All Chapters of กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ: Chapter 1351 - Chapter 1360

คาสึกิพูดกับนานาโกว่า "นานาโกะ ผมเชื่อว่าคุณจะน็อคคู่ต่อสู้ได้ในยกแรกของรอบนี้ ดังนั้นผมคงไม่ต้องไปคอยแนะนำอะไรให้คุณ"นานาโกะถามด้วยความสงสัยว่า "อาจารย์จะไปดูการแข่งขันของออโรร่าเหรอคะ?”“ใช่แล้ว" คาสึกิตอบ "ผมจะไปดูว่าโค้ชของเธอว่าทรงพลังขนาดไหนถึงได้ล้มแฮนสัน ซาเวียร์ด้วยการโจมตีแบบรวดเดียวจบได้ ถ้าเขาเป็นคนที่มีความสามารถจริง ๆ เขาก็เป็นภัยมหันต์ต่อเราในอนาคตอย่างแน่นอน แล้วผมก็อยากดูด้วยว่าออโรร่า ควินตันจะมีความก้าวหน้ายังไงเมื่ออยู่ภายใต้การแนะนำของเขา"จิโร่รีบเข้ามาในขณะที่พูดด้วยสีหน้าเคร่งเครียดว่า "รีบไปเถอะครับคุณยามาโมโตะ ผมจะคอยดูแลคุณอิโตะเองจนกว่าจะแข่งเสร็จ!”คาสึกิแค่ส่ายหัวอย่างช่วยอะไรไม่ได้อันที่จริงเขาก็ไม่ชอบจิโร่อยู่เหมือนกัน เขารู้สึกว่าผู้ชายอย่างจิโร่ช่างมีร่างกายที่อ่อนแอเสียเหลือเกิน และการไร้พลังเช่นนี้ช่างไม่คู่ควรกับลูกศิษย์ที่มีความสามารถโดดเด่นของเขาเลย ยิ่งไปกว่านั้นเขายังอดรู้สึกจงเกลียดจงชังจิโร่อย่างมาก เพราะจิโร่ชอบบินหึ่งอยู่รอบ ๆ ตัวเขาอย่างกับแมลงวันที่น่ารำคาญแต่เนื่องจากเขาได้รับการพิจารณาให้เป็นอาจารย์ที่ทรงคุณค่าของประเทศญี่ปุ่น เ

ชาร์ลียิ้มก่อนจะพูดว่า "คุณโคบายาชิ คุณเองก็ไม่เลวเหมือนกัน ดูเหมือนคุณจะมีพลังอยู่เต็มเปี่ยมเหมือนกัน แล้วยังอารมณ์ดีด้วย แต่คุณไม่สูงมากเท่านั้นเอง"จิโร่รู้สึกหดหู่เล็กน้อยไปชั่วขณะหนึ่งเขาสูงไม่ถึง 170 เซนติเมตร ถึงแม้เขาจะมีความสูงอยู่ในเกณฑ์ธรรมดาเหมือนชายชาวเอเชียทั่วไป แต่เขาก็ยังห่างไกลกับความสูงในเกณฑ์มาตรฐานของผู้ชายที่สูง หล่อ และร่ำรวยจิโร่ใฝ่ฝันมาตลอดว่าจะสามารถเติบโตได้สูงถึง 180 เซนติเมตร แต่หลังจากพยายามทุกวิถีทางแล้ว เขาก็ยังทำไม่ได้แม้แต่น้อยดังนั้นปัญหาความสูงของเขาจึงเป็นต้นเหตุที่ทำให้เขารู้สึกปวดใจอยู่เสมอในเวลานี้ชาร์ลีซึ่งสูง 185 เซนติเมตร กำลังล้อเรื่องความสูงของจิโร่ต่อหน้านานาโกะ ซึ่งทำให้เขารู้สึกอึดอัดมาก และไม่สามารถควบคุมการแสดงออกทางสีหน้าของเขาได้อีกต่อไปชาร์ลีพูดขึ้นอีกครั้งในเวลานี้ "คุณโคบายาชิ ผมไม่คิดเลยนะว่าคุณจะพูดภาษาออสเกียนได้คล่องแคล่ว! คุณเก่งกว่าพี่ชายของคุณมาก!”จิโร่รีบตอบว่า "พี่ชายของผมเป็นคนขี้เกียจมากในช่วงที่เขายังมีชีวิตอยู่ เขาไม่ได้สนใจเรียนภาษาออสเกียนอย่างจริงจังน่ะครับ"“โอ้...” ชาร์ลีพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะยิ้มแล้

หลังจากพูดไปตามที่คิดแล้ว เขาก็หันไปหาอิโตะ นานาโกะที่แสดงสีหน้าตกใจ เขาพูดด้วยน้ำเสียงเบิกบานใจว่า "คุณอิโตะ คุณมีโครงสร้างกระดูกและเส้นลมปราณที่ดี เมื่อพิจารณาจากมุมมองของศิลปะการต่อสู้ของชาวออสเกียนแล้ว เส้นลมปราณ 'เริ่นม่าย' และ 'ตูม่าย' ของคุณก็เปิดใช้งานได้บางส่วนแล้ว ถ้าสามารถเปิดใช้งานได้อย่างสมบูรณ์ คุณก็สามารถเป็นสาวกวงในได้แล้ว"“เส้นลมปราณ 'เริ่นม่าย' และ 'ตูม่าย' เหรอ?!” อิโตะถามขึ้นด้วยความประหลาดใจ "นั่นคือเส้นลมปราณในตำนานศิลปะการต่อสู้ของชาวออสเกียนโบราณใช่ไหม? แล้วสาวกวงในหมายถึงอะไรคะ?!”ชาร์ลีพูดด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูจริงจังมากขึ้น "ตำนานศิลปะการต่อสู้ป้องกันตัวนั้นมีต้นกำเนิดมาจากศิลปะการต่อสู้ป้องกันตัวแบบดั้งเดิม ก็เหมือนกับเส้นลมปราณ 'เริ่นม่าย' นั่นแหละ สิ่งเหล่านี้ไม่ได้สร้างขึ้นมาเป็นตำนาน แต่เป็นข้อเท็จจริงที่ได้รับการยืนยันจากวารสารทางการแพทย์ของชาวออสเกียน ซึ่งพบว่ามีอายุนับพันปี“สำหรับคำว่าสาวกวงในนั้น ผมจะอธิบายอย่างไรดีล่ะ? ขออธิบายแบบนี้ก็แล้วกัน ด้วยการฝึกฝนอย่างที่เป็นอยู่ในปัจจุบันของคุณนี้ คุณไม่มีทางเทียบเทียบความเก่งกาจของศิลปะการต่อสู้ระดับวงใ

แต่ไม่มีใครคาดคิดมาก่อนว่าชาร์ลีจะใส่กำลังภายในและพลังฝ่ามือลงไปในกำปั้นของเขายามาโมโตะมองไปยังหมัดอันน่าอดสูของชาร์ลี แล้วเกือบจะหัวเราะออกมาดัง ๆสีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความดูหมิ่นดูแคลนในขณะที่ส่งเสียงออกมาว่า "หมัดชกแบบนั้นเหรอ? มีความรู้สึกเหมือนเด็กอายุสามขวบกำลังจะต่อยฉันเลย ฉันสามารถปัดป้องด้วยมือข้างเดียว และฉันยังสามารถ...”ยามาโมโตะพยายามจะสื่อข้อความออกไปว่าเขาสามารถปัดป้องการโจมตีด้วยมือข้างเดียวได้ แต่คำพูดเหล่านั้นกลับไม่หลุดออกมาจากปากของเขา กำปั้นของชาร์ลีสัมผัสกับผิวหนังของเขา แล้วร่างกายของเขาก็รู้สึกเหมือนถูกรถไฟชน ความเจ็บปวดรวดร้าวแล่นไปทั่วเรือนร่างของเขาทันทียามาโมโตะส่งเสียงครวญครางดังลั่น แล้วร่างของเขาก็ปลิวข้ามห้องไปด้วยความเร็วสูงร่างกายของเขาโค้งงอเป็นรูปตัวซีในขณะที่ปลิวข้ามห้องออกไปราว ๆ ยี่สิบเมตรเส้นลมปราณของเขาทั้งหมดถูกทำลายโดยพลังฝ่ามือของชาร์ลีพูดให้เข้าใจง่าย ๆ ก็คือในช่วงที่เขาล่องลอยอยู่ในอากาศนั้น ความเป็นนักต่อสู้ชาวญี่ปุ่นที่มีชื่อเสียงของเขา ฉับพลันก็กลับกลายเป็นเศษสวะที่ไร้ประโยชน์ร่างของยามาโมโตะหล่นกระแทกลงกับพื้นเสียงดังลั่น

ชาร์ลีหัวเราะลั่น "ไม่ว่าคุณจะมีเงินมากมายขนาดไหน คุณก็ไม่มีวันร่ำรวยไปกว่าผมหรอก"ยามาโมโตะตอบอย่างรวดเร็วว่า "ผมมีเงินเก็บอยู่เกือบหนึ่งร้อยล้านดอลลาร์ ถ้าคุณปล่อยผมไป ผมจะยกเงินทั้งหมดนั้นให้คุณ ถ้านำเงินนั้นมาแปลงเป็นดอลลาร์ออสเกียน ก็น่าจะได้เงินอย่างน้อย ๆ ก็ห้าถึงหกล้านดอลลาร์เลยนะครับ!”นานาโกะที่อยู่ข้าง ๆ เขาโต้ตอบอย่างรวดเร็ว "คุณคะ ถ้าเงินจำนวนนั้นยังไม่เพียงพอ ฉันก็ยินดีจะจ่ายเงินให้คุณในจำนวนที่เหมาะสมเช่นกัน ถ้าฉันจ่ายเงินให้คุณหนึ่งร้อยล้านดอลลาร์ด้วย คุณช่วย...”ชาร์ลีมองไปที่ยามาโมโตะ แล้วหันไปหานานาโกะ จากนั้นก็ชี้ไปที่จิโร่ที่ตัวแข็งทื่อด้วยความกลัว "ทำไมคุณสองคนไม่ถามเขาหน่อยล่ะว่า ผมมีเงินอยู่เท่าไหร่"โคบายาชิ จิโร่ยืนขาสั่นเทาในขณะที่พูดอย่างติด ๆ ขัด ๆ ว่า "คุณเวดครับ ผมไม่รู้ว่า...คุณมีเงินอยู่เท่าไหร่...”“คุณไม่รู้เหรอ?” ชาร์ลีหัวเราะ "แล้วทำไมคุณไม่บอกพวกเขาหน่อยล่ะว่าตระกูลโคบายาชิจ่ายเงินให้เราเท่าไหร่"จิโร่ตอบอย่างรวดเร็วว่า "เอ่อ… ยามาโมโตะซัง และคุณอิโตะครับ เราให้เกียรติคุณเวดด้วยการจ่ายเงินหนึ่งพันล้านดอลลาร์ ซึ่งเป็นเงินของตระกูลโคบายาชิครับ"