เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 324
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 325
ชาร์ลีอยู่ในวอร์ดกับแคลร์ภรรยาของเขา ขณะที่พวกเขาอยู่เป็นเพื่อนและกำลังพูดคุยอยู่กับจาค็อบอยู่นั้นทันใดนั้นประตูก็เปิดออกขณะที่เอเลนพุ่งเข้ามาในห้องอย่างร้อนรนทันทีที่เธอเข้าไปในวอร์ด เอเลนถือเช็คเงินสดหนึ่งพันล้านในมือและตะโกนขึ้นว่า “ชาร์ลี! ไอ้เด็กบ้า! นี่คนอย่างแกกล้ามาหลอกฉันได้ยังไง?!”ชาร์ลีผงะและถามด้วยความประหลาดใจว่า “คุณแม่ นี่คุณกำลังพูดถึงอะไร? ผมไปโกงคุณตั้งแต่เมื่อไหร่?”เอเลนไม่สนใจเขาและวิ่งตรงไปหาแคลร์ขณะที่เธอพูดขึ้นว่า “ลูกแม่! ฟังนะ! วันนี้แกต้องหย่ากับไอ้คนโกหกหลวงลวงคนนี้ซะ! ผู้ชายคนนี้มีบางอย่างผิดปกติ! เขาพยายามหลอกแม่ของแกด้วยซ้ำ! แกจะไปให้อภัยเขาได้ยังไงกัน?”แคลร์รู้สึกงงงวยมากและเธอถามว่า "แม่คะ นี่มันเกิดอะไรขึ้น?"เอเลนส่งเช็คให้แคลร์ก่อนจะพูดว่า “ดูสิ! สามีของแกต้องบ้าไปแล้วแน่ ๆ ! เขาให้เช็คเงินสดปลอมหนึ่งพันล้านกับแม่ แคชเชียร์ที่เคาน์เตอร์ลงทะเบียนเกือบจะโทรไปที่ 191 แจ้งความว่าแม่ไปฉ้อโกงเขา!”"อะไรนะ…"ชาร์ลีก่นด่าในใจ นี่… นี่ต้องเป็นเช็คเงินสดหนึ่งพันล้านบาทที่จัสมินมอบให้เพื่อขอบคุณเขาแน่ ๆงานเข้า! เขาต้องใส่ไว้ในกระเป๋าเดียวกันกับเช็
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 326
หลังจากที่เธอได้คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ แคลร์ก็สงบลงเล็กน้อยก่อนที่จะส่งเช็คเงินสดคืนให้ชาร์ลี “เก็บมันให้ดีนะคะ และอย่าลืมเผาให้พ่อคุณคืนนี้ด้วย อย่าไปปนกับเช็คเงินสดอื่น ๆ ในอนาคตอีกล่ะ! ไม่อย่างนั้นอาจจะมีอะไรแย่ ๆ เกิดขึ้นก็ได้นะคะ”ชาร์ลีรีบพยักหน้าก่อนที่เขาจะพูดว่า “ไม่ต้องกังวลไปนะครับที่รัก ผมรู้แล้วว่าผมควรระวังให้มากขึ้นในอนาคต”หลังจากนั้นชาร์ลีก็รีบหยิบเช็คจำนวนหนึ่งล้านแปดแสนบาทขึ้นมาส่งให้เอเลนและพูดว่า "แม่ครับ นี่คือเช็คของจริง!”ชาร์ลียังคงประจบประแจงเอเลนขณะที่เขาพูดต่อว่า “แม่ครับ! โชคดีที่แม่รู้ทันถึงความผิดพลาดของผม! ไม่อย่างนั้นเราคงจะสูญเสียเงินเป็นจำนวนมากแน่ ๆ ถ้าผมเกิดไปเผาเช็คผิดใบเข้า!”เอเลนจ้องมองเขาอย่างโกรธเกรี้ยว ถ้าไม่ใช่เพราะเช็คมูลค่าหนึ่งล้านแปดแสนบาท เธอก็คงไม่ปล่อยเขาไปง่าย ๆอย่างไรก็ตาม ใครเล่าจะปฏิเสธเงิน? เธอต้องรับเช็คและเก็บเงินที่เหลือไว้กับตัวเอง ตั้งหนึ่งล้านหกแสนบาทเชียวนะ!ชาร์ลีถอนหายใจเฮือกใหญ่เมื่อเห็นว่าเอเลนเอาเช็คไปจากมือเขาแล้ว เขาประมาทเกินไปและเกือบจะโป๊ะแตกครั้งใหญ่เพราะความผิดพลาดของเขา โชคดีที่สมองของเขาตอบสนองได้เร็วพอ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 327
ชาร์ลีขมวดคิ้วทันทีเขาไม่ได้เป็นสมาชิกของตระกูลวิลสัน เขาไม่ได้มีสิ่งที่เรียกว่าความผูกพันในครอบครัวและความสัมพันธ์ทางสายเลือดกับพวกเขา ดังนั้นเพียงมองแวบเดียวเขาก็สามารถบอกได้เลยว่าคุณท่านวิลสันกำลังเริ่มใช้กลอุบายอันขมขื่นของเธออีกแล้วตอนนี้ตระกูลวิลสันกำลังตกอยู่ในสถานการณ์ที่สิ้นหวัง หากพวกเขาไม่สามารถฟื้นฟูวิลสันกรุ๊ปได้ มันจะถึงจุดจบอย่างไม่ต้องสงสัยและหญิงชราก็จะตกลงจากบัลลังก์ทันทีคุณท่านวิลสันเป็นคนที่กังวลเรื่องหน้าตาและชื่อเสียงมาตลอดชีวิต เธอยอมตายดีกว่ายอมรับความจริงที่ว่าเธอยากจนและสิ้นเนื้อประดาตัว ดังนั้นเธอจึงต้องใช้สมองอย่างหนักเพื่อหาทางเปลี่ยนสิ่งต่าง ๆ ให้กับตระกูลวิลสันประการแรก เธอพยายามกลั่นแกล้งและหลอกล่อให้แคลร์เข้าร่วมวิลสันกรุ๊ปอีกครั้ง แต่ถึงอย่างไรแคลร์ก็ไม่ยอมทำตามคำขอของเธอหลังจากนั้นเธอก็พยายามใช้เงินเพื่อพยายามที่จะซื้อใจเอเลน แต่ดูเหมือนว่าเอเลนก็ล้มเหลวในการโน้มน้าวให้แคลร์กลับไปที่วิลสันกรุ๊ปตอนนี้เธอพยายามเล็งเป้าหมายใหม่ไปที่จาค็อบ เพื่อที่เธอจะได้เข้ามาแทรกแซงทันทีที่จาค็อบตกหลุมพรางของเธอนี่อาจเป็นโอกาสสุดท้ายของเธอในขณะเดียวกันจ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 328
คริสโตเฟอร์รีบตกลงก่อนที่เขาจะพูดว่า “ใช่แล้วแคลร์ ฉันคิดว่านี่เป็นสิ่งสำคัญมากสำหรับพ่อของเธอในการฟื้นฟูสุขภาพของเขาให้แข็งแรงขึ้นอีกครั้ง เขาควรพักฟื้นในสภาพแวดล้อมที่ดี อารมณ์ที่ดีเป็นสิ่งสำคัญ! แล้วทำไมเธอไม่ฟังคุณย่าดูแล้วกลับมาอยู่ที่คฤหาสน์วิลสันล่ะ? ฉันจะจ้างคนดูแลสักสองสามคนมาดูแลพ่อของเธอวันละยี่สิบสี่ชั่วโมงเลย!”จาค็อบซึ่งนอนอยู่บนเตียงของโรงพยาบาล เขารู้สึกซาบซึ้งใจเป็นอย่างมากเมื่อได้ยินสิ่งที่แม่และพี่ชายของเขาพูดออกมาหัวใจของเขาสั่นไหวเล็กน้อยและเขาก็อดไม่ได้ที่จะพูดว่า “แคลร์ทำไมเราไม่ย้ายกลับไปล่ะ…”แคลร์รู้สึกขัดแย้งกับสิ่งที่เกิดขึ้นเล็กน้อยเธอไม่รู้ว่าคุณย่าของเธอเป็นคนจริงใจหรือว่าแค่เสแสร้งอย่างไรก็ตาม เมื่อเธอเห็นคุณย่า พ่อและลุงของเธอจับมือร้องไห้ไปด้วยกันเธอก็รู้สึกตื้นตันใจเช่นกันเธอควรจะต้องนึกถึงพ่อ ถ้าเขาสามารถย้ายกลับไปที่คฤหาสน์วิลสันได้ และอยู่ในสภาพแวดล้อมที่สะดวกสบายด้วยอารมณ์ที่สงบและการดูแลที่เหมาะสม เขาจะสามารถฟื้นตัวและมีสุขภาพที่ดีได้อย่างรวดเร็วในเวลาเดียวกันนี้ เอเลนยังชักชวนเธอต่อว่า “แคลร์ นี่เป็นโอกาสที่ดีมาก! แกกำลังรออะไรอยู่?
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 329
เพื่อที่จะเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของพวกเขา ชาร์ลีกล่าวขึ้นมาว่า “ผมบอกไปแล้วว่าไม่มีปัญหาสำหรับเราทุกคนที่จะย้ายกลับไปที่คฤหาสน์วิลสัน ท้ายที่สุดเราคือครอบครัวเดียวกัน แต่ถึงอย่างไร พอดีว่าสตูดิโอของแคลร์ได้เปิดให้บริการแล้ว ดังนั้นผมจึงขอเตือนทุกคนล่วงหน้าว่าแคลร์จะไม่กลับมาทำงานให้กับวิลสันกรุ๊ปอีกในอนาคต”"อะไรนะ?" คุณท่านวิลสันตะโกนออกมาดัง ๆ ดูเหมือนว่ามีใครบางคนเหยียบหางเธอเข้า เธอโมโหขึ้นในทันทีก่อนที่เธอจะพูดว่า “ฉันจะยอมให้มันเกิดขึ้นได้อย่างไร? ฉันบอกไปแล้วว่าทั้งครอบครัวไม่ได้มาอยู่ร่วมกันเท่านั้น แต่เราควรร่วมมือกันและทำงานหนักร่วมกันเพื่อให้ตระกูลวิลสัน เข้มแข็งและมีอำนาจ แล้วจะกลับมาที่คฤหาสน์วิลสันทำไมถ้าไม่ได้ทำงานให้กับวิลสันกรุ๊ป?”ชาร์ลียิ้มก่อนที่เขาจะตอบว่า “คุณย่า คุณบอกไม่ใช่เหรอว่าสาเหตุที่คุณอยากให้เราย้ายกลับไปที่คฤหาสน์วิลสันก็เพราะสุขภาพของพ่อตา ผมคิดว่าคุณแค่อยากให้เขาพักฟื้นและมีสุขภาพแข็งแรงขึ้นมาไม่ใช่เหรอครับ? ดังนั้นไม่ว่าเราจะย้ายกลับไปที่คฤหาสน์วิลสันหรือไม่ แคลร์จะตัดสินใจที่จะทำงานให้วิลสันกรุ๊ปอีกครั้งหรือไม่ นั้นก็เป็นสองเรื่องที่แยกจากกัน เราไม
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 330
คุณท่านวิลสันตัวสั่นขณะเดินไปหาแคลร์และคุกเข่าตรงหน้าเธอ!ทุกคนในวอร์ดต่างก็ตกใจเป็นอย่างมากในตอนนี้!ใครจะคาดคิดว่าคุณท่านวิลสันผู้หยิ่งผยองจะคุกเข่าลงต่อหน้าแคลร์นี่เป็นเรื่องที่น่าตกใจสำหรับทุกคนอย่างมาก!แม้แต่คริสโตเฟอร์ก็ไม่ได้คาดคิดว่าแม่ของเขาจะเต็มใจที่จะคุกเข่าต่อหน้าแคลร์และขอร้องเพียงเพื่อที่เธอจะสามารถหลอกล่อให้แคลร์กลับไปทำงานให้กับวิลสันกรุ๊ปได้เธอทั้งเข้มแข็งและหยิ่งผยองมาตลอดชีวิต เธอพยายามควบคุมและจัดการทุกคนที่อยู่รอบตัวเธออยู่เสมอ เธอจะมาคุกเข่าต่อหน้าคนอื่นแบบนี้ได้อย่างไร? ทำไมเธอต้องยอมคุกเข่าต่อหน้าแคลร์ด้วยล่ะ?แคลร์ยังประหลาดใจและตกตะลึงในเวลาเดียวกันนี้ เธอรีบตอบว่า “คุณย่า นี่คุณย่ากำลังทำอะไรอยู่คะ?! ลุกขึ้นเถอะค่ะ! เราคุยกันดี ๆ ก็ได้ค่ะ”คุณท่านวิลสันยังคงคุกเข่าต่อหน้าแคลร์ก่อนที่เธอจะกล่าวขอโทษ “แคลร์ สิ่งที่ย่าของหลานทำในอดีตนั้นช่างผิดพลาด! ย่ารู้ว่าทุกอย่างเป็นความผิดของย่า ย่าไม่ควรไล่หลานออกจากวิลสันกรุ๊ป ย่าอยากจะขอโทษหลานอย่างจริงจังสำหรับความผิดพลาดของย่าเอง แคลร์ ช่วยยกโทษให้ย่าของหลานและกลับมาช่วยวิลสันกรุ๊ปอีกครั้งเถอะนะ ตระกูลวิลสัน
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 331
คุณท่านวิลสันเริ่มลุกลี้ลุกลนทันทีที่ชาร์ลีเปิดเผยแรงจูงใจที่แท้จริงของเธอเธอคิดว่าจะสามารถจัดการกับครอบครัวของแคลร์ได้อย่างง่ายดาย เธอคิดว่าการจัดการกับชาร์ลีจะยิ่งเป็นเรื่องที่ง่ายยิ่งกว่า เพราะเขาไม่ได้มีค่าอะไรไปมากกว่าเศษขยะ คุณท่านวิลสันคิดว่าคงไม่ใช่เรื่องยากแต่อย่างใดและคิดว่าชาร์ลีคงจะรู้สึกขอบคุณและต้องมีความสุขอย่างแน่นอนตราบใดที่แฮโรลด์และเวนดี้มาขอโทษเขาอย่างไรก็ตามเธอไม่คาดคิดว่าชาร์ลีจะมองเห็นเนื้อแท้ได้จากการกระทำของเธอเมื่อเธอรู้ว่าแรงจูงใจที่แท้จริงของเธอถูกเปิดเผย คุณท่านวิลสันจึงลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่เธอจะพูดว่า “เราทุกคนต่างก็เป็นคนในครอบครัวเดียวกัน ดังนั้นเราทุกคนควรทำงานร่วมกันเพื่อให้ตระกูลของเราเจริญรุ่งเรือง มันจะไม่ตลกไปหน่อยเหรอ ถ้าคนอื่นรู้ข่าวว่าตระกูลของเราได้แตกออกมาเป็นสองบริษัท?”ชาร์ลียิ้มเยาะก่อนที่เขาจะตอบว่า “ชายที่ร่ำรวยที่สุดในฮ่องกง เหลย์ก๊าเส่งและลูกชายของเขายังทำงานคนละบริษัทกันได้เลย แล้วมีใครไปตลกกับเรื่องของพวกเขาบ้างไหม? ผมคิดว่าคุณมีเจตนาที่ไม่ดีและความจริงก็คือคุณแค่พยายามใช้ประโยชน์จากแคลร์เพื่อที่เธอจะสามารถฟื้นฟูวิลสันกรุ๊ป
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 332
อัลเบิร์ตตอบทันทีว่า “คุณเวด ผมมีคนของผมอยู่ทั่วโอลรัสฮิลล์นะครับ ผมมีเด็กอยู่ในไนท์คลับ บาร์ คาราโอเกะ และไซต์ก่อสร้างเป็นส่วนใหญ่ เมื่อไหร่ที่คุณสั่ง ผมจะสั่งให้คนของผมตามล่าคนคนนั้นและจะฆ่าเขาทันที! ผมจะทำให้แน่ใจว่าผมส่งคนออกไปตามท้องถนนเพื่อตามหาเขาทุกวัน ผมจะทำให้แน่ใจว่าเขาต้องคิดผิดที่เกิดมาในชีวิตนี้!”แฮโรลด์ตกใจมากในตอนนี้ เขาคุกเข่าลงต่อหน้าชาร์ลีอย่างรวดเร็วขณะที่เขาร้องไห้และร้องขอชีวิตของเขา “ชาร์ลี ชาร์ลี พี่เขยที่แสนดีของฉัน ฉันแค่ล้อเล่นกับนายเท่านั้นเอง ได้โปรดอย่าสนใจคำพูดฉันก่อนหน้านี้ และปล่อยฉันไปเถอะนะ ขอร้องล่ะ…"ชาร์ลีเหลือบมองแฮโรลด์อย่างเย็นชาและถามว่า “ทำไม? นายไม่ได้ทำเหมือนว่าไม่มีใครทำอะไรนายได้หรอกเหรอ?”"ไม่ ไม่ ฉันจะไม่แกล้งทำอีกต่อไปแล้ว ฉันจะไม่แกล้งทำอีก…” แฮโรลด์ตอบทันที เขากลัวตาย แล้วเขาจะกล้ามาวุ่นวายต่อหน้าชาร์ลีอีกได้อย่างไร?ถ้าดอน อัลเบิร์ตสั่งคนของเขาให้ตามล่าใครก็ตามในโอลรัสฮิลล์ คนของเขาทุกคนในโอลรัสฮิลล์จะทำทุกสิ่งที่ทำได้เพื่อตามล่าคนคนนั้นอย่างแน่นอน!ท้ายที่สุดนี่เป็นโอกาสที่ดีสำหรับพวกเขาที่จะทำให้ดอน อัลเบิร์ตพึงพอใจ!ในขณะเด
บทล่าสุด
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1600
“โอเค” ชาร์ลีพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “เอาล่ะ ถึงเวลาที่นายต้องออกเดินทางแล้ว”ในเวลานี้จาเวียร์ก็วิ่งเข้าไปหาพวกเขาพร้อมกับแบตเตอรี่สำรองในมือ หลังจากนั้นเขาก็ยื่นแบตเตอรี่สำรองกับสายชาร์จให้กับดีแลนในขณะที่พูดว่า “ดีแลน นี่แบตเตอรี่สำรอง!”ดีแลนหยิบแบตเตอรี่สำรองใส่ไว้ในเป้ หลังจากปาดน้ำตาออกจากใบหน้าแล้ว เขาก็พูดกับทุกคนว่า “คุณยาย คุณตา พ่อ แม่ ลุง อา ผมจะไปแล้วนะคับ…”ทุกคนโบกมือให้เขา “ไปเถอะ อย่าลืมใส่ใจในเรื่องความปลอดภัยบนท้องถนนนะ!”ดีแลนมองไปที่ชาร์ลีอีกครั้งก่อนจะโค้งคำนับแล้วพูดว่า “ผมจะไปแล้วนะครับคุณเวด…”ชาร์ลีส่งเสียงพึมพำในขณะที่พูดว่า “รีบไปเถอะ ไม่งั้นนายจะถูกทำโทษที่ไปถึงช้านะ”ดีแลนรีบพยักหน้าในขณะที่พูดว่า “ไม่ต้องเป็นห่วงครับ! ผมจะทำให้ดีที่สุดครับ!”ชาร์ลีโบกมือแล้วพูดว่า “อืม ไปได้แล้ว!”ดีแลนพยักหน้าก่อนจะหันกลับไปมองเหล่าญาติ ๆ อย่างไม่เต็มใจ จากนั้นเขาก็เริ่มปั่นจักรยาน Phoenix 28 คันใหญ่อย่างหนักหน่วง หลังจากถีบจักรยานไปได้สองสามครั้ง ในที่สุดดีแลนก็ถีบจักรยานจากไปในลักษณะโคลงเคลงซิลเวียเริ่มร้องไห้อย่างขมขื่น ลีโอนาร์ดจึงรีบคว้าเธอมาปลอบโยนอยู่ในอ้อ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1599
เมื่องานเลี้ยงวันเกิดสิ้นสุดลง และแขกคนอื่น ๆ ได้กลับไปแล้ว ดีแลนก็เข็นรถจักรยาน Phoenix 28 คันใหม่ออกมาในเวลานี้จู่ ๆ ดีแลนก็นึกถึงเพลงฮิตที่เขาเคยเห็นในคลิปวิดีโอสั้น ๆ…เพลงนี้ก็คือเพลง ‘ขี่มอเตอร์ไซต์แสนรักของฉัน’...ในขณะที่เขานึกถึงเพลงนี้ เขาก็มองไปที่จักรยาน Phoenix 28 ในสภาพเก่าที่ดูน่าเกลียดนั้น แล้วอดที่จะถอนหายใจไม่ได้ในขณะที่คิดกับตัวเองว่า ‘ถ้าฉันขี่มอเตอร์ไซค์ไปโอลรัสฮิลล์ได้ก็คงจะดีไม่น้อย เพราะจะทำให้ฉันสามารถเดินทางได้ประมาณสามถึงสี่ร้อยกิโลเมตรต่อวัน ซึ่งจะช่วยให้ฉันเดินทางไปถึงโอลรัสฮิลล์ได้เร็วที่สุด จะได้ไม่ต้องทนทุกข์กับความคับข้องใจและความอยุติธรรมมากมายในระหว่างทาง…’แต่ช่างน่าสงสารเหลือเกินที่เขารู้ว่าชาร์จะไม่มีทางเปิดโอกาสให้เขาได้ต่อรองอะไรเลย เขาจึงทำได้แค่เข็นจักรยานออกมาเพื่อเตรียมตัวออกเดินทางเจริล… ลุงของเขาถือหมวกกันน็อกสีเขียวอยู่ในมือ ในขณะที่พยายามจะสวมให้กับดีแลน ดีแลนหลบเลี่ยงหมวกใบนั้นในขณะที่ถามอย่างอึดอัดใจว่า “ทำไมถึงซื้อหมวกกันน็อกสีเขียวมาให้ผมล่ะลุง? หมวกสีเขียวเป็นสัญลักษณ์ของผู้ชายที่โดนสวมเขานะ…”“อย่าพูดถึงเรื่องนั้นเลยน่า” เจร
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1598
"หา? เร็วไปไหม? คุณจะไม่อยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่ออีกสักสองสามวันเหรอ?”“ผมทำธุระของผมเสร็จหมดแล้วน่ะ ไม่มีธุระอะไรให้ผมต้องอยู่ที่นี่อีก ผมจะออกเดินทางพรุ่งนี้เลย”เมื่อลอรีนได้ยินดังนี้ เธอก็พูดขึ้นอย่างไม่ลังเลเลยว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะออกจากอีสต์คลิฟฟ์พรุ่งนี้ด้วย เราเดินทางกลับโอลรัสฮิลล์พร้อมกันดีไหมคะ? เราจะได้นั่งเครื่องบินลำเดียวกันชาร์ลีอยากจะปฏิเสธเธอ แต่เมื่อเขาเห็นสีหน้าที่แสดงความวิงวอนของเธอแล้ว เขาก็ปฏิเสธเธอไม่ลงเพราะไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม… นับเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนเป็นเพื่อนกัน ที่ต้องนั่งเครื่องบินลำเดียวกัน ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถหลบเลี่ยงการนั่งเครื่องบินเที่ยวบินเดียวกับเธอได้ชาร์ลีจึงพูดว่า “ได้สิ เรากลับด้วยกันก็ได้”ลอรีนรีบพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวคุณให้รายละเอียดบัตรประจำตัวกับฉันมานะ ฉันจะได้ซื้อตั๋วเครื่องบินของเราพร้อมกัน!”“โอเค”***ในขณะที่งานเลี้ยงวันเกิดยังคงดำเนินอยู่นั้น ลุงและอารองของดีแลนก็ได้ตระเตรียมการเดินทางด้วยการปั่นจักรยานไปยังโอลรัสฮิลล์ให้ดีแลนเรียบร้อยแล้วพวกเขาได้ให้คนไปซื้อจักรยาน Phoenix 28 รุ่นเก่ามา แล้วติดตั้งชั้นวางสัมภา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1597
หลังจากนั้นงานเลี้ยงวันเกิดก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการมีการจัดที่นั่งให้กับชาร์ลีเป็นพิเศษในฐานะที่เขาเป็นแขกผู้มีเกียรติสูงสุด โดยเขาได้นั่งอยู่ข้างนายท่านโธมัสกับลอรีนและริกลีย์หลังจากนั้นสมาชิกของตระกูลโธมัสก็ผลัดกันดื่มอวยพรให้เขา โดยทั้งการแสดงออกทางสีหน้า น้ำเสียง และการกระทำล้วนเต็มไปด้วยการสรรเสริญเยินยอ ชาร์ลีไม่มีอะไรจะพูดมากนัก เมื่อมีคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็แค่ดื่มอวยพรกลับไป ซึ่งถึงแม้ดีแลนจะเป็นคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็ดื่มอวยพรกลับไปอย่างง่ายดายในเวลานี้ริกลีย์ก็ยังมาดื่มอวยพรให้กับชาร์ลีอย่างระมัดระวังด้วย โดยเขาได้เยินยอแล้วพูดว่า “คุณเวดครับ ผมมีเรื่องจะถามคุณหน่อยครับ…”ชาร์ลีรู้อยู่แล้วว่าเขาจะถามอะไรก่อนที่เขาจะเริ่มพูดออกมาด้วยซ้ำไป เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการให้ชาร์ลีช่วยฟื้นคืนสมรรถภาพ เพื่อให้เขากลับมาแข็งแกร่งได้อีกครั้งแต่เมื่อพิจารณาถึงเรื่องเลวร้ายทั้งหมดที่ครอบครัวของพวกเขาได้ทำกับครอบครัวของยูลแล้ว ชาร์ลีก็ยังแน่ใจว่าเขาจะไม่ยอมฟื้นคืนสมรรถภาพให้พวกเขาในตอนนี้ผู้ที่เป็นผู้ใหญ่แล้วจะต้องชดใช้และรับผิดชอบต่อการกระทำของพวกเขา ไม่อย่างนั้นแล้วพวกเขาจะได้บทเ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1596
ชาร์ลีหยิบภาพวาดที่ยูลมอบให้เขาจากมือของดีแลน ก่อนจะยื่นให้กับยายของลอรีนด้วยตัวเอง หลังจากนั้นเขาก็พูดว่า “คุณยายโธมัสครับ นี่เป็นของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผมครับ ผมหวังว่าคุณยายจะรับมันไว้ และผมอยากจะขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นไปเมื่อกี้นี้ ด้วยวันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณยาย ผมหวังว่าคุณยายคงจะให้อภัยผมนะครับ”คุณท่านโธมัสรู้สึกปลื้มใจแล้วรีบพูดขึ้นว่า “คุณเวด ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ จริง ๆ แล้วเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้เป็นเพราะหลานชายของฉันทำอะไรผิดไป ฉันมาคิดดูแล้ว… ทั้งหมดนั้นเป็นเพราะเราละเลยในการอบรมสั่งสอนหลานของเรา จึงทำให้คุณเวดต้องเดือดร้อน”ในขณะที่เธอพูดอยู่นั้น เธอก็มองดูภาพวาดก่อนจะพูดว่า “คุณเวดคะ ภาพวาดนี้มีมูลค่ามากเหลือเกิน ฉันคงรับของขวัญชิ้นนี้ไว้ไม่ได้หรอกค่ะ!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “คุณยายโธมัสครับ ของขวัญชิ้นนี้เป็นเพียงของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผม มูลค่าของของขวัญชิ้นนี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรเลย คุณยายไม่ต้องเกรงใจผมหรอกครับ พูดตามตรงนะครับ ผมไม่ได้ใช้จ่ายเงินกับของขวัญชิ้นนี้เลยด้วยซ้ำ เพราะคุณโกลดิ้งจากโกลดิ้งกรุ๊ปมอบภาพวาดนี้ให้ผม แล้วผมก็นำมา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1595
เมื่อได้ยินว่าเขาจะต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง ดีแลนก็ส่ายหัวอย่างบ้าคลั่งทันที!เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว เขาคงต้องทนทุกข์ทรมานและรู้สึกคับข้องใจเพียงเล็กน้อย ถ้าเขาต้องอาศัยอยู่ในชุมชนแออัด โดยมีค่าครองชีพเดือนละหนึ่งหมื่นบาท แต่ถ้าเขาต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง เขาก็คงต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก และต้องเจอะเจอความยากลำบากมากมายในไซต์ก่อสร้างแห่งนั้นเขาจึงพยักหน้าแบบไม่คิดอะไรทันที “คุณเวดครับ ผมยอมรับเงื่อนไขทั้งหมดของคุณแล้ว ผมจะไม่ต่อรองอะไรกับคุณแล้วครับ! ขอแค่อย่าส่งผมไปไซต์ก่อสร้างนั้นเลยนะครับ…”ชาร์ลีรู้สึกพอใจมากแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “อย่าลืมปรับปรุงเปลี่ยนแปลงและกลับเนื้อกลับตัวเป็นคนดีหลังจากนายไปถึงที่โอลรัสฮิลล์แล้ว อย่าสร้างปัญหาอะไรเพิ่มขึ้นมาอีกล่ะ ถ้านายยังคงอยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่อไป ทายาทที่ชอบเยาะเย้ยถากถางคนอื่นอย่างนาย ก็อาจก่อให้เกิดหายนะที่ร้ายแรงกว่านี้ได้ในสักวันหนึ่ง นายอาจเข้าไปพัวพันและทำให้ให้ตระกูลโธมัสและตระกูลโคชต้องเดือดร้อนได้!”ในเวลานี้สองพี่น้องอย่างเจริลและจาเวีย์ก็อดที่จะตัวสั่นขึ้นมาเล็กน้อยไม่ได้ดูเหมือนคำพูดของชาร์ลีจะทำให้คนทั้งคู่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1594
สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดก็คือ การปั่นจักรยานอย่างยากลำบากจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่ยังพอรับได้ การที่ต้องปั่นจักรยานเป็นเวลาครึ่งเดือน ก็ยังดีเสียกว่าการนอนบนเตียงอยู่ครึ่งเดือนหลังผ่าตัดนอกจากนี้เขายังรู้สึกคับข้องใจอย่างมากในระหว่างการผ่าตัดครั้งล่าสุด ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ยังไม่หายดีเลย ถ้าเขาต้องเข้ารับการผ่าตัดแบบเดิมอีกครั้งในเร็ว ๆ นี้ เขาก็จะต้องได้รับความเจ็บปวดเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าอย่างแน่นอนในเวลานี้ชาร์ลีพูดขึ้นมาว่า “ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์ก็เพื่อให้นายได้ไปปรับปรุงตัวและกลับเนื้อกลับตัวใหม่ นายคิดว่า การที่ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์เพื่อให้ไปสนุกสนานกับชีวิตที่นั่นเหรอ? จะบอกอะไรให้นะ นายจะต้องปั่นจักรยานธรรมดา ๆ อย่าง Phoenix 28 เท่านั้น ใช้อย่างอื่นไม่ได้เลย! ไม่งั้นฉันจะให้นายปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์พร้อมกับเกวียนที่บรรทุกก้อนอิฐไปจนเต็มคัน!”“แล้วหลังจากนายไปถึงโอลรัสฮิลล์ นอกจากนายจะต้องคอยขับรถรับส่งให้กับลอรีนแล้ว นายต้องเช่าห้องเดี่ยวในชุมชนแออัดคลิฟฟ์คูลส์ด้วย ค่าใช้จ่ายรายเดือนรวมถึงค่าเช่าบ้านของนายจะต้องไม่เกินเดือนละหนึ่งหมื่นบาท!”
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1593
เมื่อเขาได้ยินว่า จะต้องขี่จักรยานจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์ตลอดทาง และต้องอยู่ในโอลรัสฮิลล์ในฐานะคนขับรถเป็นเวลาหนึ่งปี ดีแลนก็รู้เหมือนกำลังจะตายไปแล้วจริง ๆ ประเด็นก็คือระยะทางจากอีสต์คลิฟฟ์ไปโอลรัสฮิลล์นั้น มีระยะทางมากกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะไม่ตายเพราะหมดแรงถ้าต้องปั่นจักรยานไปตลอดทางจริง ๆ เหรอ?แล้วตอนนี้ก็อยู่ในเดือนธันวาคมซึ่งเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว เขาจะต้องขี่จักรยานตลอดทางไปจนถึงภาคใต้ แล้วไม่ได้รับอนุญาตให้พักในโรงแรมเลยด้วย ข้อกำหนดเหล่านี้รุนแรงเกินไปไม่ใช่เหรอ?ดีแลนรู้สึกเสียใจมากและน้ำตาก็เริ่มไหลอาบใบหน้านี่มันเรื่องบ้าบออะไรกันเนี่ย… เขาเป็นนายน้อยคนที่สามของตระกูลโคช แต่จะต้องขี่จักรยานไปจนถึงโอลรัสฮิลล์? เขาจะไม่ล้มตายไปในระหว่างทางหรอกเหรอ?คงจะน่าทึ่งมากถ้าเขาสามารถปั่นจักรยานได้วันละห้าสิบ หรือหกสิบกิโลเมตรระยะทางกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะต้องปั่นจักรยานไปประมาณยี่สิบวัน!แต่นี่มันเดือนธันวาคมแล้วนะ!เขาสะอึกสะอื้นพร้อมกับพูดว่า “คุณเวดครับ ถ้าผมเริ่มปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์ กว่าจะถึงที่นั่นก็คงเป็นเดือนมกราคมแล้ว น้องสาวผมจะต้องกลับมาฉลองปีใหม่ที่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1592
ลอรีนดีใจมากแล้วพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ขอบคุณมากนะคะชาร์ลี!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “รอเดี๋ยวนะ ผมจะไม่บังคับให้เขากลืนจี้หยกเข้าไป แต่ยังต้องลงโทษเขาด้วยวิธีอื่น ไม่งั้นเขาคงไม่จดจำไว้เป็นบทเรียน”ลอรีนรีบถามว่า “คุณจะลงโทษเขาด้วยวิธีไหนคะ ชาร์ลี? คงไม่ร้ายแรงไปกว่าการกลืนจี้หยกเข้าไปแล้วใช่ไหมคะ?”“ไม่หรอกครับ ชาร์ลียิ้มเบา ๆ ก่อนจะพูดว่า “คุณมั่นใจได้เลยว่า การลงโทษครั้งนี้จะส่งผลดีกับตัวเขาอย่างแน่นอน”ในที่สุดลอรีนก็รู้สึกสบายใจในขณะที่พูดอย่างเสน่หาว่า “ขอบคุณนะคะชาร์ลี ขอบคุณที่ให้อภัยพี่ชายของฉัน และปล่อยเขาไปเพราะเห็นแก่ฉัน ถ้าอย่างนั้น คุณให้โอกาสฉันได้ตอบแทนคุณดีไหมคะ…”ชาร์ลีถามด้วยความประหลาดใจ “คุณจะตอบแทนผมยังไงเหรอ?”ลอรีนกะพริบตาในขณะที่ยิ้มและพูดอย่างตั้งใจว่า “ฉันสัญญาว่าจะแต่งงานกับคุณ และให้กำเนิดลูกชายตัวอ้วน ๆ เพื่อคุณ! คุณคิดว่ายังไงคะ?”ชาร์ลีตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “อย่าพูดอะไรแบบนี้อีก ผมเป็นสามีของเพื่อนสนิทของคุณนะ!”ลอรีนพยักหน้าก่อนจะพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันรู้ค่ะ แต่คุณทั้งคู่แต่งงานกันแบบปลอม ๆ นี่! ก็ยังไม่ถือว่าเป็นการแต่งงานกันอย่างแท้จริง! จริง ๆ แล
