LOGINShare
บทที่ 145
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Related chapters
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 146
เช้าวันรุ่งขึ้นชาร์ลีเตรียมเข้าร่วมงานประมูลเมื่อคืนจาค็อบไม่สามารถนอนหลับได้ดีเพราะเขากังวลมากเกี่ยวกับเรื่องที่เกี่ยวข้องกับครอบครัวควินตัน ดังนั้นเขาจึงจู้จี้ชาร์ลีต่อในห้องนั่งเล่นในเวลานี้ชาร์ลีถามจาค็อบว่า “พ่อครับ ผมได้ยินว่ามีสมบัติล้ำค่าเป็นพิเศษที่จะนำไปประมูลที่เทรเชอร์ พาวิลเลียนในวันนี้ ผมเข้าใจถูกไหม?"“ใช่แล้ว” จาค็อบตอบทันที “ฉันก็ได้ยินมาเหมือนกันว่ามันเป็นสมบัติล้ำค่าที่ไม่มีใครเทียบได้ในโลกนี้”หลังจากที่เขาพูดเสร็จแล้ว จาค็อบก็นึกบางอย่างขึ้นมา หลังจากนั้นเขารีบดึงชาร์ลีออกไปก่อนที่เขาจะพูดว่า “ลูกเขยที่รัก อย่าคิดอะไรเกี่ยวกับสมบัตินั่นเลย ราคาเริ่มต้นของสมบัตินั้นคือหนึ่งร้อยล้านบาทนะ! เราดูจากไกล ๆ ก็พอแล้วล่ะ”ชาร์ลีรู้ดีว่าพ่อตาของเขากังวลว่าเขาจะใช้เงินของครอบครัวควินตันเพื่อจุดประสงค์ของตัวเอง ดังนั้นเขาจึงยิ้มก่อนตอบว่า “พ่อไม่ต้องกังวลเรื่องนี้ พ่อพูดถูก ผมจะดูเฉย ๆ และไม่พยายามประมูล"“ดีแล้ว” จาค็อบตอบในขณะที่เขากลัวว่าจะไม่สามารถโน้มน้าวชาร์ลีได้ “ถึงแกจะอยากประมูล แต่แกก็ไม่มีโอกาสที่จะทำแบบนั้นหรอก”"ทำไมล่ะครับ?"“เมื่อวานนี้ฉันออกไปสอบถามเก
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 147
หลังจากนั้นไม่นานในที่สุดพวกเขาก็มาถึงงานประมูลงานประมูลเป็นอาคารที่มีโดมทรงกลม รอบนอกเต็มไปด้วยร้านค้าที่ขายสินค้าหลากหลายประเภทตั้งแต่ดอกไม้ไปจนถึงนก ส่วนสถานที่ประมูลนั้นตั้งอยู่ตรงกลางศูนย์แสดงสินค้าสร้างขึ้นเมื่อปีที่แล้วและดูสวยงามมากชาร์ลีเดินตามจัสมินเข้าไปในลิฟต์แก้วขณะที่พวกเขามุ่งหน้าไปที่ชั้นหกทันทีที่ประตูลิฟต์เปิดออกห้องจัดแสดงงานศิลปะที่มีการประดิษฐ์ตัวอักษรโบราณ และภาพวาดต่าง ๆ ที่แขวนอยู่บนผนังก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าพวกเขา นี่คืออาคารประมูลโต๊ะประมูลถูกวางไว้ด้านหน้าบนพรมแดง มีโซฟาจำนวนมากด้านล่างเวที โต๊ะเหล่านั้นเต็มไปด้วยไวน์และผลไม้สดเพื่อความเพลิดเพลินของแขกเมื่อเทียบกับการประมูลครั้งล่าสุดดูเหมือนว่าเทรเชอร์ พาวิลเลียนจะใช้ความพยายามอย่างมากสำหรับงานประมูลในครั้งนี้ อาจต้องใช้เงินมากกว่าสิบล้านบาทในการเช่าและเตรียมของตกแต่งทั้งหมดสำหรับงานประมูลที่นั่งของจัสมินอยู่ตรงกลางของแถวหน้า ในขณะที่พวกเขากำลังจะเดินไปข้างหน้าทันใดนั้นพวกเขาก็ได้ยินเสียงดังขึ้นจากด้านหลังชาร์ลีหันกลับมา ในเวลานี้เขาถูกบังคับให้ต้องถอยห่างเพราะมีหลายคนที่พยายามเบียดเข้าไปในห้องปร
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 148
ในเวลานี้จัสมินรู้สึกอึดอัดเล็กน้อยเมื่อเธอพูดว่า “คุณเวด อย่าไปสนใจเลยนะครับ พอดีคุณเยลแมนค่อนข้างจะโมโหง่ายน่ะค่ะ”ชาร์ลีส่ายหัวอย่างไม่แยแสก่อนที่เขาจะพูดว่า “ไปข้างในกันเถอะครับ”แขกเข้ามาในสถานที่จัดงานทีละคน เจ้าบ้านไม่ใช่ใครอื่นนอกจาก ฟินน์ แบ็กเซนเดลเจ้าของเทรเชอร์ พาวิลเลียน เขาขึ้นไปบนเวทีและกล่าวสุนทรพจน์เป็นประจำเพื่อเริ่มส่วนของงานการประมูลหลังจากนั้นการประมูลก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการ!เนื่องจากมีการยกเลิกการประมูลครั้งล่าสุดอย่างกะทันหันจึงทำให้วันนี้มีแขกเข้าร่วมการประมูลมากขึ้นถึงสองเท่าสาวสวยสองคนถือของชิ้นแรกขึ้นมาวางบนเวที นั่นคือเตากำยานทองแดงโบราณที่ปกคลุมไปด้วยหมอกสีขาวและมีกลิ่นหอมในตอนนี้ผู้ดำเนินการประมูลได้แนะนำรายการแรก “นี่คือเตากำยานน้ำตกซึ่งเป็นสมบัติชิ้นหนึ่งที่กษัตริย์ใช้ในอดีต ไม่มีใครได้รับอนุญาตให้ใช้โดยไม่ได้รับอนุญาตจากกษัตริย์เอง ยิ่งไปกว่านั้นวิธีการผลิตเตากำยานนี้ได้สูญหายไปหลายชั่วอายุคนแล้ว แทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะผลิตซ้ำแบบเดิมได้ในปัจจุบัน!”ทันทีที่เขาพูดจบเขาก็ขอให้ผู้ช่วยจุดกำยานในเวลานี้ผู้ช่วยซึ่งแต่งกายด้วยชุดกี่เพ้าได้ตัก
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 149
อดัมมีชีวิตที่น่าสังเวชมากในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาหลังจากประสบปัญหาเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา เขาถูกลุงรองทุบตีอย่างหนัก แล้วลุงของเขายังห้ามไม่ให้เขาออกจากบ้านอีกด้วยอย่างไรก็ตาม เนื่องจากความรักในของเก่าอย่างมากจึงเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะพลาดงานประมูลครั้งนี้ดังนั้นเขาจึงพยายามอย่างเต็มที่ที่จะหนีออกจากบ้านก่อนที่จะเข้าร่วมงานประมูลในวันนี้ อย่างไรก็ตามเขาไม่คาดคิดว่าจะได้เห็นชาร์ลีที่นี่ในวันนี้เขามักจะดูถูกเหยียดหยามและสงสัยในทักษะของชาร์ลี ในความคิดของเขาลุงรองของเขาถูกชายหนุ่มคนนี้หลอกลวงแน่นอนอย่างไรก็ตาม เขาไม่กล้าที่จะยั่วยุชาร์ลีตัวต่อตัว เมื่อเขาเห็นชาร์ลีทำการประมูลสร้อยคอมุกเขาก็ทำการประมูลทันทีเพราะเขาต้องการที่จะท้าทายชาร์ลีในเวลานี้ชาร์ลีมองไปที่อดัมก่อนที่เขาจะหันกลับมาและเผชิญหน้ากับผู้ดำเนินการประมูลอีกครั้ง หลังจากนั้นก็เสนอราคาต่อไป “เจ็ดล้าน!”อดัมเดินตามไปติด ๆ “แปดล้าน!”จาค็อบไม่สามารถนั่งนิ่งได้อีกต่อไป ดังนั้นเขาจึงลุกขึ้นยืนก่อนที่จะบอกชาร์ลีว่า “ชาร์ลี ช่างมันเถอะ ไม่มีอะไรต้องไปแข่งกับเขาเลย”ชาร์ลียิ้มอย่างเรียบง่ายก่อนที่เขาจะพูดว่า “รอดูสิว่าผมจ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 150
หยกที่เกิดขึ้นตามธรรมชาตินั้นมีพลังงานทางจิตวิญญาณจำนวนหนึ่ง ชาร์ลีรู้สึกว่านี่เป็นสิ่งของที่สมบูรณ์แบบสำหรับเกรแฮมในการขับไล่วิญญาณชั่วร้ายออกจากบ้านของเขา ดังนั้นเขาจึงยกมือขึ้นทันที“เก้าล้าน!”ทันทีที่เสียงของเขาลดลงเสียงที่คุ้นเคยก็ดังขึ้นอีกครั้ง“สิบล้าน!”ชาร์ลีหันกลับมาและเขาก็พบกับดวงตายั่วยุของอดัมทันทีชาร์ลีไม่ได้พูดอะไร แต่เขายังคงยกมือขึ้น“สิบเอ็ดล้าน!”“สิบสองล้าน!”หลังจากประมูลหลายครั้งราคาของหยกก็เพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าและภายใต้การประมูลโดยเจตนาของอดัมราคาของหยกก็พุ่งสูงขึ้นถึงยี่สิบล้านบาท!ทุกคนในห้องประมูลรู้ว่าอดัมจงใจขึ้นราคาหยกเพราะต้องการยั่วยุชาร์ลีดังนั้นทุกคนจึงรอชมการแสดงที่ดีอีกครั้งขณะที่พวกเขาดูชาร์ลียกมือขึ้นอีกครั้งในเวลานี้ชาร์ลียกมือขึ้นช้า ๆ พร้อมกับพูดว่า “สองร้อยล้าน!”อะไรนะ?นี่มันบ้าชัด ๆ !ยี่สิบล้านกลายเป็นสองร้อยล้านในพริบตา? นี่มันเหมือนเมื่อกี้เลยนี่ ราคาวัตถุเพิ่มขึ้นเป็นสิบเท่าตัว!อดัมมีสีหน้าน่าเกลียดมากบนใบหน้าของเขาเกิดอะไรขึ้นกับชาร์ลี? แม้ว่าเขาจะมีเงิน แต่ทำไมเขาถึงกล้าเสียมันไปแบบนี้?แม้ว่าอดัมจะเป็นเด็กสุรุ่ย
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 151
ทุกคนต่างก็เฝ้าดูอดัมในเวลานี้ เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่เขาจะตัดสินใจว่าเหตุผลที่เขามีนั้นจะเอาชนะแรงกดดันได้ในที่สุดเขาพูดด้วยท่าทางเกรี้ยวกราด “ฉันยอมแพ้!”“ฮะ!”“ไอ้ขี้แพ้!”“ช่างน่าเสียดายจริง ๆ !”“น่าขายหน้าจัด!”ทุกคนยังคงดุด่าและทำให้อดัมกลายเป็นตัวตลกขณะที่พวกเขาหัวเราะเยาะอดัม อดัมรู้สึกอับอายและเขาไม่รู้ว่าจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนได้อีกเขาเสียใจกับการกระทำของเขา เขาเสียใจที่มางานในวันนี้ ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่ลำบากใจขนาดนี้อดัมโกรธมากขณะที่เขารู้สึกอับอายมากในเวลานี้ หลังจากนั้นไม่นานอดัมก็หันกลับมาและเขาก็ยิ่งโกรธเมื่อเห็นชาร์ลีหัวเราะเยาะเขาในเวลานี้เขาไม่สามารถหยุดตัวเองไม่ให้พุ่งไปหาชาร์ลีในทันทีได้“ไอ้คนนามสกุลเวด! แกตัเงใจทำแบบนี้ใช่ไหม?”ชาร์ลีหยิบแก้วไวน์ขึ้นมาจากโต๊ะก่อนที่เขาจะจิบแล้วพูดว่า “ไม่มีใครบังคับให้นายเสนอราคาต่อฉัน นายอยากเสนอราคาต่อฉันเอง แล้วทำไมตอนนี้นายถึงโมโหฉันซะล่ะ?"จัสมินยังพูดด้วยท่าทีเย็นชา “คุณควินตัน กฎของการประมูลเป็นแบบนี้มาโดยตลอด หากคุณไม่สามารถเสนอราคาได้คุณก็ไม่ควรอยู่ที่นี่ค่ะ”อดัมกัดฟันด้วยความโกรธ แต่เขาไม่กล้าที่จะท
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 152
ฝูงชนเริ่มประมูลและในไม่ช้าราคาของหอยก็เพิ่มขึ้นเป็น 120 ล้านหลายคนหยุดประมูลทันทีที่ราคาเกินขีดจำกัด อย่างไรก็ตามผู้คนที่รู้คุณค่าของหอยยังคงเสนอราคาต่อไปในเวลานี้แจ็คก็ลุกขึ้นยืนก่อนที่เขาจะพูดว่า "ฉันขอเสนอ 150 ล้าน!"หลังจากนั้นเขาก็หันกลับมาก่อนที่จะโค้งคำนับและกล่าวว่า “พี่น้องครับ เหตุผลที่ผมมาที่นี่ในการประมูลวันนี้ก็เพราะหอยตัวนี้ ดังนั้นผมหวังว่าทุกคนจะยอมแพ้ในการประมูลสิ่งนี้เพื่อที่ผมจะได้นำมันกลับบ้านในวันนี้ วันนี้ผมจะมอบเครื่องรางแห่งสันติภาพให้ทุกคนที่นี่เพื่อเป็นสัญลักษณ์แห่งความกตัญญูของผม”แขกส่วนใหญ่ที่มาร่วมงานในวันนี้เป็นเจ้านายและนักธุรกิจที่รู้จักชื่อเสียงของแจ็ค ไม่มีใครกล้ารุกรานเขาอย่างแน่นอนถ้าเขาไม่มีความสุขเขาอาจจะทำอะไรบางอย่างที่จะทำให้อีกฝ่ายสูญเสียโชคลาภหรือครอบครัวของเขาไปทั้งหมด!นอกจากนั้นเขายังจะแจกยันต์สันติภาพมูลค่าสองล้านบาทให้กับแขกทุกคนที่นี่ในวันนี้ ดังนั้นแม้ว่าแขกหลายคนจะรู้สึกไม่มีความสุข แต่พวกเขาก็เลือกที่จะทนกับมันเพราะดูเหมือนว่าการเดินทางมาที่นี่จะไม่ไร้ผลในเวลานี้ฟินน์มีสีหน้าสงบแม้ว่าเขาจะไม่มีความสุขมากก็ตามในขั้นต้นกฎ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 153
แจ็คแทบจะเป็นบ้า!เขาเป็นที่รู้จักในเมืองของเขาเองและทั่วประเทศ วันนี้ทุกคนที่นี่เคารพเขาสุดใจ แต่จริง ๆ แล้วไอ้หนุ่มคนนี้หยิ่งผยองต่อเขามาก เขาพยายามเหยียบย่ำแจ็คมาหลายครั้งแล้ว มันน่ารำคาญจริง ๆ !ที่แย่ไปกว่านั้นคือชาร์ลีกล้าต่อว่าเขาจริง ๆ !เขาคงอยากตายแน่ ๆ !ผู้คนที่เข้าร่วมการประมูลก็ตกใจเช่นกันในเวลานี้ชายหนุ่มคนนี้เป็นใคร? ใครกันที่ให้เขากล้าท้าทายและต่อว่าแจ็ค? เขาเบื่อกับการมีชีวิตอยู่แล้วอย่างนั้นเหรอ? แจ็คเป็นซินแสฮวงจุ้ยที่มีวิธีฆ่าคนมากกว่าหมื่นวิธีโดยที่มือไม่จำเป็นต้องเปื้อนเลือดเลยด้วยซ้ำ!อย่างไรก็ตามแม้ว่าแจ็คจะโมโหมากแต่เขายังคงสงบนิ่งเพราะต้องการหอยในราคาที่ถูกลง ดังนั้นเขาจึงยังคงแสดงท่าทางก่อนจะยิ้มและพูดว่า “สหาย ฉันรู้ว่าเราทั้งคู่มีความเข้าใจผิดกันก่อนการประมูลก่อนหน้านี้ แต่มันก็มากไปหน่อย ถ้านายจะเสนอราคาต่อฉันเพียงเพราะความเข้าใจผิดเล็กน้อย นั่นมันไม่เป็นการแก้แค้นเกินไปหรอกเหรอ?”แจ็คกำลังเตรียมที่จะนำหอยกลับบ้านในราคา 150 ล้าน เขารู้ดีว่าหากเขาเผชิญหน้ากับชาร์ลีโดยตรงการเสนอราคาครั้งต่อไปจะเกินกว่า 300 ล้านอย่างแน่นอนวันนี้เขาไม่ต้องการใช้เงิน
Latest chapter
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1600
“โอเค” ชาร์ลีพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “เอาล่ะ ถึงเวลาที่นายต้องออกเดินทางแล้ว”ในเวลานี้จาเวียร์ก็วิ่งเข้าไปหาพวกเขาพร้อมกับแบตเตอรี่สำรองในมือ หลังจากนั้นเขาก็ยื่นแบตเตอรี่สำรองกับสายชาร์จให้กับดีแลนในขณะที่พูดว่า “ดีแลน นี่แบตเตอรี่สำรอง!”ดีแลนหยิบแบตเตอรี่สำรองใส่ไว้ในเป้ หลังจากปาดน้ำตาออกจากใบหน้าแล้ว เขาก็พูดกับทุกคนว่า “คุณยาย คุณตา พ่อ แม่ ลุง อา ผมจะไปแล้วนะคับ…”ทุกคนโบกมือให้เขา “ไปเถอะ อย่าลืมใส่ใจในเรื่องความปลอดภัยบนท้องถนนนะ!”ดีแลนมองไปที่ชาร์ลีอีกครั้งก่อนจะโค้งคำนับแล้วพูดว่า “ผมจะไปแล้วนะครับคุณเวด…”ชาร์ลีส่งเสียงพึมพำในขณะที่พูดว่า “รีบไปเถอะ ไม่งั้นนายจะถูกทำโทษที่ไปถึงช้านะ”ดีแลนรีบพยักหน้าในขณะที่พูดว่า “ไม่ต้องเป็นห่วงครับ! ผมจะทำให้ดีที่สุดครับ!”ชาร์ลีโบกมือแล้วพูดว่า “อืม ไปได้แล้ว!”ดีแลนพยักหน้าก่อนจะหันกลับไปมองเหล่าญาติ ๆ อย่างไม่เต็มใจ จากนั้นเขาก็เริ่มปั่นจักรยาน Phoenix 28 คันใหญ่อย่างหนักหน่วง หลังจากถีบจักรยานไปได้สองสามครั้ง ในที่สุดดีแลนก็ถีบจักรยานจากไปในลักษณะโคลงเคลงซิลเวียเริ่มร้องไห้อย่างขมขื่น ลีโอนาร์ดจึงรีบคว้าเธอมาปลอบโยนอยู่ในอ้อ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1599
เมื่องานเลี้ยงวันเกิดสิ้นสุดลง และแขกคนอื่น ๆ ได้กลับไปแล้ว ดีแลนก็เข็นรถจักรยาน Phoenix 28 คันใหม่ออกมาในเวลานี้จู่ ๆ ดีแลนก็นึกถึงเพลงฮิตที่เขาเคยเห็นในคลิปวิดีโอสั้น ๆ…เพลงนี้ก็คือเพลง ‘ขี่มอเตอร์ไซต์แสนรักของฉัน’...ในขณะที่เขานึกถึงเพลงนี้ เขาก็มองไปที่จักรยาน Phoenix 28 ในสภาพเก่าที่ดูน่าเกลียดนั้น แล้วอดที่จะถอนหายใจไม่ได้ในขณะที่คิดกับตัวเองว่า ‘ถ้าฉันขี่มอเตอร์ไซค์ไปโอลรัสฮิลล์ได้ก็คงจะดีไม่น้อย เพราะจะทำให้ฉันสามารถเดินทางได้ประมาณสามถึงสี่ร้อยกิโลเมตรต่อวัน ซึ่งจะช่วยให้ฉันเดินทางไปถึงโอลรัสฮิลล์ได้เร็วที่สุด จะได้ไม่ต้องทนทุกข์กับความคับข้องใจและความอยุติธรรมมากมายในระหว่างทาง…’แต่ช่างน่าสงสารเหลือเกินที่เขารู้ว่าชาร์จะไม่มีทางเปิดโอกาสให้เขาได้ต่อรองอะไรเลย เขาจึงทำได้แค่เข็นจักรยานออกมาเพื่อเตรียมตัวออกเดินทางเจริล… ลุงของเขาถือหมวกกันน็อกสีเขียวอยู่ในมือ ในขณะที่พยายามจะสวมให้กับดีแลน ดีแลนหลบเลี่ยงหมวกใบนั้นในขณะที่ถามอย่างอึดอัดใจว่า “ทำไมถึงซื้อหมวกกันน็อกสีเขียวมาให้ผมล่ะลุง? หมวกสีเขียวเป็นสัญลักษณ์ของผู้ชายที่โดนสวมเขานะ…”“อย่าพูดถึงเรื่องนั้นเลยน่า” เจร
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1598
"หา? เร็วไปไหม? คุณจะไม่อยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่ออีกสักสองสามวันเหรอ?”“ผมทำธุระของผมเสร็จหมดแล้วน่ะ ไม่มีธุระอะไรให้ผมต้องอยู่ที่นี่อีก ผมจะออกเดินทางพรุ่งนี้เลย”เมื่อลอรีนได้ยินดังนี้ เธอก็พูดขึ้นอย่างไม่ลังเลเลยว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะออกจากอีสต์คลิฟฟ์พรุ่งนี้ด้วย เราเดินทางกลับโอลรัสฮิลล์พร้อมกันดีไหมคะ? เราจะได้นั่งเครื่องบินลำเดียวกันชาร์ลีอยากจะปฏิเสธเธอ แต่เมื่อเขาเห็นสีหน้าที่แสดงความวิงวอนของเธอแล้ว เขาก็ปฏิเสธเธอไม่ลงเพราะไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม… นับเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนเป็นเพื่อนกัน ที่ต้องนั่งเครื่องบินลำเดียวกัน ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถหลบเลี่ยงการนั่งเครื่องบินเที่ยวบินเดียวกับเธอได้ชาร์ลีจึงพูดว่า “ได้สิ เรากลับด้วยกันก็ได้”ลอรีนรีบพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวคุณให้รายละเอียดบัตรประจำตัวกับฉันมานะ ฉันจะได้ซื้อตั๋วเครื่องบินของเราพร้อมกัน!”“โอเค”***ในขณะที่งานเลี้ยงวันเกิดยังคงดำเนินอยู่นั้น ลุงและอารองของดีแลนก็ได้ตระเตรียมการเดินทางด้วยการปั่นจักรยานไปยังโอลรัสฮิลล์ให้ดีแลนเรียบร้อยแล้วพวกเขาได้ให้คนไปซื้อจักรยาน Phoenix 28 รุ่นเก่ามา แล้วติดตั้งชั้นวางสัมภา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1597
หลังจากนั้นงานเลี้ยงวันเกิดก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการมีการจัดที่นั่งให้กับชาร์ลีเป็นพิเศษในฐานะที่เขาเป็นแขกผู้มีเกียรติสูงสุด โดยเขาได้นั่งอยู่ข้างนายท่านโธมัสกับลอรีนและริกลีย์หลังจากนั้นสมาชิกของตระกูลโธมัสก็ผลัดกันดื่มอวยพรให้เขา โดยทั้งการแสดงออกทางสีหน้า น้ำเสียง และการกระทำล้วนเต็มไปด้วยการสรรเสริญเยินยอ ชาร์ลีไม่มีอะไรจะพูดมากนัก เมื่อมีคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็แค่ดื่มอวยพรกลับไป ซึ่งถึงแม้ดีแลนจะเป็นคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็ดื่มอวยพรกลับไปอย่างง่ายดายในเวลานี้ริกลีย์ก็ยังมาดื่มอวยพรให้กับชาร์ลีอย่างระมัดระวังด้วย โดยเขาได้เยินยอแล้วพูดว่า “คุณเวดครับ ผมมีเรื่องจะถามคุณหน่อยครับ…”ชาร์ลีรู้อยู่แล้วว่าเขาจะถามอะไรก่อนที่เขาจะเริ่มพูดออกมาด้วยซ้ำไป เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการให้ชาร์ลีช่วยฟื้นคืนสมรรถภาพ เพื่อให้เขากลับมาแข็งแกร่งได้อีกครั้งแต่เมื่อพิจารณาถึงเรื่องเลวร้ายทั้งหมดที่ครอบครัวของพวกเขาได้ทำกับครอบครัวของยูลแล้ว ชาร์ลีก็ยังแน่ใจว่าเขาจะไม่ยอมฟื้นคืนสมรรถภาพให้พวกเขาในตอนนี้ผู้ที่เป็นผู้ใหญ่แล้วจะต้องชดใช้และรับผิดชอบต่อการกระทำของพวกเขา ไม่อย่างนั้นแล้วพวกเขาจะได้บทเ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1596
ชาร์ลีหยิบภาพวาดที่ยูลมอบให้เขาจากมือของดีแลน ก่อนจะยื่นให้กับยายของลอรีนด้วยตัวเอง หลังจากนั้นเขาก็พูดว่า “คุณยายโธมัสครับ นี่เป็นของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผมครับ ผมหวังว่าคุณยายจะรับมันไว้ และผมอยากจะขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นไปเมื่อกี้นี้ ด้วยวันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณยาย ผมหวังว่าคุณยายคงจะให้อภัยผมนะครับ”คุณท่านโธมัสรู้สึกปลื้มใจแล้วรีบพูดขึ้นว่า “คุณเวด ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ จริง ๆ แล้วเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้เป็นเพราะหลานชายของฉันทำอะไรผิดไป ฉันมาคิดดูแล้ว… ทั้งหมดนั้นเป็นเพราะเราละเลยในการอบรมสั่งสอนหลานของเรา จึงทำให้คุณเวดต้องเดือดร้อน”ในขณะที่เธอพูดอยู่นั้น เธอก็มองดูภาพวาดก่อนจะพูดว่า “คุณเวดคะ ภาพวาดนี้มีมูลค่ามากเหลือเกิน ฉันคงรับของขวัญชิ้นนี้ไว้ไม่ได้หรอกค่ะ!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “คุณยายโธมัสครับ ของขวัญชิ้นนี้เป็นเพียงของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผม มูลค่าของของขวัญชิ้นนี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรเลย คุณยายไม่ต้องเกรงใจผมหรอกครับ พูดตามตรงนะครับ ผมไม่ได้ใช้จ่ายเงินกับของขวัญชิ้นนี้เลยด้วยซ้ำ เพราะคุณโกลดิ้งจากโกลดิ้งกรุ๊ปมอบภาพวาดนี้ให้ผม แล้วผมก็นำมา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1595
เมื่อได้ยินว่าเขาจะต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง ดีแลนก็ส่ายหัวอย่างบ้าคลั่งทันที!เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว เขาคงต้องทนทุกข์ทรมานและรู้สึกคับข้องใจเพียงเล็กน้อย ถ้าเขาต้องอาศัยอยู่ในชุมชนแออัด โดยมีค่าครองชีพเดือนละหนึ่งหมื่นบาท แต่ถ้าเขาต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง เขาก็คงต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก และต้องเจอะเจอความยากลำบากมากมายในไซต์ก่อสร้างแห่งนั้นเขาจึงพยักหน้าแบบไม่คิดอะไรทันที “คุณเวดครับ ผมยอมรับเงื่อนไขทั้งหมดของคุณแล้ว ผมจะไม่ต่อรองอะไรกับคุณแล้วครับ! ขอแค่อย่าส่งผมไปไซต์ก่อสร้างนั้นเลยนะครับ…”ชาร์ลีรู้สึกพอใจมากแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “อย่าลืมปรับปรุงเปลี่ยนแปลงและกลับเนื้อกลับตัวเป็นคนดีหลังจากนายไปถึงที่โอลรัสฮิลล์แล้ว อย่าสร้างปัญหาอะไรเพิ่มขึ้นมาอีกล่ะ ถ้านายยังคงอยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่อไป ทายาทที่ชอบเยาะเย้ยถากถางคนอื่นอย่างนาย ก็อาจก่อให้เกิดหายนะที่ร้ายแรงกว่านี้ได้ในสักวันหนึ่ง นายอาจเข้าไปพัวพันและทำให้ให้ตระกูลโธมัสและตระกูลโคชต้องเดือดร้อนได้!”ในเวลานี้สองพี่น้องอย่างเจริลและจาเวีย์ก็อดที่จะตัวสั่นขึ้นมาเล็กน้อยไม่ได้ดูเหมือนคำพูดของชาร์ลีจะทำให้คนทั้งคู่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1594
สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดก็คือ การปั่นจักรยานอย่างยากลำบากจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่ยังพอรับได้ การที่ต้องปั่นจักรยานเป็นเวลาครึ่งเดือน ก็ยังดีเสียกว่าการนอนบนเตียงอยู่ครึ่งเดือนหลังผ่าตัดนอกจากนี้เขายังรู้สึกคับข้องใจอย่างมากในระหว่างการผ่าตัดครั้งล่าสุด ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ยังไม่หายดีเลย ถ้าเขาต้องเข้ารับการผ่าตัดแบบเดิมอีกครั้งในเร็ว ๆ นี้ เขาก็จะต้องได้รับความเจ็บปวดเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าอย่างแน่นอนในเวลานี้ชาร์ลีพูดขึ้นมาว่า “ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์ก็เพื่อให้นายได้ไปปรับปรุงตัวและกลับเนื้อกลับตัวใหม่ นายคิดว่า การที่ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์เพื่อให้ไปสนุกสนานกับชีวิตที่นั่นเหรอ? จะบอกอะไรให้นะ นายจะต้องปั่นจักรยานธรรมดา ๆ อย่าง Phoenix 28 เท่านั้น ใช้อย่างอื่นไม่ได้เลย! ไม่งั้นฉันจะให้นายปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์พร้อมกับเกวียนที่บรรทุกก้อนอิฐไปจนเต็มคัน!”“แล้วหลังจากนายไปถึงโอลรัสฮิลล์ นอกจากนายจะต้องคอยขับรถรับส่งให้กับลอรีนแล้ว นายต้องเช่าห้องเดี่ยวในชุมชนแออัดคลิฟฟ์คูลส์ด้วย ค่าใช้จ่ายรายเดือนรวมถึงค่าเช่าบ้านของนายจะต้องไม่เกินเดือนละหนึ่งหมื่นบาท!”
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1593
เมื่อเขาได้ยินว่า จะต้องขี่จักรยานจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์ตลอดทาง และต้องอยู่ในโอลรัสฮิลล์ในฐานะคนขับรถเป็นเวลาหนึ่งปี ดีแลนก็รู้เหมือนกำลังจะตายไปแล้วจริง ๆ ประเด็นก็คือระยะทางจากอีสต์คลิฟฟ์ไปโอลรัสฮิลล์นั้น มีระยะทางมากกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะไม่ตายเพราะหมดแรงถ้าต้องปั่นจักรยานไปตลอดทางจริง ๆ เหรอ?แล้วตอนนี้ก็อยู่ในเดือนธันวาคมซึ่งเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว เขาจะต้องขี่จักรยานตลอดทางไปจนถึงภาคใต้ แล้วไม่ได้รับอนุญาตให้พักในโรงแรมเลยด้วย ข้อกำหนดเหล่านี้รุนแรงเกินไปไม่ใช่เหรอ?ดีแลนรู้สึกเสียใจมากและน้ำตาก็เริ่มไหลอาบใบหน้านี่มันเรื่องบ้าบออะไรกันเนี่ย… เขาเป็นนายน้อยคนที่สามของตระกูลโคช แต่จะต้องขี่จักรยานไปจนถึงโอลรัสฮิลล์? เขาจะไม่ล้มตายไปในระหว่างทางหรอกเหรอ?คงจะน่าทึ่งมากถ้าเขาสามารถปั่นจักรยานได้วันละห้าสิบ หรือหกสิบกิโลเมตรระยะทางกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะต้องปั่นจักรยานไปประมาณยี่สิบวัน!แต่นี่มันเดือนธันวาคมแล้วนะ!เขาสะอึกสะอื้นพร้อมกับพูดว่า “คุณเวดครับ ถ้าผมเริ่มปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์ กว่าจะถึงที่นั่นก็คงเป็นเดือนมกราคมแล้ว น้องสาวผมจะต้องกลับมาฉลองปีใหม่ที่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1592
ลอรีนดีใจมากแล้วพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ขอบคุณมากนะคะชาร์ลี!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “รอเดี๋ยวนะ ผมจะไม่บังคับให้เขากลืนจี้หยกเข้าไป แต่ยังต้องลงโทษเขาด้วยวิธีอื่น ไม่งั้นเขาคงไม่จดจำไว้เป็นบทเรียน”ลอรีนรีบถามว่า “คุณจะลงโทษเขาด้วยวิธีไหนคะ ชาร์ลี? คงไม่ร้ายแรงไปกว่าการกลืนจี้หยกเข้าไปแล้วใช่ไหมคะ?”“ไม่หรอกครับ ชาร์ลียิ้มเบา ๆ ก่อนจะพูดว่า “คุณมั่นใจได้เลยว่า การลงโทษครั้งนี้จะส่งผลดีกับตัวเขาอย่างแน่นอน”ในที่สุดลอรีนก็รู้สึกสบายใจในขณะที่พูดอย่างเสน่หาว่า “ขอบคุณนะคะชาร์ลี ขอบคุณที่ให้อภัยพี่ชายของฉัน และปล่อยเขาไปเพราะเห็นแก่ฉัน ถ้าอย่างนั้น คุณให้โอกาสฉันได้ตอบแทนคุณดีไหมคะ…”ชาร์ลีถามด้วยความประหลาดใจ “คุณจะตอบแทนผมยังไงเหรอ?”ลอรีนกะพริบตาในขณะที่ยิ้มและพูดอย่างตั้งใจว่า “ฉันสัญญาว่าจะแต่งงานกับคุณ และให้กำเนิดลูกชายตัวอ้วน ๆ เพื่อคุณ! คุณคิดว่ายังไงคะ?”ชาร์ลีตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “อย่าพูดอะไรแบบนี้อีก ผมเป็นสามีของเพื่อนสนิทของคุณนะ!”ลอรีนพยักหน้าก่อนจะพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันรู้ค่ะ แต่คุณทั้งคู่แต่งงานกันแบบปลอม ๆ นี่! ก็ยังไม่ถือว่าเป็นการแต่งงานกันอย่างแท้จริง! จริง ๆ แล
