โรสไม่ได้พูดอยู่นาน...เรื่องเริ่มจากประสบการณ์ชีวิตของเธอ อุบัติเหตุทางรถยนต์ลึกลับ ความลับในห้องใต้หลังคา... เธอไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นตรงไหนดี...“โจเซฟิน ฉันไม่ใช่ โรส ลอยล์!” ด้วยเหตุนี้ เธอจึงพยายามอย่างหนักที่จะบอกความลับที่เธอเก็บไว้มาหลายปีโจเซฟินมองเธอด้วยความประหลาดใจ “เธอหมายความว่ายังไง?”“เธอไม่ใช่ โรส ลอยล์? แล้วเธอเป็นใคร?”โรสลังเลอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นเธอก็พูดต่ออย่างยากลำบาก “ฉันคือ แองเจลีน เซเวียร์”ดวงตาของโจเซฟินพองขึ้นด้วยความตกใจ “เมื่อกี้เธอพูดว่าอะไรนะ?” เธอค่อนข้างไม่เชื่อเธอสแกนโรสจากบนลงล่างหลายครั้งก่อนที่จะถามด้วยความสงสัย “แต่เห็นได้ชัดว่าเธอคือ โรส ลอยล์ไม่ใช่เหรอ?”โรสส่ายหัว “ฉันอยู่ในร่างของ โรส ลอยล์ แต่มันคือวิญญาณของแองเจลีน เซเวียร์”“ฮะ? โจเซฟินอุทานออกมาดัง ๆ“เธอหมายถึงทำศัลยกรรมมาเหรอ?” โจเซฟินไม่สามารถนึกถึงเหตุผลอื่นนอกเหนือจากนี้ได้โรสส่ายหัวอีกครั้งและพูดอย่างแผ่วเบาว่า “เมื่อเจ็ดปีก่อน ฉันตื่นจากอุบัติเหตุทางรถยนต์และกลายเป็นโรส ลอยล์”ปากของโจเซฟินเบิกกว้างเล็กน้อยขณะที่เธอมองดูโรสอย่างมึนงง“เธอ… วิญญาณของเธอผ่านออกจากร่างเ
โจเซฟินขยับริมฝีปากของเธอและพูดว่า “เธอรู้ไหมว่าผ้าพันคอของเธอทำให้ดวงตาของพี่ชายฉันแดงก่ำด้วยความอิจฉา? ฉันยังจำน้ำเสียงของเขาได้ตอนที่เขาพูดว่า ‘แองเจลีนไม่เคยให้ของขวัญล้ำค่าแก่ฉันเลยด้วยซ้ำ!’”โจเซฟินเลียนแบบเสียงของเจย์ ทำให้ฟังดูเชยมาก มันทำเอาทั้งสองหัวเราะคิกคัก!เมื่อพวกเธอเริ่มหยุดหัวเราะ จู่ ๆ โรสก็ร้องไห้ออกมาทันทีความทรงจำที่สวยงามในอดีตของเธอได้กลายเป็นรอยแผลเป็นในหัวใจของเธอปริมาณความรักที่เธอให้เจย์นั้นเท่ากับอันตรายที่เจย์ทำกับเธอเมื่อเห็นโรสร้องไห้อย่างอธิบายไม่ได้ออกมา โรสดูหนักอึ้งขณะที่ขอบตาของเธอเริ่มมีน้ำตาเอ่อล้นออกมา นั่นทำให้เธอดูน่าสงสารมากขึ้น“ทำไมเธอไม่บอกพี่ชายฉันล่ะ โรส?” โจเซฟินถามด้วยความสงสัยโรสมองเธอด้วยความตกใจ... ความเศร้าโศกในดวงตาของเธอพุ่งทะลุผ่านโจเซฟินทันที ทำให้เธอไม่สบายใจอย่างมาก“เธอพูดสิ่งที่เธอกำลังปิดบังอยู่ออกมาไม่ได้เหรอ พี่สะใภ้?”โรสลุกขึ้นยืนและหันหลังให้โจเซฟินน้ำตาเธอกำลังไหลอยู่ในเวลานี้หน้าอกของเธอแน่นจนแทบจะหายใจไม่ออก“โรส ถ้าเธอมีบางอย่างซ่อนอยู่ ฉันคิดว่าเธอสามารถบอกให้พี่ชายของฉันรู้ได้ไหม? พี่ชายของฉันรั
การถกเถียงกันก็ยุติลงทันที!โจเซฟินนอนอยู่บนเตียงอย่างงัวเงียมีเพียงความน่าสงสารที่ไม่สิ้นสุดสำหรับโรสเท่านั้น“ถ้าพี่ชายของฉันทำกับเธอแบบนั้นจริง ๆ ฉันจะไม่มีวันยกโทษให้เขาเด็ดขาด” ความรู้สึกของความยุติธรรมของโจเซฟินดังก้องเข้าไปถึงกระดูกของเธอ“โรส มันคงยากสำหรับเธอที่จะรักเขามาถึงสองชีวิตเลยใช่ไหม?” โจเซฟินเข้าใจความเศร้าของโรสได้ในดวงตาที่สวยงามของโรส ซึ่งครั้งหนึ่งเคยเต็มไปด้วยชีวิตชีวา ตอนนี้การแสดงออกไม่มีอะไรเลยนอกจากนิ่งเฉย“การรักเขาเป็นสิ่งที่มีความสุขที่สุดที่ฉันเคยมีมาจริง ๆ แค่การรักใครสักคนต้องใช้พลังพิเศษบางอย่าง และความรักของฉันก็หมดลงทุกวันเหมือนนาฬิกาทราย”“ฉันไม่สามารถรักเขาได้อีกแล้ว โจซี่ มันสูญเปล่าเกินไป และราคาที่ฉันต้องจ่ายก็หนักเกินกว่าจะรับไหว…” ใบหน้าของโรสดูว่างเปล่าและแย่ไปเลยโจเซฟินมองโรสที่กำลังเจ็บปวดและบีบมือของเธออย่างทุกข์ใจ “แองเจลีน ถึงแม้ว่าพี่ชายของฉันจะคิดร้ายสำหรับความคิดของเธอ แต่ก็มีบางอย่างที่ฉันต้องบอกเธอ พี่ชายของฉันอาจไม่ได้รัก โรส ลอยล์ แต่เขารัก แองเจลีน เซเวียร์ อย่างแน่นอน!”การแสดงออกที่เจ็บปวดของโรสแข็งขึ้น“พ่อแม่ของฉ
โรสพลันยิ้มปนเปกับความเศร้า “ถ้าฉันมีใจที่จะเปิดโปงเขา ฉันก็จะไม่ทนเจ็บปวดมากขนาดนี้และไม่มาพัวพันกับเรื่องทั้งหมดนี้อีกเลย“โจซี่ ฉันอยากจะกลืนความคับข้องใจทั้งหมดที่ฉันรู้สึกมากกว่าที่จะเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของเขา อย่างแรก มันเป็นเพราะเขาเป็นพ่อของลูก ๆ ของฉัน อย่างที่สอง… ฉันคิดเสมอว่าถ้าฉันไม่เปิดโปงเขา เขาก็จะเป็นเจย์บี้ที่สมบูรณ์แบบในใจฉันตลอดไป”หัวใจของโจเซฟินสั่นสะท้านราวกับมดหลายสิบล้านตัวกำลังแทะหัวใจของเธอ ทำให้เธอรู้สึกเจ็บปวดอย่างที่สุด“แองเจลีน ไม่ต้องกังวลหรอกนะ คราวนี้ ฉันจะยืนเคียงข้างเธอและสนับสนุนการตัดสินใจทั้งหมดของเธออย่างเต็มที่”“ขอบคุณนะ โจซี่”…“เฮ้อ!”มีการถอนหายใจยาวและลึกซึ้งออกมา!ผู้หญิงสองคนเบียดกันบนเตียงแคบ ๆ เตียงเดียวกันและจ้องตากัน“ฉันไม่คิดว่าเราสองคนจะจบลงแบบนี้ แองเจลีน”โรสพูดว่า “ใช่น่ะสิ ฉันรักพี่ชายของเธอ แต่พี่ชายของเธอหันหลังให้กับชีวิตของฉัน”โจเซฟินพูดกลับว่า “ฉันรักพี่ชายของเธอเหมือนกัน และฉันได้สูญเสียสิ่งล้ำค่าที่สุดที่ผู้หญิงมีไปก็เพราะเขา แต่สุดท้ายเขาก็ทิ้งฉัน!”…“ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ พี่สะใภ้ อยากย้อนเวลากลับไปปี
ไม่นานก่อนที่เซย์นจะออกมาและวิ่งเข้าหาโรสที่ยืนตรงหน้าอย่างเหมาะเจาะ เขามองดูโรสที่แต่งตัวเซ็กซี่อยู่หลายครั้ง“โรส ลอยล์ เธอแต่งตัวแบบนี้ในวันที่อากาศหนาว ๆ อย่างนี้ เธอไม่กลัวหนาวตายหรือไง?”“มันดูไม่ดีเหรอ?” โรสหมุนตัววนอยู่ในจุดนั้นเธอยังส่งขยิบตาให้เซย์นอีกด้วยเซย์นกอดแขนของเขาและตัวเริ่มสั่น “มันแย่มาก ความรู้สึกน่าขนลุกในตัวฉันกำลังจะพุ่งออกมาแล้ว”“ฮัดชู่! โรสจามทันทีเซย์นตะโกนออกมาทันทีว่า “เธออยากดูสง่างามมากกว่ารู้สึกอบอุ่นใช่ไหม? ฉันสงสัยจริง ๆ ว่าสมองของเธอทำจากเยื่อกระดาษบาง ๆ หรือเปล่า?”โรสซบตัวเองลงบนตัวเซย์นและกอดเขาไว้แน่น “ฉันหนาว คุณเซเวียร์ คุณให้ความอบอุ่นกับฉันได้”เซย์นหดคอของเขาเหมือนนกกระจอกเทศ “พระเจ้า โรส ลอยล์ เธอกำลังพยายามฉวยโอกาสกับฉันจริง ๆ ใช่ไหมเนี่ย?”โจเซฟินหมอบอยู่บนเบาะหลังของรถ เธอมองออกไปนอกหน้าต่างรถอย่างเงียบ ๆ เมื่อเธอเห็นโรสและเซย์นกอดกันอย่างเสน่หาและวิธีที่เซย์นไม่ได้พยายามผลักเธอออกไป เธอกำหมัดแน่นด้วยความโกรธโรสพิจารณาถึงความจริงที่ว่าเธอกับเซย์นเล่นกันมาตั้งแต่เด็ก การกอดเหล่านี้เป็นเรื่องปกติในสมัยนั้น ดังนั้นเซย์นอาจจะไ
ประตูรถบีเอ็มดับเบิลยูถูกเปิดออกอย่างกะทันหันโจเซฟินมองที่เซย์นด้วยท่าทางที่เอามือของเธอไว้บนสะโพกด้วยความโกรธ เธอตะโกนใส่เขาราวกับสิงโต “เซย์น เซเวียร์!”เซย์นนั่งตัวตรงบนพื้นพร้อมกับเหงื่อที่เย็นเยียบก่อตัวบนหน้าผากของเขา “ฉันไม่สามารถจัดการกับเสือตัวเดียวได้ และตอนนี้ก็มีเสือสองตัวแล้ว ฉันยอมตายดีกว่า”จากนั้น เขาก็นอนลงบนพื้นทำตัวคล้ายกับศพโจเซฟินเดินไปเตะเขาอย่างแรงด้วยเท้าของเธอ “ทำไมนายถึงแกล้งตาย? ตื่นมาซะ!”โรสพูดว่า “เหยียบส้นเท้าไว้”เซย์นกระโดดขึ้นทันที “เธอมันโหดเหี้ยม โรส ลอยล์! ในที่สุดฉันก็รู้เห็นตัวตนเธอได้อย่างชัดเจนแล้ว เธอค่อนข้างจะเข้าข้างคนนอกมากกว่าฉันเองเสียอีกนะ”โรสมองเขาอย่างเย็นชา “ฉันบอกนายแล้วว่าอย่ายั่วโจเซฟิน ทำไมนายไม่เชื่อฟังฉัน? นายยังสร้างความสับสนและทิ้งเธอไปอีกครั้ง ทำให้เธอรู้สึกอกหักและอารมณ์เสีย ที่ฉันอยู่ที่นี่วันนี้ ฉันพร้อมจะลงโทษครอบครัวของตัวเองหากความยุติธรรมเรียกร้อง!”“ยัยตัวดี!” เซย์นไม่รู้สึกถึงความรักสักนิด “ตอนนี้ฉันเชื่อแล้ว โรส ลอยล์ เธอต้องเป็นน้องสาวของฉัน เธอเป็นคนเดียวที่โหดร้ายกับฉันเสมอ”โจเซฟินย่อตัวลงและหันศีรษะข
“เธอกลับมาทำอะไรที่นี่?” โรสรู้สึกว่าเสียงของเธอสั่นโจเซฟินกล่าวว่า “ฉันมาที่นี่เพื่อแก้ไขบางสิ่งในอดีต”โรสเงียบไปทันทีโจเซฟินผลักประตูรถและก้าวเข้าสู่ถนนที่เป็นโคลน จากนั้น เธอก็ค่อย ๆ เดินไปที่ซากปรักหักพังด้านหน้าโรสมองไปที่ร่างที่น่าสลดใจของเธอ ดวงตาของเธอเป็นประกายสีแดงการรักใครสักคนเมื่อครั้งยังเด็กเป็นสิ่งที่มีความกล้าหาญอย่างแท้จริง มันเป็นแรงดึงดูดที่ร้ายแรง ถึงแม้ว่าใครจะรู้ดีถึงผลลัพธ์นั้นก็ตาม แต่ก็ยังรู้สึกสนใจที่จะเข้าไปหามันอยู่ตอนจบสุดท้ายแล้วกลับมืดมนอยู่เสมอโจเซฟินรักเซย์น หากความรักนั้นดูจืดชืดไปนิดและหากความรักของเธอที่มีต่อเขานั้นไม่รุนแรงขนาดนั้น หรือบางที โจเซฟินไม่ได้วิ่งไล่ตามความรักของเธอเป็นระยะทางหลายพันไมล์แบบนั้น เธอก็คงจะไม่ถูกคนอื่นรังแกและอับอายขายหน้า เธอจะไม่ถูกทิ้งไว้ข้างหลังด้วยสีแห่งความเศร้าโศกในใจของเธอ บางที โจเซฟินยังคงโชคดีพอที่จะได้รับความช่วยเหลือสำหรับเธอ เธอรักเจย์ ถ้าอุบัติเหตุไม่เกิดขึ้น ถ้าการเกิดใหม่ของเธอมันช่างมหัศจรรย์อย่างไม่ควรเกิดขึ้นแบบนี้ และถ้าไม่มีความลับในห้องใต้หลังคานั่น เธอน่าจะลืมคน ๆ นั้นได้ถ้าเธอพยายามอ
โจเซฟีนรู้สึกประหม่ามากจนบีบกระบองไฟฟ้าป้องกันตัวไว้แน่น คนของเธอถูกล็อคไว้โดยชายคนนั้นจู่ ๆ ชายคนนั้นกระเด็นไปอย่างกะทันหันด้วยความเร็วราวกับคลื่นไฟฟ้าโรสถีบทะลุใต้ท้องของเขา แต่เธอก็ตกใจเมื่อรู้ว่าสิ่งต่าง ๆ ที่ทำลงไปนั้นมันช่างดูห่างไกลความดีเหลือเกิน “โจเซฟิน หนีไปเร็ว” โรสอยากจะปกป้องโจเซฟินไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นโจเซฟินก้าวไปข้างหน้าและพูดว่า “ฉันจะทิ้งเธอไว้ที่นี่ได้ยังไง?”“โจเซฟิน ฟังนะ ชีวิตฉันเป็นเพียงสิ่งที่ฉันเลือกไปทางไหนก็ได้ พี่ชายของเธอไม่สนใจชีวิตนี้ของฉันหรอก และฉันก็โล่งใจเมื่อฉันตาย แต่เธอแตกต่าง… เธอยังเด็กและเธอยังไม่ได้แต่งงาน!”โจเซฟินร้องออกมาว่า “เธอจะรักษาชีวิตเล็ก ๆ ของเธอได้ยังไง? พี่ชายของฉันอาจไม่หวงแหน แต่ฉันหวง ถ้าในกรณีที่เลวร้ายที่สุดเกิดขึ้น ฉันจะชดใช้ชีวิตที่เหลืออยู่นี้ไปพร้อมกับเธอ”ดวงตาของโรสเริ่มเป็นสีแดง “โจเซฟิน ฉันอยากเข้าใจความจริงสักครั้ง บางทีพระเจ้าอาจอนุญาตให้ฉันมีชีวิตอีกครั้งเพื่อที่ฉันจะได้เห็นใบหน้าที่แท้จริงของพี่ชายเธออย่างชัดเจน ตอนนี้ฉันเห็นชัดเจนแล้ว พระเจ้าได้ตัดสินใจชุบชีวิตนี้กลับคืนมาของฉัน”“โจเซฟิน ฉันรั้งผู้ชาย