บททั้งหมดของ กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ: บทที่ 311 - บทที่ 320

แคลร์พูดอย่างประหม่า “โอ้ อย่าเลยค่ะ ฉันจะให้คุณทำแบบนั้นไม่ได้หรอกนะคะ…”ชาร์ลีจับมือเธอและพูดด้วยรอยยิ้มอ่อนโยนว่า “ที่รักครับ คุณยังเขาต้องการให้ความช่วยเหลือคุณจริง ๆ ตอบรับในความใจดีของเขาเถอะครับ ถือว่าเป็นความเคารพนะครับ”“ไม่ใช่ว่าฉันไม่อยากรับข้อเสนอของเขาหรอกนะคะ แต่นั่นเป็นการช่วยที่มากเกินไป…”ชาร์ลีรับเช็คจากบ็อบบี้และใส่ไว้ในมือของแคลร์ “คุณยังบอกว่าไม่ต้องเสียเงินค่าเช่า ฉะนั้นคุณก็เก็บเงินไว้ก่อนสิ เอ็มแกรนด์กรุ๊ปเป็นบริษัทขนาดใหญ่ที่มีมูลค่าบริษัทหลายล้านล้านบาทพวกเขาไม่มาคิดเล็กคิดน้อยเรื่องค่าเช่าของคุณหรอกครับ แล้วคุณจะมีโครงการและความร่วมมือกับพวกเขาอีกในอนาคต อย่าทำให้ทุกอย่างดูเป็นทางการและยุ่งยากมากเกินไปเลยนะครับ”แคลร์รู้สึกดีใจขึ้นเล็กน้อยเมื่อเธอได้ยินและไตร่ตรองคำพูดของชาร์ลีเขาพูดถูก เอ็มแกรนด์กรุ๊ปเป็นบริษัทที่ใหญ่ที่สุดในโอลรัสฮิลล์และแค่บริษัทเดียวก็เทียบได้กับตระกูลมัวร์ทั้งตระกูล ถ้าเธอทำเรื่องให้ซับซ้อนวุ่นวายกับดอริสด้วยเรื่องเช็คมูลค่าเพียงหนึ่งล้านแปดแสนบาท มันอาจทำให้ดอริสรู้สึกว่าเธอช่างแข็งกระด้างและดื้อรั้นก็เป็นได้เธอจึงรับเช็คด้วยมาร

เอเลนดูหน้าซีดและตกใจมาก เธอพูดว่า “โอ้ แม่ไม่เป็นอะไร แม่เจ็บหัวนิดหน่อย หมอตรวจร่างกายของแม่แล้ว เขาก็บอกว่าแม่ไม่เป็นไร แต่พ่อของลูก... รถบรรทุกชนที่ฝั่งของเขา…”เธอร้องโอดครวญดังลั่นมันเหมือนโดนหมัดน็อกสำหรับเธอที่สามีของเธออาจต้องเป็นอัมพาตอย่างถาวรหลังจากการตรวจสอบอย่างละเอียด ชาร์ลีพบว่ารถบรรทุกดินนั้นได้หลบหนีไปแล้วหลังจากเกิดอุบัติเหตุ ส่วนเอเลนและจาค็อบก็หมดสติหลังจากถูกรถบรรทุกชน ดังนั้นพวกเขาจึงมองไม่เห็นป้ายทะเบียนของรถบรรทุกหรือลักษณะสำคัญใด ๆ ของรถบรรทุกเลยหลังจากนั้นพวกเขาได้ถูกส่งไปโรงพยาบาลโดยพลเมืองดีสถานการณ์ของเอเลนดีกว่าเพราะเธอนั่งอยู่ที่เบาะข้างคนขับในเวลานั้น เธอจึงหมดสติหลังจากเกิดอุบัติเหตุ มีเพียงแผลฟกช้ำและได้รับบาดเจ็บเพียงเล็กน้อย เธอฟื้นขึ้นมาหลังจากมาถึงโรงพยาบาลตรงกันข้ามจาค็อบผู้โชคร้าย เขาได้รับการกระแทกอย่างมากเนื่องจากนั่งอยู่บนเบาะคนขับ ดังนั้นเมื่อรถบรรทุกพุ่งเข้ามาที่ด้านข้างของเขา เขาจึงลงเอยด้วยสภาพที่น่าสังเวชเช่นนี้ชาร์ลีถอนหายใจอย่างหดหู่และคิดว่า 'พระเจ้าช่างไม่ยุติธรรมเลย'แม้ว่าจาค็อบจะเป็นคนขี้โม้และชอบแสร้งทำเป็นผู้เชี่ย

ใบหน้าของเอเลนดูบิดเบี้ยว สีหน้าเธอตอนนี้ฉายให้เห็นความดูถูกเหยียดหยาม เธอตะโกนว่า “ชาร์ลี หุบปากซะไอ้ขี้แพ้! แกคิดว่าแกเป็นใคร?! แกไม่มีสิทธิ์ที่จะออกความเห็นอะไรกับเรื่องนี้ทั้งนั้น!”เธอยิงคำพูดที่แหลมคมใส่ชาร์ลีและคำราม “หยุดมายุ่งกับการรักษาของดร.ลินช์ ออกไปซะ!"ชาร์ลีขมวดคิ้วด้วยความท้อใจในขณะเดียวกันเขาก็คิดว่า ‘เป็นไปได้ไหมที่โจชัวเป็นคนแรกที่ซื้อยาจากแซคารี? ถ้าเป็นเช่นนั้นเขาจะต้องเป็นคนที่ขายยาให้แอนโธนี ซิมมอนส์ ในราคาห้าสิบล้านบาทแน่ ๆ นั่นมันไม่ซื่อสัตย์เลย โกงราคากันเห็น ๆ !เจสันต้องใช้เงินจำนวนมากเพื่อจ้างเขามาที่นี่ในขณะเดียวกันนี้ เจสันหัวเราะเยาะโดยคิดว่าเขานั้นอยู่เหนือชาร์ลี “ชาร์ลี แกมันเป็นคนขี้แพ้ เพราะแกทำอะไรไม่ได้ก็เลยดีแต่ปากใช่ไหม? แกมันเสแสร้ง!”จากนั้นเขาก็ตบมือเสียงดังราวกับว่าเขานึกอะไรขึ้นมาได้และพูดขึ้นว่า “โอ้ ฉันเข้าใจแล้ว! ที่แกไปตั้งคำถามใส่ดร.ลินช์ เพราะแกไม่ต้องการให้อาจาค็อบอาการดีขึ้นแน่ ๆ !”“หือ ฉันเสแสร้งงั้นเหรอ?”ชาร์ลีสามารถอดทนต่อการเยาะเย้ยและการดูถูกของเอเลนได้ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะทำแบบเดียวกันได้กับเจสัน เขาหัวเราะเ

ดอน อัลเบิร์ตมองไปยังเจสันด้วยสายตาที่น่ากลัวและพูดว่า “ปรมาจารย์เวดเป็นผู้นำของพวกเรา การไม่เคารพเขาเท่ากับทำให้พวกเราเป็นศัตรูของนาย ถ้านายกล้าพ่นเรื่องไร้สาระอีก ฉันจะหักขานายทิ้งซะ!”ใบหน้าของเจสันซีดลง ขณะที่เหล่าวีไอพีกำลังตำหนิเขาอย่างต่อเนื่อง เขาทั้งตกใจ และพูดอะไรไม่ออกในขณะนี้แอนโธนีตะโกนอย่างเย็นชาขึ้นว่า “มานี่สิ โจชัว ลินช์!”โจชัวตัวสั่นด้วยความประหลาดใจเมื่อชื่อของเขาถูกเรียกคนอื่นอาจไม่รู้ แต่เขารู้อย่างชัดเจนว่ายาวิเศษของเขาช่วยรักษาอาการป่วยของแอนโธนีได้หรือไม่ เขายังสามารถหลอกลวงพวกเขาได้ก่อนหน้านี้ แต่ตอนนี้ชายที่โดนแอบอ้างตัวจริงได้อยู่ที่นี่แล้ว คำพูดโอ้อวดของเขาก่อนหน้านี้จะถูกเปิดโปง!อย่างไรก็ตาม เขาก้าวไปข้างหน้าพร้อมกับก้มหัวลงต่ำและทักทายว่า “ปรมาจารย์ซิมมอนส์”แอนโธนีตำหนิอย่างโกรธ ๆ “ฉันได้ยินนายบอกว่านายรักษาอาการป่วยของฉันด้วยยาเม็ดในมือของนาย นั่นเป็นความจริงหรือเปล่า?”โจชัวเริ่มลนลาน “ผมขอโทษครับ ปรมาจารย์ซิมมอนส์ ผมแค่พูดเรื่องไร้สาระและโอ้อวดในสิ่งที่ผมไม่ได้ทำ โปรดยกโทษให้ผมด้วย…”อันที่จริงโจชัวรู้ดีอยู่แล้วว่าหลังจากที่เขาขายยาให้แอนโธ

ในความเป็นจริงระหว่างเดินทางไปโรงพยาบาล ชาร์ลีได้วางแผนที่จะรักษาพ่อตาของเขาด้วยตัวเอง เขามั่นใจว่ายาของเขาสามารถรักษาอาการบาดเจ็บที่กระดูกสันหลังได้อย่างง่ายดายอย่างไรก็ตาม หลังจากที่เขามาถึงโรงพยาบาล เขาพบว่าเจสันอยู่ที่นั่นกับดร.ลินช์และเอเลนจะมาห้ามไม่ให้เขามายุ่งเกี่ยวกับการรักษาอย่างแน่นอน แล้วเขาก็ยังกังวลว่ายาที่มาจากที่ไหนก็ไม่รู้จะทำให้เกิดความสงสัยและมันคงยากสำหรับเขาที่จะอธิบายตัวเองได้ตอนนี้แอนโธนีอยู่ที่นี่แล้ว เขาจะเป็นโล่ในการจัดการเรื่องนี้ ชื่อเสียงและประสบการณ์ของแอนโธนีจะปกปิดการรักษาของจาค็อบได้อย่างดีเยี่ยม ท้ายที่สุดมันน่าเชื่อถือกว่านี้ถ้าปาฏิหาริย์ทางการแพทย์ถูกสร้างขึ้นในมือของเขาแอนโธนีเข้าใจข้อกังวลของเขา แต่เขาก็อดแปลกใจไม่ได้ว่า “ปรมาจารย์เวดครับ อาการบาดเจ็บที่กระดูกสันหลังมักมีความซับซ้อนไม่ว่าจะเป็นการรักษาทางการแพทย์แบบจีนหรือแบบตะวันตก และไม่มีวิธีใดที่จะรักษาให้หายขาดได้ คุณแน่ใจหรือครับว่ายาวิเศษของคุณจะใช้ได้ผล?”จากนั้นเขาก็แสดงสีหน้าขอโทษและพูดต่อว่า “ขออภัยด้วยครับปรมาจารย์เวด ผมไม่ได้ตั้งใจจะสงสัยในตัวยาของคุณ แต่ผมเพียงไม่เข้าใจมัน มันเ