บททั้งหมดของ ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!: บทที่ 431 - บทที่ 440

เจย์กอดโรสไว้ในอ้อมแขนของเขาหลังจากที่เธอได้ออกจากโรงพยาบาล ผู้หญิงทุกวัยเมื่อเห็นเขาเดินผ่านก็ให้ความสนใจกับเขาไปตลอดทาง ใบหน้าของเจย์ดูซีดเซียว แต่เธอก็แอบหัวเราะเบา ๆ“อย่าหัวเราะสิ” เจย์จ้องมองเธอโรสเหลือบมองผู้หญิงที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามที่ดูเหมือนน้ำลายไหลเมื่อเห็นเขาขณะที่เธอยิ้มและจ้องไปที่เจย์เหมือนคนโง่ที่กำลังตกหลุมรักโรสแกล้งเขา แล้วพูดว่า “เธอคนนั้นดูเหมือนจะชอบ ท่านอาเรสนะ”เขาโต้กลับอย่างเย็นชา “เธอแน่ใจหรือว่าคนพวกนั้นไม่ใช่ผู้ป่วยโรคสมองเสื่อม?”โรสหัวเราะออกมาดัง ๆ ลิ้นที่เป็นพิษของผู้ชายคนนี้ไม่ควรถูกยั่วยุณ บริเวณทางเข้าโรงพยาบาลมีคนกลุ่มหนึ่งมาล้อม รถโรลส์ - รอยซ์ของเจย์ เจ้าหน้าที่จราจรตะโกนคุยกันอย่างใจจดใจจ่อ “แล้วไงถ้าแกรวยมาก? หมายความว่าแกไม่จำเป็นต้องปฏิบัติตามกฎจราจรอย่างนั้นสิ? แกจะปิดกั้นถนนทั้งสายได้เพียงเพราะแกมีเงินแบบนี้อย่างนั้นหรือ?”เมื่อเจย์เดินผ่านเจ้าหน้าที่จราจรไป พวกเขาก็เงียบลงทันทีเมื่อเห็นเจย์เขาจำรถโรลส์ - รอยซ์ไม่ได้ แต่เขาสามารถระบุได้ว่านายท่านคนนี้ต้องเป็นเจ้าของเขาไปยุ่งกับคนที่ไม่ควรยุ่งใช่ไหม?“ผมขอโทษครับ น

“ฉันคิดว่าเครื่องครัวของนายไม่ต้อนรับฉันที่นี่เลย ท่านอาเรส มันดูเหมือนว่าฉันไม่ควรจะมาที่นี่บ่อย ๆ ในอนาคตนะ!” หลังจากนั้นไม่นาน ในที่สุดโรสก็เงยหน้าขึ้นเล็กน้อยเจย์เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ โรสแสดงออกด้วยท่าทีที่จะบอกว่า ‘ฉันจะไม่ทำอาหารอีกแล้ว’ เขียนไว้ทั่วใบหน้าของเธอ!“ให้ฉันทำเถอะนะ” เจย์เดินไปหยิบแป้งจากมือเธอ จากนั้น เขาก็เริ่มปรุงอาหารโรส ผู้ซึ่งกำลังเบื่อ ก็เริ่มพูดคุยไม่รู้จบ “นายทำอาหารได้เหรอ ท่านอาเรส?“มันไม่สมเหตุสมผลเลย เพื่อน ๆ บอกฉันว่าผู้ชายที่ทำอาหารได้คือผู้ชายที่หาเงินไม่ได้“แต่ดูเหมือนว่านายจะทำอาหารยุโรปแบบง่าย ๆ ได้ ถ้าจะพูดแบบไม่อ้อมค้อมกับนายเลยนะ อาหารยุโรปไม่ได้ตรงใจทุกคนเสมอไป นอกจากนี้ การกินมันอย่างต่อเนื่องจะทำให้นายท้องอืดเหมือนลูกโป่ง…”เป็นเพราะเธอไม่ชอบอาหารยุโรป!เจย์กำลังทอดเบคอนและไข่อย่างรวดเร็วในขณะที่เธอพูดพึมพำออกไปเรื่อย ๆโรสเห็นเบคอนสีน้ำตาลทองและแสดงอาการอยากกินด้วยการเลียริมฝีปากของเธอ“ฉันกินได้เลยไหม?” โรสถามอย่างน่าเวทนาเจย์เหลือบมองเสื้อผ้าของเธอที่เปื้อนแยมแล้วขมวดคิ้ว “ไปเปลี่ยนเสื้อดีกว่าแล้วค่อยลงมาทานอาหารเช้า”ทันใ

เมื่อโรสแต่งตัวเสร็จแล้วและเดินออกมา เจย์ก็กำลังเตรียมรถออกมาข้างนอก“ฉันกำลังจะไปที่บริษัท ดังนั้นฉันจะพาเธอไปที่นั่นด้วยเลยแล้วกัน”เขากำลังเริ่มสตาร์ทเครื่องยนต์ในขณะที่พูด ดังนั้นเขาจึงไม่ได้สังเกตเห็นใบหน้าของโรสที่แสดงออกมาอย่างงุนงง เมื่อเธอเปิดประตูหลัง เธอก็ได้ยินเจย์พูดพึมพำ “มานั่งข้างหน้าแล้วคุยกับฉันนี่”โรสอดไม่ได้ที่จะสงสัย คนที่แทบจะไม่ค่อยพูดเริ่มอยากหาใครสักคนที่จะสนทนากับเขาด้วย บางทีอาจมีบางอย่างผิดปกติกับสมองของเขาก็เป็นได้กระนั้น เธอเชื่อฟังเขาและลุกไปนั่งที่เบาะหน้ากับเขา“เธอขับรถเป็นไหม?” เจย์เงยหน้าขึ้นมองเธอโรสลังเลอยู่พักหนึ่งก่อนจะส่ายหัว “ไม่เป็น”แองเจลีนขับรถได้ แต่โรสขับไม่ได้!“ฉันจะสอนเธอเอง” เจย์กล่าวโรสจ้องมองที่กุญแจรถของเขา และเธอก็รู้ว่ามันเป็นรถใหม่ แม้ว่าตัวถังของมาเซราติจะเล็กกว่าเล็กน้อย แต่การตกแต่งภายในก็ยังดูหรูหราและรูปลักษณ์ที่ดูปราดเปรียวมันเป็นรถที่โรสกระตือรือร้นที่อยากได้มาครอบครองมากที่สุดเธอถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น “ทำไมจู่ ๆ นายถึงสนใจที่จะสอนวิธีขับรถให้ฉันล่ะ?”“เมื่อเธอรู้วิธีใช้แล้ว รถก็จะเป็นของเธอ” เจย์พ

โรสไม่ได้พูดอยู่นาน...เรื่องเริ่มจากประสบการณ์ชีวิตของเธอ อุบัติเหตุทางรถยนต์ลึกลับ ความลับในห้องใต้หลังคา... เธอไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นตรงไหนดี...“โจเซฟิน ฉันไม่ใช่ โรส ลอยล์!” ด้วยเหตุนี้ เธอจึงพยายามอย่างหนักที่จะบอกความลับที่เธอเก็บไว้มาหลายปีโจเซฟินมองเธอด้วยความประหลาดใจ “เธอหมายความว่ายังไง?”“เธอไม่ใช่ โรส ลอยล์? แล้วเธอเป็นใคร?”โรสลังเลอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นเธอก็พูดต่ออย่างยากลำบาก “ฉันคือ แองเจลีน เซเวียร์”ดวงตาของโจเซฟินพองขึ้นด้วยความตกใจ “เมื่อกี้เธอพูดว่าอะไรนะ?” เธอค่อนข้างไม่เชื่อเธอสแกนโรสจากบนลงล่างหลายครั้งก่อนที่จะถามด้วยความสงสัย “แต่เห็นได้ชัดว่าเธอคือ โรส ลอยล์ไม่ใช่เหรอ?”โรสส่ายหัว “ฉันอยู่ในร่างของ โรส ลอยล์ แต่มันคือวิญญาณของแองเจลีน เซเวียร์”“ฮะ? โจเซฟินอุทานออกมาดัง ๆ“เธอหมายถึงทำศัลยกรรมมาเหรอ?” โจเซฟินไม่สามารถนึกถึงเหตุผลอื่นนอกเหนือจากนี้ได้โรสส่ายหัวอีกครั้งและพูดอย่างแผ่วเบาว่า “เมื่อเจ็ดปีก่อน ฉันตื่นจากอุบัติเหตุทางรถยนต์และกลายเป็นโรส ลอยล์”ปากของโจเซฟินเบิกกว้างเล็กน้อยขณะที่เธอมองดูโรสอย่างมึนงง“เธอ… วิญญาณของเธอผ่านออกจากร่างเ

การถกเถียงกันก็ยุติลงทันที!โจเซฟินนอนอยู่บนเตียงอย่างงัวเงียมีเพียงความน่าสงสารที่ไม่สิ้นสุดสำหรับโรสเท่านั้น“ถ้าพี่ชายของฉันทำกับเธอแบบนั้นจริง ๆ ฉันจะไม่มีวันยกโทษให้เขาเด็ดขาด” ความรู้สึกของความยุติธรรมของโจเซฟินดังก้องเข้าไปถึงกระดูกของเธอ“โรส มันคงยากสำหรับเธอที่จะรักเขามาถึงสองชีวิตเลยใช่ไหม?” โจเซฟินเข้าใจความเศร้าของโรสได้ในดวงตาที่สวยงามของโรส ซึ่งครั้งหนึ่งเคยเต็มไปด้วยชีวิตชีวา ตอนนี้การแสดงออกไม่มีอะไรเลยนอกจากนิ่งเฉย“การรักเขาเป็นสิ่งที่มีความสุขที่สุดที่ฉันเคยมีมาจริง ๆ แค่การรักใครสักคนต้องใช้พลังพิเศษบางอย่าง และความรักของฉันก็หมดลงทุกวันเหมือนนาฬิกาทราย”“ฉันไม่สามารถรักเขาได้อีกแล้ว โจซี่ มันสูญเปล่าเกินไป และราคาที่ฉันต้องจ่ายก็หนักเกินกว่าจะรับไหว…” ใบหน้าของโรสดูว่างเปล่าและแย่ไปเลยโจเซฟินมองโรสที่กำลังเจ็บปวดและบีบมือของเธออย่างทุกข์ใจ “แองเจลีน ถึงแม้ว่าพี่ชายของฉันจะคิดร้ายสำหรับความคิดของเธอ แต่ก็มีบางอย่างที่ฉันต้องบอกเธอ พี่ชายของฉันอาจไม่ได้รัก โรส ลอยล์ แต่เขารัก แองเจลีน เซเวียร์ อย่างแน่นอน!”การแสดงออกที่เจ็บปวดของโรสแข็งขึ้น“พ่อแม่ของฉ