเล เป็นความโชคดีที่ยังออกไปได้อย่างมีชีวิต หลังจากนี้พวกเขาจะกล้าท้าทายชาร์ลีต่อไปอีกได้อย่างไร?เมื่อรู้ว่าพวกเขาทั้งห้าไม่กล้าที่จะท้าทายชาร์ลีอีกต่อไป เขาก็พยักหน้าด้วยความพึงพอใจและหันไปหาลอว์สัน เลวิส “สำหรับเรื่องที่พยายามจะโกงน้องชายผม ทุกสิ่งทุกอย่างมีราคาต้องจ่าย ผมต้องการให้คุณและลูกสาวของคุณออกจากร้านอาหารไปซะ แล้วโอนชื่อเป็นของน้องชายของผมภายในวันพรุ่งนี้ เข้าใจไหม?”ลอว์สันพยักหน้ารัว ๆ “เข้าใจแล้ว ฉันจะออกจากร้านอาหารในวันพรุ่งนี้อย่างแน่นอน!”ชาร์ลีหันไปหาดีแลนด์ ฮันท์ “ลูกชายของคุณเป็นชู้กับคู่หมั้นของน้องชายผม เรื่องมันไปไกลจนเขาอยู่ในสภาพนี้ ดังนั้นคุณควรเตรียมเงินไว้สักยี่สิบล้านเพื่อเป็นค่าทำขวัญให้เขานะ แล้วอย่าทำให้เรื่องมันยุ่งยาก เข้าใจไหม?”ดีแลนด์ตกลงทันที "คุณเวด ผมจะโอนเงินให้น้องชายของคุณภายในวันพรุ่งนี้ครับ!”ด้วยความพอใจ ชาร์ลีหันไปหาลูกน้อง
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 92
ชาร์ลีพยักหน้า “พักผ่อนให้เพียงพอ ถ้านายฟื้นตัวแล้วนายค่อยไปเปิดร้านอาหารก็ได้ ถ้าฉันต้องการอะไร ฉันจะไปหานายก็แล้วกัน”ดักลาสอุทาน “ได้เสมอเมื่อนายต้องการ!”จากนั้นชาร์ลีกล่าวเสริมว่า “อ้อ อย่าบอกใครเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ล่ะ ฉันไม่อยากให้คนอื่นรู้ว่าฉันเป็นใคร เข้าใจใช่ไหม?”ดักลาสพยักหน้า “เข้าใจแล้ว ไม่ต้องห่วง ฉันจะเก็บความลับนี้ไปจนตายเลย!”ชาร์ลียิ้ม “ฉันจะให้คนสองคนดูแลนาย นายแค่พักผ่อนให้เพียงพอ ถ้างั้นฉันขอตัวก่อนนะ”เมื่อถึงบ้าน ชาร์ลีไม่ได้วางแผนที่จะบอกแคลร์เกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้น เนื่องจากเขาไม่ต้องการให้เธอรู้มากเกินไป จะปลอดภัยกว่าถ้าเธอไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับตัวตนของเขาวันรุ่งขึ้นขณะที่เขากำลังซื้อของชำ ชาร์ลีได้รับโทรศัพท์ เมื่อเขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเขาก็รู้ว่ามันเป็นลูกสาวของร้านวินเทจดีลักซ์ จัสมิน มัวร์นั่นเอง ชาร์ลีอดรู้สึกแปลกใจไมได้ เขาสงสัยว่าจัสมินต้องการอะไรจากเขาในขณะที่เขารับสาย ปลายสายจัสมินพูดขึ้นว่า “คุณเวดคะ ฉันขอโทษจริง ๆ ที่รบกวนคุณแบบนี้”ชาร์ลีถามว่า “แจกันยูฮูชุนที่ผมทำวันนั้น มีปัญหาเหรอครับ?”จัสมินตอบว่า “โอ้ ไม่ ไม่ใช่อย่
บทล่าสุด
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1600
“โอเค” ชาร์ลีพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “เอาล่ะ ถึงเวลาที่นายต้องออกเดินทางแล้ว”ในเวลานี้จาเวียร์ก็วิ่งเข้าไปหาพวกเขาพร้อมกับแบตเตอรี่สำรองในมือ หลังจากนั้นเขาก็ยื่นแบตเตอรี่สำรองกับสายชาร์จให้กับดีแลนในขณะที่พูดว่า “ดีแลน นี่แบตเตอรี่สำรอง!”ดีแลนหยิบแบตเตอรี่สำรองใส่ไว้ในเป้ หลังจากปาดน้ำตาออกจากใบหน้าแล้ว เขาก็พูดกับทุกคนว่า “คุณยาย คุณตา พ่อ แม่ ลุง อา ผมจะไปแล้วนะคับ…”ทุกคนโบกมือให้เขา “ไปเถอะ อย่าลืมใส่ใจในเรื่องความปลอดภัยบนท้องถนนนะ!”ดีแลนมองไปที่ชาร์ลีอีกครั้งก่อนจะโค้งคำนับแล้วพูดว่า “ผมจะไปแล้วนะครับคุณเวด…”ชาร์ลีส่งเสียงพึมพำในขณะที่พูดว่า “รีบไปเถอะ ไม่งั้นนายจะถูกทำโทษที่ไปถึงช้านะ”ดีแลนรีบพยักหน้าในขณะที่พูดว่า “ไม่ต้องเป็นห่วงครับ! ผมจะทำให้ดีที่สุดครับ!”ชาร์ลีโบกมือแล้วพูดว่า “อืม ไปได้แล้ว!”ดีแลนพยักหน้าก่อนจะหันกลับไปมองเหล่าญาติ ๆ อย่างไม่เต็มใจ จากนั้นเขาก็เริ่มปั่นจักรยาน Phoenix 28 คันใหญ่อย่างหนักหน่วง หลังจากถีบจักรยานไปได้สองสามครั้ง ในที่สุดดีแลนก็ถีบจักรยานจากไปในลักษณะโคลงเคลงซิลเวียเริ่มร้องไห้อย่างขมขื่น ลีโอนาร์ดจึงรีบคว้าเธอมาปลอบโยนอยู่ในอ้อ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1599
เมื่องานเลี้ยงวันเกิดสิ้นสุดลง และแขกคนอื่น ๆ ได้กลับไปแล้ว ดีแลนก็เข็นรถจักรยาน Phoenix 28 คันใหม่ออกมาในเวลานี้จู่ ๆ ดีแลนก็นึกถึงเพลงฮิตที่เขาเคยเห็นในคลิปวิดีโอสั้น ๆ…เพลงนี้ก็คือเพลง ‘ขี่มอเตอร์ไซต์แสนรักของฉัน’...ในขณะที่เขานึกถึงเพลงนี้ เขาก็มองไปที่จักรยาน Phoenix 28 ในสภาพเก่าที่ดูน่าเกลียดนั้น แล้วอดที่จะถอนหายใจไม่ได้ในขณะที่คิดกับตัวเองว่า ‘ถ้าฉันขี่มอเตอร์ไซค์ไปโอลรัสฮิลล์ได้ก็คงจะดีไม่น้อย เพราะจะทำให้ฉันสามารถเดินทางได้ประมาณสามถึงสี่ร้อยกิโลเมตรต่อวัน ซึ่งจะช่วยให้ฉันเดินทางไปถึงโอลรัสฮิลล์ได้เร็วที่สุด จะได้ไม่ต้องทนทุกข์กับความคับข้องใจและความอยุติธรรมมากมายในระหว่างทาง…’แต่ช่างน่าสงสารเหลือเกินที่เขารู้ว่าชาร์จะไม่มีทางเปิดโอกาสให้เขาได้ต่อรองอะไรเลย เขาจึงทำได้แค่เข็นจักรยานออกมาเพื่อเตรียมตัวออกเดินทางเจริล… ลุงของเขาถือหมวกกันน็อกสีเขียวอยู่ในมือ ในขณะที่พยายามจะสวมให้กับดีแลน ดีแลนหลบเลี่ยงหมวกใบนั้นในขณะที่ถามอย่างอึดอัดใจว่า “ทำไมถึงซื้อหมวกกันน็อกสีเขียวมาให้ผมล่ะลุง? หมวกสีเขียวเป็นสัญลักษณ์ของผู้ชายที่โดนสวมเขานะ…”“อย่าพูดถึงเรื่องนั้นเลยน่า” เจร
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1598
"หา? เร็วไปไหม? คุณจะไม่อยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่ออีกสักสองสามวันเหรอ?”“ผมทำธุระของผมเสร็จหมดแล้วน่ะ ไม่มีธุระอะไรให้ผมต้องอยู่ที่นี่อีก ผมจะออกเดินทางพรุ่งนี้เลย”เมื่อลอรีนได้ยินดังนี้ เธอก็พูดขึ้นอย่างไม่ลังเลเลยว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะออกจากอีสต์คลิฟฟ์พรุ่งนี้ด้วย เราเดินทางกลับโอลรัสฮิลล์พร้อมกันดีไหมคะ? เราจะได้นั่งเครื่องบินลำเดียวกันชาร์ลีอยากจะปฏิเสธเธอ แต่เมื่อเขาเห็นสีหน้าที่แสดงความวิงวอนของเธอแล้ว เขาก็ปฏิเสธเธอไม่ลงเพราะไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม… นับเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนเป็นเพื่อนกัน ที่ต้องนั่งเครื่องบินลำเดียวกัน ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถหลบเลี่ยงการนั่งเครื่องบินเที่ยวบินเดียวกับเธอได้ชาร์ลีจึงพูดว่า “ได้สิ เรากลับด้วยกันก็ได้”ลอรีนรีบพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวคุณให้รายละเอียดบัตรประจำตัวกับฉันมานะ ฉันจะได้ซื้อตั๋วเครื่องบินของเราพร้อมกัน!”“โอเค”***ในขณะที่งานเลี้ยงวันเกิดยังคงดำเนินอยู่นั้น ลุงและอารองของดีแลนก็ได้ตระเตรียมการเดินทางด้วยการปั่นจักรยานไปยังโอลรัสฮิลล์ให้ดีแลนเรียบร้อยแล้วพวกเขาได้ให้คนไปซื้อจักรยาน Phoenix 28 รุ่นเก่ามา แล้วติดตั้งชั้นวางสัมภา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1597
หลังจากนั้นงานเลี้ยงวันเกิดก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการมีการจัดที่นั่งให้กับชาร์ลีเป็นพิเศษในฐานะที่เขาเป็นแขกผู้มีเกียรติสูงสุด โดยเขาได้นั่งอยู่ข้างนายท่านโธมัสกับลอรีนและริกลีย์หลังจากนั้นสมาชิกของตระกูลโธมัสก็ผลัดกันดื่มอวยพรให้เขา โดยทั้งการแสดงออกทางสีหน้า น้ำเสียง และการกระทำล้วนเต็มไปด้วยการสรรเสริญเยินยอ ชาร์ลีไม่มีอะไรจะพูดมากนัก เมื่อมีคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็แค่ดื่มอวยพรกลับไป ซึ่งถึงแม้ดีแลนจะเป็นคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็ดื่มอวยพรกลับไปอย่างง่ายดายในเวลานี้ริกลีย์ก็ยังมาดื่มอวยพรให้กับชาร์ลีอย่างระมัดระวังด้วย โดยเขาได้เยินยอแล้วพูดว่า “คุณเวดครับ ผมมีเรื่องจะถามคุณหน่อยครับ…”ชาร์ลีรู้อยู่แล้วว่าเขาจะถามอะไรก่อนที่เขาจะเริ่มพูดออกมาด้วยซ้ำไป เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการให้ชาร์ลีช่วยฟื้นคืนสมรรถภาพ เพื่อให้เขากลับมาแข็งแกร่งได้อีกครั้งแต่เมื่อพิจารณาถึงเรื่องเลวร้ายทั้งหมดที่ครอบครัวของพวกเขาได้ทำกับครอบครัวของยูลแล้ว ชาร์ลีก็ยังแน่ใจว่าเขาจะไม่ยอมฟื้นคืนสมรรถภาพให้พวกเขาในตอนนี้ผู้ที่เป็นผู้ใหญ่แล้วจะต้องชดใช้และรับผิดชอบต่อการกระทำของพวกเขา ไม่อย่างนั้นแล้วพวกเขาจะได้บทเ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1596
ชาร์ลีหยิบภาพวาดที่ยูลมอบให้เขาจากมือของดีแลน ก่อนจะยื่นให้กับยายของลอรีนด้วยตัวเอง หลังจากนั้นเขาก็พูดว่า “คุณยายโธมัสครับ นี่เป็นของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผมครับ ผมหวังว่าคุณยายจะรับมันไว้ และผมอยากจะขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นไปเมื่อกี้นี้ ด้วยวันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณยาย ผมหวังว่าคุณยายคงจะให้อภัยผมนะครับ”คุณท่านโธมัสรู้สึกปลื้มใจแล้วรีบพูดขึ้นว่า “คุณเวด ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ จริง ๆ แล้วเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้เป็นเพราะหลานชายของฉันทำอะไรผิดไป ฉันมาคิดดูแล้ว… ทั้งหมดนั้นเป็นเพราะเราละเลยในการอบรมสั่งสอนหลานของเรา จึงทำให้คุณเวดต้องเดือดร้อน”ในขณะที่เธอพูดอยู่นั้น เธอก็มองดูภาพวาดก่อนจะพูดว่า “คุณเวดคะ ภาพวาดนี้มีมูลค่ามากเหลือเกิน ฉันคงรับของขวัญชิ้นนี้ไว้ไม่ได้หรอกค่ะ!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “คุณยายโธมัสครับ ของขวัญชิ้นนี้เป็นเพียงของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผม มูลค่าของของขวัญชิ้นนี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรเลย คุณยายไม่ต้องเกรงใจผมหรอกครับ พูดตามตรงนะครับ ผมไม่ได้ใช้จ่ายเงินกับของขวัญชิ้นนี้เลยด้วยซ้ำ เพราะคุณโกลดิ้งจากโกลดิ้งกรุ๊ปมอบภาพวาดนี้ให้ผม แล้วผมก็นำมา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1595
เมื่อได้ยินว่าเขาจะต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง ดีแลนก็ส่ายหัวอย่างบ้าคลั่งทันที!เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว เขาคงต้องทนทุกข์ทรมานและรู้สึกคับข้องใจเพียงเล็กน้อย ถ้าเขาต้องอาศัยอยู่ในชุมชนแออัด โดยมีค่าครองชีพเดือนละหนึ่งหมื่นบาท แต่ถ้าเขาต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง เขาก็คงต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก และต้องเจอะเจอความยากลำบากมากมายในไซต์ก่อสร้างแห่งนั้นเขาจึงพยักหน้าแบบไม่คิดอะไรทันที “คุณเวดครับ ผมยอมรับเงื่อนไขทั้งหมดของคุณแล้ว ผมจะไม่ต่อรองอะไรกับคุณแล้วครับ! ขอแค่อย่าส่งผมไปไซต์ก่อสร้างนั้นเลยนะครับ…”ชาร์ลีรู้สึกพอใจมากแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “อย่าลืมปรับปรุงเปลี่ยนแปลงและกลับเนื้อกลับตัวเป็นคนดีหลังจากนายไปถึงที่โอลรัสฮิลล์แล้ว อย่าสร้างปัญหาอะไรเพิ่มขึ้นมาอีกล่ะ ถ้านายยังคงอยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่อไป ทายาทที่ชอบเยาะเย้ยถากถางคนอื่นอย่างนาย ก็อาจก่อให้เกิดหายนะที่ร้ายแรงกว่านี้ได้ในสักวันหนึ่ง นายอาจเข้าไปพัวพันและทำให้ให้ตระกูลโธมัสและตระกูลโคชต้องเดือดร้อนได้!”ในเวลานี้สองพี่น้องอย่างเจริลและจาเวีย์ก็อดที่จะตัวสั่นขึ้นมาเล็กน้อยไม่ได้ดูเหมือนคำพูดของชาร์ลีจะทำให้คนทั้งคู่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1594
สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดก็คือ การปั่นจักรยานอย่างยากลำบากจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่ยังพอรับได้ การที่ต้องปั่นจักรยานเป็นเวลาครึ่งเดือน ก็ยังดีเสียกว่าการนอนบนเตียงอยู่ครึ่งเดือนหลังผ่าตัดนอกจากนี้เขายังรู้สึกคับข้องใจอย่างมากในระหว่างการผ่าตัดครั้งล่าสุด ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ยังไม่หายดีเลย ถ้าเขาต้องเข้ารับการผ่าตัดแบบเดิมอีกครั้งในเร็ว ๆ นี้ เขาก็จะต้องได้รับความเจ็บปวดเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าอย่างแน่นอนในเวลานี้ชาร์ลีพูดขึ้นมาว่า “ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์ก็เพื่อให้นายได้ไปปรับปรุงตัวและกลับเนื้อกลับตัวใหม่ นายคิดว่า การที่ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์เพื่อให้ไปสนุกสนานกับชีวิตที่นั่นเหรอ? จะบอกอะไรให้นะ นายจะต้องปั่นจักรยานธรรมดา ๆ อย่าง Phoenix 28 เท่านั้น ใช้อย่างอื่นไม่ได้เลย! ไม่งั้นฉันจะให้นายปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์พร้อมกับเกวียนที่บรรทุกก้อนอิฐไปจนเต็มคัน!”“แล้วหลังจากนายไปถึงโอลรัสฮิลล์ นอกจากนายจะต้องคอยขับรถรับส่งให้กับลอรีนแล้ว นายต้องเช่าห้องเดี่ยวในชุมชนแออัดคลิฟฟ์คูลส์ด้วย ค่าใช้จ่ายรายเดือนรวมถึงค่าเช่าบ้านของนายจะต้องไม่เกินเดือนละหนึ่งหมื่นบาท!”
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1593
เมื่อเขาได้ยินว่า จะต้องขี่จักรยานจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์ตลอดทาง และต้องอยู่ในโอลรัสฮิลล์ในฐานะคนขับรถเป็นเวลาหนึ่งปี ดีแลนก็รู้เหมือนกำลังจะตายไปแล้วจริง ๆ ประเด็นก็คือระยะทางจากอีสต์คลิฟฟ์ไปโอลรัสฮิลล์นั้น มีระยะทางมากกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะไม่ตายเพราะหมดแรงถ้าต้องปั่นจักรยานไปตลอดทางจริง ๆ เหรอ?แล้วตอนนี้ก็อยู่ในเดือนธันวาคมซึ่งเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว เขาจะต้องขี่จักรยานตลอดทางไปจนถึงภาคใต้ แล้วไม่ได้รับอนุญาตให้พักในโรงแรมเลยด้วย ข้อกำหนดเหล่านี้รุนแรงเกินไปไม่ใช่เหรอ?ดีแลนรู้สึกเสียใจมากและน้ำตาก็เริ่มไหลอาบใบหน้านี่มันเรื่องบ้าบออะไรกันเนี่ย… เขาเป็นนายน้อยคนที่สามของตระกูลโคช แต่จะต้องขี่จักรยานไปจนถึงโอลรัสฮิลล์? เขาจะไม่ล้มตายไปในระหว่างทางหรอกเหรอ?คงจะน่าทึ่งมากถ้าเขาสามารถปั่นจักรยานได้วันละห้าสิบ หรือหกสิบกิโลเมตรระยะทางกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะต้องปั่นจักรยานไปประมาณยี่สิบวัน!แต่นี่มันเดือนธันวาคมแล้วนะ!เขาสะอึกสะอื้นพร้อมกับพูดว่า “คุณเวดครับ ถ้าผมเริ่มปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์ กว่าจะถึงที่นั่นก็คงเป็นเดือนมกราคมแล้ว น้องสาวผมจะต้องกลับมาฉลองปีใหม่ที่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1592
ลอรีนดีใจมากแล้วพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ขอบคุณมากนะคะชาร์ลี!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “รอเดี๋ยวนะ ผมจะไม่บังคับให้เขากลืนจี้หยกเข้าไป แต่ยังต้องลงโทษเขาด้วยวิธีอื่น ไม่งั้นเขาคงไม่จดจำไว้เป็นบทเรียน”ลอรีนรีบถามว่า “คุณจะลงโทษเขาด้วยวิธีไหนคะ ชาร์ลี? คงไม่ร้ายแรงไปกว่าการกลืนจี้หยกเข้าไปแล้วใช่ไหมคะ?”“ไม่หรอกครับ ชาร์ลียิ้มเบา ๆ ก่อนจะพูดว่า “คุณมั่นใจได้เลยว่า การลงโทษครั้งนี้จะส่งผลดีกับตัวเขาอย่างแน่นอน”ในที่สุดลอรีนก็รู้สึกสบายใจในขณะที่พูดอย่างเสน่หาว่า “ขอบคุณนะคะชาร์ลี ขอบคุณที่ให้อภัยพี่ชายของฉัน และปล่อยเขาไปเพราะเห็นแก่ฉัน ถ้าอย่างนั้น คุณให้โอกาสฉันได้ตอบแทนคุณดีไหมคะ…”ชาร์ลีถามด้วยความประหลาดใจ “คุณจะตอบแทนผมยังไงเหรอ?”ลอรีนกะพริบตาในขณะที่ยิ้มและพูดอย่างตั้งใจว่า “ฉันสัญญาว่าจะแต่งงานกับคุณ และให้กำเนิดลูกชายตัวอ้วน ๆ เพื่อคุณ! คุณคิดว่ายังไงคะ?”ชาร์ลีตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “อย่าพูดอะไรแบบนี้อีก ผมเป็นสามีของเพื่อนสนิทของคุณนะ!”ลอรีนพยักหน้าก่อนจะพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันรู้ค่ะ แต่คุณทั้งคู่แต่งงานกันแบบปลอม ๆ นี่! ก็ยังไม่ถือว่าเป็นการแต่งงานกันอย่างแท้จริง! จริง ๆ แล
