บทที่ 144

ใบหน้าของเกรแฮมซีดและร่างกายของเขาสั่นเล็กน้อยราวกับว่าเขาอยู่ในความกลัวจริง ๆ

ชาร์ลีขมวดคิ้วก่อนจะถามอย่างแผ่วเบา “คุณทำจุกหยกแตกหรือเปล่า?”

"คุณเวดคุณเป็นปรมาจารย์จริง ๆ ! ผมไม่อยากเชื่อเลยว่าคุณจะเดาถูกจริง ๆ”

เสียงของเกรแฮมแผ่วเบาขณะถอนหายใจ “เริ่มแรกเราทำตามคำสั่งของคุณทั้งหมดโดยไม่ล้มเหลวเลย หลังจากปิดผนึกหยกในถุงสีเหลืองแล้วทั้งครอบครัวของเราก็ทานอาหารมังสวิรัติเป็นเวลาเจ็ดวันโดยไม่กินเนื้อเลย”

“แต่มีอยู่วันหนึ่งอดัมหลานชายตัวแสบของผมแอบกินซุปนกพิราบตุ๋น ยิ่งไปกว่านั้นเขาบังเอิญทำเลือดนกพิราบเปื้อนบนถุงกระดาษสีเหลืองบนจุกหยกที่ปิดสนิท ทันทีที่เลือดตกลงบนถุงกระดาษสีเหลืองจุกหยกก็แตกทันที ผมสั่งสอนอดัมไปแล้วและขังเขาไว้ที่บ้าน แต่ว่าก็ยังมีเรื่องแปลก ๆ เกิดขึ้นอีก!”

ชาร์ลีขมวดคิ้วก่อนจะถามว่า “คุณเจอเรื่องแปลก ๆ อะไรบ้างครับ?”

เกรแฮมรีบตอบว่า “เมื่อคืนมีพายุฝนฟ้าคะนองรุนแรง ไม่คาดคิดเลยว่าฟ้าจะผ่าจริง ๆ และแผดเผาต้นออสแมนทัสอายุกว่าศตวรรษที่ลานบ้านของตระกูลควินตัน”

“นอกจากนั้นรูปภาพของบรรพบุรุษของตระกูลควินตันที่ตั้งอยู่ในห้องโถงบรรพบุรุษของเราก็ตกลงที่พื้นและแตกออกเป็นครึ่