บททั้งหมดของ ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!: บทที่ 461 - บทที่ 470

เจย์ที่นอนสลบไสลกลับช็อกกับฝันร้ายจนสะดุ้งลุกขึ้นนั่งทันที!เหงื่อพลันเต็มไปทั่วหน้าผากขณะที่หน้าอกเต้นแรงจากการหายใจอย่างรวดเร็ว“แองเจลีน!”เจย์สะบัดผ้าห่มออก ในตอนนี้เขาสวมชุดนอนสีขาวเหมือนหิมะเท่านั้น เขาลุกออกมาข้างนอกอย่างสิ้นหวังระยะทางระหว่างหอท่าเรือหอมหวนห่างจากบ้านของโจเซฟินเพียงไม่กี่ร้อยเมตร แต่เจย์รู้สึกว่าเขาไม่สามารถไปถึงจุดหมายปลายทางได้ในทันทีคฤหาสน์ของโจเซฟินขนาดใหญ่ขณะนี้ดูปิดมืดประตูสู่ทางเข้าสวนก็เปิดกว้าง!ประตูสู่คฤหาสน์ก็เปิดด้วย!เจย์รู้สึกไม่ดีขึ้นมาทันที เขาเปล่งเสียงจากลำคอและตะโกนขณะวิ่งขึ้นบันไดไป “โรส?”“โจเซฟิน?”แต่ทว่า ไม่มีใครตอบ!เจย์เดินตรงไปที่ห้องนอนของโจเซฟิน ประตูห้องนอนยังเปิดกว้างและมีลมเย็นพัดเข้ามาทางหน้าต่างเจย์มองดูหน้าต่างที่มีรอยแตกขณะที่สายตาของเขาถึงกับตื่นตระหนก“แองเจลีน?”เขาเปิดไฟพรางมองไปรอบ ๆ เห็นร่องรอยของการต่อสู้บนพื้นที่ยังคงมีอยู่ เศษกระจกคราบเลือด… และทุกอย่างทำให้เขาตกใจราวกับว่าเขามีลางสังหรณ์ ทันใดนั้น เขาก็วิ่งไปที่หน้าต่าง เมื่อเขาเห็นกองเลือดอยู่บนพื้น เจย์รู้สึกได้เพียงว่าการหายใจของเขาแทบจะหยุดล

“ฉันรักเธอ!”ดวงตาที่ลึกและเงียบงันของเขาพลันเลือดด้วยความโกรธและความเจ็บปวดน้ำตาที่เย็นชาของเขาเปื้อนเลือดสีแดงเข้มจนน่ากลัว“ฉันจะแก้แค้นให้เธอให้ได้!”ในตอนเช้า แสงแดดสาดส่องลงบนพื้นผ่านม่านหน้าต่างบาง ๆ ฉากกั้นหน้าต่างไหวพริ้วและมีจุดแสงทับซ้อนกันหลาย ๆ จุดอยู่บนพื้นเจย์นั่งอยู่ตรงหัวมุมห้องนอน ด้วยชุดนอนขาวหิมะของเขาที่สวมใส่อย่างหลวม ๆ บนตัวเขา ใบหน้าที่หล่อเหลาและสง่างามนั้นมีขนาดประมาณฝ่ามือ ดวงตาที่เงียบงันและลึกล้ำเต็มไปด้วยแสงอันเยือกเย็นและกระหายเลือด ผมยุ่งของเขาทำให้เขามีออร่าที่ดูนิ่งเฉยและหดหู่ถึงกระนั้น เขาก็งดงามราวกับคนที่เป็นอมตะที่ถูกเนรเทศ!“คุณพ่อ!”ทันใดนั้นเสียงที่นุ่มนวลและเสน่หาของเด็ก ๆ ก็ดังขึ้นจากชั้นล่างแล้วเสียงฝีเท้าก็ดังขึ้นบนบันไดดวงตาที่ไม่ขยับเขยื้อนของเขาเริ่มกระพริบขยับเล็กน้อย ประตูห้องนอนส่งเสียงเอี๊ย เมื่อมีหัวเล็ก ๆ แอบมองผ่านรอยแยกที่ประตูเปิดออกใบหน้างาม นัยน์ตาสีดำ และขนตางอนยาวนั้นบริสุทธิ์และไร้ที่ติราวกับลักษณะของเทพธิดาน้อยเซ็ตตี้น้อยเขย่งปลายเท้าของเธอขณะที่ค่อย ๆ เดินไปหาเจย์ จากนั้นเธอก็คุกเข่าลงต่อหน้าเขาใบหน้าข

ถึงอย่างนั้น โจเซฟินยังคงดูเคร่งขรึม “แล้วผู้ชายคนนั้นที่หน้าเหมือนพี่ฉันจริง ๆ เขาเป็นใครกัน?”การแสดงออกของโรสเริ่มเศร้า “ใครจะไปรู้?”สามวันต่อมาเมื่อโรสกำลังจัดกระเป๋าเดินทางเพื่อเตรียมเดินทางกลับประเทศบ้านเกิด โจเซฟินก็ออกมาในชุดสีขาวและตัดผมตามความยาวให้สั้นลงเหมือนเป็นใครก็ไม่รู้ ใบหน้าที่หล่อเหลาของเธอมีความเป็นชายที่นุ่มนวล“พี่คะ พี่ว่าฉันดูหล่อเหมือนผู้ชายไหม?”โรสอึ้งไปชั่วขณะ“เธอเป็นผู้หญิงที่ดูดี แล้วทำไมเธอถึงเปลี่ยนตัวเองให้ดูเป็นผู้ชายล่ะ?”โจเซฟินยกคางของโรสและพูดจีบเธอเบา ๆ “ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ฉันจะเป็นเหมือนพุ่มไม้สีเขียวที่ปกป้องเธอ”โรสทำปากบึ้งแล้วบ่นพึมพำ “เธอปฏิบัติกับฉันดีมากจนฉันเกือบจะสงสัยว่า ฉันเริ่มโน้มน้าวใจต่อเรื่องเพศกับเธอไปแล้ว”โจเซฟินแสดงอาการน่ายียวนลิ้มลองเป็นอย่างมากและพูดว่า “คงจะดีถ้าไม่มีเซย์นหรือเจย์อยู่ในโลกนี้ เราทั้งคู่ เป็นผู้หญิงสองคนที่จะมีความคิดเดียวกัน คงจะเป็นเนื้อคู่กันอย่างแน่นอน”โรสพูดว่า “มันดูไม่เลวเลยที่เธอแต่งตัวแบบนี้ ด้วยวิธีนี้ จะไม่มีใครจดจำเธอได้จากมดเหล่านั้นในตระกูลอาเรสเมื่อหลบซ่อนตัวอยู่ในดิน”ในส่

เซย์นตอบอย่างโกรธเคือง “ไม่มี”เจย์ขี้เกียจเกินกว่าจะก่อปัญหากับเซย์นและสั่งเกรย์สันโดยตรงว่า “เกรย์สัน ไปตรวจสอบกล้องวงจรปิดในตอนนี้ให้หน่อย ฉันอยากรู้ว่าใครเป็นคนนำเค้กมัทฉะนี้มา”“ได้ครับ” เกรย์สันหันหลังและเดินออกไปเซย์นยังคงจ้องไปที่เจย์ด้วยความโกรธเจย์พูดเบา ๆ “แองเจลีนเสียชีวิตไม่ใช่เพราะอุบัติเหตุ แต่มีคนฆ่าเธอโดยเจตนา”เซย์นได้ยินแล้วไม่พอใจ “มีใครอีกล่ะที่ไม่ใช่คุณ?”“ดูเหมือนว่าแองเจลีนจะได้รู้ความลับที่เธอไม่ควรรับรู้ เลยมีคนต้องการจะฆ่าเธอ”“คน ๆ หนึ่งที่แกล้งทำเป็นฉัน ทำให้แองเจลีนเข้าใจผิดคิดว่าฉันจะฆ่าเธอ”เขาชะงักไปครู่หนึ่ง ขากนั้นพูดด้วยความงุนงง “เป็นเวลานานแล้วที่เธอไม่กล้าเปิดใจยอมรับฉัน ถึงกระทั่งปกป้องตัวเธอเองจากทุกวิถีทาง ซึ่งตอนนี้มันทำให้ฉันไม่สามารถปกป้องเธอได้…”ในขณะที่มองไปที่เซย์น เขาพูดต่อ “ถ้าคุณรู้ข้อมูลลึกลับบางอย่าง คุณต้องบอกความจริงกับผม มันสำคัญมากสำหรับฉผมที่จะหาฆาตกรได้”“ประตูเห็ด?” เซย์นลุกขึ้นยืนขึ้นมาจากพื้นเจย์มองเขาอย่างสงสัย “นายก็รู้เหมือนกันเหรอ?”เซย์นพูดด้วยท่าทางเคร่งขรึม “ผมไม่รู้หรอก แต่น้องสาวของผมเคยพูดคำสามคำนี้

จักรวรรดิไร้อาทิตย์อัสดงตอบว่า ‘ชื่อผู้ใช้ของเธอบอกได้ทุกอย่าง’ชื่อ ‘ไล่ล่าเหล่าบุรุษด้วยการชักดาบอาจไม่ใช่ผู้หญิงเสมอ ไปก็ได้ แต่ฉันเป็นผู้ชาย’ โรสกล่าวเสริมว่า ‘แล้วถ้าฉันเป็นเกย์ล่ะ’จักรวรรดิไร้อาทิตย์อัสดงพิมพ์ตอบกลับ '...'โรสพูดต่อว่า ‘ในเมื่อนายต้องการให้ฉันตัดสินใจ ฉันก็จะไม่ยอมอ่อนข้อให้ล่ะนะ เจอกันที่ห้องกลุ่มเทควันโด’จากนั้นฉากบนหน้าจอก็เปลี่ยนเป็นภายในห้องเทควันโดตัวละครในเกมของโรสเป็นนักรบหญิงที่ถือดาบยาว 40 เมตรสำหรับจักรวรรดิไร้อาทิตย์อัสดง ตัวละครของเขาเป็นชายหนุ่มสมัยใหม่ทั่วไปเมื่อฉากถูกขยายออกไป ตัวละครทั้งสองก็ดูสมจริงมากเมื่อยืนอยู่กลางห้องโรสพิมพ์ว่า ‘พวกเรากำลังเดิมพันอะไรอยู่?’จักรวรรดิไร้อาทิตย์อัสดง ถามว่า ‘เธอต้องการอะไร?’‘เงิน’จักรวรรดิไร้อาทิตย์อัสดง ถามว่า ‘เธอต้องการเงิน?’‘ฉันกำลังจะอดตาย!’‘ตกลง เอาชนะฉันแล้วฉันจะให้เงินเธอ!’โรสส่งอีโมจิที่ตาเต็มประกายไปด้วยดวงดาว‘น้องสาวคนนี้จะทุบตีนายให้แหลกเป็นชิ้น ๆ’จักรวรรดิไร้อาทิตย์อัสดงตอบทันทีว่า ‘พี่ใหญ่คนนี้จะเล่นอ่อนโยนกับเธอเอง’โรสตอบว่า '...'ทั้งคู่กดปุ่มเพื่อเปลี่ยนเครื่อง