เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1359
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1360
ชาร์ลีหัวเราะลั่น "ไม่ว่าคุณจะมีเงินมากมายขนาดไหน คุณก็ไม่มีวันร่ำรวยไปกว่าผมหรอก"ยามาโมโตะตอบอย่างรวดเร็วว่า "ผมมีเงินเก็บอยู่เกือบหนึ่งร้อยล้านดอลลาร์ ถ้าคุณปล่อยผมไป ผมจะยกเงินทั้งหมดนั้นให้คุณ ถ้านำเงินนั้นมาแปลงเป็นดอลลาร์ออสเกียน ก็น่าจะได้เงินอย่างน้อย ๆ ก็ห้าถึงหกล้านดอลลาร์เลยนะครับ!”นานาโกะที่อยู่ข้าง ๆ เขาโต้ตอบอย่างรวดเร็ว "คุณคะ ถ้าเงินจำนวนนั้นยังไม่เพียงพอ ฉันก็ยินดีจะจ่ายเงินให้คุณในจำนวนที่เหมาะสมเช่นกัน ถ้าฉันจ่ายเงินให้คุณหนึ่งร้อยล้านดอลลาร์ด้วย คุณช่วย...”ชาร์ลีมองไปที่ยามาโมโตะ แล้วหันไปหานานาโกะ จากนั้นก็ชี้ไปที่จิโร่ที่ตัวแข็งทื่อด้วยความกลัว "ทำไมคุณสองคนไม่ถามเขาหน่อยล่ะว่า ผมมีเงินอยู่เท่าไหร่"โคบายาชิ จิโร่ยืนขาสั่นเทาในขณะที่พูดอย่างติด ๆ ขัด ๆ ว่า "คุณเวดครับ ผมไม่รู้ว่า...คุณมีเงินอยู่เท่าไหร่...”“คุณไม่รู้เหรอ?” ชาร์ลีหัวเราะ "แล้วทำไมคุณไม่บอกพวกเขาหน่อยล่ะว่าตระกูลโคบายาชิจ่ายเงินให้เราเท่าไหร่"จิโร่ตอบอย่างรวดเร็วว่า "เอ่อ… ยามาโมโตะซัง และคุณอิโตะครับ เราให้เกียรติคุณเวดด้วยการจ่ายเงินหนึ่งพันล้านดอลลาร์ ซึ่งเป็นเงินของตระกูลโคบายาชิครับ"
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1361
หัวใจของยามาโมโตะเต้นแรงด้วยความกลัวในขณะที่ถามว่า "อย่าบอกนะ… อย่าบอกนะว่าคนที่จะสลักข้อความไม่ใช่คุณ?!”ชาร์ลีตอบว่า "อะไรนะ? คุณอยากให้ผมสลักข้อความให้เหรอ? คุณมีคุณสมบัติเหมาะสมที่จะให้ผมทำให้เหรอ?หลังพูดจบประโยคชาร์ลีก็หัวเราะอย่างสนุกสนานก่อนจะพูดต่อ "ผมขอความช่วยเหลือจากเพื่อนน่ะ เขาไม่เคยเข้าโรงเรียนที่ไหนเลย ได้เรียนแต่ระดับประถมเท่านั้น แต่ผมแน่ใจว่าเขาสามารถสะกดคำว่า 'คนป่วยแห่งเอเชีย' ได้ เมื่อถึงตอนนั้นผมก็คอยควบคุมให้เขาสลักตัวหนังสือให้ใหญ่ที่สุดเท่าที่จะใหญ่ได้ รับรองว่าจะได้แบบที่คุณคาดหวังเอาไว้เลยล่ะ!”ยามาโมโตะรู้สึกกังวลและตื่นเต้น เขาจะพูดอะไรได้อีกล่ะ? ในตอนนี้มีเหล่ากรรมการวิ่งเข้ามา พวกเขาหันไปหานานาโกะและออโรร่าแล้วพูดว่า "ผู้เข้าร่วมการแข่งขันครับ ตอนนี้การแข่งขันกำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว คุณทั้งสองคนช่วยไปเตรียมตัวบริเวณเวทีได้ไหมครับ? แล้วกรุณารักษาเวลาด้วย ผู้เข้าร่วมการแข่งขันคนไหนที่ไม่ขึ้นไปปรากฏตัวบนเวทีในอีกสิบนาทีข้างหน้าจะถูกตัดสิทธิ์โดยอัตโนมัตินะครับ"ออโรร่าฟื้นคืนจากอาการตกใจ จากนั้นหันไปหาชาร์ลีแล้วถามว่า "ปรมาจารย์เวดคะ ฉันควรจะไปคนเดียวหรือมี
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1362
เมื่อคิดถึงความเป็นไปได้ ใบหน้าของเขาก็ดูมีความหวังขึ้นมาในบัดดล เขาส่งสายตาอ้อนวอนไปที่จิโร่ "ได้โปรดเถอะนะคะ คุณโคบายาชิ… ช่วยพาชายชราคนนี้หนีไปทีเถอะค่ะ...”ใบหน้าของจิโร่เต็มไปด้วยความลำบากใจถ้านานาโกะขอให้เขาทำภารกิจอย่างอื่น เขาก็จะพยายามทำอย่างเต็มที่เพื่อเอาชนะใจเธอแต่ตอนนี้เธอขอให้เขาทำอะไรลับหลังชาร์ลี ด้วยการแอบพาคุณยามาโมโตะหนีกลับญี่ปุ่น!นี่… นี่เป็นงานอันตรายเกินไปที่อาจทำให้เขาต้องเสี่ยงถึงขั้นอาจตายได้เลยนะ!พวกเขาไม่รู้หรอกว่าชาร์ลีเป็นคนน่ากลัวขนาดไหน พวกเขาไม่รู้หรอกว่าชาร์ลีใช้วิธีจัดการกับเรื่องนี้อย่างโหดร้ายทารุณและไร้หัวใจขนาดไหน แต่ในทางตรงกันข้าม จิโร่รู้ซึ้งเป็นอย่างดีว่า จะเกิดอะไรขึ้นถ้ามีใครเดินข้ามหัวเขาไปเมื่อก่อนนี้ พี่ชายแท้ ๆ ของเขาถูกชาร์ลีหลอกใช้ในโอลรัส ฮิลล์ในตอนนั้นเครื่องบินเจ็ตส่วนตัวของจิโร่จอดรออยู่ที่สนามบินโอลรัส ฮิลล์แล้ว โดยรอให้ใครสักคนพาพี่ชายของเขามาขึ้นเครื่องบินลำนั้นให้ได้ เพื่อที่จะได้พาพี่ชายกลับโตเกียวอย่างปลอดภัยแต่ท้ายที่สุด… เครื่องบินลำนั้นกลับมาถึงโตเกียวเรียบร้อยแล้ว แต่พี่ชายของเขายังไม่สามารถมุ่งหน้ามาโอลรัส
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1363
เมื่อพวกเขาได้ดูคลิปวิดีโอเล่าเรื่องตลกระหว่างเคนกับมาร์คัส นานาโกะและคาสึกิก็หน้าซีดเป็นไก่ต้มในที่สุดนานาโกะก็เข้าใจในคำพูดของจิโร่ เมื่อเขากล่าวว่าเขาไม่อาจยั่วยุชาร์ลีได้ผู้คนส่วนใหญ่ไม่สามารถยั่วยุคนใจร้ายประเภทนี้ได้ ที่สำคัญที่สุดก็คือ พวกเขาล้วนแต่อยู่ในเขตแดนของเขาทั้งสิ้นในเวลานี้นานาโกะหลั่งน้ำตาก่อนจะโพล่งออกมาว่า "ฉันโทรหาคุณพ่อผู้สูงส่งให้ท่านช่วยดีกว่าไหมคะ?”จิโร่เกลี้ยกล่อมนานาโกะอย่างมีเมตตา "คุณนานาโกะครับ ถึงแม้ว่าคุณจะโทรหาคุณอิโตะ เขาก็ไม่สามารถทำอะไรกับเรื่องนี้ได้ ถึงแม้ว่าคุณอิโตะจะออกเดินทางทันที แต่เที่ยวบินจากโตเกียวมาโอลรัส ฮิลล์นั้นใช้เวลาอย่างน้อยสองถึงสามชั่วโมง ส่วนคนของชาร์ลีจะมาถึงที่นี่อย่างช้าไม่เกินครึ่งชั่วโมง พ่อของคุณคงทำอะไรกับเรื่องนี้ไม่ได้หรอกครับ...”ถึงแม้ว่าตระกูลอิโตะจะมีอำนาจในประเทศญี่ปุ่นเป็นอย่างมาก แต่ในโอลรัส ฮิลล์นั้นมีอยู่น้อยมากไม่ต้องพูดถึงนานาโกะหรอก ต่อให้ยาฮิโกะพ่อของเธอมาที่นี่ ก็มีความเป็นไปได้สูงที่จะถูกคนของอัลเบิร์ตใช้มีดฟันจนตายคนนอกที่มีอำจาจแทบจะไม่สามารถต่อสู้กับพวกอันธพาลที่อยู่ในเขตแดนของพวกเขาได้ถึง
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1364
ดังนั้นลูกเตะมหาประลัยของเธอจึงรวดเร็วและทรงพลังมาก!โจแอนนาไม่ได้ใส่ใจกับลูกเตะมหาประมัยของออโรร่าแม้แต่น้อย นี่เป็นเพราะเธอรู้จักความแข็งแกร่งของออโรร่าเป็นอย่างดี และเธอรู้ว่าออโรร่าจะไม่ทำอะไรที่เกินเลยให้เป็นภัยต่อตัวเอง เธอจึงยื่นมือออกไปป้องกันเอาไว้โดยไม่รู้ตัว!ในเวลาเดียวกันเธอก็แอบเตรียมแผนตอบโต้ไว้ในใจแล้วหลังจากใช้มือทั้งสองข้างป้องกันการเตะของออโรร่า เธอก็เหยียดขาขวาออกไปกระแทกหัวเข่าข้างขวาของออโรร่าทันที ตราบใดที่เธอปล่อยอาวุธร้ายใส่ออโรร่าได้สำเร็จ เธอก็สามารถใช้ขาข้างซ้ายปล่อยอาวุธร้ายอีกครั้งหนึ่ง เพื่อทำให้ออโรร่าล้มไปกองกับพื้นได้ทันที!อย่างไรก็ตามโจแอนนาไม่เคยนึกฝันมาก่อนว่า ลูกเตะมหาประลัยของออโรร่าจะมีพลังที่น่ากลัวอย่างที่โจแอนนาไม่เคยเห็นมาก่อน!โจแอนนารู้สึกถึงแรงมหาศาลกระทบฝ่ามือและแขนของเธอในทันที และทันทีหลังจากนั้นโจแอนนาก็ปลิวออกจากสังเวียนหล่นลงมากองกับพื้นเสียงดังสนั่น!ผู้ชมที่มองเห็นเหตุการณ์นั้นต่างตกตะลึงไม่มีใครคิดว่าออโรร่าที่ไม่มีใครรู้จักคนนี้ จะสามารถโค่นมือวางอันดับสามให้หล่นจากสังเวียนการต่อสู้ได้ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว!ยิ่งไ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1365
ในขณะที่เธอกำลังคิดฟุ้งซ่านอยู่นั้น คู่ต่อสู้ก็บังคับให้นานาโกะต้องถอยหลังไปในเวลานี้เธอไม่เหลือความมุ่งมั่นในการแข่งขันอีกต่อไปนี่เป็นเพราะเธอตระหนักได้ในทันทีว่า ถึงแม้ว่าเธอจะอุตส่าห์ฝึกฝนศิลปะการต่อสู้มาหลายปี แต่เธอจะไม่มีทางได้โจมตีกลับ ถ้าปรมาจารย์ตัวจริงนั้นโจมตีเธอแบบรวดเดียวจบนี่เป็นการทำลายล้างความมั่นใจในตัวเองของเธอจริง ๆ แล้วใครก็ตามที่เจอกับเหตุการณ์นี้จะต้องรู้สึกเจ็บปวดมากไม่ใช่แค่ความมั่นใจในตนเองเท่านั้นที่ถูกทำลายไป แม้แต่ความเชื่อที่มีมาอย่างยาวนานก็จะถูกทำลายอย่างไม่มีชิ้นดีเช่นกันเมื่อนานมาแล้วนั้น นานาโกะรู้สึกว่า เธอยังต้องใช้เวลาถึงยี่สิบปีกว่าจะก้าวไปถึงจุดสูงสุดในแวดวงศิลปะการต่อสู้ป้องกันตัวพอยี่สิบปีผ่านไป เธอก็สามารถพัฒนาจนกลายเป็นปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ชั้นนำของโลกได้อย่างแน่นอน ซึ่งอาจจะเป็นปรมาจารย์แบบเดียวกับอาจารย์คาสึกิของเธอนั่นแหละแต่ชาร์ลีได้ทำให้เธอได้รู้ว่า สุดยอดปรมาจารย์ในความคิดของเธอนั้น เป็นเพียงมดตัวเล็ก ๆ ตัวหนึ่งที่อยู่ตรงหน้าปรามจารย์ตัวจริงนี่กลับกลายเป็นว่า เธอไม่ยอมรับรู้และใจแคบมาตลอดหลายปีในที่สุดเธอก็ตระหนักได
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1366
เขาไม่รู้ว่าควรจะเกลี้ยกล่อมหญิงสาวคนโตอย่างไรดีนี่เป็นเพราะเขาเข้าใจความรู้สึกของหญิงสาวคนโตที่มีอยู่ในเวลานี้ชายหนุ่มที่มีนามสกุลเวดคนนี้ช่างมีพลังและความแข็งแกร่งที่น่ากลัวมากจริง ๆ แม้แต่คาสึกิซึ่งเป็นปรมาจารย์ระดับบุคคลที่มีคุณค่าของประเทศญี่ปุ่น ยังไม่สามารถทานทนพลังการชกเพียงหมัดเดียวของผู้ชายคนนี้ได้ ถ้าเขาเป็นหญิงสาวคนโต เขาก็คงรู้สึกหวาดกลัวอย่างมากในช่วงเวลานี้เหมือนกัน และเขาคงสูญเสียจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ไปหมดสิ้นแล้วไม่ต้องพูดถึงการแข่งขันชิงแชมป์รายการเล็ก ๆ ในตอนนี้หรอก แม้แต่การแข่งขันกีฬาโอลิมปิกก็ดูเป็นอะไรที่สิ้นหวังไปแล้วในตอนนี้สิ่งที่เรียกว่าทักษะการต่อสู้ป้องกันตัวนั้นก็กลายเป็นเรื่องตลกไปแล้วเช่นกันเขารับใช้นานาโกะมาหลายปีแล้ว และอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเป็นทุกข์ไปกับเธอในเวลานี้ เขาจึงรีบพูดว่า "คุณครับ ถ้าคุณหมดศรัทธาในการแข่งขันนี้แล้ว ก็กลับไปญี่ปุ่นกันเถอะครับ!”นานาโกะรีบถามว่า "คุณทานะกะ อาจารย์ของฉันอยู่ที่ไหน? ตอนนี้เขาเป็นยังไงบ้าง?”ฮิโรชิพูดอย่างตะกุกตะกักว่า "เมื่อกี้มีคนมีคนชั่วช้าและดุร้ายสองสามคนเข้ามา แล้วหัวหน้ากลุ่มก็ใช้มีดแกะสลักคำว่า
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1367
นานาโกะพูดไม่ออกเมื่อได้ยินคำถามของชาร์ลีหลังจากปิดปากเงียบอยู่ครู่หนึ่ง ทันใดนั้นเธอก็หน้าแดงด้วยความอายนี่เป็นเพราะชาร์ลีพูดถูก ไม่ว่าจะด้วยอารมณ์หรือเหตุผลใดก็ตาม เมื่อมาคิดใคร่ครวญในขั้นสุดท้ายแล้ว อาจารย์ของเธอนั่นแหละที่เป็นคนก่อปัญหาในเรื่องนี้ขึ้นมาทั้งหมด ชาร์ลีไม่ได้เป็นฝ่ายผิดนานาโกะผู้ซึ่งรู้สึกอับอายในตัวเองมาก ทำได้เพียงโค้งคำนับอย่างนอบน้อมต่อชาร์ลีในขณะที่พูดว่า "คุณเวดคะ ฉันหุนหันพลันแล่นเกินไปหน่อย ได้โปรดเข้าใจฉันด้วย พร้อมกันนี้ฉันก็หวังว่าคุณคงไม่ถือโทษโกรธฉันด้วยนะคะ"ชาร์ลีพยักหน้าเล็กน้อยเขาก็เข้าใจในความรู้สึกของนานาโกะอยู่ระดับหนึ่งเหมือนกันไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม มนุษย์ทุกคนสามารถวางตัวเป็นกลางและไม่มีอคติใด ๆ ในเรื่องที่ไม่เกี่ยวกับตัวเอง แต่เมื่อมีเรื่องอะไรที่เกี่ยวข้องกับพวกเขาหรือผลประโยชน์ของพวกเขาอย่างชัดเจน ก็นับเป็นเรื่องยากสำหรับพวกเขาที่จะไม่คิดอคติในเรื่องนั้นมันก็เหมือนกับการที่ลูกคนอื่นทำอะไรผิด แล้วคุณคาดหวังให้เขาได้รับการลงโทษอย่างยุติธรรม แต่เมื่อลูกของคุณทำอะไรผิด คุณก็มักคาดหวังว่าทุกคนจะให้อภัยเขา และให้โอกาสเขาอีกครั้งคาสึกิเ
บทล่าสุด
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1600
“โอเค” ชาร์ลีพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “เอาล่ะ ถึงเวลาที่นายต้องออกเดินทางแล้ว”ในเวลานี้จาเวียร์ก็วิ่งเข้าไปหาพวกเขาพร้อมกับแบตเตอรี่สำรองในมือ หลังจากนั้นเขาก็ยื่นแบตเตอรี่สำรองกับสายชาร์จให้กับดีแลนในขณะที่พูดว่า “ดีแลน นี่แบตเตอรี่สำรอง!”ดีแลนหยิบแบตเตอรี่สำรองใส่ไว้ในเป้ หลังจากปาดน้ำตาออกจากใบหน้าแล้ว เขาก็พูดกับทุกคนว่า “คุณยาย คุณตา พ่อ แม่ ลุง อา ผมจะไปแล้วนะคับ…”ทุกคนโบกมือให้เขา “ไปเถอะ อย่าลืมใส่ใจในเรื่องความปลอดภัยบนท้องถนนนะ!”ดีแลนมองไปที่ชาร์ลีอีกครั้งก่อนจะโค้งคำนับแล้วพูดว่า “ผมจะไปแล้วนะครับคุณเวด…”ชาร์ลีส่งเสียงพึมพำในขณะที่พูดว่า “รีบไปเถอะ ไม่งั้นนายจะถูกทำโทษที่ไปถึงช้านะ”ดีแลนรีบพยักหน้าในขณะที่พูดว่า “ไม่ต้องเป็นห่วงครับ! ผมจะทำให้ดีที่สุดครับ!”ชาร์ลีโบกมือแล้วพูดว่า “อืม ไปได้แล้ว!”ดีแลนพยักหน้าก่อนจะหันกลับไปมองเหล่าญาติ ๆ อย่างไม่เต็มใจ จากนั้นเขาก็เริ่มปั่นจักรยาน Phoenix 28 คันใหญ่อย่างหนักหน่วง หลังจากถีบจักรยานไปได้สองสามครั้ง ในที่สุดดีแลนก็ถีบจักรยานจากไปในลักษณะโคลงเคลงซิลเวียเริ่มร้องไห้อย่างขมขื่น ลีโอนาร์ดจึงรีบคว้าเธอมาปลอบโยนอยู่ในอ้อ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1599
เมื่องานเลี้ยงวันเกิดสิ้นสุดลง และแขกคนอื่น ๆ ได้กลับไปแล้ว ดีแลนก็เข็นรถจักรยาน Phoenix 28 คันใหม่ออกมาในเวลานี้จู่ ๆ ดีแลนก็นึกถึงเพลงฮิตที่เขาเคยเห็นในคลิปวิดีโอสั้น ๆ…เพลงนี้ก็คือเพลง ‘ขี่มอเตอร์ไซต์แสนรักของฉัน’...ในขณะที่เขานึกถึงเพลงนี้ เขาก็มองไปที่จักรยาน Phoenix 28 ในสภาพเก่าที่ดูน่าเกลียดนั้น แล้วอดที่จะถอนหายใจไม่ได้ในขณะที่คิดกับตัวเองว่า ‘ถ้าฉันขี่มอเตอร์ไซค์ไปโอลรัสฮิลล์ได้ก็คงจะดีไม่น้อย เพราะจะทำให้ฉันสามารถเดินทางได้ประมาณสามถึงสี่ร้อยกิโลเมตรต่อวัน ซึ่งจะช่วยให้ฉันเดินทางไปถึงโอลรัสฮิลล์ได้เร็วที่สุด จะได้ไม่ต้องทนทุกข์กับความคับข้องใจและความอยุติธรรมมากมายในระหว่างทาง…’แต่ช่างน่าสงสารเหลือเกินที่เขารู้ว่าชาร์จะไม่มีทางเปิดโอกาสให้เขาได้ต่อรองอะไรเลย เขาจึงทำได้แค่เข็นจักรยานออกมาเพื่อเตรียมตัวออกเดินทางเจริล… ลุงของเขาถือหมวกกันน็อกสีเขียวอยู่ในมือ ในขณะที่พยายามจะสวมให้กับดีแลน ดีแลนหลบเลี่ยงหมวกใบนั้นในขณะที่ถามอย่างอึดอัดใจว่า “ทำไมถึงซื้อหมวกกันน็อกสีเขียวมาให้ผมล่ะลุง? หมวกสีเขียวเป็นสัญลักษณ์ของผู้ชายที่โดนสวมเขานะ…”“อย่าพูดถึงเรื่องนั้นเลยน่า” เจร
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1598
"หา? เร็วไปไหม? คุณจะไม่อยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่ออีกสักสองสามวันเหรอ?”“ผมทำธุระของผมเสร็จหมดแล้วน่ะ ไม่มีธุระอะไรให้ผมต้องอยู่ที่นี่อีก ผมจะออกเดินทางพรุ่งนี้เลย”เมื่อลอรีนได้ยินดังนี้ เธอก็พูดขึ้นอย่างไม่ลังเลเลยว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะออกจากอีสต์คลิฟฟ์พรุ่งนี้ด้วย เราเดินทางกลับโอลรัสฮิลล์พร้อมกันดีไหมคะ? เราจะได้นั่งเครื่องบินลำเดียวกันชาร์ลีอยากจะปฏิเสธเธอ แต่เมื่อเขาเห็นสีหน้าที่แสดงความวิงวอนของเธอแล้ว เขาก็ปฏิเสธเธอไม่ลงเพราะไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม… นับเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนเป็นเพื่อนกัน ที่ต้องนั่งเครื่องบินลำเดียวกัน ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถหลบเลี่ยงการนั่งเครื่องบินเที่ยวบินเดียวกับเธอได้ชาร์ลีจึงพูดว่า “ได้สิ เรากลับด้วยกันก็ได้”ลอรีนรีบพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวคุณให้รายละเอียดบัตรประจำตัวกับฉันมานะ ฉันจะได้ซื้อตั๋วเครื่องบินของเราพร้อมกัน!”“โอเค”***ในขณะที่งานเลี้ยงวันเกิดยังคงดำเนินอยู่นั้น ลุงและอารองของดีแลนก็ได้ตระเตรียมการเดินทางด้วยการปั่นจักรยานไปยังโอลรัสฮิลล์ให้ดีแลนเรียบร้อยแล้วพวกเขาได้ให้คนไปซื้อจักรยาน Phoenix 28 รุ่นเก่ามา แล้วติดตั้งชั้นวางสัมภา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1597
หลังจากนั้นงานเลี้ยงวันเกิดก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการมีการจัดที่นั่งให้กับชาร์ลีเป็นพิเศษในฐานะที่เขาเป็นแขกผู้มีเกียรติสูงสุด โดยเขาได้นั่งอยู่ข้างนายท่านโธมัสกับลอรีนและริกลีย์หลังจากนั้นสมาชิกของตระกูลโธมัสก็ผลัดกันดื่มอวยพรให้เขา โดยทั้งการแสดงออกทางสีหน้า น้ำเสียง และการกระทำล้วนเต็มไปด้วยการสรรเสริญเยินยอ ชาร์ลีไม่มีอะไรจะพูดมากนัก เมื่อมีคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็แค่ดื่มอวยพรกลับไป ซึ่งถึงแม้ดีแลนจะเป็นคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็ดื่มอวยพรกลับไปอย่างง่ายดายในเวลานี้ริกลีย์ก็ยังมาดื่มอวยพรให้กับชาร์ลีอย่างระมัดระวังด้วย โดยเขาได้เยินยอแล้วพูดว่า “คุณเวดครับ ผมมีเรื่องจะถามคุณหน่อยครับ…”ชาร์ลีรู้อยู่แล้วว่าเขาจะถามอะไรก่อนที่เขาจะเริ่มพูดออกมาด้วยซ้ำไป เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการให้ชาร์ลีช่วยฟื้นคืนสมรรถภาพ เพื่อให้เขากลับมาแข็งแกร่งได้อีกครั้งแต่เมื่อพิจารณาถึงเรื่องเลวร้ายทั้งหมดที่ครอบครัวของพวกเขาได้ทำกับครอบครัวของยูลแล้ว ชาร์ลีก็ยังแน่ใจว่าเขาจะไม่ยอมฟื้นคืนสมรรถภาพให้พวกเขาในตอนนี้ผู้ที่เป็นผู้ใหญ่แล้วจะต้องชดใช้และรับผิดชอบต่อการกระทำของพวกเขา ไม่อย่างนั้นแล้วพวกเขาจะได้บทเ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1596
ชาร์ลีหยิบภาพวาดที่ยูลมอบให้เขาจากมือของดีแลน ก่อนจะยื่นให้กับยายของลอรีนด้วยตัวเอง หลังจากนั้นเขาก็พูดว่า “คุณยายโธมัสครับ นี่เป็นของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผมครับ ผมหวังว่าคุณยายจะรับมันไว้ และผมอยากจะขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นไปเมื่อกี้นี้ ด้วยวันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณยาย ผมหวังว่าคุณยายคงจะให้อภัยผมนะครับ”คุณท่านโธมัสรู้สึกปลื้มใจแล้วรีบพูดขึ้นว่า “คุณเวด ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ จริง ๆ แล้วเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้เป็นเพราะหลานชายของฉันทำอะไรผิดไป ฉันมาคิดดูแล้ว… ทั้งหมดนั้นเป็นเพราะเราละเลยในการอบรมสั่งสอนหลานของเรา จึงทำให้คุณเวดต้องเดือดร้อน”ในขณะที่เธอพูดอยู่นั้น เธอก็มองดูภาพวาดก่อนจะพูดว่า “คุณเวดคะ ภาพวาดนี้มีมูลค่ามากเหลือเกิน ฉันคงรับของขวัญชิ้นนี้ไว้ไม่ได้หรอกค่ะ!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “คุณยายโธมัสครับ ของขวัญชิ้นนี้เป็นเพียงของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผม มูลค่าของของขวัญชิ้นนี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรเลย คุณยายไม่ต้องเกรงใจผมหรอกครับ พูดตามตรงนะครับ ผมไม่ได้ใช้จ่ายเงินกับของขวัญชิ้นนี้เลยด้วยซ้ำ เพราะคุณโกลดิ้งจากโกลดิ้งกรุ๊ปมอบภาพวาดนี้ให้ผม แล้วผมก็นำมา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1595
เมื่อได้ยินว่าเขาจะต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง ดีแลนก็ส่ายหัวอย่างบ้าคลั่งทันที!เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว เขาคงต้องทนทุกข์ทรมานและรู้สึกคับข้องใจเพียงเล็กน้อย ถ้าเขาต้องอาศัยอยู่ในชุมชนแออัด โดยมีค่าครองชีพเดือนละหนึ่งหมื่นบาท แต่ถ้าเขาต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง เขาก็คงต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก และต้องเจอะเจอความยากลำบากมากมายในไซต์ก่อสร้างแห่งนั้นเขาจึงพยักหน้าแบบไม่คิดอะไรทันที “คุณเวดครับ ผมยอมรับเงื่อนไขทั้งหมดของคุณแล้ว ผมจะไม่ต่อรองอะไรกับคุณแล้วครับ! ขอแค่อย่าส่งผมไปไซต์ก่อสร้างนั้นเลยนะครับ…”ชาร์ลีรู้สึกพอใจมากแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “อย่าลืมปรับปรุงเปลี่ยนแปลงและกลับเนื้อกลับตัวเป็นคนดีหลังจากนายไปถึงที่โอลรัสฮิลล์แล้ว อย่าสร้างปัญหาอะไรเพิ่มขึ้นมาอีกล่ะ ถ้านายยังคงอยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่อไป ทายาทที่ชอบเยาะเย้ยถากถางคนอื่นอย่างนาย ก็อาจก่อให้เกิดหายนะที่ร้ายแรงกว่านี้ได้ในสักวันหนึ่ง นายอาจเข้าไปพัวพันและทำให้ให้ตระกูลโธมัสและตระกูลโคชต้องเดือดร้อนได้!”ในเวลานี้สองพี่น้องอย่างเจริลและจาเวีย์ก็อดที่จะตัวสั่นขึ้นมาเล็กน้อยไม่ได้ดูเหมือนคำพูดของชาร์ลีจะทำให้คนทั้งคู่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1594
สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดก็คือ การปั่นจักรยานอย่างยากลำบากจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่ยังพอรับได้ การที่ต้องปั่นจักรยานเป็นเวลาครึ่งเดือน ก็ยังดีเสียกว่าการนอนบนเตียงอยู่ครึ่งเดือนหลังผ่าตัดนอกจากนี้เขายังรู้สึกคับข้องใจอย่างมากในระหว่างการผ่าตัดครั้งล่าสุด ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ยังไม่หายดีเลย ถ้าเขาต้องเข้ารับการผ่าตัดแบบเดิมอีกครั้งในเร็ว ๆ นี้ เขาก็จะต้องได้รับความเจ็บปวดเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าอย่างแน่นอนในเวลานี้ชาร์ลีพูดขึ้นมาว่า “ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์ก็เพื่อให้นายได้ไปปรับปรุงตัวและกลับเนื้อกลับตัวใหม่ นายคิดว่า การที่ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์เพื่อให้ไปสนุกสนานกับชีวิตที่นั่นเหรอ? จะบอกอะไรให้นะ นายจะต้องปั่นจักรยานธรรมดา ๆ อย่าง Phoenix 28 เท่านั้น ใช้อย่างอื่นไม่ได้เลย! ไม่งั้นฉันจะให้นายปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์พร้อมกับเกวียนที่บรรทุกก้อนอิฐไปจนเต็มคัน!”“แล้วหลังจากนายไปถึงโอลรัสฮิลล์ นอกจากนายจะต้องคอยขับรถรับส่งให้กับลอรีนแล้ว นายต้องเช่าห้องเดี่ยวในชุมชนแออัดคลิฟฟ์คูลส์ด้วย ค่าใช้จ่ายรายเดือนรวมถึงค่าเช่าบ้านของนายจะต้องไม่เกินเดือนละหนึ่งหมื่นบาท!”
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1593
เมื่อเขาได้ยินว่า จะต้องขี่จักรยานจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์ตลอดทาง และต้องอยู่ในโอลรัสฮิลล์ในฐานะคนขับรถเป็นเวลาหนึ่งปี ดีแลนก็รู้เหมือนกำลังจะตายไปแล้วจริง ๆ ประเด็นก็คือระยะทางจากอีสต์คลิฟฟ์ไปโอลรัสฮิลล์นั้น มีระยะทางมากกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะไม่ตายเพราะหมดแรงถ้าต้องปั่นจักรยานไปตลอดทางจริง ๆ เหรอ?แล้วตอนนี้ก็อยู่ในเดือนธันวาคมซึ่งเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว เขาจะต้องขี่จักรยานตลอดทางไปจนถึงภาคใต้ แล้วไม่ได้รับอนุญาตให้พักในโรงแรมเลยด้วย ข้อกำหนดเหล่านี้รุนแรงเกินไปไม่ใช่เหรอ?ดีแลนรู้สึกเสียใจมากและน้ำตาก็เริ่มไหลอาบใบหน้านี่มันเรื่องบ้าบออะไรกันเนี่ย… เขาเป็นนายน้อยคนที่สามของตระกูลโคช แต่จะต้องขี่จักรยานไปจนถึงโอลรัสฮิลล์? เขาจะไม่ล้มตายไปในระหว่างทางหรอกเหรอ?คงจะน่าทึ่งมากถ้าเขาสามารถปั่นจักรยานได้วันละห้าสิบ หรือหกสิบกิโลเมตรระยะทางกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะต้องปั่นจักรยานไปประมาณยี่สิบวัน!แต่นี่มันเดือนธันวาคมแล้วนะ!เขาสะอึกสะอื้นพร้อมกับพูดว่า “คุณเวดครับ ถ้าผมเริ่มปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์ กว่าจะถึงที่นั่นก็คงเป็นเดือนมกราคมแล้ว น้องสาวผมจะต้องกลับมาฉลองปีใหม่ที่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1592
ลอรีนดีใจมากแล้วพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ขอบคุณมากนะคะชาร์ลี!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “รอเดี๋ยวนะ ผมจะไม่บังคับให้เขากลืนจี้หยกเข้าไป แต่ยังต้องลงโทษเขาด้วยวิธีอื่น ไม่งั้นเขาคงไม่จดจำไว้เป็นบทเรียน”ลอรีนรีบถามว่า “คุณจะลงโทษเขาด้วยวิธีไหนคะ ชาร์ลี? คงไม่ร้ายแรงไปกว่าการกลืนจี้หยกเข้าไปแล้วใช่ไหมคะ?”“ไม่หรอกครับ ชาร์ลียิ้มเบา ๆ ก่อนจะพูดว่า “คุณมั่นใจได้เลยว่า การลงโทษครั้งนี้จะส่งผลดีกับตัวเขาอย่างแน่นอน”ในที่สุดลอรีนก็รู้สึกสบายใจในขณะที่พูดอย่างเสน่หาว่า “ขอบคุณนะคะชาร์ลี ขอบคุณที่ให้อภัยพี่ชายของฉัน และปล่อยเขาไปเพราะเห็นแก่ฉัน ถ้าอย่างนั้น คุณให้โอกาสฉันได้ตอบแทนคุณดีไหมคะ…”ชาร์ลีถามด้วยความประหลาดใจ “คุณจะตอบแทนผมยังไงเหรอ?”ลอรีนกะพริบตาในขณะที่ยิ้มและพูดอย่างตั้งใจว่า “ฉันสัญญาว่าจะแต่งงานกับคุณ และให้กำเนิดลูกชายตัวอ้วน ๆ เพื่อคุณ! คุณคิดว่ายังไงคะ?”ชาร์ลีตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “อย่าพูดอะไรแบบนี้อีก ผมเป็นสามีของเพื่อนสนิทของคุณนะ!”ลอรีนพยักหน้าก่อนจะพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันรู้ค่ะ แต่คุณทั้งคู่แต่งงานกันแบบปลอม ๆ นี่! ก็ยังไม่ถือว่าเป็นการแต่งงานกันอย่างแท้จริง! จริง ๆ แล
