LOGINShare
บทที่ 1367
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Related chapters
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1368
ชาร์ลีผู้มีพลังมหาศาลกลับกลายเป็นคนเร่ร่อนที่ไม่มีงานทำ?ในขณะที่เธอกำลังจะสอบถามข้อมูลเพิ่มเติมจากชาร์ลีอยู่นั้น กรรมการก็ก้าวขึ้นมาบนสังเวียนการต่อสู้ก่อนจะพูดว่า "ยกที่สองกำลังจะเริ่มขึ้นหลังจากนับถอยหลังสามสิบวินาที!”ชาร์ลีพูดกับนานาโกะว่า "คุณควรมีสมาธิในการแข่งขัน ผมจะออกไปก่อน"“คุณเวด คุณจะออกไปแล้วเหรอคะ?”ทันใดนั้นนานาโกะก็รู้สึกเหมือนสูญเสียอะไรไปชาร์ลีตอบในเวลานี้ว่า "โอ้ อย่างไรก็ตาม การเดิมพันของผมกับคุณยามาโมโตะ คาสึกิได้จบลงแล้ว เขาจะเดินทางออกจากโอลรัส ฮิลล์ได้อย่างอิสระหลังจากออกจากโรงพยาบาลแล้ว"หลังจากนั้นชาร์ลีก็ไม่อยู่ในที่เกิดเหตุอีกต่อไป เขาหันหลังกลับและเดินจากไปโดยไม่แม้แต่จะหันกลับมามองนานาโกะรู้สึกสิ้นหวังเล็กน้อยในขณะที่จ้องมองเขา ในเวลานี้ฮิโรชิรีบเร่งเร้าเธอ "ยกที่สองกำลังจะเริ่มขึ้นแล้วนะครับคุณอิโตะ! คุณจะลงแข่งต่อหรือเปล่าครับ?”“แข่งต่อค่ะ! ฉันต้องแข่งขันต่ออย่างแน่นอน!”จู่ ๆ นานาโกะก็มีจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้กลับคืนมา เธอมีแววตาที่ดูมุ่งมั่นมากในขณะที่พูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นว่า "ฉันจะผ่านเข้าสู่รอบชิงชนะเลิศอย่างแน่นอน และจะลงแข่งขันกั
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1369
เพื่อที่จะให้การรับรองยาแก้โรคกระเพาะของนักปรุงยา ควินน์ได้พาผู้ช่วยและผู้คุ้มกันของเธอ นั่งเครื่องบินรีบรุดไปยังโอลรัสฮิลล์กับเธอด้วยเนื่องจากตระกูลโกลดิ้งเป็นตระกูลที่ใหญ่เป็นอันดับสามในอีสคลิฟฟ์ ตระกูลนี้จึงมีพื้นเพที่ดีและมีความแข็งแกร่งมาก ดังนั้นควินน์จึงมักใช้เครื่องบินเจ็ทส่วนตัวในการเดินทางเหตุผลอย่างหนึ่งก็คือมีความสะดวกสบายกว่ากันมาก แต่ที่สำคัญกว่านั้นก็คือการเดินทางด้วยวิธีนี้มีความเป็นส่วนตัวมากกว่ากันเยอะคนดังอย่างเธอมักจะสร้างความฮือฮาอย่างมาก ไม่ว่าจะไปปรากฏตัวยังที่ใดในประเทศนี้ถ้าเธอไม่อยากเป็นที่สนใจของใคร ๆ เธอก็ต้องหลีกเลี่ยงพวกสื่อต่าง ๆ รวมทั้งปาปารัซซี่ และบรรดาแฟนคลับของเธอด้วยดังนั้นเมื่อต้องการเดินทาง การโดยสารเครื่องบินเจ็ทส่วนตัวจึงมักเป็นทางเลือกอันดับต้น ๆ ของเธอเสมอหลังจากเครื่องบิทเจ็ทส่วนตัวลงจอดที่โอลรัส ฮิลล์ เลียมก็ไปรอรับพวกเขา และให้การทักทายพวกเขาเป็นการส่วนตัว หลังจากนั้นเขาก็พาควินน์และพรรคพวกไปที่บริษัทนักปรุงยาเภสัชกรรมเดิมทีนั้นเลียมวางแผนจะให้พวกเขาเช็คอินที่โรงแรงแชงกรีลา เพื่อให้พวกเขาได้พักผ่อนกันก่อน แล้วค่อยพูดคุยเรื่องง
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1370
โดโรธีขมวดคิ้วในขณะที่ถามว่า "เจ้านายของคุณเป็นโรคจิตหลงผิดอยู่หรือเปล่าคะ? นี่มันเป็นศตวรรษที่ยี่สิบเอ็ดแล้วนะคะ กฎหมายเกี่ยวกับสิทธิบัตรนั้นมีความเข้มงวดมาก ตราบใดที่ยาของคุณได้รับการจดสิทธิบัตรแล้ว คุณก็ไม่ต้องกังวลว่าจะมีคนอื่นเข้ามาแตะต้องสูตรปรุงยาของคุณและนำไปใช้ในทางที่ผิดเลย"เลียมส่ายหัวแล้วพูดว่า "คุณชานครับ มีบางอย่างที่คุณยังไม่รู้ ในอุตสาหกรรมยาปัจจุบันนั้น มียาที่สังเคราะห์ขึ้นทางเคมีเท่านั้นที่จะได้รับการคุ้มครองโดยสิทธิบัตรอย่างแท้จริง สิทธิบัตรสามารถใช้ได้กับยาที่สังเคราะห์ขึ้นทางเคมีเท่านั้นครับ"โดโรธีถามว่า "ยาสังเคราะห์ขึ้นทางเคมีเหรอ? คุณหมายถึงอะไรคะ?”เลียมตอบว่า "ยาที่สังเคราะห์ขึ้นทางเคมีมีสมการโมเลกุลเคมีที่เข้มงวดและชัดเจน และโครงสร้างทางเคมีของยาก็มีความเสถียรมากเช่นกัน ยกตัวอย่างเช่น ยาเฉพาะสำหรับรักษาโรคมะเร็งเม็ดเลือดขาวคือยา Glenin ซึ่งตามโครงสร้างทางเคมีแล้ว จริง ๆ แล้วมันคือยา Imatinib Mesylate ที่ผลิตโดยบริษัทโนวาร์ติส ซึ่งเป็นบริษัทยาในสวิตเซอร์แลนด์ และเป็นหนึ่งในยารักษาเนื้องอกและมะเร็งที่ขายดีที่สุดในโลก ตราบใดที่โนวาร์ติสยื่นขอสิทธิบัตรสำหรั
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1371
เมื่อเขาเห็นโดโรธีดูหมิ่นเจ้านายของเขา เลียมตอบอย่างเคร่งขรึมว่า "คุณชานครับ คุณอาจจะดูถูกผมได้ แต่คุณจะต้องไม่ดูถูกเจ้านายของผม ถ้าคุณได้พบกับเจ้านายของผม และได้รู้จักเขาแล้วล่ะก็ คุณจะเข้าใจว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่ผมพูดนั้นไม่ใช่เรื่องโกหก"โดโรธีแสยะยิ้มในขณะที่กำลังจะพูดอะไรบางอย่างออกมา แต่ควินน์ที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เธอได้คว้ามือโดโรธีก่อนจะพูดว่า "โดโรธี อย่าทำตัวหยาบคายเมื่อเราอยู่ข้างนอก ฉันเชื่อในสิ่งที่คุณวีเวอร์เพิ่งพูดออกมาทุกอย่าง ถ้าเจ้านายของเขาได้ศึกษาและคิดค้นสูตรปรุงยาด้วยตัวเอง ก็ถูกต้องแล้วที่จะบอกว่าเขาเป็นเทอร์เรนซ์ แฮมส์ในโลกปัจจุบัน โดยอ้างอิงจากยาวิเศษอย่างยาแก้โรคกระเพาะของนักปรุงยา"โดโรธีแลบลิ้นออกมาในขณะที่พูดว่า "ในเมื่อคุณพูดออกมาอย่างนี้ ฉันก็จะเลิกโต้เถียงกับเขาเพื่อเห็นแก่เหตุผลในการโต้เถียงนั้นก็แล้วกัน เดิมที่ฉันวางแผนจะเย้าแหย่เขาต่อไปด้วยซ้ำ"เลียมพูดไม่ออกอยู่ครู่หนึ่ง เขาคาดไม่ถึงจริง ๆ ว่าผู้หญิงคนนี้จงใจที่จะเย้าแหย่เขาไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เขาก็ยังคงเป็นสุภาพบุรุษ เมื่อเขาตระหนักว่าผู้หญิงคนนี้กำลังเล่นตลกกับเขา เขาก็อดที่จะรู้สึกหดหู่ใจเล็กน้อยไ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1372
รากฐานแบบนี้ควรวางเอาไว้สามชั่วอายุคนเป็นอย่างน้อย หรืออาจจะมากกว่าสี่ชั่วอายุคนในตระกูลนั้นก็ได้หลังจากวางรากฐานอย่างนี้มาเป็นเวลาหลายชั่วอายุคนแล้ว ตระกูลนั้นก็จะสามารถปลูกฝังลักษณะนิสัยของชนชั้นสูงและผู้มีคุณธรรมสูงได้ในที่สุดในโอลรัส ฮิลล์นั้น มีผู้หญิงอยู่เพียงคนเดียวที่มีลักษณะนิสัยและอากัปกิริยาแบบนี้ ซึ่งไม่ใช่ใครอื่นนอกจากจัสมินแต่อย่างไรก็ตาม ควินน์ดูมีความเป็นชนชั้นสูงมากกว่าเมื่อเทียบกับจัสมินชาร์ลีกลับมาอยู่ในอาการที่ดูสำรวมมากขึ้น เขามองไปที่ผู้หญิงสองคนนั้นก่อนจะยิ้มเล็กน้อย หลังจากนั้นเขาก็กล่าวคำขอโทษ "ผมต้องขอโทษด้วยที่ปล่อยให้พวกคุณรอ วันนี้ผมมีธุระสำคัญที่ทำให้เกิดความล่าช้า"ควินน์รวบรวมความกล้าแล้วถามเขาว่า "คุณ… คุณชื่อชาร์ลี เวดเหรอคะ?”ชาร์ลีพยักหน้าแล้วพูดว่า "ใช่ครับ มีอะไรหรือเปล่าครับ? มีอะไรเหรอครับคุณโกลดิ้ง?”ควินน์ชี้ไปที่ตัวเองในขณะที่จ้องมองเขาด้วยดวงตาอันงดงาม แล้วถามว่า "คุณจำฉันได้ไหมคะ?”ทันทีที่พูดจบ คนทั้งสามคนรวมทั้งชาร์ลีต่างตะลึงงันเลียมและโดโรธีก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยเช่นกัน เป็นได้ไหมว่าควินน์จะรู้ว่าชาร์ลีเป็นใคร?ชาร์ลีก็
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1373
ชาร์ลีอดที่จะหัวเราะไม่ได้เมื่อได้ยินคำพูดของโดโรธี "นี่เป็นเพราะยาแก้โรคกระเพาะของนักปรุงยายังไม่เข้าสู่ตลาด ดังนั้นเราจึงต้องรักษามาตรการที่เป็นความลับด้วย นี่เป็นเรื่องปกติในอุตสาหกรรมยา มันเป็นแนวปฏิบัติทางอุตสาหกรรมน่ะครับ"ควินน์กล่าวขอโทษ "ฉันต้องขอโทษด้วยค่ะคุณเวด ฉันไม่ควรร้องขออะไรที่ไร้เหตุผลเช่นนั้นเลย นั่นเป็นเพราะฉันได้ไปถ่ายทำภาพยนตร์ที่ต่างประเทศเมื่อไม่นานมานี้ แล้วรู้สึกปวดท้องจนเกิดเป็นโรคกระเพาะขึ้นมา ฉันลองทานยามาหลายชนิดแล้ว แต่ไม่เจอยาตัวไหนที่รักษาโรคกระเพาะได้เลย ฉันเพิ่งสังเกตเห็นอาการของฉันดีขึ้นอย่างมาก หลังจากทานยาแก้โรคกระเพาะของนักปรุงยาเข้าไป นั่นคือเหตุผลที่ฉันรู้สึกกระตือรือร้นที่จะได้สัมผัสกับยาตัวนี้"ชาร์ลีพยักหน้าเล็กน้อย หลังจากนั้นเขาก็หยิบซองยาแก้โรคกระเพาะของนักปรุงยาที่เพิ่งบรรจุเสร็จอยู่ในสายการผลิตขึ้นมายื่นส่งให้กับควินน์ จากนั้นก็ยิ้มแล้วพูดว่า "ในเมื่อคุณโกลดิ้งต้องการยานี้ ผมก็ต้องตามใจคุณเป็นธรรมดา นี่ครับ… ซองยาที่คุณต้องการ"“ขอบคุณค่ะ!” ควินน์พูดในขณะที่ยื่นมือไปรับยาผงแก้โรคกระเพาะที่เธอเฝ้ารอ ด้วยความที่ไม่สามารถรอได้อีกต่อไป เธ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1374
ทันทีที่ประตูปิดลง เทพธิดาแสนสวยคนนี้ที่ผู้ชายนับไม่ถ้วนต่างหลงเสน่ห์อย่างหัวปักหัวปำ ก็มองชาร์ลีด้วยดวงตาแดงก่ำ หลังจากนั้นเธอก็ละล่ำละลักถามชาร์ลีว่า "พี่ชาร์ลี พี่จำฉันไม่ได้จริง ๆ เหรอ?”ชาร์ลีส่ายหัวเล็กน้อยก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงจริงจัง "ขอโทษครับ ผมออกจากอีสต์คลิฟฟ์ตอนอายุแปดขวบ ผมไม่ได้กลับไปที่อีสต์คลิฟฟ์มาหลายปีแล้ว ดังนั้นจึงจดจำผู้คนหรือเรื่องต่าง ๆ ในอีสต์คลิฟฟ์ไม่ได้เลย"ดวงตาของควินน์มีน้ำตาเอ่อนองอยู่ในเวลานี้ จากนั้นเธอก็กระซิบบอกว่า "พี่ชาร์ลี ฉันนานาเองนะ! พี่จำฉันไม่ได้เหรอ? นี่นานาเอง!”"นานา?” ชาร์ลีโต้ตอบด้วยการขมวดคิ้วเล็กน้อยควินน์รีบตอบว่า "พี่จำนานา โกลดิ้งไม่ได้เหรอคะ?”มีเด็กผู้หญิงหลายคนที่เรียกชื่อย่อของตัวเองว่า 'นานา' ดังนั้นถ้าเธอแค่บอกว่าเธอคือนานา ชาร์ลีก็จำไม่ได้ว่าเธอคือใครแต่ในที่สุดชาร์ลีก็นึกออกว่าผู้หญิงคนนี้เป็นใคร เมื่อเธอบอกว่าเธอคือ นานา โกลดิ้งในเวลานี้ภาพของเด็กสาวที่มีใบหน้าอ่อนเยาว์ก็ปรากฏขึ้นมาในความคิดของเขานานา โกลดิ้งเป็นหญิงสาวแห่งตระกูลโกลดิ้งในอีสต์คลิฟฟ์ แม่ของเธอเป็นหญิงสาวที่มาจากครอบครัวที่ร่ำรวยและมีอำนาจในราเวนตัน
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1375
นับตั้งแต่ชาร์ลีมาที่โอลรัส ฮิลล์ คนเก่าแก่และคุ้นเคยเพียงคนเดียวที่เขาได้เจอะเจอหลังจากผ่านไปหลายปี ก็ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากสตีเฟ่นซึ่งเป็นพ่อบ้านของตระกูลเวดนั่นเองจู่ ๆ สตีเฟ่นก็ปรากฏตัวต่อหน้าเขา แล้วมอบบริษัทเอ็มแกรนด์ กรุ๊ป พร้อมกับเงินสดอีกหนึ่งหมื่นล้านดอลลาร์ให้กับเขาในนามของตระกูลเวดอย่างไรก็ตาม หลังจากนั้นชาร์ลีก็ไม่เคยกลับไปที่อีสต์คลิฟฟ์อีกเลยเรื่องราวของชาร์ลีเป็นอะไรที่น่าสนใจมาก เพราะถึงแม้ตระกูลเวดจะมอบบริษัทและเงินจำนวนหนึ่งให้กับเขา แต่เมื่อพวกเขาได้ยินว่า ชาร์ลีปฏิเสธที่กลับไปอยู่กับตระกูลเวด ก็ไม่มีใครในตระกูลเวดเดินทางมาตามหาเขาในโอลรัส ฮิลล์เลยอันที่จริงชาร์ลีกลับมีความสุขมากที่ไม่มีใครออกมาตามหาเขาเพราะไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม เขารู้สึกรังเกียจและขยะแขยงกับความขุ่นเคืองและความอาฆาตแค้นที่มักเกิดขึ้นในกลุ่มคนร่ำรวยและมีอำนาจ เขาไม่ต้องการให้ทั้งตัวเขาและแคลร์ผู้เป็นภรรยา ต้องเข้าไปพัวพันกับเรื่องแบบนั้น เนื่องจากเขาสามารถมีชีวิตที่มั่นคงและไม่ถูกรบกวนอยู่ในโอลรัส ฮิลล์ได้ เหมือนที่เขากำลังเป็นอยู่ในปัจจุบันนี้ เขาจึงอยากจะรักษาสถานะนี้ไว้มากกว่าจะกลับไปที่อีสต
Latest chapter
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1600
“โอเค” ชาร์ลีพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “เอาล่ะ ถึงเวลาที่นายต้องออกเดินทางแล้ว”ในเวลานี้จาเวียร์ก็วิ่งเข้าไปหาพวกเขาพร้อมกับแบตเตอรี่สำรองในมือ หลังจากนั้นเขาก็ยื่นแบตเตอรี่สำรองกับสายชาร์จให้กับดีแลนในขณะที่พูดว่า “ดีแลน นี่แบตเตอรี่สำรอง!”ดีแลนหยิบแบตเตอรี่สำรองใส่ไว้ในเป้ หลังจากปาดน้ำตาออกจากใบหน้าแล้ว เขาก็พูดกับทุกคนว่า “คุณยาย คุณตา พ่อ แม่ ลุง อา ผมจะไปแล้วนะคับ…”ทุกคนโบกมือให้เขา “ไปเถอะ อย่าลืมใส่ใจในเรื่องความปลอดภัยบนท้องถนนนะ!”ดีแลนมองไปที่ชาร์ลีอีกครั้งก่อนจะโค้งคำนับแล้วพูดว่า “ผมจะไปแล้วนะครับคุณเวด…”ชาร์ลีส่งเสียงพึมพำในขณะที่พูดว่า “รีบไปเถอะ ไม่งั้นนายจะถูกทำโทษที่ไปถึงช้านะ”ดีแลนรีบพยักหน้าในขณะที่พูดว่า “ไม่ต้องเป็นห่วงครับ! ผมจะทำให้ดีที่สุดครับ!”ชาร์ลีโบกมือแล้วพูดว่า “อืม ไปได้แล้ว!”ดีแลนพยักหน้าก่อนจะหันกลับไปมองเหล่าญาติ ๆ อย่างไม่เต็มใจ จากนั้นเขาก็เริ่มปั่นจักรยาน Phoenix 28 คันใหญ่อย่างหนักหน่วง หลังจากถีบจักรยานไปได้สองสามครั้ง ในที่สุดดีแลนก็ถีบจักรยานจากไปในลักษณะโคลงเคลงซิลเวียเริ่มร้องไห้อย่างขมขื่น ลีโอนาร์ดจึงรีบคว้าเธอมาปลอบโยนอยู่ในอ้อ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1599
เมื่องานเลี้ยงวันเกิดสิ้นสุดลง และแขกคนอื่น ๆ ได้กลับไปแล้ว ดีแลนก็เข็นรถจักรยาน Phoenix 28 คันใหม่ออกมาในเวลานี้จู่ ๆ ดีแลนก็นึกถึงเพลงฮิตที่เขาเคยเห็นในคลิปวิดีโอสั้น ๆ…เพลงนี้ก็คือเพลง ‘ขี่มอเตอร์ไซต์แสนรักของฉัน’...ในขณะที่เขานึกถึงเพลงนี้ เขาก็มองไปที่จักรยาน Phoenix 28 ในสภาพเก่าที่ดูน่าเกลียดนั้น แล้วอดที่จะถอนหายใจไม่ได้ในขณะที่คิดกับตัวเองว่า ‘ถ้าฉันขี่มอเตอร์ไซค์ไปโอลรัสฮิลล์ได้ก็คงจะดีไม่น้อย เพราะจะทำให้ฉันสามารถเดินทางได้ประมาณสามถึงสี่ร้อยกิโลเมตรต่อวัน ซึ่งจะช่วยให้ฉันเดินทางไปถึงโอลรัสฮิลล์ได้เร็วที่สุด จะได้ไม่ต้องทนทุกข์กับความคับข้องใจและความอยุติธรรมมากมายในระหว่างทาง…’แต่ช่างน่าสงสารเหลือเกินที่เขารู้ว่าชาร์จะไม่มีทางเปิดโอกาสให้เขาได้ต่อรองอะไรเลย เขาจึงทำได้แค่เข็นจักรยานออกมาเพื่อเตรียมตัวออกเดินทางเจริล… ลุงของเขาถือหมวกกันน็อกสีเขียวอยู่ในมือ ในขณะที่พยายามจะสวมให้กับดีแลน ดีแลนหลบเลี่ยงหมวกใบนั้นในขณะที่ถามอย่างอึดอัดใจว่า “ทำไมถึงซื้อหมวกกันน็อกสีเขียวมาให้ผมล่ะลุง? หมวกสีเขียวเป็นสัญลักษณ์ของผู้ชายที่โดนสวมเขานะ…”“อย่าพูดถึงเรื่องนั้นเลยน่า” เจร
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1598
"หา? เร็วไปไหม? คุณจะไม่อยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่ออีกสักสองสามวันเหรอ?”“ผมทำธุระของผมเสร็จหมดแล้วน่ะ ไม่มีธุระอะไรให้ผมต้องอยู่ที่นี่อีก ผมจะออกเดินทางพรุ่งนี้เลย”เมื่อลอรีนได้ยินดังนี้ เธอก็พูดขึ้นอย่างไม่ลังเลเลยว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะออกจากอีสต์คลิฟฟ์พรุ่งนี้ด้วย เราเดินทางกลับโอลรัสฮิลล์พร้อมกันดีไหมคะ? เราจะได้นั่งเครื่องบินลำเดียวกันชาร์ลีอยากจะปฏิเสธเธอ แต่เมื่อเขาเห็นสีหน้าที่แสดงความวิงวอนของเธอแล้ว เขาก็ปฏิเสธเธอไม่ลงเพราะไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม… นับเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนเป็นเพื่อนกัน ที่ต้องนั่งเครื่องบินลำเดียวกัน ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถหลบเลี่ยงการนั่งเครื่องบินเที่ยวบินเดียวกับเธอได้ชาร์ลีจึงพูดว่า “ได้สิ เรากลับด้วยกันก็ได้”ลอรีนรีบพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวคุณให้รายละเอียดบัตรประจำตัวกับฉันมานะ ฉันจะได้ซื้อตั๋วเครื่องบินของเราพร้อมกัน!”“โอเค”***ในขณะที่งานเลี้ยงวันเกิดยังคงดำเนินอยู่นั้น ลุงและอารองของดีแลนก็ได้ตระเตรียมการเดินทางด้วยการปั่นจักรยานไปยังโอลรัสฮิลล์ให้ดีแลนเรียบร้อยแล้วพวกเขาได้ให้คนไปซื้อจักรยาน Phoenix 28 รุ่นเก่ามา แล้วติดตั้งชั้นวางสัมภา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1597
หลังจากนั้นงานเลี้ยงวันเกิดก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการมีการจัดที่นั่งให้กับชาร์ลีเป็นพิเศษในฐานะที่เขาเป็นแขกผู้มีเกียรติสูงสุด โดยเขาได้นั่งอยู่ข้างนายท่านโธมัสกับลอรีนและริกลีย์หลังจากนั้นสมาชิกของตระกูลโธมัสก็ผลัดกันดื่มอวยพรให้เขา โดยทั้งการแสดงออกทางสีหน้า น้ำเสียง และการกระทำล้วนเต็มไปด้วยการสรรเสริญเยินยอ ชาร์ลีไม่มีอะไรจะพูดมากนัก เมื่อมีคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็แค่ดื่มอวยพรกลับไป ซึ่งถึงแม้ดีแลนจะเป็นคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็ดื่มอวยพรกลับไปอย่างง่ายดายในเวลานี้ริกลีย์ก็ยังมาดื่มอวยพรให้กับชาร์ลีอย่างระมัดระวังด้วย โดยเขาได้เยินยอแล้วพูดว่า “คุณเวดครับ ผมมีเรื่องจะถามคุณหน่อยครับ…”ชาร์ลีรู้อยู่แล้วว่าเขาจะถามอะไรก่อนที่เขาจะเริ่มพูดออกมาด้วยซ้ำไป เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการให้ชาร์ลีช่วยฟื้นคืนสมรรถภาพ เพื่อให้เขากลับมาแข็งแกร่งได้อีกครั้งแต่เมื่อพิจารณาถึงเรื่องเลวร้ายทั้งหมดที่ครอบครัวของพวกเขาได้ทำกับครอบครัวของยูลแล้ว ชาร์ลีก็ยังแน่ใจว่าเขาจะไม่ยอมฟื้นคืนสมรรถภาพให้พวกเขาในตอนนี้ผู้ที่เป็นผู้ใหญ่แล้วจะต้องชดใช้และรับผิดชอบต่อการกระทำของพวกเขา ไม่อย่างนั้นแล้วพวกเขาจะได้บทเ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1596
ชาร์ลีหยิบภาพวาดที่ยูลมอบให้เขาจากมือของดีแลน ก่อนจะยื่นให้กับยายของลอรีนด้วยตัวเอง หลังจากนั้นเขาก็พูดว่า “คุณยายโธมัสครับ นี่เป็นของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผมครับ ผมหวังว่าคุณยายจะรับมันไว้ และผมอยากจะขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นไปเมื่อกี้นี้ ด้วยวันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณยาย ผมหวังว่าคุณยายคงจะให้อภัยผมนะครับ”คุณท่านโธมัสรู้สึกปลื้มใจแล้วรีบพูดขึ้นว่า “คุณเวด ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ จริง ๆ แล้วเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้เป็นเพราะหลานชายของฉันทำอะไรผิดไป ฉันมาคิดดูแล้ว… ทั้งหมดนั้นเป็นเพราะเราละเลยในการอบรมสั่งสอนหลานของเรา จึงทำให้คุณเวดต้องเดือดร้อน”ในขณะที่เธอพูดอยู่นั้น เธอก็มองดูภาพวาดก่อนจะพูดว่า “คุณเวดคะ ภาพวาดนี้มีมูลค่ามากเหลือเกิน ฉันคงรับของขวัญชิ้นนี้ไว้ไม่ได้หรอกค่ะ!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “คุณยายโธมัสครับ ของขวัญชิ้นนี้เป็นเพียงของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผม มูลค่าของของขวัญชิ้นนี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรเลย คุณยายไม่ต้องเกรงใจผมหรอกครับ พูดตามตรงนะครับ ผมไม่ได้ใช้จ่ายเงินกับของขวัญชิ้นนี้เลยด้วยซ้ำ เพราะคุณโกลดิ้งจากโกลดิ้งกรุ๊ปมอบภาพวาดนี้ให้ผม แล้วผมก็นำมา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1595
เมื่อได้ยินว่าเขาจะต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง ดีแลนก็ส่ายหัวอย่างบ้าคลั่งทันที!เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว เขาคงต้องทนทุกข์ทรมานและรู้สึกคับข้องใจเพียงเล็กน้อย ถ้าเขาต้องอาศัยอยู่ในชุมชนแออัด โดยมีค่าครองชีพเดือนละหนึ่งหมื่นบาท แต่ถ้าเขาต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง เขาก็คงต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก และต้องเจอะเจอความยากลำบากมากมายในไซต์ก่อสร้างแห่งนั้นเขาจึงพยักหน้าแบบไม่คิดอะไรทันที “คุณเวดครับ ผมยอมรับเงื่อนไขทั้งหมดของคุณแล้ว ผมจะไม่ต่อรองอะไรกับคุณแล้วครับ! ขอแค่อย่าส่งผมไปไซต์ก่อสร้างนั้นเลยนะครับ…”ชาร์ลีรู้สึกพอใจมากแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “อย่าลืมปรับปรุงเปลี่ยนแปลงและกลับเนื้อกลับตัวเป็นคนดีหลังจากนายไปถึงที่โอลรัสฮิลล์แล้ว อย่าสร้างปัญหาอะไรเพิ่มขึ้นมาอีกล่ะ ถ้านายยังคงอยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่อไป ทายาทที่ชอบเยาะเย้ยถากถางคนอื่นอย่างนาย ก็อาจก่อให้เกิดหายนะที่ร้ายแรงกว่านี้ได้ในสักวันหนึ่ง นายอาจเข้าไปพัวพันและทำให้ให้ตระกูลโธมัสและตระกูลโคชต้องเดือดร้อนได้!”ในเวลานี้สองพี่น้องอย่างเจริลและจาเวีย์ก็อดที่จะตัวสั่นขึ้นมาเล็กน้อยไม่ได้ดูเหมือนคำพูดของชาร์ลีจะทำให้คนทั้งคู่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1594
สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดก็คือ การปั่นจักรยานอย่างยากลำบากจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่ยังพอรับได้ การที่ต้องปั่นจักรยานเป็นเวลาครึ่งเดือน ก็ยังดีเสียกว่าการนอนบนเตียงอยู่ครึ่งเดือนหลังผ่าตัดนอกจากนี้เขายังรู้สึกคับข้องใจอย่างมากในระหว่างการผ่าตัดครั้งล่าสุด ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ยังไม่หายดีเลย ถ้าเขาต้องเข้ารับการผ่าตัดแบบเดิมอีกครั้งในเร็ว ๆ นี้ เขาก็จะต้องได้รับความเจ็บปวดเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าอย่างแน่นอนในเวลานี้ชาร์ลีพูดขึ้นมาว่า “ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์ก็เพื่อให้นายได้ไปปรับปรุงตัวและกลับเนื้อกลับตัวใหม่ นายคิดว่า การที่ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์เพื่อให้ไปสนุกสนานกับชีวิตที่นั่นเหรอ? จะบอกอะไรให้นะ นายจะต้องปั่นจักรยานธรรมดา ๆ อย่าง Phoenix 28 เท่านั้น ใช้อย่างอื่นไม่ได้เลย! ไม่งั้นฉันจะให้นายปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์พร้อมกับเกวียนที่บรรทุกก้อนอิฐไปจนเต็มคัน!”“แล้วหลังจากนายไปถึงโอลรัสฮิลล์ นอกจากนายจะต้องคอยขับรถรับส่งให้กับลอรีนแล้ว นายต้องเช่าห้องเดี่ยวในชุมชนแออัดคลิฟฟ์คูลส์ด้วย ค่าใช้จ่ายรายเดือนรวมถึงค่าเช่าบ้านของนายจะต้องไม่เกินเดือนละหนึ่งหมื่นบาท!”
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1593
เมื่อเขาได้ยินว่า จะต้องขี่จักรยานจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์ตลอดทาง และต้องอยู่ในโอลรัสฮิลล์ในฐานะคนขับรถเป็นเวลาหนึ่งปี ดีแลนก็รู้เหมือนกำลังจะตายไปแล้วจริง ๆ ประเด็นก็คือระยะทางจากอีสต์คลิฟฟ์ไปโอลรัสฮิลล์นั้น มีระยะทางมากกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะไม่ตายเพราะหมดแรงถ้าต้องปั่นจักรยานไปตลอดทางจริง ๆ เหรอ?แล้วตอนนี้ก็อยู่ในเดือนธันวาคมซึ่งเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว เขาจะต้องขี่จักรยานตลอดทางไปจนถึงภาคใต้ แล้วไม่ได้รับอนุญาตให้พักในโรงแรมเลยด้วย ข้อกำหนดเหล่านี้รุนแรงเกินไปไม่ใช่เหรอ?ดีแลนรู้สึกเสียใจมากและน้ำตาก็เริ่มไหลอาบใบหน้านี่มันเรื่องบ้าบออะไรกันเนี่ย… เขาเป็นนายน้อยคนที่สามของตระกูลโคช แต่จะต้องขี่จักรยานไปจนถึงโอลรัสฮิลล์? เขาจะไม่ล้มตายไปในระหว่างทางหรอกเหรอ?คงจะน่าทึ่งมากถ้าเขาสามารถปั่นจักรยานได้วันละห้าสิบ หรือหกสิบกิโลเมตรระยะทางกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะต้องปั่นจักรยานไปประมาณยี่สิบวัน!แต่นี่มันเดือนธันวาคมแล้วนะ!เขาสะอึกสะอื้นพร้อมกับพูดว่า “คุณเวดครับ ถ้าผมเริ่มปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์ กว่าจะถึงที่นั่นก็คงเป็นเดือนมกราคมแล้ว น้องสาวผมจะต้องกลับมาฉลองปีใหม่ที่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1592
ลอรีนดีใจมากแล้วพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ขอบคุณมากนะคะชาร์ลี!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “รอเดี๋ยวนะ ผมจะไม่บังคับให้เขากลืนจี้หยกเข้าไป แต่ยังต้องลงโทษเขาด้วยวิธีอื่น ไม่งั้นเขาคงไม่จดจำไว้เป็นบทเรียน”ลอรีนรีบถามว่า “คุณจะลงโทษเขาด้วยวิธีไหนคะ ชาร์ลี? คงไม่ร้ายแรงไปกว่าการกลืนจี้หยกเข้าไปแล้วใช่ไหมคะ?”“ไม่หรอกครับ ชาร์ลียิ้มเบา ๆ ก่อนจะพูดว่า “คุณมั่นใจได้เลยว่า การลงโทษครั้งนี้จะส่งผลดีกับตัวเขาอย่างแน่นอน”ในที่สุดลอรีนก็รู้สึกสบายใจในขณะที่พูดอย่างเสน่หาว่า “ขอบคุณนะคะชาร์ลี ขอบคุณที่ให้อภัยพี่ชายของฉัน และปล่อยเขาไปเพราะเห็นแก่ฉัน ถ้าอย่างนั้น คุณให้โอกาสฉันได้ตอบแทนคุณดีไหมคะ…”ชาร์ลีถามด้วยความประหลาดใจ “คุณจะตอบแทนผมยังไงเหรอ?”ลอรีนกะพริบตาในขณะที่ยิ้มและพูดอย่างตั้งใจว่า “ฉันสัญญาว่าจะแต่งงานกับคุณ และให้กำเนิดลูกชายตัวอ้วน ๆ เพื่อคุณ! คุณคิดว่ายังไงคะ?”ชาร์ลีตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “อย่าพูดอะไรแบบนี้อีก ผมเป็นสามีของเพื่อนสนิทของคุณนะ!”ลอรีนพยักหน้าก่อนจะพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันรู้ค่ะ แต่คุณทั้งคู่แต่งงานกันแบบปลอม ๆ นี่! ก็ยังไม่ถือว่าเป็นการแต่งงานกันอย่างแท้จริง! จริง ๆ แล
