All Chapters of กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ: Chapter 1511 - Chapter 1520

เอเดรียนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ รีบหัวเราะแล้วพูดว่า “นี่ โรแกน แกพูดกับพี่ชายเราแบบนั้นได้ยังไง? ตอนนี้เขาอ่อนแอมาก ถ้าแกทำให้เขาโกรธแล้วเขาเกิดตายขึ้นมาก่อนจะทันได้เปลี่ยนพินัยกรรม เราก็ต้องไปต่อสู้กับพี่สะใภ้และหลานสาวของเราน่ะสิ ฉันไม่อยากจะทำแบบนั้นหรอกนะ”โรแกนหัวเราะคิกคักอย่างชั่วร้าย “เอเดรียน พี่พูดถูก ฉันทำเกินไปหน่อย ขอโทษที!”จากนั้นเขาก็หันไปหายูล ยิ้มอย่างเสแสร้งแล้วพูดว่า “พี่ยูล ฉันขอโทษ เมื่อกี้นี้ฉันใช้คำรุนแรงเกินไปหน่อย ได้โปรดอย่าถือสาเลยนะ”เอเดรียนหัวเราะเบา ๆ อยู่ข้าง ๆ แล้วพูดว่า “อย่างไรก็ตามนะ ยูล ถึงแม้โรแกนจะใช้คำรุนแรงเกินไปหน่อย แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไรผิด พี่ลองคิดดูสิ ไม่มีใครทนเห็นทรัพย์สินของครอบครัวมูลค่าหลายแสนล้านตกไปอยู่ในมือของคนนอก ถ้าพี่ร่วมมือกับเรา ราเชลกับนานาก็ยังได้รับส่วนแบ่ง 20% เมื่อพี่จากไปแล้ว…”เมื่อพูดมาถึงจุดนี้ สีหน้าของเอเดรียนดูน่ากลัวมากและน้ำเสียงของเขาก็ฟังดูหมองม่นเหลือเกิน เขากัดฟันแล้วคำรามออกมาว่า “แต่ถ้าพี่ไม่ยอมร่วมมือกับเรา ฉันก็อาจหมดความอดทนและลงมือทำอะไรบางอย่างกับพี่และครอบครัวของพี่ ก่อนที่พี่จะลงไปนอนอยู่ในหลุม ถ้าครอ

เมื่อมาถึงจุดนี้ทุก ๆ คนที่อยู่ในที่เกิดเหตุต่างตกตะลึงจนพูดอะไรไม่ออกไม่ใช่แค่เอเดรียนและโรแกนที่เข้าไปสร้างปัญหาที่นั่นเท่านั้น แต่สมาชิกทั้งสามคนในครอบครัวของยูลก็ล้วนพูดอะไรไม่ออกด้วยความตกตะลึงเช่นกันจ้าวนักรบและจ้าวดินแดนเป็นที่รู้จักกันดีในเรื่องความโหดเหี้ยมป่าเถื่อนในอีสต์คลิฟฟ์ พวกเขาฆ่าคนมานับไม่ถ้วนและไม่เคยพ่ายแพ้ใครเลย แค่ได้ยินชื่อก็ทำให้คนหน้าซีดตัวสั่นกันได้แล้วแต่ความแข็งแกร่งของเขากลับไร้ประโยชน์ เมื่อพวกเขารวมตัวกันต่อสู้กับชาร์ลีโดยปกติแล้วการท้าทายกันไปมาถือเป็นเรื่องปกติในการต่อสู้กันทางร่างกาย การเตะและต่อยรวมทั้งการหาจุดอ่อนของคู่ต่อสู้ก็นับเป็นส่วนหนึ่งของการต่อสู้ป้องกันตัวแต่ชาร์ลีรีบวิ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว แล้วบีบคอคู่ต่อสู้ที่ทรงพลังสองคนราวกับเป็นคู่ต่อสู้ที่ไร้ค่า ซึ่งทำให้ผู้คนสงสัยว่าชาร์ลีมีความแข็งแกร่งขนาดไหนกัน!ชาร์ลีไม่ได้สนใจอาการอ้าปากค้างด้วยความตกใจจากคนรอบข้าง เขามองไปที่ชายสองคนที่อยู่ในมืออย่างดูถูกเหยียดหยาม แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “เดี๋ยวจะหาว่าฉันจะไม่ให้โอกาสแกได้มีชีวิต คุกเข่าต่อหน้าฉันแล้วเรียกฉันว่าป๊ะป๋าซะ ถ้าแก

จ้าวนักรบและจ้าวดินแดนที่กำลังคุกเข่าอยู่บนพื้นรีบคลานไปด้านข้าง โดยไม่กล้าที่จะประท้วงอะไรส่วนเอเดรียนและโรแกนต่างตกใจและตื่นตระหนก เมื่อพวกเขาได้ยินชาร์ลีบอกว่าอยากคุยกับพวกเขาพวกเขาไม่คาดคิดมาก่อนว่าจะมีปีศาจร้ายอยู่ในบ้านพี่ชายคนโตของเขาจากที่เขารู้มานั้นยูลมีเพียงผู้รักษาความปลอดภัยประจำบ้านอยู่เพียงไม่กี่คนเท่านั้น ซึ่งก็มีความแข็งแกร่งพอสมควรแต่ไม่ได้ทรงพลังเท่ากับบอดี้การ์ดสองคนที่เขาพามาในวันนี้ บอดี้การ์ดสองคนนี้สามารถเอาชนะผู้รักษาความปลอดภัยประจำบ้านของยูลได้อย่างง่ายดายในเวลาอันรวดเร็วแต่ไม่เคยคาดคิดว่าจะมีชายหนุ่มผู้ทรงพลังและเก่งกาจขนาดนี้อยู่ในบ้านของยูล ซึ่งเขามีความแข็งแกร่งดุจเทพซูสเลยทีเดียวในขณะที่ชาร์ลีเดินเข้ามาหาพวกเขาด้วยท่าทีที่ดูมีอำนาจนั้น พวกเขาก็ก้าวถอยหลังออกไปอย่างหวาดกลัวทันที เอเดรียนถามขึ้นด้วยความกลัวว่า “อะไร… แกต้องการอะไร?”“ผมเหรอ?” ชาร์ลียิ้ม “คุณทำกร่างและอวดดีตั้งแต่เดินเข้าประตูมาแล้ว ตอนนี้ถึงทีผมบ้างแลเวล่ะ ไหนบอกมาซิว่าวันนี้คุณวางแผนจะจัดการเรื่องนี้ยังไง?”“แกหมายความว่ายังไง?!” เอเดรียนร้องคำรามออกมาพร้อมกัดฟันแน่นด้วยความเด

ตอนนนี้เอเดรียนตัวสั่นด้วยความกลัว‘นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน?! ฉันจ้างจ้าวนักรบและจ้าวดินแดนด้วยเงินเดือนก้อนโต แต่ไอ้เจ้าพวกนี้กลับโดนชาร์ลีบีบคอจนหายใจไม่ออก แถมยังต้องนั่งคุกเข่าเรียกชาร์ลีว่าป๊ะป๋า! ยังไม่หมดแค่นั้น ตอนนี้จ้าวนักรบยังชักปืนออกมาไม่ได้ด้วยอย่างนั้นเหรอ?’คนพวกนี้ถูกสร้างมาเพื่อเล่นกับปืน! การที่พวกเขาไม่สามารถถือปืนได้นั้นก็ช่างน่าขันพอ ๆ กับการที่ช่างตัดผมไม่สามารถถือกรรไกรรได้นั่นแหละ!แต่ไม่ว่ามันจะดูเหลือเชื่อขนาดไหน ความจริงก็คือความจริงเอเดรียนจ้องมองไปที่จ้าวนักรบที่กำลังตื่นตระหนก เขาอ่อนแอราวกับแมวขี้กลัวและไม่กล้าเอ่ยอะไรออกมาสักคำเดียว เขารู้ว่าวันนี้ช่างเป็นวันสิ้นหวังที่ไม่สามารถพึ่งพาคนพวกนั้นได้‘ถ้าอย่างนั้น การที่ฉันโดนตบหน้าก็คงทำอะไรไม่ได้ด้วยล่ะสิ… ใช่ไหม?’เมื่อคิดได้ดังนี้เขาก็ยิ่งรู้สึกไม่พอใจ แต่เขาไม่กล้าเข้าไปเผชิญหน้ากับชาร์ลีในตอนนี้ ดังนั้นเขาจึงรู้สึกเดือดดาลมาก “โอเค! ไอ้หนู ระวังตัวไว้ให้ดีนะ! ฉันจะจับตามองแก! แล้วแกจะต้องเสียใจ!”จากนั้นเขาก็พูดกับริกลีย์ลูกชายของเขาทันทีว่า “ไปกันเถอะ!”จู่ ๆ ชาร์ลีที่ยืนยิ้มมาตลอดก็ตะโกนออกม

เอเดรียนและสมัครพรรคพวกต่างมองหน้ากันด้วยความรู้สึกงุนงงสับสน พวกเขาไม่รู้ว่าจะต้องทำอย่างไรดีชาร์ลีได้พูดอย่างชัดเจนแล้วว่าให้พวกเขาแยกย้ายออกไปกันได้แล้วและพวกเขาก็อยากจะออกไปจากที่นี่ทันที แต่ไม่มีใครกล้าขยับเขยื้อนเพราะรู้สึกว่าชาร์ลียังพูดไม่จบนั่นเป็นเพราะพวกเขาไม่เข้าใจว่าชาร์ลีหมายถึงอะไรในทางตรงกันข้าม ชาร์ลีก็ไม่ยอมปล่อยให้พวกเขาคิดออกเช่นกัน ก็เหมือนกับการที่กว่าเคนเน็ธจะคิดออกนั่นแหละ เขาจะต้องให้พวกนั้นเปิดประสบการณ์ด้วยตัวเองเสียก่อนเมื่อเห็นว่ากลุ่มคนยังคงยืนอยู่ตรงนั้น โดยมองไปรอบ ๆ เหมือนคนเซ่อซ่า ชาร์ลีก็ตวาดด้วยน้ำเสียงอันน่ากลัว “ผมให้เวลาสามวินาทีในการออกไปจากที่นี่ หรือไม่ก็อยู่ที่นี่ไปตลอดเลยก็ได้!”เอเดรียนโบกมือให้กับฝูงชนราวกับได้รับอภัยโทษ แล้วเร่งเร้าขึ้นมาว่า “ไปกันเถอะ!”ทุกคนเริ่มหันหลังกลับแต่จ้าวนักรบกับจ้าวดินแดนยังคงนั่งคุกเข่าอยู่บนพื้นพวกเขาอยากออกไปจากที่นี่ใจจะขาด แต่กลับไม่มีเรี่ยวแรงที่จะขยับตัวแม้แต่น้อยในช่วงแรก ๆ เขายังมีเรี่ยวแรงเหลืออยู่ที่ขาบ้าง จึงทำให้สามารถยืนและเดินกระย่องกระแย่งไปข้างหน้าได้บ้าง แต่เนื่องจากเขาได้นั่งคุก