LOGINShare
บทที่ 335
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Related chapters
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 336
ระหว่างเขาพูดถึงเรื่องนี้เคนเน็ธก็เต็มไปด้วยอารมณ์และพูดว่า “พี่น้องได้พลัดพรากจากกันและกันมานานหลายสิบปีแล้ว บางทีพวกเขาอาจจะมีโอกาสได้พบกันบนสวรรค์ก็ได้นะ”คริสโตเฟอร์พยักหน้าก่อนที่เขาจะกล่าวอย่างนอบน้อมว่า “ประธานวิลสัน เข้ามาข้างในก่อนดีไหมครับ”เคนเน็ธพยักหน้าก่อนที่เขาจะหัวเราะและพูดว่า “เอาล่ะ ถ้าอย่างนั้น ผมต้องขอโทษด้วยที่รบกวนคุณ!”“ไม่เลย ไม่เลยครับ คุณไม่ได้รบกวนอะไรเลยครับ!”คริสโตเฟอร์รีบเดินนำเคนเน็ธผ่านลานบ้านเข้าไปในห้องนั่งเล่น จากนั้นเขารีบแนะนำคุณท่านวิลสันให้เขารู้จัก "แม่ครับ! นี่คือท่านประธานของโมเดสเวย์กรุ๊ป คุณเคนเน็ธ วิลสัน!”คุณท่านวิลสันตกตะลึงโมเดสเวย์กรุ๊ป?!นั่นคือบริษัทมหาชนที่มีชื่อเสียงมาก!ทำไมประธานของโมเดสเวย์กรุ๊ปถึงมาอยู่ที่บ้านของพวกเขา?แม้ว่าเธอจะงงงวยมากแต่เธอก็ยังลุกขึ้นมาทักทายเขาพร้อมเต็มไปด้วยความตื่นเต้น “โอ้! ยินดีต้อนรับสู่บ้านของเราประธานวิลสัน โปรดให้อภัยให้หญิงชราอย่างฉันที่ไม่ได้ให้การต้อนรับที่เหมาะสมกับคุณด้วยนะคะ!”“ไม่ครับ ไม่เลย ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้เลยครับ” เคนเน็ธยิ้มขณะที่เขายื่นมือออกไปเล็กน้อย ทันใดนั้
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 337
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้คุณท่านวิลสันก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกตื่นเต้นมากขณะที่เธอพูดกับเคนเน็ธว่า “โอ้ ประธานวิลสัน พ่อของคุณช่างเป็นคนดีที่รู้สึกขอบคุณผู้ช่วยชีวิตของเขาจริง ๆ ! เขาจำทุกอย่างที่เกิดขึ้นได้แม้จะผ่านมาหลายปีแล้วก็ตาม”เคนเน็ธพยักหน้าและถอนหายใจก่อนที่เขาจะกล่าวว่า “อย่างไรก็ตาม เขาเป็นผู้มีพระคุณและผู้ช่วยชีวิตของพ่อ พ่อของผมยังไม่ลืมทุกสิ่งที่พ่อของคุณทำเพื่อเขาแม้จะผ่านมาหลายปีแล้วก็ตาม”จากนั้นเคนเน็ธก็หยิบกล่องเครื่องประดับระดับไฮเอนด์ออกมาจากกระเป๋าและส่งให้คุณท่านวิลสันพร้อมกับพูดว่า “พ่อของผมส่งกล่องนี้ให้ผมก่อนเขาจะจากไปและบอกผมว่าผมต้องส่งสิ่งนี้ให้กับผู้ช่วยชีวิตของเขา เนื่องจากนายท่านวิลสันได้จากไปแล้ว งั้นผมก็จะมอบสิ่งนี้ให้คุณแทนนะครับ คุณท่านวิลสัน”คุณท่านวิลสันคิดว่าพ่อของเคนเน็ธ ต้องการที่จะมอบสมบัติหายากให้เธอเพื่อขอบคุณชายชราที่เคยช่วยชีวิตเขา ดังนั้นเธอจึงรีบเปิดกล่องเครื่องประดับอย่างตื่นเต้นและมองเข้าไปในกล่องเครื่องประดับอย่างไรก็ตาม… มันคือกระสุนสนิม!นี่มันอะไรกัน?!คุณท่านวิลสันจ้องไปที่เคนเน็ธก่อนที่เธอจะถามว่า “ประธานวิลสัน นี่คือ…”เคนเน็ธร
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 338
ขณะที่เธอกำลังคิดเรื่องนี้ เธอรีบแนะนำคริสโตเฟอร์ทันทีที่เธอพูดว่า “นี่คือลูกชายคนโตของดิฉัน คริสโตเฟอร์”เคนเน็ธพยักหน้าเล็กน้อยที่คริสโตเฟอร์ แต่ดูเหมือนเขาจะไม่สนใจคริสโตเฟอร์เลยจากนั้นคุณท่านวิลสันแนะนำแฮโรลด์ให้เขารู้จัก “ประธานวิลสัน นี่คือหลานชายของดิฉัน แฮโรลด์”แฮโรลด์ทักทายเขาอย่างรีบร้อน “สวัสดีครับประธานวิลสัน! ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ!”เคนเน็ธพยักหน้าและยังมองไปยังที่เวนดี้ แม้ว่าคุณท่านวิลสันยังไม่ได้แนะนำเธอให้รู้จักกับเขาเลยก็ตามในที่สุดคุณท่านวิลสันก็ยิ้มขณะที่เธอแนะนำเวนดี้ให้กับเคนเน็ธ “ประธานวิลสันนี่คือหลานสาวของฉัน เวนดี้”เมื่อถึงตอนนี้เคนเน็ธก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกนี่เป็นครั้งแรกที่เขามาเยี่ยมตระกูลวิลสันและในตอนแรกเขากังวลว่าเวนดี้จะกลายเป็นภรรยาของแฮโรลด์ หากเป็นเช่นนั้นเขาจะไม่มีโอกาสได้เดินตามแผนของเขาแน่ ๆอย่างไรก็ตามเมื่อเขาได้ยินว่าเธอเป็นสมาชิกของตระกูลวิลสันด้วย ทันใดนั้นเคนเน็ธก็รู้สึกว่ามีไฟลุกโชนในใจถึงแม้ว่าเวนดี้จะไม่ใช่คนที่สวยที่สุดในโลก แต่เธอก็ยังคงเป็นคนที่มีสวยมาก ไม่อย่างนั้นเจอรัลด์จากตระกูลไวท์คงไม่สนใจเธอตั้งแต่แรกหรอกเป
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 339
คุณท่านวิลสันดีใจมากเมื่อเคนเน็ธบอกว่าเขาจะเต็มใจช่วยเหลือตระกูลวิลสันอย่างไรก็ตาม เวนดี้ดูไม่มีความสุขเอาซะเลยโฟกัสของเธอไม่ได้อยู่ที่วิลสันกรุ๊ปแต่อย่างใดความจริงแล้วเธอไม่ได้สนใจเกี่ยวกับวิลสันกรุ๊ปเลยด้วยซ้ำสิ่งที่เธอต้องการคือการแต่งงานกับผู้ชายที่ร่ำรวยเพื่อที่ทุกคนจะต้องอิจฉาเธอและให้ความสำคัญกับเธอ!ยิ่งไปกว่านั้น วิลสันกรุ๊ปเป็นเพียงหนึ่งในธุรกิจที่ตระกูลวิลสันเป็นเจ้าของ มันเกี่ยวข้องอะไรกับเธอล่ะ?สิ่งที่ทำให้เธอเสียใจที่สุดคือความจริงที่ว่าเจอรัลด์ไม่แยแสเธออีกแล้วและเธอก็รู้สึกไม่แน่ใจเกี่ยวกับอนาคตของเธอด้วยเวนดี้ไม่สนว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับวิลสันกรุ๊ปทั้งนั้น!เมื่อเธอเห็นว่าเวนดี้ไม่แยแส คุณท่านวิลสันก็รีบสะกิดเธอก่อนที่เธอจะพูดว่า “เวนดี้ หลานงงอะไรอยู่? เร็วเข้า ขอบคุณประธานวิลสันสิ!”เวนดี้ผงะและเงยหน้าขึ้นมองก่อนที่เธอจะถามว่า “ทำไมหนูต้องขอบคุณเขา?”คุณท่านวิลสันเริ่มโกรธเมื่อเธอได้ยินแบบนี้ “แน่นอน หลานควรขอบคุณประธานวิลสันเพราะเขาเต็มใจที่จะช่วยเหลือวิลสันกรุ๊ป! นี่หลานโง่เหรอ?!”เมื่อได้ยินคำตอบนี้เวนดี้ก็โพล่งออกมาทันที “หนูสนใจแค่เจอรัลด์เท่านั้น!
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 340
“โอ้…” เคนเน็ธ ยิ้มอย่างเก้ ๆ กัง ๆ ก่อนที่เขาจะพูดว่า “พูดตามตรง ผมต้องรอบคอบมากในเรื่องการลงทุน ก่อนอื่นผมต้องขอดูเงื่อนไขของวิลสันกรุ๊ปและผมจะต้องพิจารณาว่าการลงทุนในบริษัทมีคุณค่าหรือไม่ หลังจากนั้นผมจะต้องกำหนดจำนวนเงินที่ผมต้องการลงทุนในบริษัท และจะใช้เวลานานแค่ไหนกว่าที่ผมจะได้รับเงินลงทุนคืน ผมสามารถตัดสินใจได้ว่าจะลงทุนในวิลสันกรุ๊ปหรือไม่หลังจากพิจารณาตัวเลือกเหล่านั้นทั้งหมดแล้ว”คุณท่านวิลสันรู้ดีถึงความยุ่งเหยิงที่วิลสันกรุ๊ปในขณะนี้ ยิ่งกว่านั้นจากสถานการณ์ปัจจุบันของพวกเขาไม่มีใครอยากลงทุนในกลุ่มวิลสันเลยด้วยซ้ำทำไมพวกเขาถึงไม่อยากลงทุนน่ะเหรอ? มันจะไม่มีประโยชน์สำหรับพวกเขาที่จะลงทุนหลายร้อยล้านบาทในวิลสันกรุ๊ป เพราะท้ายที่สุดถ้าเอ็มแกรนด์กรุ๊ปเลือกที่จะขึ้นบัญชีกับดำวิลสันกรุ๊ป ก็ไม่มีใครอยากร่วมมือและทำงานกับวิลสันกรุ๊ปอยู่ดีนอกจากนี้ วิลสันกรุ๊ปเกี่ยวข้องในงานด้านรีปรับปรุงและงานตกแต่งภายใน ธุรกิจประเภทนี้ต้องการความร่วมมือจากคนอื่นด้วย หากทุกคนปฏิเสธที่จะทำงานกับพวกเขา พวกเขาก็จะเป็นเพียงบริษัทที่ไม่มีค่าอะไรเลยดังนั้นจากสถานการณ์ปัจจุบันคือไม่มีใครยอมลงทุนใน
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 341
เวนดี้วิ่งออกจากบ้านหลังจากโดนคุณท่านวิลสันตบ ในขณะเดียวกัน คริสโตเฟอร์ได้มาห้ามเธอก่อนที่เธอจะวิ่งออกจากลานบ้านไปคริสโตเฟอร์เกลี้ยกล่อมให้เธอกลับเข้ามาในบ้าน แต่เธอปฏิเสธที่จะทำเช่นนั้น เวนดี้รู้สึกว่าสาเหตุที่เธอต้องลงเอยแบบนี้ เพราะคุณท่านวิลสัน ถ้าไม่ใช่เพราะคุณท่านวิลสัน เธอคงจะไม่อยู่ในสภาพที่น่าสังเวชเช่นนี้ จริงไหมล่ะ?ดังนั้นตอนนี้เวนดี้จึงโกรธมาก และอยากจะหนีออกจากบ้านให้ไกลที่สุดเท่าที่จะทำได้ อย่างไรก็ตาม เธอสลัดความคิดนั้นออกไป เมื่อได้ยินคำพูดของพ่อเธอในตอนนี้เอง คริสโตเฟอร์ได้พูดอย่างจริงจังไปว่า “เวนดี้ ถ้าหนีออกจากบ้านไป ลูกจะไปอยู่ที่ไหน? ลูกไม่มีงานทำ และลูกไม่มีที่อยู่ข้างนอก! ท้ายที่สุดแล้ว ลูกเป็นแค่เด็กผู้หญิง เป็นไปไม่ได้ที่ลูกจะออกไปทำงานแล้วหาเช่าบ้านอยู่เอง ใช่ไหม? พ่อรู้ว่าคุณย่าของลูกผิด แต่เราจะทำอะไรได้อีก นอกจากการเกาะคุณย่าของลูกไปแบบนี้? ยังไงแล้วคุณย่าก็ยังคงเป็นหัวหน้าตระกูลวิลสันนะ!”เวนดี้เงียบไปครู่หนึ่งขณะที่เธอครุ่นคิดถึงคำพูดของพ่อเธอแน่นอนว่า ถ้าเธอตัดสินใจออกจากคฤหาสน์วิลสันไป เธอจะไม่มีที่อื่นให้ไปอย่างแน่นอน ยิ่งไปกว่านั้น หากคุณห
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 342
เวนดี้รู้ดีว่าอนาคตของเธอนั้นมืดมัวมากคุณท่านวิลสันเช็ดน้ำตาออกจากใบหน้าของเวนดี้ ก่อนที่เธอจะพูดอย่างจริงจังไปว่า “เวนดี้ หลานเคยเป็นเจ้าหญิงในบ้านของเรา ย่าให้ท้ายหลานมาตลอด พ่อแม่กับพี่ชายของหลานก็ให้ท้ายหลานมากเช่นกัน หลานไม่ได้ตั้งใจเรียนเลย และแม้ว่าหลานจะเรียนจบ หลานก็ปฏิเสธที่จะไปทำงาน แต่ตอนนั้นย่าก็ยังยอมรับได้ แต่ทั้งหมดนั้นก็เป็นเพียงอดีตไปแล้ว ตระกูลของเราไม่ได้เป็นอย่างที่เคยเป็นในตอนนี้ เวนดี้ หลานต้องเปลี่ยนตัวเองได้แล้ว หลานต้องเรียนรู้วิธีที่จะเป็นผู้ใหญ่ให้มากขึ้น หลานจะได้แบ่งปันความรับผิดชอบบางอย่างแทนตระกูลวิลสันได้ ไม่อย่างนั้นตระกูลของเราจะต้องทุกข์ทรมานมากขึ้นเรื่อย ๆ กว่านี้เเน่นอน”เวนดี้พยักหน้าก่อนที่เธอจะพูดกลับไปว่า “คุณย่าคะ หนูขอโทษ เมื่อก่อนหนูติดเล่นมากเกินไป และหนูก็ไม่ได้เรียนรู้อะไรเลย หนูขอโทษที่ไม่สามารถทำอะไรให้ตระกูลของเราได้… ”คุณท่านวิลสันบีบมือเวนดี้ก่อนที่เธอจะพูดอย่างจริงจังว่า “เวนดี้ ทุกอย่างเป็นเพียงอดีตไปแล้ว หลานจะเป็นหลานสาวที่มีค่าของย่าตลอดไป ย่าจะไปตำหนิหลานในเรื่องอะไรได้?”หลังจากนั้น คุณท่านวิลสันก็พูดอย่างจริงจังไปอีกว่า
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 343
ในคืนนั้นเอง หลังจากที่เวนดี้อาบน้ำเสร็จ เวนดี้ก็เอาผ้าขนหนูพันรอบตัวเท่านั้น ก่อนที่เธอจะไปเคาะประตูห้องของเคนเน็ธในคืนนั้น เวนดี้ก็ไม่ได้ออกมาจากห้องของเคนเน็ธอีกเลยเช้าวันรุ่งขึ้น สีหน้าของคริสโตเฟอร์และฮันนาห์มีท่าทีที่น่าเกลียดเป็นอย่างมาก เมื่อเห็นเคนเน็ธเดินลงบันไดมาพร้อมกับเวนดี้ พวกเขารู้สึกอับอาย และอึดอัดใจมาก เมื่อเคนเน็ธรู้ว่า ทั้งคู่อาจไม่พอใจเขา เพราะความสัมพันธ์ระหว่างเวนดี้กับตัวเขาเอง เขาจึงรีบพูดไปโดยไม่ได้ลังเลใด ๆ ว่า “ผมตัดสินใจลงทุนแปดร้อยล้านบาทให้กับตระกูลวิลสัน เพื่อช่วยพวกคุณสร้างวิลสันกรุ๊ปขึ้นมาใหม่อีกครั้ง และเพื่อพิสูจน์ความจริงใจของผม ในวันนี้ผมจะโอนเงินหนึ่งร้อยล้านบาทไปยังวิลสันกรุ๊ป ผมจะจ่ายอีกเจ็ดร้อยล้านบาทที่เหลือให้กับวิลสันกรุ๊ปภายในหนึ่งเดือน!ทันทีที่พวกเขาได้ยินคำเหล่านี้ ทุกคนในตระกูลวิลสันต่างก็ตื่นเต้นเป็นอย่างมากคริสโตเฟอร์และฮันนาห์ไม่รู้สึกอับอายหรืออึดอัดใจเหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไป และพวกเขาก็ถือว่าเคนเน็ธเป็นแขกที่มีค่าของพวกเขาทันทีคุณท่านวิลสันรู้สึกตื่นเต้นมากในเวลานี้ เคนเน็ธเพิ่งประกาศว่าเขาจะโอนเงินหนึ่งร้อยล้านให้วิลสัน
Latest chapter
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1600
“โอเค” ชาร์ลีพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “เอาล่ะ ถึงเวลาที่นายต้องออกเดินทางแล้ว”ในเวลานี้จาเวียร์ก็วิ่งเข้าไปหาพวกเขาพร้อมกับแบตเตอรี่สำรองในมือ หลังจากนั้นเขาก็ยื่นแบตเตอรี่สำรองกับสายชาร์จให้กับดีแลนในขณะที่พูดว่า “ดีแลน นี่แบตเตอรี่สำรอง!”ดีแลนหยิบแบตเตอรี่สำรองใส่ไว้ในเป้ หลังจากปาดน้ำตาออกจากใบหน้าแล้ว เขาก็พูดกับทุกคนว่า “คุณยาย คุณตา พ่อ แม่ ลุง อา ผมจะไปแล้วนะคับ…”ทุกคนโบกมือให้เขา “ไปเถอะ อย่าลืมใส่ใจในเรื่องความปลอดภัยบนท้องถนนนะ!”ดีแลนมองไปที่ชาร์ลีอีกครั้งก่อนจะโค้งคำนับแล้วพูดว่า “ผมจะไปแล้วนะครับคุณเวด…”ชาร์ลีส่งเสียงพึมพำในขณะที่พูดว่า “รีบไปเถอะ ไม่งั้นนายจะถูกทำโทษที่ไปถึงช้านะ”ดีแลนรีบพยักหน้าในขณะที่พูดว่า “ไม่ต้องเป็นห่วงครับ! ผมจะทำให้ดีที่สุดครับ!”ชาร์ลีโบกมือแล้วพูดว่า “อืม ไปได้แล้ว!”ดีแลนพยักหน้าก่อนจะหันกลับไปมองเหล่าญาติ ๆ อย่างไม่เต็มใจ จากนั้นเขาก็เริ่มปั่นจักรยาน Phoenix 28 คันใหญ่อย่างหนักหน่วง หลังจากถีบจักรยานไปได้สองสามครั้ง ในที่สุดดีแลนก็ถีบจักรยานจากไปในลักษณะโคลงเคลงซิลเวียเริ่มร้องไห้อย่างขมขื่น ลีโอนาร์ดจึงรีบคว้าเธอมาปลอบโยนอยู่ในอ้อ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1599
เมื่องานเลี้ยงวันเกิดสิ้นสุดลง และแขกคนอื่น ๆ ได้กลับไปแล้ว ดีแลนก็เข็นรถจักรยาน Phoenix 28 คันใหม่ออกมาในเวลานี้จู่ ๆ ดีแลนก็นึกถึงเพลงฮิตที่เขาเคยเห็นในคลิปวิดีโอสั้น ๆ…เพลงนี้ก็คือเพลง ‘ขี่มอเตอร์ไซต์แสนรักของฉัน’...ในขณะที่เขานึกถึงเพลงนี้ เขาก็มองไปที่จักรยาน Phoenix 28 ในสภาพเก่าที่ดูน่าเกลียดนั้น แล้วอดที่จะถอนหายใจไม่ได้ในขณะที่คิดกับตัวเองว่า ‘ถ้าฉันขี่มอเตอร์ไซค์ไปโอลรัสฮิลล์ได้ก็คงจะดีไม่น้อย เพราะจะทำให้ฉันสามารถเดินทางได้ประมาณสามถึงสี่ร้อยกิโลเมตรต่อวัน ซึ่งจะช่วยให้ฉันเดินทางไปถึงโอลรัสฮิลล์ได้เร็วที่สุด จะได้ไม่ต้องทนทุกข์กับความคับข้องใจและความอยุติธรรมมากมายในระหว่างทาง…’แต่ช่างน่าสงสารเหลือเกินที่เขารู้ว่าชาร์จะไม่มีทางเปิดโอกาสให้เขาได้ต่อรองอะไรเลย เขาจึงทำได้แค่เข็นจักรยานออกมาเพื่อเตรียมตัวออกเดินทางเจริล… ลุงของเขาถือหมวกกันน็อกสีเขียวอยู่ในมือ ในขณะที่พยายามจะสวมให้กับดีแลน ดีแลนหลบเลี่ยงหมวกใบนั้นในขณะที่ถามอย่างอึดอัดใจว่า “ทำไมถึงซื้อหมวกกันน็อกสีเขียวมาให้ผมล่ะลุง? หมวกสีเขียวเป็นสัญลักษณ์ของผู้ชายที่โดนสวมเขานะ…”“อย่าพูดถึงเรื่องนั้นเลยน่า” เจร
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1598
"หา? เร็วไปไหม? คุณจะไม่อยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่ออีกสักสองสามวันเหรอ?”“ผมทำธุระของผมเสร็จหมดแล้วน่ะ ไม่มีธุระอะไรให้ผมต้องอยู่ที่นี่อีก ผมจะออกเดินทางพรุ่งนี้เลย”เมื่อลอรีนได้ยินดังนี้ เธอก็พูดขึ้นอย่างไม่ลังเลเลยว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะออกจากอีสต์คลิฟฟ์พรุ่งนี้ด้วย เราเดินทางกลับโอลรัสฮิลล์พร้อมกันดีไหมคะ? เราจะได้นั่งเครื่องบินลำเดียวกันชาร์ลีอยากจะปฏิเสธเธอ แต่เมื่อเขาเห็นสีหน้าที่แสดงความวิงวอนของเธอแล้ว เขาก็ปฏิเสธเธอไม่ลงเพราะไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม… นับเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนเป็นเพื่อนกัน ที่ต้องนั่งเครื่องบินลำเดียวกัน ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถหลบเลี่ยงการนั่งเครื่องบินเที่ยวบินเดียวกับเธอได้ชาร์ลีจึงพูดว่า “ได้สิ เรากลับด้วยกันก็ได้”ลอรีนรีบพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวคุณให้รายละเอียดบัตรประจำตัวกับฉันมานะ ฉันจะได้ซื้อตั๋วเครื่องบินของเราพร้อมกัน!”“โอเค”***ในขณะที่งานเลี้ยงวันเกิดยังคงดำเนินอยู่นั้น ลุงและอารองของดีแลนก็ได้ตระเตรียมการเดินทางด้วยการปั่นจักรยานไปยังโอลรัสฮิลล์ให้ดีแลนเรียบร้อยแล้วพวกเขาได้ให้คนไปซื้อจักรยาน Phoenix 28 รุ่นเก่ามา แล้วติดตั้งชั้นวางสัมภา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1597
หลังจากนั้นงานเลี้ยงวันเกิดก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการมีการจัดที่นั่งให้กับชาร์ลีเป็นพิเศษในฐานะที่เขาเป็นแขกผู้มีเกียรติสูงสุด โดยเขาได้นั่งอยู่ข้างนายท่านโธมัสกับลอรีนและริกลีย์หลังจากนั้นสมาชิกของตระกูลโธมัสก็ผลัดกันดื่มอวยพรให้เขา โดยทั้งการแสดงออกทางสีหน้า น้ำเสียง และการกระทำล้วนเต็มไปด้วยการสรรเสริญเยินยอ ชาร์ลีไม่มีอะไรจะพูดมากนัก เมื่อมีคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็แค่ดื่มอวยพรกลับไป ซึ่งถึงแม้ดีแลนจะเป็นคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็ดื่มอวยพรกลับไปอย่างง่ายดายในเวลานี้ริกลีย์ก็ยังมาดื่มอวยพรให้กับชาร์ลีอย่างระมัดระวังด้วย โดยเขาได้เยินยอแล้วพูดว่า “คุณเวดครับ ผมมีเรื่องจะถามคุณหน่อยครับ…”ชาร์ลีรู้อยู่แล้วว่าเขาจะถามอะไรก่อนที่เขาจะเริ่มพูดออกมาด้วยซ้ำไป เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการให้ชาร์ลีช่วยฟื้นคืนสมรรถภาพ เพื่อให้เขากลับมาแข็งแกร่งได้อีกครั้งแต่เมื่อพิจารณาถึงเรื่องเลวร้ายทั้งหมดที่ครอบครัวของพวกเขาได้ทำกับครอบครัวของยูลแล้ว ชาร์ลีก็ยังแน่ใจว่าเขาจะไม่ยอมฟื้นคืนสมรรถภาพให้พวกเขาในตอนนี้ผู้ที่เป็นผู้ใหญ่แล้วจะต้องชดใช้และรับผิดชอบต่อการกระทำของพวกเขา ไม่อย่างนั้นแล้วพวกเขาจะได้บทเ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1596
ชาร์ลีหยิบภาพวาดที่ยูลมอบให้เขาจากมือของดีแลน ก่อนจะยื่นให้กับยายของลอรีนด้วยตัวเอง หลังจากนั้นเขาก็พูดว่า “คุณยายโธมัสครับ นี่เป็นของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผมครับ ผมหวังว่าคุณยายจะรับมันไว้ และผมอยากจะขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นไปเมื่อกี้นี้ ด้วยวันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณยาย ผมหวังว่าคุณยายคงจะให้อภัยผมนะครับ”คุณท่านโธมัสรู้สึกปลื้มใจแล้วรีบพูดขึ้นว่า “คุณเวด ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ จริง ๆ แล้วเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้เป็นเพราะหลานชายของฉันทำอะไรผิดไป ฉันมาคิดดูแล้ว… ทั้งหมดนั้นเป็นเพราะเราละเลยในการอบรมสั่งสอนหลานของเรา จึงทำให้คุณเวดต้องเดือดร้อน”ในขณะที่เธอพูดอยู่นั้น เธอก็มองดูภาพวาดก่อนจะพูดว่า “คุณเวดคะ ภาพวาดนี้มีมูลค่ามากเหลือเกิน ฉันคงรับของขวัญชิ้นนี้ไว้ไม่ได้หรอกค่ะ!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “คุณยายโธมัสครับ ของขวัญชิ้นนี้เป็นเพียงของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผม มูลค่าของของขวัญชิ้นนี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรเลย คุณยายไม่ต้องเกรงใจผมหรอกครับ พูดตามตรงนะครับ ผมไม่ได้ใช้จ่ายเงินกับของขวัญชิ้นนี้เลยด้วยซ้ำ เพราะคุณโกลดิ้งจากโกลดิ้งกรุ๊ปมอบภาพวาดนี้ให้ผม แล้วผมก็นำมา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1595
เมื่อได้ยินว่าเขาจะต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง ดีแลนก็ส่ายหัวอย่างบ้าคลั่งทันที!เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว เขาคงต้องทนทุกข์ทรมานและรู้สึกคับข้องใจเพียงเล็กน้อย ถ้าเขาต้องอาศัยอยู่ในชุมชนแออัด โดยมีค่าครองชีพเดือนละหนึ่งหมื่นบาท แต่ถ้าเขาต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง เขาก็คงต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก และต้องเจอะเจอความยากลำบากมากมายในไซต์ก่อสร้างแห่งนั้นเขาจึงพยักหน้าแบบไม่คิดอะไรทันที “คุณเวดครับ ผมยอมรับเงื่อนไขทั้งหมดของคุณแล้ว ผมจะไม่ต่อรองอะไรกับคุณแล้วครับ! ขอแค่อย่าส่งผมไปไซต์ก่อสร้างนั้นเลยนะครับ…”ชาร์ลีรู้สึกพอใจมากแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “อย่าลืมปรับปรุงเปลี่ยนแปลงและกลับเนื้อกลับตัวเป็นคนดีหลังจากนายไปถึงที่โอลรัสฮิลล์แล้ว อย่าสร้างปัญหาอะไรเพิ่มขึ้นมาอีกล่ะ ถ้านายยังคงอยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่อไป ทายาทที่ชอบเยาะเย้ยถากถางคนอื่นอย่างนาย ก็อาจก่อให้เกิดหายนะที่ร้ายแรงกว่านี้ได้ในสักวันหนึ่ง นายอาจเข้าไปพัวพันและทำให้ให้ตระกูลโธมัสและตระกูลโคชต้องเดือดร้อนได้!”ในเวลานี้สองพี่น้องอย่างเจริลและจาเวีย์ก็อดที่จะตัวสั่นขึ้นมาเล็กน้อยไม่ได้ดูเหมือนคำพูดของชาร์ลีจะทำให้คนทั้งคู่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1594
สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดก็คือ การปั่นจักรยานอย่างยากลำบากจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่ยังพอรับได้ การที่ต้องปั่นจักรยานเป็นเวลาครึ่งเดือน ก็ยังดีเสียกว่าการนอนบนเตียงอยู่ครึ่งเดือนหลังผ่าตัดนอกจากนี้เขายังรู้สึกคับข้องใจอย่างมากในระหว่างการผ่าตัดครั้งล่าสุด ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ยังไม่หายดีเลย ถ้าเขาต้องเข้ารับการผ่าตัดแบบเดิมอีกครั้งในเร็ว ๆ นี้ เขาก็จะต้องได้รับความเจ็บปวดเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าอย่างแน่นอนในเวลานี้ชาร์ลีพูดขึ้นมาว่า “ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์ก็เพื่อให้นายได้ไปปรับปรุงตัวและกลับเนื้อกลับตัวใหม่ นายคิดว่า การที่ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์เพื่อให้ไปสนุกสนานกับชีวิตที่นั่นเหรอ? จะบอกอะไรให้นะ นายจะต้องปั่นจักรยานธรรมดา ๆ อย่าง Phoenix 28 เท่านั้น ใช้อย่างอื่นไม่ได้เลย! ไม่งั้นฉันจะให้นายปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์พร้อมกับเกวียนที่บรรทุกก้อนอิฐไปจนเต็มคัน!”“แล้วหลังจากนายไปถึงโอลรัสฮิลล์ นอกจากนายจะต้องคอยขับรถรับส่งให้กับลอรีนแล้ว นายต้องเช่าห้องเดี่ยวในชุมชนแออัดคลิฟฟ์คูลส์ด้วย ค่าใช้จ่ายรายเดือนรวมถึงค่าเช่าบ้านของนายจะต้องไม่เกินเดือนละหนึ่งหมื่นบาท!”
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1593
เมื่อเขาได้ยินว่า จะต้องขี่จักรยานจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์ตลอดทาง และต้องอยู่ในโอลรัสฮิลล์ในฐานะคนขับรถเป็นเวลาหนึ่งปี ดีแลนก็รู้เหมือนกำลังจะตายไปแล้วจริง ๆ ประเด็นก็คือระยะทางจากอีสต์คลิฟฟ์ไปโอลรัสฮิลล์นั้น มีระยะทางมากกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะไม่ตายเพราะหมดแรงถ้าต้องปั่นจักรยานไปตลอดทางจริง ๆ เหรอ?แล้วตอนนี้ก็อยู่ในเดือนธันวาคมซึ่งเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว เขาจะต้องขี่จักรยานตลอดทางไปจนถึงภาคใต้ แล้วไม่ได้รับอนุญาตให้พักในโรงแรมเลยด้วย ข้อกำหนดเหล่านี้รุนแรงเกินไปไม่ใช่เหรอ?ดีแลนรู้สึกเสียใจมากและน้ำตาก็เริ่มไหลอาบใบหน้านี่มันเรื่องบ้าบออะไรกันเนี่ย… เขาเป็นนายน้อยคนที่สามของตระกูลโคช แต่จะต้องขี่จักรยานไปจนถึงโอลรัสฮิลล์? เขาจะไม่ล้มตายไปในระหว่างทางหรอกเหรอ?คงจะน่าทึ่งมากถ้าเขาสามารถปั่นจักรยานได้วันละห้าสิบ หรือหกสิบกิโลเมตรระยะทางกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะต้องปั่นจักรยานไปประมาณยี่สิบวัน!แต่นี่มันเดือนธันวาคมแล้วนะ!เขาสะอึกสะอื้นพร้อมกับพูดว่า “คุณเวดครับ ถ้าผมเริ่มปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์ กว่าจะถึงที่นั่นก็คงเป็นเดือนมกราคมแล้ว น้องสาวผมจะต้องกลับมาฉลองปีใหม่ที่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1592
ลอรีนดีใจมากแล้วพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ขอบคุณมากนะคะชาร์ลี!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “รอเดี๋ยวนะ ผมจะไม่บังคับให้เขากลืนจี้หยกเข้าไป แต่ยังต้องลงโทษเขาด้วยวิธีอื่น ไม่งั้นเขาคงไม่จดจำไว้เป็นบทเรียน”ลอรีนรีบถามว่า “คุณจะลงโทษเขาด้วยวิธีไหนคะ ชาร์ลี? คงไม่ร้ายแรงไปกว่าการกลืนจี้หยกเข้าไปแล้วใช่ไหมคะ?”“ไม่หรอกครับ ชาร์ลียิ้มเบา ๆ ก่อนจะพูดว่า “คุณมั่นใจได้เลยว่า การลงโทษครั้งนี้จะส่งผลดีกับตัวเขาอย่างแน่นอน”ในที่สุดลอรีนก็รู้สึกสบายใจในขณะที่พูดอย่างเสน่หาว่า “ขอบคุณนะคะชาร์ลี ขอบคุณที่ให้อภัยพี่ชายของฉัน และปล่อยเขาไปเพราะเห็นแก่ฉัน ถ้าอย่างนั้น คุณให้โอกาสฉันได้ตอบแทนคุณดีไหมคะ…”ชาร์ลีถามด้วยความประหลาดใจ “คุณจะตอบแทนผมยังไงเหรอ?”ลอรีนกะพริบตาในขณะที่ยิ้มและพูดอย่างตั้งใจว่า “ฉันสัญญาว่าจะแต่งงานกับคุณ และให้กำเนิดลูกชายตัวอ้วน ๆ เพื่อคุณ! คุณคิดว่ายังไงคะ?”ชาร์ลีตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “อย่าพูดอะไรแบบนี้อีก ผมเป็นสามีของเพื่อนสนิทของคุณนะ!”ลอรีนพยักหน้าก่อนจะพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันรู้ค่ะ แต่คุณทั้งคู่แต่งงานกันแบบปลอม ๆ นี่! ก็ยังไม่ถือว่าเป็นการแต่งงานกันอย่างแท้จริง! จริง ๆ แล
