บทที่ 316

ใบหน้าของเอเลนดูบิดเบี้ยว สีหน้าเธอตอนนี้ฉายให้เห็นความดูถูกเหยียดหยาม เธอตะโกนว่า “ชาร์ลี หุบปากซะไอ้ขี้แพ้! แกคิดว่าแกเป็นใคร?! แกไม่มีสิทธิ์ที่จะออกความเห็นอะไรกับเรื่องนี้ทั้งนั้น!”

เธอยิงคำพูดที่แหลมคมใส่ชาร์ลีและคำราม “หยุดมายุ่งกับการรักษาของดร.ลินช์ ออกไปซะ!"

ชาร์ลีขมวดคิ้วด้วยความท้อใจ

ในขณะเดียวกันเขาก็คิดว่า ‘เป็นไปได้ไหมที่โจชัวเป็นคนแรกที่ซื้อยาจากแซคารี? ถ้าเป็นเช่นนั้นเขาจะต้องเป็นคนที่ขายยาให้แอนโธนี ซิมมอนส์ ในราคาห้าสิบล้านบาทแน่ ๆ นั่นมันไม่ซื่อสัตย์เลย โกงราคากันเห็น ๆ !

เจสันต้องใช้เงินจำนวนมากเพื่อจ้างเขามาที่นี่

ในขณะเดียวกันนี้ เจสันหัวเราะเยาะโดยคิดว่าเขานั้นอยู่เหนือชาร์ลี “ชาร์ลี แกมันเป็นคนขี้แพ้ เพราะแกทำอะไรไม่ได้ก็เลยดีแต่ปากใช่ไหม? แกมันเสแสร้ง!”

จากนั้นเขาก็ตบมือเสียงดังราวกับว่าเขานึกอะไรขึ้นมาได้และพูดขึ้นว่า “โอ้ ฉันเข้าใจแล้ว! ที่แกไปตั้งคำถามใส่ดร.ลินช์ เพราะแกไม่ต้องการให้อาจาค็อบอาการดีขึ้นแน่ ๆ !”

“หือ ฉันเสแสร้งงั้นเหรอ?”

ชาร์ลีสามารถอดทนต่อการเยาะเย้ยและการดูถูกของเอเลนได้ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะทำแบบเดียวกันได้กับเจสัน เขาหัวเราะเ