ทุกคนต่างก็เฝ้าดูอดัมในเวลานี้ เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่เขาจะตัดสินใจว่าเหตุผลที่เขามีนั้นจะเอาชนะแรงกดดันได้ในที่สุดเขาพูดด้วยท่าทางเกรี้ยวกราด “ฉันยอมแพ้!”“ฮะ!”“ไอ้ขี้แพ้!”“ช่างน่าเสียดายจริง ๆ !”“น่าขายหน้าจัด!”ทุกคนยังคงดุด่าและทำให้อดัมกลายเป็นตัวตลกขณะที่พวกเขาหัวเราะเยาะอดัม อดัมรู้สึกอับอายและเขาไม่รู้ว่าจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนได้อีกเขาเสียใจกับการกระทำของเขา เขาเสียใจที่มางานในวันนี้ ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่ลำบากใจขนาดนี้อดัมโกรธมากขณะที่เขารู้สึกอับอายมากในเวลานี้ หลังจากนั้นไม่นานอดัมก็หันกลับมาและเขาก็ยิ่งโกรธเมื่อเห็นชาร์ลีหัวเราะเยาะเขาในเวลานี้เขาไม่สามารถหยุดตัวเองไม่ให้พุ่งไปหาชาร์ลีในทันทีได้“ไอ้คนนามสกุลเวด! แกตัเงใจทำแบบนี้ใช่ไหม?”ชาร์ลีหยิบแก้วไวน์ขึ้นมาจากโต๊ะก่อนที่เขาจะจิบแล้วพูดว่า “ไม่มีใครบังคับให้นายเสนอราคาต่อฉัน นายอยากเสนอราคาต่อฉันเอง แล้วทำไมตอนนี้นายถึงโมโหฉันซะล่ะ?"จัสมินยังพูดด้วยท่าทีเย็นชา “คุณควินตัน กฎของการประมูลเป็นแบบนี้มาโดยตลอด หากคุณไม่สามารถเสนอราคาได้คุณก็ไม่ควรอยู่ที่นี่ค่ะ”อดัมกัดฟันด้วยความโกรธ แต่เขาไม่กล้าที่จะท
Read more