All Chapters of ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!: Chapter 251 - Chapter 260

โรส ลอยล์ ได้หลับไปอีกครั้งหลังจากฟื้นขึ้นมาได้ไม่นานแพทย์ได้แนะนำให้เจย์ อาเรส ปล่อยให้ผู้ป่วยนอน เนื่องจากเธอได้รับบาดเจ็บเล็กน้อยที่ศีรษะดังนั้นจึงมีแนวโน้มที่จะได้รับการกระทบกระแทกเล็กน้อย ผู้ป่วยอาจมีอาการเซื่องซึมเป็นพิเศษเจย์ อาเรส ไม่ได้คิดที่จะรบกวนเธอ เขานั่งเงียบ ๆ ในขณะที่เขาเฝ้าดูเธอนอนหลับ น้ำตาหยดลงบนหลังมือของเขา โดยไม่รู้ตัวไม่เคยมีใครคาดคิดว่าเจอาเรสผู้เย็นชาและไร้ความรู้สึกที่ไม่เคยร้องไห้มาก่อน จะมีน้ำตาไหลออกมาจากดวงตาของเขาเพื่อผู้หญิงคนหนึ่ง!ในที่สุด เจย์ อาเรสก็เข้าใจคำพูดที่ว่า 'ผู้ชายไม่หลั่งน้ำตาจนกว่าใจสลาย!'เขาค่อย ๆ ห่มผ้าให้เธอ เขากดริมฝีปากของเขาสัมผัสเข้ากับเธอเบา ๆ ก่อนจะเดินออกจากห้องไปเขาหยิบโจ๊กชามเล็กมาให้เธอจากแผงขายของชั้นล่างและรับโทรศัพท์ก่อนที่เขาจะกลับไปที่ห้องของเธอ ในท้ายที่สุดเพียงเห็นมือทั้งสองข้างของโรส ลอยล์ กำโทรศัพท์ของเธอแน่นแทบตาย ดวงตาของเธอปิดลง แต่น้ำตาก็ไหลออกมาจากมุมดวงตาทั้งสองข้างหัวใจของเจย์กุมแน่นอย่างเจ็บปวดเมื่อเห็นขณะที่เขาเดินไปหยิบโทรศัพท์ มีข้อความที่ถูกบันทึกไว้ในระบบมือถือเด้งขึ้นบนหน้าจอจากระบบเครื่อง

หลังจากสตาร์ทรถ เจย์ อาเรส ก็ขับรถไปตามทิศทางของสนามบินเพื่อเปลี่ยนจุดหมายปลายทางหลังจากได้รับโทรศัพท์จากเกรย์สันอย่างกะทันหัน“ท่านประธาน มีใครบางคนรายงานว่ามีคนเห็นโรส ลอยล์ บริเวณทางเข้าของเอมิเนนท์ ออเนอร์ อย่างไรก็ตาม เธอเห็นที่นั่นเพียงชั่วครู่ก่อนที่เธอจะหายตัวไปอีกครั้ง นั่นคือเบาะแสสุดท้ายของ โรส ลอยล์ ที่เรามี กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือ หนึ่งชั่วโมงที่แล้วเราพรากจากเธอไป”“เอาล่ะ ผมเข้าใจแล้ว ค้นหาต่อไป!” เขาวางสายโทรศัพท์ เจย์ อาเรส กลับรถและขับรถไปในทิศทางของเมืองนางแอ่นทันทีพูดตามตรง ไม่มีการรับประกันว่าโรส ลอยล์ จะอยู่ในเมืองนกนางแอ่น เจย์เพียงแค่คิดว่าเนื่องจากเธอยังไม่ยอมแพ้กับบริษัท เซเวียร์ เธออาจจะแวะไปเยี่ยมปู่ของเธอซึ่งก็คือปู่เซเวียร์อย่างแน่นอนแม้ว่าเมืองนกนางแอ่นจะอยู่ห่างจากเมืองอิมพีเรียล 120 กิโลเมตร แต่เจย์ อาเรส ก็ไปถึงที่นั่นได้ภายในเวลาไม่ถึง 40 นาทีดังนั้น เมื่อเหยียบคันเร่งแรงเกินไปเล็กน้อย เจย์ อาเรส จึงปล่อยให้เด็ก ๆ เกาะกันด้วยความกลัวเจย์หันไปรอบ ๆ เพื่อมองลูก ๆ ของเขา เขากล่าวอย่างเคร่งขรึม “ไม่ว่าลูกจะเห็นใครก็ตาม อย่าลืมมารยาทของลูกล่ะ”ร็

โคมไฟถนนสว่างขึ้นเมื่อท้องฟ้ามืดลงโรส ลอยล์ ยืนอยู่ตรงหน้าต่างกระจกบานใหญ่โดยกอดอกตัวเธอเอง มองดูถนนเหมือนสีวาดของเมืองนกนางแอ่นกาลครั้งหนึ่ง ตระกูลเซเวียร์มีอิทธิพลมากที่สุดในเมืองนกนางแอ่นเกิดอะไรขึ้น?แม่ของเธออาศัยอยู่ในคฤหาสน์อันเงียบสงบ ปู่ของเธอยังคงใช้ชีวิตในโรงพยาบาลของรัฐบาลและบริษัทย่อยภายใต้ตระกูลเซเวียร์ถูกซื้อไปทีละนิด ยิ่งไปกว่านั้น ครอบครัวกำลังเผชิญกับภาวะล้มละลายที่อาจเกิดขึ้นพี่ชายของเธอได้ก่อตั้งเอมิเนนท์ ออเนอร์ ขึ้นมาเพราะเขาไม่พอใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับครอบครัวเซเวียร์ เขาหวังที่จะลุกขึ้นอีกครั้งโดยใช้การร่วมมือกับเพื่อนและญาติที่ครั้งหนึ่งเคยใกล้ชิดกับครอบครัวเซเวียร์ สิ่งที่พี่ชายของเธอไม่เข้าใจก็คือคนเหล่านั้นไม่มีความน่าเชื่อถือและไม่มีประโยชน์เนื่องจากครอบครัวเซเวียร์จะไม่อยู่ในสถานะเช่นนี้หากเป็นไปในทางที่ดีกับธุรกิจซึ่งตอนนี้บริษัทเกือบจะล้มละลายพวกคนเหล่านั้นจึงเปลี่ยนไปมีความหวังที่น้อยเกินไปสำหรับบริษัทเซเวียร์ที่จะลุกขึ้นมาอีกครั้งเมื่อท่านปู่เซเวียร์ต้องนอนโรงพยาบาลไปเรื่อย ๆ ใครกันที่คิดอยากที่จะเดิมพันครอบครัวเซเวียร์ให้ฟื้นคืนชีพกลับมาอีก

น้ำเสียงที่ได้ยินฟังดูน่าหลงใหลกว่าผู้ประกาศข่าว โรสจำผู้ชายคนนั้นได้จากน้ำเสียงของเขา และเธอก็หันกลับมาด้วยความตกใจก่อนจะจ้องมองไปที่เจย์ที่โผล่มาจากไหนไม่รู้“ท่านอาเรส?” ดวงตาที่ตกใจของเธอเบิกกว้างราวกับระฆังใบใหญ่มองมาที่เขาด้วยความไม่เชื่อ “ทำไมนายถึงอยู่ที่นี่?”เจย์ยืนนิ่งอยู่ตรงหน้าเธอ ผ่านไปเพียงวันเดียวตอนนี้เธอผอม และซีดเซียวต่อหน้าเขา แก้มที่อ้วนและร่าเริงของเธอได้ลดน้อยลงไปมากหัวใจของเขาปวดร้าวการจ้องมองของเจย์เปลี่ยนไปที่ท่านปู่เซเวียร์ที่กำลังนอนอยู่บนเตียง ความทรงจำของเขาเกี่ยวกับชายชราที่มีพลังและมีชีวิตชีวาถูกแทนที่ด้วยชายคนหนึ่งที่ไม่มีพลังงานเหลืออยู่ในกล้ามเนื้อที่ผอมของเขาและดูเหมือนเป็นโรคซึมเศร้า“เธอต้องการช่วยเขาไหม?” เจย์มองไปที่โรสโรสพยักหน้าความอึดอัดเติมเต็มหัวใจของเธอ เจย์เป็นคนที่มีความคิดพิถีพิถัน ถ้าเขาตัดสินใจที่จะสืบสวนเพิ่มเติมและถามว่าทำไมเธอถึงต้องการช่วยท่านปู่เซเวียร์ เธอจะตอบเขาอย่างไร?“โรส แต่งงานกับฉัน แล้วฉันจะช่วยเขา” เจย์พูดอย่างเคร่งขรึมขณะที่เขามองไปที่ความมุ่งมั่นในดวงตาของเธอเขาไม่อยากเอาเปรียบเธอตอนที่เธอลำบาก อย่างไรก็

ด้วยความคิดที่ว่าเจย์ไม่ชอบนอนค้างที่โรงแรมในสถานที่ไม่คุ้นเคย โรสจึงกลับไปที่โรงแรมเพื่อไปหาเซ็ตตี้น้อย จากนั้น พวกเขาทั้งหมดก็กลับไปที่เมืองอิมพีเรียลในคืนนั้นรถเก๋งขับไปตามทางหลวงที่มืดมิด ที่เบาะหลัง มีเด็กทั้งสามคนหลับไปอย่างรวดเร็ว พนักพิงถูกพับลงเพื่อขยายที่นั่งให้กับพวกเขาในขณะเดียวกัน โรสนั่งที่เบาะผู้โดยสารด้านหน้าและมองออกไปนอกหน้าต่าง ท้องฟ้ายามค่ำคืนเป็นสีดำสนิทและไม่พบดาวแม้แต่ดวงเดียว มันเหมือนกับหัวใจของเธอที่ตกอยู่ในความมืดมิดไม่มีที่สิ้นสุด“ท่านอาเรส นายไม่รู้สึกว่าเสียเวลาที่จะมาแต่งงานกับฉันอีกครั้งเหรอ?” เสียงของเธอแผ่วเบาราวกับมาจากสายลมมันนำมาซึ่งความลังเลและความกลัวเธอทำอะไรไม่ถูกกับอนาคตที่มันกำลังมาถึงเจย์ตอบด้วยน้ำเสียงหนักแน่นว่า “ฉันไม่เคยทำอะไรที่จะต้องเสียเวลา”โรสหันมามองเขา ดวงตาที่เป็นหินสีดำวาวของเขาเปล่งประกายสดใส “ทำไมนายถึงอยากแต่งงานกับฉัน?”“เธออยากรู้คำตอบไหม?” น้ำเสียงที่ชวนให้หลงใหลของเจย์ดึงดูดเธอและเธอก็หลงเขาไปชั่วขณะเธอพยักหน้า “อืม”เจย์หันหลังกลับทันที และริมฝีปากของเขาก็โค้งขึ้น ดังนั้น เธอยืนงงจากการถูกทิ้งให้ยืนดูร่าง