บททั้งหมดของ กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ: บทที่ 331 - บทที่ 340

คุณท่านวิลสันเริ่มลุกลี้ลุกลนทันทีที่ชาร์ลีเปิดเผยแรงจูงใจที่แท้จริงของเธอเธอคิดว่าจะสามารถจัดการกับครอบครัวของแคลร์ได้อย่างง่ายดาย เธอคิดว่าการจัดการกับชาร์ลีจะยิ่งเป็นเรื่องที่ง่ายยิ่งกว่า เพราะเขาไม่ได้มีค่าอะไรไปมากกว่าเศษขยะ คุณท่านวิลสันคิดว่าคงไม่ใช่เรื่องยากแต่อย่างใดและคิดว่าชาร์ลีคงจะรู้สึกขอบคุณและต้องมีความสุขอย่างแน่นอนตราบใดที่แฮโรลด์และเวนดี้มาขอโทษเขาอย่างไรก็ตามเธอไม่คาดคิดว่าชาร์ลีจะมองเห็นเนื้อแท้ได้จากการกระทำของเธอเมื่อเธอรู้ว่าแรงจูงใจที่แท้จริงของเธอถูกเปิดเผย คุณท่านวิลสันจึงลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่เธอจะพูดว่า “เราทุกคนต่างก็เป็นคนในครอบครัวเดียวกัน ดังนั้นเราทุกคนควรทำงานร่วมกันเพื่อให้ตระกูลของเราเจริญรุ่งเรือง มันจะไม่ตลกไปหน่อยเหรอ ถ้าคนอื่นรู้ข่าวว่าตระกูลของเราได้แตกออกมาเป็นสองบริษัท?”ชาร์ลียิ้มเยาะก่อนที่เขาจะตอบว่า “ชายที่ร่ำรวยที่สุดในฮ่องกง เหลย์ก๊าเส่งและลูกชายของเขายังทำงานคนละบริษัทกันได้เลย แล้วมีใครไปตลกกับเรื่องของพวกเขาบ้างไหม? ผมคิดว่าคุณมีเจตนาที่ไม่ดีและความจริงก็คือคุณแค่พยายามใช้ประโยชน์จากแคลร์เพื่อที่เธอจะสามารถฟื้นฟูวิลสันกรุ๊ป

ทันทีที่เขาได้ยินคำพูดของชาร์ลี แฮโรลด์ที่คุกเข่าอยู่บนพื้นซึ่งกลัวตายก็ตะโกนพูดออกมาทันที “คุณย่ารีบบอกความจริงกับพวกเขาไป! รีบบอกความจริงกับชาร์ลีเลยครับ! ถ้าคุณย่าไม่ทำ ผมจะต้องตายจริง ๆ นะคุณย่า!”คริสโตเฟอร์ยังกลัวว่าพวกเขาจะต้องเผชิญกับปัญหามากมาย ดังนั้นเขาจึงรีบร้องขอว่า “แม่ครับ แม่บอกความจริงกับพวกเขาเลยครับ”คุณท่านวิลสันเลิกดิ้นรนแล้วในเวลานี้ เธอถอนหายใจเหมือนกับไก่ที่พ่ายแพ้ในการต่อสู้ก่อนที่จะพูดขึ้นว่า “ชาร์ลีพูดถูก เหตุผลที่ฉันมาที่นี่ในวันนี้ก็คือฉันวางแผนที่จะหลอกล่อพวกเธอทุกคนให้ย้ายกลับไปที่คฤหาสน์วิลสัน จุดประสงค์หลักของฉันในการทำแบบนี้เพียงเพราะฉันอยากจัดการและหลอกล่อให้แคลร์กลับไปทำงานให้กับวิลสันกรุ๊ป”จากนั้นคุณท่านวิลสันพยายามผลักความผิดออกไปจากตัวเองขณะที่เธอโพล่งออกมาว่า “แต่ฉัน…”ชาร์ลีขัดจังหวะเธอก่อนที่เธอจะพูดจบประโยค "แต่ก็ไม่มีอะไรแล้ว ในเมื่อคุณได้อธิบายจุดประสงค์ที่แท้จริงของการมาที่นี่ในวันนี้แล้ว พวกคุณก็ออกไปได้แล้ว”คุณท่านวิลสันมองไปที่ชาร์ลีอย่างขมขื่นก่อนที่เธอจะพูดว่า “ชาร์ลี นายต้องให้ฉันพูดให้จบ ฉันมีเหตุผลในสิ่งที่ฉันทำ”ชาร์ลีตอบอย

ขณะที่ตระกูลวิลสันกำลังร้องไห้และสาปแช่งชาร์ลีอยู่นั้น จู่ ๆ Rolls-Royce สองคันก็มาจอดอยู่หน้าคฤหาสน์วิลสันจากนั้นบอดี้การ์ดหกคนในชุดสีดำก็ก้าวออกจากรถทั้งสองคัน บอดี้การ์ดคนหนึ่งเปิดประตูรถด้านหลังอย่างรวดเร็วและชายวัยกลางคนในวัยห้าสิบก็ก้าวออกมาจากรถชายคนนี้ดูโดดเด่นมาก เขาแต่งกายด้วยชุดสูทตัดเย็บด้วยมือชั้นยอดจากแบรนด์ดีไซเนอร์ชื่อดัง เขาช่างดูสง่างามมากชายวัยกลางคนก้าวออกมาจากรถพร้อมถือสำเนาต้นตระกูลวิลสันในมือ ขณะที่เขาถามผู้ช่วยเขาว่า “นี่คือตระกูลวิลสันในโอลรัสฮิลล์ใช่ไหม?”ผู้ช่วยพยักหน้าก่อนที่เขาจะกล่าวว่า “ใช่แล้วค่ะ นายท่านวิลสัน ดิฉันได้ตรวจสอบกับสำนักงานกิจการพลเรือนแล้ว ยืนยันว่านี่คือตระกูลวิลสันในโอลรัสฮิลล์ค่ะ”“เอาล่ะถ้าอย่างนั้น” ชายวัยกลางคนพยักหน้าและมองไปที่คฤหาสน์วิลสันก่อนที่เขาจะพูดว่า “ฉันไม่ได้คาดหวังว่าตระกูลวิลสันในโอลรัสฮิลล์ จะรกร้างขนาดนี้ ฉันเดาว่าพวกเขาเป็นญาติที่ยากจนของเราจริง ๆ …”ผู้ช่วยรีบตอบว่า “นายท่านวิลสัน เรากลับกันดีกว่าไหมคะ? มันค่อนข้างน่ารำคาญสำหรับเราที่ต้องเข้าไปเกี่ยวข้องกับพวกคนยากจนนะคะ”ชายวัยกลางคนโบกมือเล็กน้อยก่อนจะพูด

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้คุณท่านวิลสันก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกตื่นเต้นมากขณะที่เธอพูดกับเคนเน็ธว่า “โอ้ ประธานวิลสัน พ่อของคุณช่างเป็นคนดีที่รู้สึกขอบคุณผู้ช่วยชีวิตของเขาจริง ๆ ! เขาจำทุกอย่างที่เกิดขึ้นได้แม้จะผ่านมาหลายปีแล้วก็ตาม”เคนเน็ธพยักหน้าและถอนหายใจก่อนที่เขาจะกล่าวว่า “อย่างไรก็ตาม เขาเป็นผู้มีพระคุณและผู้ช่วยชีวิตของพ่อ พ่อของผมยังไม่ลืมทุกสิ่งที่พ่อของคุณทำเพื่อเขาแม้จะผ่านมาหลายปีแล้วก็ตาม”จากนั้นเคนเน็ธก็หยิบกล่องเครื่องประดับระดับไฮเอนด์ออกมาจากกระเป๋าและส่งให้คุณท่านวิลสันพร้อมกับพูดว่า “พ่อของผมส่งกล่องนี้ให้ผมก่อนเขาจะจากไปและบอกผมว่าผมต้องส่งสิ่งนี้ให้กับผู้ช่วยชีวิตของเขา เนื่องจากนายท่านวิลสันได้จากไปแล้ว งั้นผมก็จะมอบสิ่งนี้ให้คุณแทนนะครับ คุณท่านวิลสัน”คุณท่านวิลสันคิดว่าพ่อของเคนเน็ธ ต้องการที่จะมอบสมบัติหายากให้เธอเพื่อขอบคุณชายชราที่เคยช่วยชีวิตเขา ดังนั้นเธอจึงรีบเปิดกล่องเครื่องประดับอย่างตื่นเต้นและมองเข้าไปในกล่องเครื่องประดับอย่างไรก็ตาม… มันคือกระสุนสนิม!นี่มันอะไรกัน?!คุณท่านวิลสันจ้องไปที่เคนเน็ธก่อนที่เธอจะถามว่า “ประธานวิลสัน นี่คือ…”เคนเน็ธร

คุณท่านวิลสันดีใจมากเมื่อเคนเน็ธบอกว่าเขาจะเต็มใจช่วยเหลือตระกูลวิลสันอย่างไรก็ตาม เวนดี้ดูไม่มีความสุขเอาซะเลยโฟกัสของเธอไม่ได้อยู่ที่วิลสันกรุ๊ปแต่อย่างใดความจริงแล้วเธอไม่ได้สนใจเกี่ยวกับวิลสันกรุ๊ปเลยด้วยซ้ำสิ่งที่เธอต้องการคือการแต่งงานกับผู้ชายที่ร่ำรวยเพื่อที่ทุกคนจะต้องอิจฉาเธอและให้ความสำคัญกับเธอ!ยิ่งไปกว่านั้น วิลสันกรุ๊ปเป็นเพียงหนึ่งในธุรกิจที่ตระกูลวิลสันเป็นเจ้าของ มันเกี่ยวข้องอะไรกับเธอล่ะ?สิ่งที่ทำให้เธอเสียใจที่สุดคือความจริงที่ว่าเจอรัลด์ไม่แยแสเธออีกแล้วและเธอก็รู้สึกไม่แน่ใจเกี่ยวกับอนาคตของเธอด้วยเวนดี้ไม่สนว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับวิลสันกรุ๊ปทั้งนั้น!เมื่อเธอเห็นว่าเวนดี้ไม่แยแส คุณท่านวิลสันก็รีบสะกิดเธอก่อนที่เธอจะพูดว่า “เวนดี้ หลานงงอะไรอยู่? เร็วเข้า ขอบคุณประธานวิลสันสิ!”เวนดี้ผงะและเงยหน้าขึ้นมองก่อนที่เธอจะถามว่า “ทำไมหนูต้องขอบคุณเขา?”คุณท่านวิลสันเริ่มโกรธเมื่อเธอได้ยินแบบนี้ “แน่นอน หลานควรขอบคุณประธานวิลสันเพราะเขาเต็มใจที่จะช่วยเหลือวิลสันกรุ๊ป! นี่หลานโง่เหรอ?!”เมื่อได้ยินคำตอบนี้เวนดี้ก็โพล่งออกมาทันที “หนูสนใจแค่เจอรัลด์เท่านั้น!