All Chapters of กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ: Chapter 131 - Chapter 140

การโจมตีที่รุนแรงดังสนั่นกึกก้อง!ชารอนกระดูกสันหลังแตกด้วย!ส่วนอีกคน!ทั้งสามีและภรรยาโดนทำร้ายเป็นสี่เท่า!จะไม่มีโอกาสกละบมาเป็นเหมือนเดิมได้อีก!ไอแซคเดินไปข้างหน้าและกล่าวด้วยความเคารพว่า “นายน้อนครับ รถขุดและรถปรับหน้าดินสามร้อยคันที่ผมระดมมามาถึงแล้วครับ เราจะแบนอีลิทวอลต์ เอ็นเตอร์ไพรส์ ทั้งหมดให้ราบด้วยคำสั่งจากคุณแค่คำเดียว!”"ดี!" ชาร์ลีพยักหน้าและพูดอย่างเย็นชา “แจ้งให้คนงานทั้งหมดอพยพออกจากที่นี่ อีกสิบนาทีเราจะกำจัดที่นี่ให้ราบคาบนอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน!”ทั้งดาเนียลและชารอนอ้าปากค้างด้วยความตกใจสุดขีดธุรกิจที่พวกเขาต่อสู้สร้างมาจะจบลงแบบนี้ได้อย่างไร?พวกเขาจบสิ้นแล้ว พวกเขาอาจเป็นเพียงสิ่งมีชีวิตที่ตายไปแล้ว ถ้าพวกเขาไม่มีเงินใครจะดูแลพวกเขา?ชาร์ลีไม่แม้แต่แยแสเขาขอให้คนของเขาเปิดสัญญาณเตือนไฟไหม้ ทันใดนั้นผู้คนทั้งโรงงานก็เริ่มอพยพทันทีชาร์ลีอุ้มแคลร์ที่กำลังสลบอยู่และขอให้คนของเขาช่วยพาดาเนียลและชารอนที่เป็นอัมพาตออกไปเมื่อพวกเขาเดินออกจากอาคารสำนักงาน คนในโรงงานทั้งหมดก็ถูกอพยพออกไปเกือบหมด คนงานวิ่งออกไปราวกับว่าพวกเขากำลังหนีอย่างสุดชีวิตโดยคิดว่

น่าแปลกใจเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นที่อีลิทวอลต์ เอ็นเตอร์ไพรส์ คนที่เศร้าที่สุดคือคุณท่านวิลสันเนื่องจากสภาพการเงินที่ซบเซาของวิลสันกรุ๊ป เธอจึงหวังว่าแคลร์สามารถขออีลิทวอลต์ เอ็นเตอร์ไพรส์ให้พวกเขาซื้อวัสดุก่อสร้างโดยใช้เครดิตได้ มันจะช่วยแก้ไขข้อจำกัดทางการเงินในปัจจุบันที่พวกเขากำลังเผชิญอยู่แต่น่าเศร้าเสียจริง อีลิทวอลต์ เอ็นเตอร์ไพรส์ทั้งหมดหายไปจากอากาศในบ่ายวันหนึ่ง!ตอนนี้ความกังวลที่เลวร้ายที่สุดของคุณท่านวิลสันคือปัญหาเรื่องเงินกองทุน ความปรารถนาสูงสุดของหญิงชราคือว่าจะหาเงินทุนให้กับบริษัทของเธอได้อย่างไรแคลร์ไม่ได้บอกคุณย่าของเธอว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อวานนี้ หลังจากประสบการณ์นั้นเธอตัดสินใจว่าจะมุ่งความสนใจไปที่โครงการกับเอ็มแกรนด์กรุ๊ปและจะไม่ยุ่งกับเรื่องครอบครัวในตอนนี้ แม้ว่าคุณย่าของเธอจะขอร้องก็ตามหลังจากพักผ่อนมาทั้งคืนแคลร์รู้สึกกระปรี้กระเปร่าและมีพลังในเช้าวันรุ่งขึ้น เธอไปทำงานอย่างตื่นเต้นชาร์ลีออกไปตลาดในตอนเช้าและเมื่อกลับถึงบ้านก็เห็นจาค็อบพ่อตาของเขานั่งอยู่บนโซฟาพลางถอนหายใจไม่รู้จบเขาขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วถามว่า “คุณพ่อเป็นอะไรไปครับ? มีใครมารบ

เมื่อเอเลนได้ยินเกี่ยวกับสร้อยข้อมือที่มีมูลค่าห้าหรือหกสิบล้าน ดวงตาของเธอก็เบิกกว้างแวววับ!“สร้อยข้อมือ? ไหน อยู่ไหน? เอามาดูซิ!!”ชาร์ลีระมัดระวังตัวเล็กน้อย เขาพูดอย่างใจเย็น “อยู่ที่ห้องผมครับแม่ แต่ผมว่าจะคืนให้พวกเขาครับ”"อะไรนะ? คืนทำไมล่ะ?” เอเลนขมวดคิ้วด้วยความตกใจ “นี่แกสติดีอยู่ไหม? แกจะคืนของล้ำค่าขนาดนี้ทำไมกัน?”“ก็แค่เรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ เอง ผมไม่สมควรได้รับของขวัญราคาแพงแบบนี้หรอกครับ”"หุบปากไปเลยแก!" เอเลนโพล่ง “ในเมื่อเขาให้แกไปแล้ว งั้นก็รับไปสิ! สร้อยข้อมืออยู่ไหน? ถ้าแกไม่เอา ฉันจะเอาเอง!”ชาร์ลีรู้ว่าแม่ยายของเขากำลังคิดอะไรเหลี่ยมจัด จริง ๆ แล้วเขาต้องการให้สร้อยข้อมือกับแคลร์แต่เขาคิดหาข้ออ้างที่เหมาะสมไม่ได้ ดังนั้นเขาจึงวางเรื่องนี้ไว้สักพักก่อน ใครจะรู้ว่าพ่อตาของเขาจะโพล่งออกมาอย่างนี้!ไม่ใช่ว่าชาร์ลีไม่เต็มใจที่จะมอบสร้อยข้อมือให้ เขามีเงินในบัตรเกือบแสนล้านบาทเขาสามารถซื้อกำไลทั้งหมดในโลกได้ด้วยซ้ำ!แต่ประเด็นหลักคือเพราะแม่ยายของเขาฉลาดแกมโกงและไม่มีเหมาะกับเครื่องประดับล้ำค่าพวกนี้ เธอจะเหมาะกับเครื่องประดับราคาถูกกว่านี้ตามสไตล์ของเธอมากกว่า

แฮโรลด์ที่ว่าเร็วแล้วแต่ชาร์ลีก็ยังเร็วกว่า เขาหลีกเลี่ยงการกระชากอย่างรวดเร็ว เขาจับข้อมือของแฮโรลด์เขย่าเล็กน้อยและหัวเราะเยาะ "อะไรกัน? อาการบาดเจ็บที่มือของนายหายแล้วเหรอ? ลืมไปแล้วเหรอว่าความเจ็บปวดพวกนั้นได้มายังไง?”ทันใดนั้นแฮโรลด์ก็รู้สึกได้ถึงแรงมหาศาลที่พุ่งเข้าสู่ร่างกายของเขา เขาก้าวถอยหลังไปสองก้าว เขาทั้งรู้สึกโกรธและตกใจในเวลาเดียวกันความแข็งแกร่งของไอ้ขี้แพ้นี่ทรงพลังมาก!เมื่อรู้ว่าเขาออกจากการควบคุมของชาร์ลี แฮโรลด์ก็คำรามอย่างเย็นชา “ไอ้เวรเอ๊ย นายรออยู่ที่นี่เถอะ ฉันจะบอกผู้จัดการให้ไล่นายออกจากงานไปซะ!”จากนั้นแฮโรลด์ก็หันหน้าไปตะโกนเรียกผู้จัดการมาไม่นานนัก ชายวัยกลางคนในชุดสูทและรองเท้าหนังก็เดินอย่างรวดเร็วโดยมีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสองคนเดินตามมาด้วยชายคนนั้นมีชั้นเชิงในรอยยิ้มบนใบหน้าของเขาและพูดกับแฮโรลด์ด้วยความเคารพว่า “นายน้อยวิลสัน มีอะไรให้ผมช่วยไหมครับ?”“ผู้จัดการ ช่วยตรวจสอบบัตรเชิญของสองคนนี้หน่อยครับ” แฮโรลด์ชี้ไปที่ชาร์ลีอย่างดูถูกเหยียดหยาม "ผมสงสัยว่ามันเป็นของปลอม”ด้วยเหตุผลด้านความเป็นส่วนตัวและความปลอดภัยจึงไม่มีการระบุชื่อขอ

แฮโรลด์ต้องการใช้โอกาสนี้สร้างมิตรภาพกับฟินน์ แต่เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าฟินน์จะเตะเขาโดยไม่ทันได้ตั้งตัวเขากลิ้งไปบนพื้นหลายตลบก่อนที่เขาจะทรงตัวได้ เขานั่งลงบนพื้นและโพล่งด้วยความงุนงง “คุณแบ็กเซนเดล อะไรกันครับเนี่ย ต้องมีความเข้าใจผิดแน่ ๆ …”ฝูงชนตกใจทันทีที่เกิดความวุ่นวายอย่างกะทันหัน“นั่นคือผู้ชายจากตระกูลวิลสันใช่ไหม? เขาทำให้คุณแบ็กเซนเดลไม่พอใจได้ยังไงกัน?”“ตระกูลวิลสัน? พวกเขาไม่ได้มีความสำคัญอยู่แล้ว ตอนนี้เขายังทำให้คุณแบ็กเซนเดลไม่พอใจแล้ว ฉันคิดว่านี่คือจุดจบของพวกเขาในโอลรัส ฮิลล์ ว่าไหม?”มีเสียงกระซิบและการซุบซิบนินทามากมายเกิดขึ้นในห้องโถงพวกเขาส่วนใหญ่อยู่ที่นั่นเพื่อดูว่าฟินน์จะจัดการแฮโรลด์อย่างไรฟินน์จ้องไปที่แฮโรลด์และตะคอก “เข้าใจผิดเหรอ? ไอ้เวรนี่!”เขายกขาขึ้นอีกครั้งและกระทืบใส่แฮโรลด์ ทำให้เขาร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวดฟินน์ยังคงลุกเป็นไฟด้วยโทสะ เขากระทืบหน้าอกของแฮโรลด์และคำรามดังลั่น “ไอ้บ้าเอ๊ย แกรู้ไหมว่าแกทำให้ใครไม่พอใจ”แฮโรลด์สับสนคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวด และร้องว่า “ไม่ครับคุณแบ็กเซนเดล ผมไม่ได้ทำให้ใครไม่พอใจเลยนะครับ! มันเป็นความเข