All Chapters of ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!: Chapter 491 - Chapter 500

มันเป็นความเจ็บปวดที่ทำให้หายใจยากลำบาก!เมื่อออกจากห้องจิตวิทยา โรสลากร่างที่ไร้ชีวิตชีวาของเธอกลับไปที่หอพักโจเซฟินมองไปที่โรส “เป็นอะไรไป พี่แองเจลีน?”โรสนั่งกอดเข่าอยู่บนเตียงและพึมพำ "ห้ามบอกพี่ชายของเธอเกี่ยวกับใบหน้าของฉันนะ โจซี่"กล้วยในปากของโจเซฟินตกลงบนพื้นขณะที่รู้สึกว่าความผิดไล่ทันเธอแล้วเธอบอกพี่ชายของเธอ เรื่องรูปลักษณ์ที่เสียโฉมของแองเจลีนเมื่อนานมาแล้วไม่เพียงแต่พี่ชายของเธอยังเห็นเท่านั้นแต่เขายังสัมผัสใบหน้านั้นด้วยโจเซฟินถามอย่างฉุนเฉียวว่า “ทำไมล่ะ พี่แองเจลีน?”“เขาคงรับไม่ได้” หยดน้ำตาร่วงหล่นจากดวงตาของโรสโจเซฟินนั่งบนเก้าอี้อย่างเหนื่อยอ่อน…ในขณะนั้น เธออาจเข้าใจว่าทำไมพี่ชายที่ไม่มีใครแตะต้องได้ของเธอถึงได้หลั่งน้ำตาเพื่อหล่อนมากมาย หลังจากได้มองหน้าพี่สะใภ้หัวใจของเขาจะต้องเจ็บปวดเพราะเธอ!โจเซฟินเปิดแล็ปท็อปและลงชื่อเข้าใช้ในเกมหากความกังวลที่ใหญ่ที่สุดของแองเจลีนคือ พี่ชายของเธอ เธอจะแก้ไขปัญหาที่ต้นตอถึงเวลาแล้วที่จะขุดหาผู้กระทำผิด ที่อยู่เบื้องหลังน้ำตาของแองเจลีนเธอส่งข้อความถึง จักรวรรดิไร้อาทิตย์อัสดง ว่า 'ออนไลน์หน่อยค่ะ'

เสน่ห์ที่น่าสนใจของเจย์ได้ดับลงไป“ทุกคน ฉันต้องการโยนดอกไม้เหล่านี้ทิ้งให้หมด” น้ำเสียงของเจย์ช่างน่าขนลุกทันใดนั้น เมื่อได้ยินเสียงของเจย์ โรสก็พลันตกใจชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาสองสามคนในชุดดำ สวมแว่นกันแดดได้หลั่งไหลเข้ามาในห้องและกวาดเอาดอกกุหลาบออกไปอย่างรวดเร็วโดยไม่เหลือสักดอกโรสยืนนิ่งไม่ขยับ น้ำตาร่วงหล่นจากดวงตาด้วยความรู้สึกผิดของเธอเจย์มองเธออย่างขุ่นเคือง “คุณไม่รู้เหรอว่า ผู้ป่วยบางรายอาจแพ้ดอกไม้ได้?”โรสเปิดปากของเธอ แต่ยังคงนิ่งเงียบทำไมเขาถึงตำหนิเธอ? เขาทราบดีว่าปู่ของเธอไม่แพ้"ค่ะท่าน ฉันเข้าใจแล้ว มันจะไม่เกิดขึ้นอีกค่ะ” โรสพูดพลางคร่ำครวญเมื่อเห็นว่าเขาทำให้เธอน้ำตาไหลอีกครั้ง เจย์ รู้สึกได้ถึงเปลวเพลิงแห่งความหงุดหงิด ที่ไหม้อยู่ในอกของเขา“ใครส่งดอกไม้มาให้?” เขาถามอย่างเย็นชา“เพื่อนค่ะ” โรสตอบ"แฟนเหรอ?"โรสไม่พยักหน้าหรือส่ายหัวจริง ๆ แล้วเป็นผู้หญิง โจซี่ก้าวข้ามปัญหาในการแต่งตัวข้ามเพศ เพื่อรับบทเป็นผู้พิทักษ์ของเธอห้ามพูดถึง นี่ไม่ใช่เวลาที่จะเปิดเผยตัวตนของโจซี่เจย์ใช้ความเงียบของเธอ เป็นคำตอบว่าใช่โกรธแต่ไม่มีวิธีระบายความโกรธ เข

เจย์ขมวดคิ้วเข้าหากันอย่างเห็นได้ชัดและเกรย์สันก็รีบไล่ตามเขาไปทันที “ท่านประธานครับ คนพาลคนนั้นได้พานายหญิงไปที่บาร์เมื่อชั่วโมงที่แล้ว”เปลวไฟแห่งความโกรธเกรี้ยวไหลออกมาจากดวงตาที่เย็นชาของเจย์ “ไอ้บ้าเอ้ย!”เขายืนอย่างสง่างาม น้ำค้างแข็งไหลออกมาจากร่างที่อ่อนแรงของเขาด้วยคลื่นที่ซัดเข้ามาจากการแสดงอารมณ์นั้นวินาทีต่อมา ขาเรียวยาวของเขาก็เดินไปที่ประตูเกรย์สันไม่กล้าพูดออกมาขณะที่เขาคิดว่าเขาควรยืนอยู่มุมไหนสักที่อย่างเงียบ ๆ ท้ายที่สุด ในการยุติคนพาลนี้ ท่านประธานคงต้องมีความขัดแย้งกับนายหญิง“ขอโทษที่รบกวนนะคะ เจนิสต้องการพบคุณค่ะ ท่านประธาน” เลขารายงานขณะที่เธอมีน้ำเสียงที่หอบเพราะรีบวิ่งมาผู้หญิงคนนี้คือเจนิส เป็นคนออสเตรเลียที่ติดต่อโครงการใหม่ระหว่างแกรนด์ เอเซียและโครงการในปรเทศออสเตรเลีย“ปล่อยให้เธอรอไปก่อน”เลขารีบตอบกลับว่า “เจนิสบอกว่าเวลาคือสิ่งสำคัญ ท่านประธาน เธอต้องขึ้นเครื่องหลังจากเจรจารายละเอียดกับคุณเสร็จ”“บอกเธอไปว่าตอนนี้สวนหลังบ้านของฉันถูกไฟไหม้”เลขาอ้าปากค้างขณะมองไปที่เขาเกรย์สันโบกมือไล่เธอออกไป “ตามนั้นเลย ไปบอกให้เธอรอสักครู่”แต่ทว่า เจ

โจซี่ร้องเพลงท่อนต่อไปว่า “Ooh, you know I love it when you call me señoritaI wish it wasn't so damn hard to leave ya”โรสกล่าวต่อว่า “But every touch is ooh, la-la-la It's true, la-la-la Ooh, I should be running Ooh, you keep me coming for ya”แม้จะมีท่วงทำนองไพเราะ แต่เพลงกลับบิดเบี้ยวจนคนขี้เมาสองคนจำไม่ได้และฟังดูแย่ยิ่งกว่าเสียงสวดไว้ทุกข์ในงานศพเสียอีกหัวใจของเกรย์สันลื่นไถลและตกลงไปที่น้ำเสียงของหญิงสาวทั้งสอง เขาเหมือนจะพุ่งขึ้นไปบนก้อนเมฆเพียงเพื่อตกลงสู่นรก เกรย์สันถอนหายใจอย่างเงียบ ๆ และคิดว่า ‘วิธีที่พวกเธอร้องเพลง เขาคิดว่าพวกเขาต้องเสียเลือดแน่!’หลังจากพยายามอย่างหนัก ในที่สุดพวกเขาก็พาผู้หญิงสองคนไปพักที่บ้านพักพนักงาน จากนั้น เจย์สั่งเกรย์สันและคนอื่นๆ ว่า “ออกไปรอฉันข้างนอก!”ทันใดนั้น สีหน้าของเกรย์สันและบอร์ดี้การ์ดก็สว่างขึ้นเมื่อมีโอกาสได้รับอิสรภาพที่รู้ว่าพวกเขารอดตายแบบหวุดหวิดพวกเขารีบเดินหนีออกไปเร็วกว่ากระต่ายหนีจากผู้ล่าเสียอีกเมื่อหมดแรงร้องเพลงแล้ว โจเซฟินก็นอนบนโซฟาขณะที่เสียงของเธอค่อย ๆ หายไป “I love it when you call me señorita”แล้วเธอก็ห

บอร์ดี้การ์ดเดินเข้ามาหาเธอ “ไปกันเถอะ นายหญิงโจเซฟิน”โจเซฟินตะโกนกลับใส่บอดี้การ์ดว่า “‘บ้าเอ้ย! ทั้งครอบครัวของพวกนายจะฉิบหายแน่!”บอดี้การ์ดตกตะลึง!เมื่อถูกบังคับให้เข้าไปในรถ โจซี่ก็จ้องเขม็งไปที่บ้านพักเจ้าหน้าที่ของแผนกการแพทย์และโบกมือ “ลาก่อนนะ พี่สะใภ้”ข้าง ๆ โจเซฟิน เจย์ได้นั่งมองเธออย่างเย็นชาเมื่อนึกถึงการแสดงความรักของโจเซฟินที่พูดออกมาก่อนหน้านี้ยิ่งทำให้แววตาของเขาแข็งกระด้างขึ้นเท่านั้น“เธอต้องการที่จะแต่งงานกับหล่อนเหรอ?”โจซี่พยักหน้า “ใช่”เมื่อนึกขึ้นได้ว่าเธอพูดอะไร เธอจึงหันไปมองเจย์อย่างหวาดกลัวก่อนจะส่ายหัวคล้ายกับเสียงกลองดังรัว ๆ“นายเข้าใจผิดแน่ ๆ ระหว่างพี่สะใภ้และฉัน เจย์ เราเป็นผู้หญิงด้วยกัน แล้วเราจะแต่งงานกันได้ยังไง?”สายตาของเจย์จ้องมาที่เธอ “ก็ไปแต่งงานกันที่ต่างประเทศที่มีให้จดทะเบียนสำหรับคู่รักหญิงกับหญิงได้หนิ”แม้ว่าพี่ชายของเธอจะดูไม่เป็นอันตราย แต่โจเซฟินก็แทบจะสัมผัสได้ถึงเสียงนุ่ม ๆ ของเขาที่ทำให้เธอหายใจไม่ออกราวกับมือของปีศาจมาเกาะอยู่ที่คอของเธอโจเซฟินยังคงเก็บอาการของเธอเพื่อตั้งสติเอาไว้ “ถ้าบอกว่าเธอกับฉันจะแต่งงานกัน