เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 139
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 140
ชาร์ลีปฏิเสธข้อเสนอของจัสมิน “ผมต้องขอโทษด้วยครับคุณมัวร์ แต่วันนี้อารมณ์ของผมถูกแมลงวันกวนประสาทสองตัวนั่นทำเสียหมดแล้ว ผมขอไม่กลับไปที่งานประมูลแล้วกันนะครับ ไว้โอกาสหน้าดีกว่า”จัสมินกล่าวขอโทษ “ฉันขอโทษคุณเวดนะคะ”จากนั้นเธอก็กลับไปที่รถเพื่อเอากล่องไม้มาให้กับมือของชาร์ลี "คุณเวดคะ นี่เป็นของเล็ก ๆ น้อย ๆ ของความเจตนาดีของฉันแทนคำขอโทษ…”ขณะที่กล่องอยู่ในมือของชาร์ลีเขาก็สัมผัสได้ถึงร่องรอยของเรกิจากกล่องนั้นเขาจึงยอมรับด้วยใจจริงจัสมินดีใจมากที่ชาร์ลีรับของขวัญของเธอ เธอจึงพูดต่อ "เอาล่ะ ฉันจะยกเลิกงานประมูลในวันนี้ ฉันจะให้ฟินน์จัดกลุ่มใหม่และสังเกตทีมงานของเขาในเทรเชอร์ พาวิลเลียน ถ้าเขาพร้อมแล้วเราจะจัดการประมูลอีกครั้ง ฉันหวังว่าทั้งคุณเวดและคุณวิลสันจะเต็มใจเข้าร่วมกับเราในตอนนั้นนะคะ”จาค็อบรู้สึกประหลาดใจเมื่อเขาสะดุดกับผู้หญิงคนนั้น เธอคือคุณมัวร์ที่ปรากฏตัวที่ห้องวินเทจดีลักซ์ ตอนที่เขาทำแจกันโบราณแตกไม่ใช่เหรอ?เธอสุภาพกับลูกเขยของเขามาก เธอเต็มใจที่จะหยุดจัดงานประมูลและจัดทุกอย่างให้เขาใหม่โดยเฉพาะ! นั่นเป็นเกียรติอย่างมากไม่ใช่เหรอ?เป็นเพราะแจกันที่เขาทำให้คื
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 141
ผู้หญิงสองคนไม่อยู่บ้านเมื่อพวกเขากลับมา เอเลนยังเล่นไพ่ไม่เสร็จและแคลร์ยังไม่เลิกงานชาร์ลีเดินกลับไปที่ห้องนอนของเขาและหยิบไม้ที่ถูกฟ้าผ่าออกมาจากกล่องอย่างระมัดระวังเขาสัมผัสได้ถึงเรกิที่หนาแน่นที่แผ่ออกมาจากไม้ชาร์ลีนั่งไขว่ห้างอยู่บนพื้นพลางวางไม้ไว้ในฝ่ามือของเขา เขาหลับตาใช้ความแข็งแกร่งทางจิตที่เขียนไว้ในคัมภีร์เล่มนั้นและสูดดมเรกิเข้าสู่ร่างกายของเขาอย่างช้า ๆเมื่อลืมตาขึ้นมาจะรู้สึกว่าดวงตาเป็นประกายและกระชุ่มกระชวย ออร่าในร่างกายของเขามีการเปลี่ยนแปลงอย่างมากในทางกลับกันไม้เล่มนั้นในมือของเขากลายเป็นสีสลัวเล็กน้อยแม้ว่าเรกิจะสูญเสียไปแล้ว แต่ก็ยังร่องรอยของสายฟ้าหลงเหลืออยู่ ซึ่งพิสูจน์ได้ว่าไม้เป็นสมบัติล้ำค่าอย่างมากถ้าเขามีของวิเศษอื่นอยู่กับตัวในตอนนี้ เขาก็สามารถกลั่นให้มันเป็นของวิเศษได้และแล้วเมื่อเขาออกมาจากห้อง ความมืดอึมครึมก็ย่างเข้ามาทันทีที่เขามาถึงห้องนั่งเล่น เอเลนก็ตะคอกอย่างเย็นชา “โอ้ พ่อหนุ่มวีไอพี ตอนนี้แกกล้าอวดดี กล้าหยิ่งขนาดนี้แล้วสินะ แกไม่ได้ทำอาหารเย็นด้วยซ้ำ แกหวังว่าฉันจะประเคนให้แกหรือไง?”ชาร์ลียิ้มอย่างโมโหและพูดว่า “ขอโทษครั
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 142
แคลร์เปิดประตูอย่างระมัดระวังก่อนที่เธอจะถามด้วยท่าทางระแวดระวัง “มีอะไรที่ฉันช่วยไหมคะ?”ชาร์ลีขมวดคิ้วก่อนจะเดินไปทางประตูทันที ในเวลานี้เขาดึงแคลร์มาข้างหลังก่อนที่เขาจะถามด้วยท่าทางสงบและเย็นชา “คุณกำลังมองหาผมอยู่หรือเปล่าครับ?”ในเวลานี้ชายวัยกลางคนในชุดสูทยืนอยู่นอกประตู ทันทีที่เขาเห็นชาร์ลีเขายิ้มก่อนจะทักทายด้วยท่าทางเคารพ “สวัสดีครับคุณเวด ผมเป็นผู้จัดการคนใหม่ของเทรเชอร์ พาวิลเลียน ผมเพิ่งเริ่มทำงานเมื่อบ่ายวันนี้ เจ้านายของผมรู้สึกเสียใจมากกับการที่คุณออกจากงานไปก่อนหน้านี้ เขาส่งของขวัญมาที่นี่เพื่อขอโทษคุณโดยเฉพาะครับ”ชาร์ลีมองชายคนนั้นด้วยสีหน้าตกใจ “คุณมาจากเทรเชอร์ พาวิลเลียน เหรอครับ?”“เทรเชอร์ พาวิลเลียน?” ในเวลานี้แคลร์ซึ่งยืนอยู่ข้างหลังชาร์ลีก็รู้สึกประหลาดใจมากเช่นกันชายวัยกลางคนรีบอธิบายว่า “หัวหน้าของเรารู้สึกแย่มากกับการที่คุณถูกบังคับให้ออกจากงานในวันนี้ครับคุณเวด ในความเป็นจริงเขาไล่คุณแฮโรลด์ออกจากสถานที่ก่อนที่เขาจะหยุดงานประมูลไว้ก่อนทันที ผมอยากจะขอโทษสำหรับการต้อนรับที่ไม่ดีที่คุณได้เจอที่เทรเชอร์ พาวิลเลียนวันนี้ ผมหวังว่าคุณจะยกโทษให้พวกเรา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 143
เอเลนตื่นเต้นมากของขวัญทั้งหมดนั้นเป็นเงินสำหรับเธอ!เธอไม่รู้ว่าแจกันโบราณเหล่านั้นราคาเท่าไหร่ แต่เธอรู้ว่าเหล้าเหมาไถ ฟรายอิ้ง แฟรี่แต่ละขวดมีมูลค่าอย่างน้อยสามถึงสี่แสน! นอกจากนี้ยังมีเหล้ายี่สิบขวดในกล่องนี้ นั่นหมายความว่าเหล้ากล่องนี้มีมูลค่าหลายล้านบาท!นอกจากนี้ยังมีกล่องซิการ์ เยลโล่ เครน ทาวเวอร์ ซิการ์ราคาชิ้นละ 50,000 บาทและมีซิการ์ห้าสิบชิ้นในกล่อง! นั่นหมายความว่าซิการ์กล่องนั้นมีมูลค่ามากกว่าสองล้านบาท! แค่เหล้าและซิการ์ก็มีมูลค่าเป็นสิบล้านแล้ว!แล้วเธอจะไม่รับไว้ได้อย่างไรล่ะ?ยิ่งไปกว่านั้นถ้าเธอมีบัตร VIP จากเทรเชอร์ พาวิลเลียน เธอจะสามารถอวดเพื่อน ๆ ของเธอได้!เมื่อแคลร์เห็นว่าแม่ของเธอหมกมุ่นและหลงใหลในวัตถุเพียงใดเธอจึงตระโกนไม่เต็มใจว่า “แม่คะ…”เอเลนจ้องมองเธอก่อนจะตอบว่า “อะไร? แกจะบอกว่าแม่ไม่ควรรับของขวัญพวกนี้หรือไง?”ในตอนนี้แคลร์ตอบว่า “หนูหมายความว่า เราไม่ควรรับของขวัญแบบนั้น ท้ายที่สุดเราไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แล้วเราจะรับของขวัญราคาแพงแบบนั้นได้ยังไงล่ะคะ?”ชาร์ลีตอบอย่างรวดเร็วว่า “ในเมื่อเป็นของขวัญสำหรับการขอโทษเราก็ควรรับไว้”ชายวัยกลางค
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 144
ใบหน้าของเกรแฮมซีดและร่างกายของเขาสั่นเล็กน้อยราวกับว่าเขาอยู่ในความกลัวจริง ๆชาร์ลีขมวดคิ้วก่อนจะถามอย่างแผ่วเบา “คุณทำจุกหยกแตกหรือเปล่า?”"คุณเวดคุณเป็นปรมาจารย์จริง ๆ ! ผมไม่อยากเชื่อเลยว่าคุณจะเดาถูกจริง ๆ”เสียงของเกรแฮมแผ่วเบาขณะถอนหายใจ “เริ่มแรกเราทำตามคำสั่งของคุณทั้งหมดโดยไม่ล้มเหลวเลย หลังจากปิดผนึกหยกในถุงสีเหลืองแล้วทั้งครอบครัวของเราก็ทานอาหารมังสวิรัติเป็นเวลาเจ็ดวันโดยไม่กินเนื้อเลย”“แต่มีอยู่วันหนึ่งอดัมหลานชายตัวแสบของผมแอบกินซุปนกพิราบตุ๋น ยิ่งไปกว่านั้นเขาบังเอิญทำเลือดนกพิราบเปื้อนบนถุงกระดาษสีเหลืองบนจุกหยกที่ปิดสนิท ทันทีที่เลือดตกลงบนถุงกระดาษสีเหลืองจุกหยกก็แตกทันที ผมสั่งสอนอดัมไปแล้วและขังเขาไว้ที่บ้าน แต่ว่าก็ยังมีเรื่องแปลก ๆ เกิดขึ้นอีก!”ชาร์ลีขมวดคิ้วก่อนจะถามว่า “คุณเจอเรื่องแปลก ๆ อะไรบ้างครับ?”เกรแฮมรีบตอบว่า “เมื่อคืนมีพายุฝนฟ้าคะนองรุนแรง ไม่คาดคิดเลยว่าฟ้าจะผ่าจริง ๆ และแผดเผาต้นออสแมนทัสอายุกว่าศตวรรษที่ลานบ้านของตระกูลควินตัน”“นอกจากนั้นรูปภาพของบรรพบุรุษของตระกูลควินตันที่ตั้งอยู่ในห้องโถงบรรพบุรุษของเราก็ตกลงที่พื้นและแตกออกเป็นครึ่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 145
เกรแฮมมาถึงบ้านของชาร์ลีในเช้าวันรุ่งขึ้นเขารออยู่ข้างนอกบ้านของชาร์ลีจนกระทั่งในที่สุดชาร์ลีก็ก้าวออกจากบ้านขณะที่เขากำลังไปซื้อผักที่ตลาด หลังจากนั้นเกรแฮมก็ทักทายเขาก่อนที่เขาจะยื่นแบล็คการ์ดให้ชาร์ลีในตอนนี้เกรแฮมบอกชาร์ลีว่ามีเงินในแบล็คการ์ดมากกว่าสองสามพันล้านบาท ดูเหมือนว่าเกรแฮมเต็มใจที่จะใช้สิ่งที่เขามีทั้งหมดเพื่อช่วยครอบครัวควินตันออโรร่ามาพร้อมกับเกรแฮม แต่คราวนี้เธอดูไม่หยิ่งผยองงอย่างที่เคยเป็นในความเป็นจริงเธอให้ความเคารพต่อชาร์ลีมากนับตั้งแต่อดัมประสบปัญหา ครอบครัวควินตันก็ต้องพบกับเหตุการณ์แปลก ๆ และไม่อาจคาดเดาได้มากมาย ปู่ของเธอก็ล้มป่วยและร่างกายของเขาก็ทรุดโดยไม่มีเหตุผลใด ๆ ออโรร่ารู้ว่าชาร์ลีเป็นคนเดียวที่จะสามารถช่วยครอบครัวของเธอได้!หลังจากมอบแบล็คการ์ดให้ชาร์ลีแล้ว เกรแฮมคุกเข่าลงต่อหน้าชาร์ลีขณะที่เขาร้องไห้และขอร้อง "คุณเวด! ช่วยผมด้วยนะครับ ช่วยครอบครัวควินตันด้วยครับ ไม่สำคัญว่าผมจะตาย แต่ลูกสาวของผมยังเด็กอยู่…”ออโรร่าคุกเข่าลงข้าง ๆ พ่อของเธอด้วยดวงตาที่แดงและบวมขณะที่เธอร้องไห้และพูดว่า “คุณเวด ช่วยครอบครัวควินตันนะคะ ถ้าเป็นไปได้ฉันยินดี
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 146
เช้าวันรุ่งขึ้นชาร์ลีเตรียมเข้าร่วมงานประมูลเมื่อคืนจาค็อบไม่สามารถนอนหลับได้ดีเพราะเขากังวลมากเกี่ยวกับเรื่องที่เกี่ยวข้องกับครอบครัวควินตัน ดังนั้นเขาจึงจู้จี้ชาร์ลีต่อในห้องนั่งเล่นในเวลานี้ชาร์ลีถามจาค็อบว่า “พ่อครับ ผมได้ยินว่ามีสมบัติล้ำค่าเป็นพิเศษที่จะนำไปประมูลที่เทรเชอร์ พาวิลเลียนในวันนี้ ผมเข้าใจถูกไหม?"“ใช่แล้ว” จาค็อบตอบทันที “ฉันก็ได้ยินมาเหมือนกันว่ามันเป็นสมบัติล้ำค่าที่ไม่มีใครเทียบได้ในโลกนี้”หลังจากที่เขาพูดเสร็จแล้ว จาค็อบก็นึกบางอย่างขึ้นมา หลังจากนั้นเขารีบดึงชาร์ลีออกไปก่อนที่เขาจะพูดว่า “ลูกเขยที่รัก อย่าคิดอะไรเกี่ยวกับสมบัตินั่นเลย ราคาเริ่มต้นของสมบัตินั้นคือหนึ่งร้อยล้านบาทนะ! เราดูจากไกล ๆ ก็พอแล้วล่ะ”ชาร์ลีรู้ดีว่าพ่อตาของเขากังวลว่าเขาจะใช้เงินของครอบครัวควินตันเพื่อจุดประสงค์ของตัวเอง ดังนั้นเขาจึงยิ้มก่อนตอบว่า “พ่อไม่ต้องกังวลเรื่องนี้ พ่อพูดถูก ผมจะดูเฉย ๆ และไม่พยายามประมูล"“ดีแล้ว” จาค็อบตอบในขณะที่เขากลัวว่าจะไม่สามารถโน้มน้าวชาร์ลีได้ “ถึงแกจะอยากประมูล แต่แกก็ไม่มีโอกาสที่จะทำแบบนั้นหรอก”"ทำไมล่ะครับ?"“เมื่อวานนี้ฉันออกไปสอบถามเก
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 147
หลังจากนั้นไม่นานในที่สุดพวกเขาก็มาถึงงานประมูลงานประมูลเป็นอาคารที่มีโดมทรงกลม รอบนอกเต็มไปด้วยร้านค้าที่ขายสินค้าหลากหลายประเภทตั้งแต่ดอกไม้ไปจนถึงนก ส่วนสถานที่ประมูลนั้นตั้งอยู่ตรงกลางศูนย์แสดงสินค้าสร้างขึ้นเมื่อปีที่แล้วและดูสวยงามมากชาร์ลีเดินตามจัสมินเข้าไปในลิฟต์แก้วขณะที่พวกเขามุ่งหน้าไปที่ชั้นหกทันทีที่ประตูลิฟต์เปิดออกห้องจัดแสดงงานศิลปะที่มีการประดิษฐ์ตัวอักษรโบราณ และภาพวาดต่าง ๆ ที่แขวนอยู่บนผนังก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าพวกเขา นี่คืออาคารประมูลโต๊ะประมูลถูกวางไว้ด้านหน้าบนพรมแดง มีโซฟาจำนวนมากด้านล่างเวที โต๊ะเหล่านั้นเต็มไปด้วยไวน์และผลไม้สดเพื่อความเพลิดเพลินของแขกเมื่อเทียบกับการประมูลครั้งล่าสุดดูเหมือนว่าเทรเชอร์ พาวิลเลียนจะใช้ความพยายามอย่างมากสำหรับงานประมูลในครั้งนี้ อาจต้องใช้เงินมากกว่าสิบล้านบาทในการเช่าและเตรียมของตกแต่งทั้งหมดสำหรับงานประมูลที่นั่งของจัสมินอยู่ตรงกลางของแถวหน้า ในขณะที่พวกเขากำลังจะเดินไปข้างหน้าทันใดนั้นพวกเขาก็ได้ยินเสียงดังขึ้นจากด้านหลังชาร์ลีหันกลับมา ในเวลานี้เขาถูกบังคับให้ต้องถอยห่างเพราะมีหลายคนที่พยายามเบียดเข้าไปในห้องปร
บทล่าสุด
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1600
“โอเค” ชาร์ลีพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “เอาล่ะ ถึงเวลาที่นายต้องออกเดินทางแล้ว”ในเวลานี้จาเวียร์ก็วิ่งเข้าไปหาพวกเขาพร้อมกับแบตเตอรี่สำรองในมือ หลังจากนั้นเขาก็ยื่นแบตเตอรี่สำรองกับสายชาร์จให้กับดีแลนในขณะที่พูดว่า “ดีแลน นี่แบตเตอรี่สำรอง!”ดีแลนหยิบแบตเตอรี่สำรองใส่ไว้ในเป้ หลังจากปาดน้ำตาออกจากใบหน้าแล้ว เขาก็พูดกับทุกคนว่า “คุณยาย คุณตา พ่อ แม่ ลุง อา ผมจะไปแล้วนะคับ…”ทุกคนโบกมือให้เขา “ไปเถอะ อย่าลืมใส่ใจในเรื่องความปลอดภัยบนท้องถนนนะ!”ดีแลนมองไปที่ชาร์ลีอีกครั้งก่อนจะโค้งคำนับแล้วพูดว่า “ผมจะไปแล้วนะครับคุณเวด…”ชาร์ลีส่งเสียงพึมพำในขณะที่พูดว่า “รีบไปเถอะ ไม่งั้นนายจะถูกทำโทษที่ไปถึงช้านะ”ดีแลนรีบพยักหน้าในขณะที่พูดว่า “ไม่ต้องเป็นห่วงครับ! ผมจะทำให้ดีที่สุดครับ!”ชาร์ลีโบกมือแล้วพูดว่า “อืม ไปได้แล้ว!”ดีแลนพยักหน้าก่อนจะหันกลับไปมองเหล่าญาติ ๆ อย่างไม่เต็มใจ จากนั้นเขาก็เริ่มปั่นจักรยาน Phoenix 28 คันใหญ่อย่างหนักหน่วง หลังจากถีบจักรยานไปได้สองสามครั้ง ในที่สุดดีแลนก็ถีบจักรยานจากไปในลักษณะโคลงเคลงซิลเวียเริ่มร้องไห้อย่างขมขื่น ลีโอนาร์ดจึงรีบคว้าเธอมาปลอบโยนอยู่ในอ้อ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1599
เมื่องานเลี้ยงวันเกิดสิ้นสุดลง และแขกคนอื่น ๆ ได้กลับไปแล้ว ดีแลนก็เข็นรถจักรยาน Phoenix 28 คันใหม่ออกมาในเวลานี้จู่ ๆ ดีแลนก็นึกถึงเพลงฮิตที่เขาเคยเห็นในคลิปวิดีโอสั้น ๆ…เพลงนี้ก็คือเพลง ‘ขี่มอเตอร์ไซต์แสนรักของฉัน’...ในขณะที่เขานึกถึงเพลงนี้ เขาก็มองไปที่จักรยาน Phoenix 28 ในสภาพเก่าที่ดูน่าเกลียดนั้น แล้วอดที่จะถอนหายใจไม่ได้ในขณะที่คิดกับตัวเองว่า ‘ถ้าฉันขี่มอเตอร์ไซค์ไปโอลรัสฮิลล์ได้ก็คงจะดีไม่น้อย เพราะจะทำให้ฉันสามารถเดินทางได้ประมาณสามถึงสี่ร้อยกิโลเมตรต่อวัน ซึ่งจะช่วยให้ฉันเดินทางไปถึงโอลรัสฮิลล์ได้เร็วที่สุด จะได้ไม่ต้องทนทุกข์กับความคับข้องใจและความอยุติธรรมมากมายในระหว่างทาง…’แต่ช่างน่าสงสารเหลือเกินที่เขารู้ว่าชาร์จะไม่มีทางเปิดโอกาสให้เขาได้ต่อรองอะไรเลย เขาจึงทำได้แค่เข็นจักรยานออกมาเพื่อเตรียมตัวออกเดินทางเจริล… ลุงของเขาถือหมวกกันน็อกสีเขียวอยู่ในมือ ในขณะที่พยายามจะสวมให้กับดีแลน ดีแลนหลบเลี่ยงหมวกใบนั้นในขณะที่ถามอย่างอึดอัดใจว่า “ทำไมถึงซื้อหมวกกันน็อกสีเขียวมาให้ผมล่ะลุง? หมวกสีเขียวเป็นสัญลักษณ์ของผู้ชายที่โดนสวมเขานะ…”“อย่าพูดถึงเรื่องนั้นเลยน่า” เจร
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1598
"หา? เร็วไปไหม? คุณจะไม่อยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่ออีกสักสองสามวันเหรอ?”“ผมทำธุระของผมเสร็จหมดแล้วน่ะ ไม่มีธุระอะไรให้ผมต้องอยู่ที่นี่อีก ผมจะออกเดินทางพรุ่งนี้เลย”เมื่อลอรีนได้ยินดังนี้ เธอก็พูดขึ้นอย่างไม่ลังเลเลยว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะออกจากอีสต์คลิฟฟ์พรุ่งนี้ด้วย เราเดินทางกลับโอลรัสฮิลล์พร้อมกันดีไหมคะ? เราจะได้นั่งเครื่องบินลำเดียวกันชาร์ลีอยากจะปฏิเสธเธอ แต่เมื่อเขาเห็นสีหน้าที่แสดงความวิงวอนของเธอแล้ว เขาก็ปฏิเสธเธอไม่ลงเพราะไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม… นับเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนเป็นเพื่อนกัน ที่ต้องนั่งเครื่องบินลำเดียวกัน ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถหลบเลี่ยงการนั่งเครื่องบินเที่ยวบินเดียวกับเธอได้ชาร์ลีจึงพูดว่า “ได้สิ เรากลับด้วยกันก็ได้”ลอรีนรีบพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวคุณให้รายละเอียดบัตรประจำตัวกับฉันมานะ ฉันจะได้ซื้อตั๋วเครื่องบินของเราพร้อมกัน!”“โอเค”***ในขณะที่งานเลี้ยงวันเกิดยังคงดำเนินอยู่นั้น ลุงและอารองของดีแลนก็ได้ตระเตรียมการเดินทางด้วยการปั่นจักรยานไปยังโอลรัสฮิลล์ให้ดีแลนเรียบร้อยแล้วพวกเขาได้ให้คนไปซื้อจักรยาน Phoenix 28 รุ่นเก่ามา แล้วติดตั้งชั้นวางสัมภา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1597
หลังจากนั้นงานเลี้ยงวันเกิดก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการมีการจัดที่นั่งให้กับชาร์ลีเป็นพิเศษในฐานะที่เขาเป็นแขกผู้มีเกียรติสูงสุด โดยเขาได้นั่งอยู่ข้างนายท่านโธมัสกับลอรีนและริกลีย์หลังจากนั้นสมาชิกของตระกูลโธมัสก็ผลัดกันดื่มอวยพรให้เขา โดยทั้งการแสดงออกทางสีหน้า น้ำเสียง และการกระทำล้วนเต็มไปด้วยการสรรเสริญเยินยอ ชาร์ลีไม่มีอะไรจะพูดมากนัก เมื่อมีคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็แค่ดื่มอวยพรกลับไป ซึ่งถึงแม้ดีแลนจะเป็นคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็ดื่มอวยพรกลับไปอย่างง่ายดายในเวลานี้ริกลีย์ก็ยังมาดื่มอวยพรให้กับชาร์ลีอย่างระมัดระวังด้วย โดยเขาได้เยินยอแล้วพูดว่า “คุณเวดครับ ผมมีเรื่องจะถามคุณหน่อยครับ…”ชาร์ลีรู้อยู่แล้วว่าเขาจะถามอะไรก่อนที่เขาจะเริ่มพูดออกมาด้วยซ้ำไป เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการให้ชาร์ลีช่วยฟื้นคืนสมรรถภาพ เพื่อให้เขากลับมาแข็งแกร่งได้อีกครั้งแต่เมื่อพิจารณาถึงเรื่องเลวร้ายทั้งหมดที่ครอบครัวของพวกเขาได้ทำกับครอบครัวของยูลแล้ว ชาร์ลีก็ยังแน่ใจว่าเขาจะไม่ยอมฟื้นคืนสมรรถภาพให้พวกเขาในตอนนี้ผู้ที่เป็นผู้ใหญ่แล้วจะต้องชดใช้และรับผิดชอบต่อการกระทำของพวกเขา ไม่อย่างนั้นแล้วพวกเขาจะได้บทเ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1596
ชาร์ลีหยิบภาพวาดที่ยูลมอบให้เขาจากมือของดีแลน ก่อนจะยื่นให้กับยายของลอรีนด้วยตัวเอง หลังจากนั้นเขาก็พูดว่า “คุณยายโธมัสครับ นี่เป็นของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผมครับ ผมหวังว่าคุณยายจะรับมันไว้ และผมอยากจะขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นไปเมื่อกี้นี้ ด้วยวันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณยาย ผมหวังว่าคุณยายคงจะให้อภัยผมนะครับ”คุณท่านโธมัสรู้สึกปลื้มใจแล้วรีบพูดขึ้นว่า “คุณเวด ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ จริง ๆ แล้วเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้เป็นเพราะหลานชายของฉันทำอะไรผิดไป ฉันมาคิดดูแล้ว… ทั้งหมดนั้นเป็นเพราะเราละเลยในการอบรมสั่งสอนหลานของเรา จึงทำให้คุณเวดต้องเดือดร้อน”ในขณะที่เธอพูดอยู่นั้น เธอก็มองดูภาพวาดก่อนจะพูดว่า “คุณเวดคะ ภาพวาดนี้มีมูลค่ามากเหลือเกิน ฉันคงรับของขวัญชิ้นนี้ไว้ไม่ได้หรอกค่ะ!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “คุณยายโธมัสครับ ของขวัญชิ้นนี้เป็นเพียงของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผม มูลค่าของของขวัญชิ้นนี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรเลย คุณยายไม่ต้องเกรงใจผมหรอกครับ พูดตามตรงนะครับ ผมไม่ได้ใช้จ่ายเงินกับของขวัญชิ้นนี้เลยด้วยซ้ำ เพราะคุณโกลดิ้งจากโกลดิ้งกรุ๊ปมอบภาพวาดนี้ให้ผม แล้วผมก็นำมา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1595
เมื่อได้ยินว่าเขาจะต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง ดีแลนก็ส่ายหัวอย่างบ้าคลั่งทันที!เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว เขาคงต้องทนทุกข์ทรมานและรู้สึกคับข้องใจเพียงเล็กน้อย ถ้าเขาต้องอาศัยอยู่ในชุมชนแออัด โดยมีค่าครองชีพเดือนละหนึ่งหมื่นบาท แต่ถ้าเขาต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง เขาก็คงต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก และต้องเจอะเจอความยากลำบากมากมายในไซต์ก่อสร้างแห่งนั้นเขาจึงพยักหน้าแบบไม่คิดอะไรทันที “คุณเวดครับ ผมยอมรับเงื่อนไขทั้งหมดของคุณแล้ว ผมจะไม่ต่อรองอะไรกับคุณแล้วครับ! ขอแค่อย่าส่งผมไปไซต์ก่อสร้างนั้นเลยนะครับ…”ชาร์ลีรู้สึกพอใจมากแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “อย่าลืมปรับปรุงเปลี่ยนแปลงและกลับเนื้อกลับตัวเป็นคนดีหลังจากนายไปถึงที่โอลรัสฮิลล์แล้ว อย่าสร้างปัญหาอะไรเพิ่มขึ้นมาอีกล่ะ ถ้านายยังคงอยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่อไป ทายาทที่ชอบเยาะเย้ยถากถางคนอื่นอย่างนาย ก็อาจก่อให้เกิดหายนะที่ร้ายแรงกว่านี้ได้ในสักวันหนึ่ง นายอาจเข้าไปพัวพันและทำให้ให้ตระกูลโธมัสและตระกูลโคชต้องเดือดร้อนได้!”ในเวลานี้สองพี่น้องอย่างเจริลและจาเวีย์ก็อดที่จะตัวสั่นขึ้นมาเล็กน้อยไม่ได้ดูเหมือนคำพูดของชาร์ลีจะทำให้คนทั้งคู่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1594
สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดก็คือ การปั่นจักรยานอย่างยากลำบากจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่ยังพอรับได้ การที่ต้องปั่นจักรยานเป็นเวลาครึ่งเดือน ก็ยังดีเสียกว่าการนอนบนเตียงอยู่ครึ่งเดือนหลังผ่าตัดนอกจากนี้เขายังรู้สึกคับข้องใจอย่างมากในระหว่างการผ่าตัดครั้งล่าสุด ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ยังไม่หายดีเลย ถ้าเขาต้องเข้ารับการผ่าตัดแบบเดิมอีกครั้งในเร็ว ๆ นี้ เขาก็จะต้องได้รับความเจ็บปวดเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าอย่างแน่นอนในเวลานี้ชาร์ลีพูดขึ้นมาว่า “ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์ก็เพื่อให้นายได้ไปปรับปรุงตัวและกลับเนื้อกลับตัวใหม่ นายคิดว่า การที่ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์เพื่อให้ไปสนุกสนานกับชีวิตที่นั่นเหรอ? จะบอกอะไรให้นะ นายจะต้องปั่นจักรยานธรรมดา ๆ อย่าง Phoenix 28 เท่านั้น ใช้อย่างอื่นไม่ได้เลย! ไม่งั้นฉันจะให้นายปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์พร้อมกับเกวียนที่บรรทุกก้อนอิฐไปจนเต็มคัน!”“แล้วหลังจากนายไปถึงโอลรัสฮิลล์ นอกจากนายจะต้องคอยขับรถรับส่งให้กับลอรีนแล้ว นายต้องเช่าห้องเดี่ยวในชุมชนแออัดคลิฟฟ์คูลส์ด้วย ค่าใช้จ่ายรายเดือนรวมถึงค่าเช่าบ้านของนายจะต้องไม่เกินเดือนละหนึ่งหมื่นบาท!”
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1593
เมื่อเขาได้ยินว่า จะต้องขี่จักรยานจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์ตลอดทาง และต้องอยู่ในโอลรัสฮิลล์ในฐานะคนขับรถเป็นเวลาหนึ่งปี ดีแลนก็รู้เหมือนกำลังจะตายไปแล้วจริง ๆ ประเด็นก็คือระยะทางจากอีสต์คลิฟฟ์ไปโอลรัสฮิลล์นั้น มีระยะทางมากกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะไม่ตายเพราะหมดแรงถ้าต้องปั่นจักรยานไปตลอดทางจริง ๆ เหรอ?แล้วตอนนี้ก็อยู่ในเดือนธันวาคมซึ่งเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว เขาจะต้องขี่จักรยานตลอดทางไปจนถึงภาคใต้ แล้วไม่ได้รับอนุญาตให้พักในโรงแรมเลยด้วย ข้อกำหนดเหล่านี้รุนแรงเกินไปไม่ใช่เหรอ?ดีแลนรู้สึกเสียใจมากและน้ำตาก็เริ่มไหลอาบใบหน้านี่มันเรื่องบ้าบออะไรกันเนี่ย… เขาเป็นนายน้อยคนที่สามของตระกูลโคช แต่จะต้องขี่จักรยานไปจนถึงโอลรัสฮิลล์? เขาจะไม่ล้มตายไปในระหว่างทางหรอกเหรอ?คงจะน่าทึ่งมากถ้าเขาสามารถปั่นจักรยานได้วันละห้าสิบ หรือหกสิบกิโลเมตรระยะทางกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะต้องปั่นจักรยานไปประมาณยี่สิบวัน!แต่นี่มันเดือนธันวาคมแล้วนะ!เขาสะอึกสะอื้นพร้อมกับพูดว่า “คุณเวดครับ ถ้าผมเริ่มปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์ กว่าจะถึงที่นั่นก็คงเป็นเดือนมกราคมแล้ว น้องสาวผมจะต้องกลับมาฉลองปีใหม่ที่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1592
ลอรีนดีใจมากแล้วพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ขอบคุณมากนะคะชาร์ลี!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “รอเดี๋ยวนะ ผมจะไม่บังคับให้เขากลืนจี้หยกเข้าไป แต่ยังต้องลงโทษเขาด้วยวิธีอื่น ไม่งั้นเขาคงไม่จดจำไว้เป็นบทเรียน”ลอรีนรีบถามว่า “คุณจะลงโทษเขาด้วยวิธีไหนคะ ชาร์ลี? คงไม่ร้ายแรงไปกว่าการกลืนจี้หยกเข้าไปแล้วใช่ไหมคะ?”“ไม่หรอกครับ ชาร์ลียิ้มเบา ๆ ก่อนจะพูดว่า “คุณมั่นใจได้เลยว่า การลงโทษครั้งนี้จะส่งผลดีกับตัวเขาอย่างแน่นอน”ในที่สุดลอรีนก็รู้สึกสบายใจในขณะที่พูดอย่างเสน่หาว่า “ขอบคุณนะคะชาร์ลี ขอบคุณที่ให้อภัยพี่ชายของฉัน และปล่อยเขาไปเพราะเห็นแก่ฉัน ถ้าอย่างนั้น คุณให้โอกาสฉันได้ตอบแทนคุณดีไหมคะ…”ชาร์ลีถามด้วยความประหลาดใจ “คุณจะตอบแทนผมยังไงเหรอ?”ลอรีนกะพริบตาในขณะที่ยิ้มและพูดอย่างตั้งใจว่า “ฉันสัญญาว่าจะแต่งงานกับคุณ และให้กำเนิดลูกชายตัวอ้วน ๆ เพื่อคุณ! คุณคิดว่ายังไงคะ?”ชาร์ลีตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “อย่าพูดอะไรแบบนี้อีก ผมเป็นสามีของเพื่อนสนิทของคุณนะ!”ลอรีนพยักหน้าก่อนจะพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันรู้ค่ะ แต่คุณทั้งคู่แต่งงานกันแบบปลอม ๆ นี่! ก็ยังไม่ถือว่าเป็นการแต่งงานกันอย่างแท้จริง! จริง ๆ แล
