All Chapters of กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ: Chapter 1501 - Chapter 1510

ในขณะที่กำลังพูดอยู่นั้น ยูลก็อดที่จะร้องไห้สะอึกสะอื้นไม่ได้ในขณะที่พูดว่า “ตลอดหลายปีที่ผ่านมาอาไม่ได้ข้อมูลอะไรที่พอจะทำให้รู้ว่าเธออยู่ที่ไหนเลย อาก็เลยคิดว่าเธอคงไม่มีชีวิตอยู่แล้ว…”เมื่อถึงตอนนี้ยูลเม้นริมฝีปากแน่นแต่ไม่สามารถกลั้นน้ำตาได้อีกต่อไปเขาอดกลั้นอยู่นานก่อนที่น้ำตาจะรินไหลจนทำให้สายตาของเขาพร่าเลือนไปในที่สุด หลังจากนั้นเขาก็ปล่อยโฮในขณะที่พูดว่า “พี่ใหญ่เวด! ถ้าพี่กำลังมองดูเราอยู่จากสรวงสวรรค์ พี่คงเห็นแล้วนะ! ลูกชายของพี่กลับมาแล้ว! เขากลับมาแล้ว! ในที่สุดผมก็มีหน้าไปพบพี่ได้เสียที…”ยูลรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อยในขณะที่ยังคงร้องไห้ต่อไป ก่อนจะเริ่มไออย่างรุนแรงสองสามครั้ง ในเวลานี้ราเชลที่อยู่อยู่ข้าง ๆ ก็ปาดน้ำตาออกจากใบหน้าในขณะที่ตบหลังให้สามีอย่างระมัดระวัง ก่อนจะร้องไห้สะอึกสะอื้นแล้วพูดว่า “ยูล… เป็นเรื่องน่ายินดีจังเลยนะที่ในที่สุดชาร์ลีก็กลับมา อย่าร้องไห้อีกเลยนะคะ คุณควรรู้ว่าตอนนี้สุขภาพของคุณไม่ค่อยดีนัก คุณไม่ควรตื่นเต้นหรือแสดงอารมณ์มากเกินไปนะคะ”หลังจากยูลสงบสติอารมณ์ลงได้เล็กน้อย เขาก็พยักหน้าเบา ๆ ในขณะน้ำตายังไหลรินลงมาไม่หยุด หลังจากนั้นเขาก็จ

ชาร์ลีรู้ว่ายูลพูดเช่นนี้ก็เพื่อประโยชน์ของตัวเขาเอง แต่ชาร์ลีส่ายหัวเบา ๆ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังอย่างมาก “อาโกลดิ้งครับ ผมอยู่กับพ่อแม่แค่แปดปีเท่านั้นเอง ซึ่งเป็นระยะเวลาที่สั้นมาก แต่สายเลือดและจิตวิญญาณของผมก็สืบทอดมาจากพ่อแม่ ถ้าผมล้างแค้นให้พ่อกับแม่ไม่ได้ แล้วผมจะใช้ชีวิตต่อไปตามสายเลือดและจิตวิญญาณที่พ่อแม่ให้ผมมาได้ยังไงล่ะครับ?”ราเชลนิ่งเงียบไป เมื่อได้ยินดังนี้เธอก็ถอนหายใจ แล้วดวงตาก็เปลี่ยนเป็นสีแดง “ยูล ชาร์ลีมีนิสัยและการแสดงออกทางอารมณ์เหมือนพี่เวดมากเลย ย้อนกลับไปในตอนนั้น ถ้าพี่เวดฝืนทนต่อความไม่ยุติธรรมนั้นได้ เขาก็คงไม่ต้องออกจากอีสต์คลิฟฟ์พร้อมกับภรรยาและลูกชายอย่างเด็ดเดี่ยวและมั่นใจอย่างนั้นหรอก ตอนนั้นคุณไม่สามารถเกลี้ยกล่อมพี่เวดได้ แล้วตอนนี้คุณก็อาจไม่สามารถเกลี้ยกล่อมชาร์ลีได้เหมือนกัน”ยูลพยักหน้าอย่างหดหู่ใจ เขาถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะมองไปที่ชาร์ลี จากนั้นก็มองไปที่ควินน์แล้วพูดว่า “ชาร์ลี เธอชะลอเรื่องอื่น ๆ เอาไว้ก่อนแล้วกันนะ ถ้าเธอต้องการเป็นศัตรูกับตระกูลเวดและบีบบังคับให้เขาต้องชดใช้ในสิ่งที่พวกเขาทำลงไปล่ะก็ เธอก็ต้องมีความแข็งแกร่งและวางรากฐ

ทั้งราเชลและยูลต่างตกใจสุดขีดชาร์ลีเพิ่งบอกว่าเขาสามารถรักษาอาการป่วยของยูลให้หายได้เหรอ?อย่างไร… จะรักษาให้หายได้อย่างไร?ครอบครัวนี้ได้เดินทางไปทั่วโลกเป็นเวลานานเพื่อค้นหาผู้เชี่ยวชาญที่เก่งที่สุด และใช้ทั้งยา ทั้งอุปกรณ์ทางการแพทย์ และวิธีรักษาที่ดีที่สุดให้เขา แต่ไม่มีใครมาหยุดยั้งอาการป่วยของยูลไม่ให้ทรุดโทรมลงอย่างรวดเร็วได้เลยสตีฟ จ๊อบส์ มหาเศรษฐีผู้ก่อตั้งบริษัทแอปเปิลก็ป่วยเป็นโรคมะเร็งตับอ่อนเหมือนกัน เขาได้รับการรักษาอย่างดีที่สุดในอเมริกา แต่สุดท้ายเขาก็ต้องยอมแพ้ให้กับโรคนี้ไปไม่มีผู้เชี่ยวชาญคนไหนในโลกเชื่อว่ายูลจะมีโอกาสหายจากโรคมะเร็งนี้ได้ จริง ๆ แล้วผู้เชี่ยวชาญส่วนใหญ่เชื่อว่าเขาจะมีชีวิตอยู่ไม่ถึงหนึ่งปีหรือแม้แต่หกเดือนด้วยซ้ำไปเมื่อจู่ ๆ ชาร์ลีบอกว่าเขาอาจรักษายูลได้ นี่จึงฟังดูเป็นเรื่องเพ้อฝันสำหรับพวกเขาราเชลถอนหายใจและพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “ชาร์ลี น้ารู้ว่าเธอเป็นห่วงคุณอาโกลดิ้งของเธอมาก แต่อาการของเขา… อาการของเขาไม่ค่อยดีเลย…”ยูลพยักหน้า “ใช่แล้ว… ชาร์ลี อาการป่วยของอาไม่มีทางดีขึ้นได้หรอก โรคมะเร็งตับอ่อนนั้นร้ายกาจมากและมีอันตรายถึงชีว

วิลเฮล์มยิ้มอย่างภาคภูมิใจในตัวเอง “แหม! ควินน์ ช่างเป็นคนอารมณ์ร้อนซะจริงนะ เราเป็นคนรุ่นราวคราวเดียวกันในตระกูลโกลดิ้ง เธออายุมากกว่าฉันแล้วจะยังไงเหรอ? อย่าลืมนะว่าเธอเป็นแค่ผู้หญิงที่จะต้องแต่งงานกับผู้ชายคืนอื่นไปไม่ช้าก็เร็ว พอแต่งออกไปแล้วเธอก็ไม่ใช่คนของตระกูลโกลดิ้งอีกต่อไป เธอจะกลายเป็นคนนอก… รู้ตัวไหม?”ชาร์ลีอ้าปากเหมือนจะพยายามจะพูดอะไร แต่เขาก็ยั้งใจเอาไว้เพราะไม่ว่าจะอย่างไรก็ตามนี่เป็นเรื่องภายในของตระกูลโกลดิ้ง เขาในฐานะคนนอกไม่มีสิทธิ์เข้าไปแทรกแซง เขาไม่มีเหตุผลที่เหมาะสมที่จะเข้าไปก้าวก่ายในเวลานี้นอกจากนี้ก็ยังไม่ชัดเจนว่าจุดประสงค์ที่เอเดรียนและโรแกนมาที่นี่ในวันนี้คืออะไร ฉะนั้นเขาจึงตัดสินใจรอดูสถานการณ์อีกสักพักหนึ่งก่อนในเวลานี้ยูลส่งเสียงตวาดอย่างโกรธเกรี้ยว “พอได้แล้ว! หยุดพูดกันซะที!”เสียงคำรามอันเกรี้ยวกราดของเขาทำให้ผู้คนเหล่านั้นเงียบเสียงลงได้ เขาหันไปหาเอเดรียนและโรแกน แล้วถามอย่างเย็นชาว่า “เอเดรียน โรแกน ฉันไม่สนใจหรอกว่าพวกแกมาที่นี่กันทำไม แต่แกมีอะไรจะพูด ก็หยุดพูดจาอ้อมค้อมเหมือนผู้ชายตุ้งติ้งได้แล้ว พูดออกมาตรง ๆ ซะ อย่าทำให้ตระกูลของเร

ในเวลานี้ชายหนุ่มที่มีอายุแก่กว่าและใจเย็นกว่าวิลเฮล์มเล็กน้อยได้พูดขึ้นมาว่า “พี่ชาย นี่เป็นเรื่องของครอบครัวโกลดิ้ง ฉะนั้นกรุณาอย่าเข้ามาก้าวก่ายในเรื่องนี้ดีกว่านะครับ”คนที่พูดก็คือริกลีย์ โกลดิ้ง ลูกชายของเอเดรียนซึ่งเป็นหลานชายคนโตของนายท่านโกลดิ้งเนื่องจากควินน์เป็นผู้หญิง ริกลีย์จึงถือเป็นหลานคนโตของตระกูลชาร์ลีมองไปที่ริกลีย์แล้วพูดเรียบ ๆ ว่า “ถ้าคุณมีอะไรจะพูดก็พูดดี ๆ อย่าทำเป็นกร่างเข้ามาเห่าหอนในบ้านคนอื่นเหมือนฝูงหมาบ้า ตระกูลโกลดิ้งถือเป็นตระกูลที่น่านับถือในอีสต์คลิฟฟ์ ฉะนั้นก็โปรดควบคุมตัวเองเวลาอยู่ข้างนอกด้วย อย่าปล่อยให้คนอื่นคิดว่าคุณไม่มีการศึกษาป่าเถื่อน!”“แก…” เมื่อวิลเฮล์มได้ยินดังนั้น เขาก็กัดฟันอย่างโกรธเกรี้ยวและอยากกระโจนเข้าใส่ชาร์ลีริกลีย์หยุดเขาไว้ได้ทัน จากนั้นเขาก็มองชาร์ลีด้วยสายตาเย็นชา แล้วพูดกับเอเดรียนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ว่า “พ่อครับ เลิกอ้อมค้อมและเข้าประเด็นกันได้แล้ว”เอเดรียนจ้องมองชาร์ลีอย่างเย็นชา เขาตัดสินใจแล้วว่าไม่ว่าเด็กคนนี้จะเป็นใคร เขาก็ต้องชดใช้ด้วยเลือดหลังจากทำธุระในวันนี้เสร็จแล้ว เขาอยากจะสั่งสอนเด็กคนนี้ให้เรียนรู้ความเ