ใบหน้าของเกรแฮมซีดและร่างกายของเขาสั่นเล็กน้อยราวกับว่าเขาอยู่ในความกลัวจริง ๆชาร์ลีขมวดคิ้วก่อนจะถามอย่างแผ่วเบา “คุณทำจุกหยกแตกหรือเปล่า?”"คุณเวดคุณเป็นปรมาจารย์จริง ๆ ! ผมไม่อยากเชื่อเลยว่าคุณจะเดาถูกจริง ๆ”เสียงของเกรแฮมแผ่วเบาขณะถอนหายใจ “เริ่มแรกเราทำตามคำสั่งของคุณทั้งหมดโดยไม่ล้มเหลวเลย หลังจากปิดผนึกหยกในถุงสีเหลืองแล้วทั้งครอบครัวของเราก็ทานอาหารมังสวิรัติเป็นเวลาเจ็ดวันโดยไม่กินเนื้อเลย”“แต่มีอยู่วันหนึ่งอดัมหลานชายตัวแสบของผมแอบกินซุปนกพิราบตุ๋น ยิ่งไปกว่านั้นเขาบังเอิญทำเลือดนกพิราบเปื้อนบนถุงกระดาษสีเหลืองบนจุกหยกที่ปิดสนิท ทันทีที่เลือดตกลงบนถุงกระดาษสีเหลืองจุกหยกก็แตกทันที ผมสั่งสอนอดัมไปแล้วและขังเขาไว้ที่บ้าน แต่ว่าก็ยังมีเรื่องแปลก ๆ เกิดขึ้นอีก!”ชาร์ลีขมวดคิ้วก่อนจะถามว่า “คุณเจอเรื่องแปลก ๆ อะไรบ้างครับ?”เกรแฮมรีบตอบว่า “เมื่อคืนมีพายุฝนฟ้าคะนองรุนแรง ไม่คาดคิดเลยว่าฟ้าจะผ่าจริง ๆ และแผดเผาต้นออสแมนทัสอายุกว่าศตวรรษที่ลานบ้านของตระกูลควินตัน”“นอกจากนั้นรูปภาพของบรรพบุรุษของตระกูลควินตันที่ตั้งอยู่ในห้องโถงบรรพบุรุษของเราก็ตกลงที่พื้นและแตกออกเป็นครึ่
เกรแฮมมาถึงบ้านของชาร์ลีในเช้าวันรุ่งขึ้นเขารออยู่ข้างนอกบ้านของชาร์ลีจนกระทั่งในที่สุดชาร์ลีก็ก้าวออกจากบ้านขณะที่เขากำลังไปซื้อผักที่ตลาด หลังจากนั้นเกรแฮมก็ทักทายเขาก่อนที่เขาจะยื่นแบล็คการ์ดให้ชาร์ลีในตอนนี้เกรแฮมบอกชาร์ลีว่ามีเงินในแบล็คการ์ดมากกว่าสองสามพันล้านบาท ดูเหมือนว่าเกรแฮมเต็มใจที่จะใช้สิ่งที่เขามีทั้งหมดเพื่อช่วยครอบครัวควินตันออโรร่ามาพร้อมกับเกรแฮม แต่คราวนี้เธอดูไม่หยิ่งผยองงอย่างที่เคยเป็นในความเป็นจริงเธอให้ความเคารพต่อชาร์ลีมากนับตั้งแต่อดัมประสบปัญหา ครอบครัวควินตันก็ต้องพบกับเหตุการณ์แปลก ๆ และไม่อาจคาดเดาได้มากมาย ปู่ของเธอก็ล้มป่วยและร่างกายของเขาก็ทรุดโดยไม่มีเหตุผลใด ๆ ออโรร่ารู้ว่าชาร์ลีเป็นคนเดียวที่จะสามารถช่วยครอบครัวของเธอได้!หลังจากมอบแบล็คการ์ดให้ชาร์ลีแล้ว เกรแฮมคุกเข่าลงต่อหน้าชาร์ลีขณะที่เขาร้องไห้และขอร้อง "คุณเวด! ช่วยผมด้วยนะครับ ช่วยครอบครัวควินตันด้วยครับ ไม่สำคัญว่าผมจะตาย แต่ลูกสาวของผมยังเด็กอยู่…”ออโรร่าคุกเข่าลงข้าง ๆ พ่อของเธอด้วยดวงตาที่แดงและบวมขณะที่เธอร้องไห้และพูดว่า “คุณเวด ช่วยครอบครัวควินตันนะคะ ถ้าเป็นไปได้ฉันยินดี
เช้าวันรุ่งขึ้นชาร์ลีเตรียมเข้าร่วมงานประมูลเมื่อคืนจาค็อบไม่สามารถนอนหลับได้ดีเพราะเขากังวลมากเกี่ยวกับเรื่องที่เกี่ยวข้องกับครอบครัวควินตัน ดังนั้นเขาจึงจู้จี้ชาร์ลีต่อในห้องนั่งเล่นในเวลานี้ชาร์ลีถามจาค็อบว่า “พ่อครับ ผมได้ยินว่ามีสมบัติล้ำค่าเป็นพิเศษที่จะนำไปประมูลที่เทรเชอร์ พาวิลเลียนในวันนี้ ผมเข้าใจถูกไหม?"“ใช่แล้ว” จาค็อบตอบทันที “ฉันก็ได้ยินมาเหมือนกันว่ามันเป็นสมบัติล้ำค่าที่ไม่มีใครเทียบได้ในโลกนี้”หลังจากที่เขาพูดเสร็จแล้ว จาค็อบก็นึกบางอย่างขึ้นมา หลังจากนั้นเขารีบดึงชาร์ลีออกไปก่อนที่เขาจะพูดว่า “ลูกเขยที่รัก อย่าคิดอะไรเกี่ยวกับสมบัตินั่นเลย ราคาเริ่มต้นของสมบัตินั้นคือหนึ่งร้อยล้านบาทนะ! เราดูจากไกล ๆ ก็พอแล้วล่ะ”ชาร์ลีรู้ดีว่าพ่อตาของเขากังวลว่าเขาจะใช้เงินของครอบครัวควินตันเพื่อจุดประสงค์ของตัวเอง ดังนั้นเขาจึงยิ้มก่อนตอบว่า “พ่อไม่ต้องกังวลเรื่องนี้ พ่อพูดถูก ผมจะดูเฉย ๆ และไม่พยายามประมูล"“ดีแล้ว” จาค็อบตอบในขณะที่เขากลัวว่าจะไม่สามารถโน้มน้าวชาร์ลีได้ “ถึงแกจะอยากประมูล แต่แกก็ไม่มีโอกาสที่จะทำแบบนั้นหรอก”"ทำไมล่ะครับ?"“เมื่อวานนี้ฉันออกไปสอบถามเก
หลังจากนั้นไม่นานในที่สุดพวกเขาก็มาถึงงานประมูลงานประมูลเป็นอาคารที่มีโดมทรงกลม รอบนอกเต็มไปด้วยร้านค้าที่ขายสินค้าหลากหลายประเภทตั้งแต่ดอกไม้ไปจนถึงนก ส่วนสถานที่ประมูลนั้นตั้งอยู่ตรงกลางศูนย์แสดงสินค้าสร้างขึ้นเมื่อปีที่แล้วและดูสวยงามมากชาร์ลีเดินตามจัสมินเข้าไปในลิฟต์แก้วขณะที่พวกเขามุ่งหน้าไปที่ชั้นหกทันทีที่ประตูลิฟต์เปิดออกห้องจัดแสดงงานศิลปะที่มีการประดิษฐ์ตัวอักษรโบราณ และภาพวาดต่าง ๆ ที่แขวนอยู่บนผนังก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าพวกเขา นี่คืออาคารประมูลโต๊ะประมูลถูกวางไว้ด้านหน้าบนพรมแดง มีโซฟาจำนวนมากด้านล่างเวที โต๊ะเหล่านั้นเต็มไปด้วยไวน์และผลไม้สดเพื่อความเพลิดเพลินของแขกเมื่อเทียบกับการประมูลครั้งล่าสุดดูเหมือนว่าเทรเชอร์ พาวิลเลียนจะใช้ความพยายามอย่างมากสำหรับงานประมูลในครั้งนี้ อาจต้องใช้เงินมากกว่าสิบล้านบาทในการเช่าและเตรียมของตกแต่งทั้งหมดสำหรับงานประมูลที่นั่งของจัสมินอยู่ตรงกลางของแถวหน้า ในขณะที่พวกเขากำลังจะเดินไปข้างหน้าทันใดนั้นพวกเขาก็ได้ยินเสียงดังขึ้นจากด้านหลังชาร์ลีหันกลับมา ในเวลานี้เขาถูกบังคับให้ต้องถอยห่างเพราะมีหลายคนที่พยายามเบียดเข้าไปในห้องปร
ในเวลานี้จัสมินรู้สึกอึดอัดเล็กน้อยเมื่อเธอพูดว่า “คุณเวด อย่าไปสนใจเลยนะครับ พอดีคุณเยลแมนค่อนข้างจะโมโหง่ายน่ะค่ะ”ชาร์ลีส่ายหัวอย่างไม่แยแสก่อนที่เขาจะพูดว่า “ไปข้างในกันเถอะครับ”แขกเข้ามาในสถานที่จัดงานทีละคน เจ้าบ้านไม่ใช่ใครอื่นนอกจาก ฟินน์ แบ็กเซนเดลเจ้าของเทรเชอร์ พาวิลเลียน เขาขึ้นไปบนเวทีและกล่าวสุนทรพจน์เป็นประจำเพื่อเริ่มส่วนของงานการประมูลหลังจากนั้นการประมูลก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการ!เนื่องจากมีการยกเลิกการประมูลครั้งล่าสุดอย่างกะทันหันจึงทำให้วันนี้มีแขกเข้าร่วมการประมูลมากขึ้นถึงสองเท่าสาวสวยสองคนถือของชิ้นแรกขึ้นมาวางบนเวที นั่นคือเตากำยานทองแดงโบราณที่ปกคลุมไปด้วยหมอกสีขาวและมีกลิ่นหอมในตอนนี้ผู้ดำเนินการประมูลได้แนะนำรายการแรก “นี่คือเตากำยานน้ำตกซึ่งเป็นสมบัติชิ้นหนึ่งที่กษัตริย์ใช้ในอดีต ไม่มีใครได้รับอนุญาตให้ใช้โดยไม่ได้รับอนุญาตจากกษัตริย์เอง ยิ่งไปกว่านั้นวิธีการผลิตเตากำยานนี้ได้สูญหายไปหลายชั่วอายุคนแล้ว แทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะผลิตซ้ำแบบเดิมได้ในปัจจุบัน!”ทันทีที่เขาพูดจบเขาก็ขอให้ผู้ช่วยจุดกำยานในเวลานี้ผู้ช่วยซึ่งแต่งกายด้วยชุดกี่เพ้าได้ตัก
อดัมมีชีวิตที่น่าสังเวชมากในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาหลังจากประสบปัญหาเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา เขาถูกลุงรองทุบตีอย่างหนัก แล้วลุงของเขายังห้ามไม่ให้เขาออกจากบ้านอีกด้วยอย่างไรก็ตาม เนื่องจากความรักในของเก่าอย่างมากจึงเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะพลาดงานประมูลครั้งนี้ดังนั้นเขาจึงพยายามอย่างเต็มที่ที่จะหนีออกจากบ้านก่อนที่จะเข้าร่วมงานประมูลในวันนี้ อย่างไรก็ตามเขาไม่คาดคิดว่าจะได้เห็นชาร์ลีที่นี่ในวันนี้เขามักจะดูถูกเหยียดหยามและสงสัยในทักษะของชาร์ลี ในความคิดของเขาลุงรองของเขาถูกชายหนุ่มคนนี้หลอกลวงแน่นอนอย่างไรก็ตาม เขาไม่กล้าที่จะยั่วยุชาร์ลีตัวต่อตัว เมื่อเขาเห็นชาร์ลีทำการประมูลสร้อยคอมุกเขาก็ทำการประมูลทันทีเพราะเขาต้องการที่จะท้าทายชาร์ลีในเวลานี้ชาร์ลีมองไปที่อดัมก่อนที่เขาจะหันกลับมาและเผชิญหน้ากับผู้ดำเนินการประมูลอีกครั้ง หลังจากนั้นก็เสนอราคาต่อไป “เจ็ดล้าน!”อดัมเดินตามไปติด ๆ “แปดล้าน!”จาค็อบไม่สามารถนั่งนิ่งได้อีกต่อไป ดังนั้นเขาจึงลุกขึ้นยืนก่อนที่จะบอกชาร์ลีว่า “ชาร์ลี ช่างมันเถอะ ไม่มีอะไรต้องไปแข่งกับเขาเลย”ชาร์ลียิ้มอย่างเรียบง่ายก่อนที่เขาจะพูดว่า “รอดูสิว่าผมจ
หยกที่เกิดขึ้นตามธรรมชาตินั้นมีพลังงานทางจิตวิญญาณจำนวนหนึ่ง ชาร์ลีรู้สึกว่านี่เป็นสิ่งของที่สมบูรณ์แบบสำหรับเกรแฮมในการขับไล่วิญญาณชั่วร้ายออกจากบ้านของเขา ดังนั้นเขาจึงยกมือขึ้นทันที“เก้าล้าน!”ทันทีที่เสียงของเขาลดลงเสียงที่คุ้นเคยก็ดังขึ้นอีกครั้ง“สิบล้าน!”ชาร์ลีหันกลับมาและเขาก็พบกับดวงตายั่วยุของอดัมทันทีชาร์ลีไม่ได้พูดอะไร แต่เขายังคงยกมือขึ้น“สิบเอ็ดล้าน!”“สิบสองล้าน!”หลังจากประมูลหลายครั้งราคาของหยกก็เพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าและภายใต้การประมูลโดยเจตนาของอดัมราคาของหยกก็พุ่งสูงขึ้นถึงยี่สิบล้านบาท!ทุกคนในห้องประมูลรู้ว่าอดัมจงใจขึ้นราคาหยกเพราะต้องการยั่วยุชาร์ลีดังนั้นทุกคนจึงรอชมการแสดงที่ดีอีกครั้งขณะที่พวกเขาดูชาร์ลียกมือขึ้นอีกครั้งในเวลานี้ชาร์ลียกมือขึ้นช้า ๆ พร้อมกับพูดว่า “สองร้อยล้าน!”อะไรนะ?นี่มันบ้าชัด ๆ !ยี่สิบล้านกลายเป็นสองร้อยล้านในพริบตา? นี่มันเหมือนเมื่อกี้เลยนี่ ราคาวัตถุเพิ่มขึ้นเป็นสิบเท่าตัว!อดัมมีสีหน้าน่าเกลียดมากบนใบหน้าของเขาเกิดอะไรขึ้นกับชาร์ลี? แม้ว่าเขาจะมีเงิน แต่ทำไมเขาถึงกล้าเสียมันไปแบบนี้?แม้ว่าอดัมจะเป็นเด็กสุรุ่ย
ทุกคนต่างก็เฝ้าดูอดัมในเวลานี้ เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่เขาจะตัดสินใจว่าเหตุผลที่เขามีนั้นจะเอาชนะแรงกดดันได้ในที่สุดเขาพูดด้วยท่าทางเกรี้ยวกราด “ฉันยอมแพ้!”“ฮะ!”“ไอ้ขี้แพ้!”“ช่างน่าเสียดายจริง ๆ !”“น่าขายหน้าจัด!”ทุกคนยังคงดุด่าและทำให้อดัมกลายเป็นตัวตลกขณะที่พวกเขาหัวเราะเยาะอดัม อดัมรู้สึกอับอายและเขาไม่รู้ว่าจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนได้อีกเขาเสียใจกับการกระทำของเขา เขาเสียใจที่มางานในวันนี้ ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่ลำบากใจขนาดนี้อดัมโกรธมากขณะที่เขารู้สึกอับอายมากในเวลานี้ หลังจากนั้นไม่นานอดัมก็หันกลับมาและเขาก็ยิ่งโกรธเมื่อเห็นชาร์ลีหัวเราะเยาะเขาในเวลานี้เขาไม่สามารถหยุดตัวเองไม่ให้พุ่งไปหาชาร์ลีในทันทีได้“ไอ้คนนามสกุลเวด! แกตัเงใจทำแบบนี้ใช่ไหม?”ชาร์ลีหยิบแก้วไวน์ขึ้นมาจากโต๊ะก่อนที่เขาจะจิบแล้วพูดว่า “ไม่มีใครบังคับให้นายเสนอราคาต่อฉัน นายอยากเสนอราคาต่อฉันเอง แล้วทำไมตอนนี้นายถึงโมโหฉันซะล่ะ?"จัสมินยังพูดด้วยท่าทีเย็นชา “คุณควินตัน กฎของการประมูลเป็นแบบนี้มาโดยตลอด หากคุณไม่สามารถเสนอราคาได้คุณก็ไม่ควรอยู่ที่นี่ค่ะ”อดัมกัดฟันด้วยความโกรธ แต่เขาไม่กล้าที่จะท