บททั้งหมดของ มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน: บทที่ 821 - บทที่ 830

“ทำไมนายไม่มาตรงนี้ล่ะ?!”เป็นตอนนี้เองที่หนึ่งในคนที่หยาบคายและกำยำของแบรนดอน พยายามที่จะฉวยโอกาสในบทสนทนาของเจอรัลด์และคว้ากีย่ามายังฝั่งของพวกเขาแต่อย่างไรก็ตาม ใครบางคนได้จับข้อมือของเขาไว้ทันทีที่เขาเอื้มมือหายังเธอเสียงลั่นคมชัดของกระดูกแขนของเขาก็ดังตามมาข้อมือของผู้ชายคนนั้นถูกบังคับให้งอหักมุมอย่างรุนแรงอ๊ากก!คน ๆ นั้นเริ่มร้องเสียงหลงอย่างอนาถ เหมือนหมูที่กำลังจะถูกเชือดหลังจากนั้น เจอรัลด์ก็คว้าผมของผู้ชายคนนั้นด้วยแรงทั้งหมดของเขาก่อนจะหัวของเขาจะถูกกระแทกเข้ากับโต๊ะไวน์หินอ่อนตรงหน้าพวกเขาตู้ม!ด้วยเสียงปะทะอย่างดัง โต๊ะไวน์หินอ่อนถูกทุบให้เป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยด้วยหัวของชายที่น่าสังเวชคนนั้นเลือดไหลออกมามากมายจากกะโหลกของเขา ขณะที่ชายคนนั้นตัวสั่นอย่างรุนแรงอยู่บนพื้น“อะไรเนี่ย?!”ทันใดนั้น แบรนดอนก็ตื่นจากอาการมึนเมาของเขาด้วยความประหลาดใจอย่างมาก ไอ้เด็กหนุ่มคนนี้จริง ๆ แล้วแข็งแรงกว่าที่เขาคาดหวังไว้เสียอีก อย่าลืมว่า นักเลงของเขาคนนั้นก็เป็นหนึ่งในคนที่แข็งแกร่งที่สุดของเขาอย่างไรก็ตา ดูเหมือนราวกับว่าการเขาไม่ได้เป็นภัยคุกคามต่อเจอรัลด์แม้แต่น้

“น่านน้ำอาณาเขตนอร์ทเบย์ เป็นพื้นที่ปกคลุมขนาดใหญ่มาก มันก็นานขนาดนี้แล้ว มีล่าบางทีเธออาจจะ…”หลังจากฟังเรื่องราวทุกอย่างที่เกิดขึ้นของเจอรัลด์ กีย่าก็ทั้งรู้สึกช็อก และเป็นกังวลเช่นกันอย่างชัดเจนเมื่อกีย่าเห็นสีหน้ามืดครึ้มบนใบหน้าของเจอรัลด์ เธอยั้งจากการพูดอะไรก็ตามที่ไม่จำเป็นไม่มีคำอธิบายสำหรับอารมณ์ที่กีย่ากำลังรู้สึกในขณะนี้แม้เธอเป็นคู่แข่งของมีล่ามาก่อนหน้านี้ แต่กีย่าก็ต้องยอมรับว่าเธอเป็นผู้หญิงที่ดีจริง ๆ และเธอก็รักเจอรัลด์มากน่าประหลาดใจ กีย่ารู้สึกกลัดกลุ้มที่ได้ยินว่ามีบางอย่างที่เลวร้ายเกิดขึ้นกับมีล่าแต่นอกเหนือจากอารมณ์เศร้าเหล่านี้ กีย่าก็รู้สึกแฝงนัยแห่งความตื่นเต้นเธอรู้ว่ามันไม่ถูกต้องที่เธอมีความนึกคิดอื่นใด ๆ ในช่วงเวลาแบบนี้ แต่กระนั้นมันก็เป็นไปไม่ได้ที่เธอจะต้านทางแรงกระตุ้นเช่นนี้ได้เจอรัลด์ไม่ได้อยู่กับกีย่าเป็นเวลานานเจอรัลด์ดูเหมือนจะค่อนข้างสลดใจ หลังจากพวกเขาเริ่มพูดคุยถึงมีล่าเขากลับไปห้องของเขาหลังจากการพูดคุยกันสั้น ๆ เจอรัลด์จะกลับไปยังคฤหาสน์ตระกูลเยลแมน เพื่อเยี่ยมยายของเขาตอนบ่ายวันพรุ่งนี้วันต่อมา ในห้องประชุมของคฤหาสน์ต

“เข้าใจผิดแล้วครับ คุณยาย ผมไม่มีความตั้งใจที่จะรับทรัพย์สินใด ๆ ของตระกูลเยลแมนเลยทั้งนั้น!” เจอรัลด์ตอบกลับด้วยการขมวดคิ้วเล็กน้อย“ฮึ่ม! นับตั้งแต่ที่แม่ของเธอ ลูกสาวอกตัญญูคนนั้นของฉันออกจากตระกูลเยลแมนไป พวกเธอทุกคนก็ไม่เกี่ยวกับตระกูลเยลแมนอีกต่อไปแล้ว! ฉันได้ประกาศอย่างเป็นทางการแล้วว่าฉันตัดสัมพันธ์ทุกอย่างกับเด็กคนนั้น! ก่อนที่เธอจะดำเนินการใด ก็เข้าใจถึงสิ่งที่เกิดขึ้นแล้วด้วยแล้วกัน”หญิงชรายิ้มเยาะเจอรัลด์ไม่ได้พูดอะไรเลยทั้งนั้นเมื่อเห็นว่าสถานการณ์กลายเป็นตึงเครียด ลุงสี่จึงกระแอมในคอก่อนจะช่วยพูด“อะแฮ่ม คุณแม่ ดูสิ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นระหว่างคุณแม่กับเธอ เจอรัลด์ก็ยังคงเป็นหลานชายของคุณแม่นะครับ ครั้งหนึ่งผมก็คิดว่ามันเป็นสิ่งที่ดีสำหรับเด็ก ๆ ที่ยังคงมีความกตัญญูอยู่บ้าง นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้กลับมาบ้านดังนั้นผมจะขอแนะนำให้คุณแม่อย่าทำให้เขากลัวจนจากไปเลย! เจอรัลด์ มานี่สิ! เนื่องจากผู้ใหญ่ทุกคนของตระกูลก็มารวมตัวที่นี่กันทั้งหมด ทำไมเธอไม่มาเสริฟ์ชาให้พวกเขากันล่ะ”เป็นตอนนี้เองที่เจอรัลด์นึกถึงสิ่งที่แม่ของเขาบอกเขา ทั้งลุงสี่และลุงห้าของเขาเป็นคนที่ปฏิบั

มาริลินนำกีย่าขึ้นไปชั้นสาม“เสื้อผ้าบนชั้นสามทั้งหมดต่างก็ราคาแพงมากทั้งนั้น เธอมั่นใจว่าเธอต้องการจะช็อปที่นั่นใช่ไหม?”กีย่าถามด้วยรอยยิ้มที่ไม่เต็มใจเสื้อผ้าทั้งหมดในร้านนี้เป็นแบรนด์เนม แต่เสื้อผ้าในชั้นสามนั้นถือว่าเป็นของแบรนด์เนมที่ค่อนข้างมีราคาสูงมากนี่ก็บังเอิญเป็นสถานที่ที่เด็กสาวหลายคนชอบมาซื้อของกันอีกด้วยแม้พวกเธอไม่สามารถซื้อมันได้ แต่อย่างน้อยพวกเธอก็ต้องคุ้นเคยกับสิ่งของที่ลดราคากัน เพียงเพื่อตามแฟชั้นให้ทันกับกลุ่มคน“พวกเราสามารถดูไปเรื่อยในชั้นสามก่อน ถ้ามีบางอย่างที่เหมากับฉันจริง ๆ งั้นฉันก็จะซื้อไม่ว่ามันจะมีราคาเท่าไหร่ก็ตาม!”มาริลินตอบกลับด้วยรอยยิ้มแจ่มใสหลังจากนั้นพวกเธอทั้งคู่ก็เริ่มเดินไปยังชั้นสามกันณ จุดหนึ่ง พวกเธอเดินเข้าไปในร้านบูติกยอดนิยมมากแห่งหนึ่ง“ว้าว! กีย่า ดูสิ! ดูเดรสตัวนี้สิว่าน่ารักแค่ไหน! ฉันจะลองมันนะ! ฮี่ฮี่ฮี่!” มาริลินชอบเดรสชุดยาวตัวเดียวมากเธอหยิบชุดเดรสไปยังห้องลองเสื้อผ้าด้วยความรีบร้อนความสนใจของกีย่าอยู่กับร้านขายเสื้อผู้ชายที่อยู่ติดการออกแบบเสื้อผ้าทั้งหมดนั้นดูเท่และมีรสนิยมมากเธอนึกถึงสไตล์การแต่งตั

พนักงานสาวคนนั้นถึงกับผงะไปกับน้ำเสียงของเจอรัลด์แม้แต่โรสและคนอื่น ๆ ก็ประหลาดใจกับท่าทางที่เปลี่ยนไปฉับพลันของเขาน้ำเสียงของเขาไม่ได้ทำให้งงงวยแต่ประการใดเลย แต่สีหน้าที่ไม่เป็นมิตรของเจอรัลด์กลับทำให้ทุกคนสั่นด้วยความกลัวขึ้นมา“ฮึ่ม! นายยังคงยืนกรานที่จะซื้อพวกมันสิบชุดอยู่เหรอ? ตัวที่ถูกที่สุดของเสื้อผ้าเหล่านี้ก็มีราคาอย่างน้อยถึง 6,000 ดอลลาร์แล้ว! มันจะทำให้นายจ่ายไปหลายหมื่นดอลลาร์เลยนะเมื่อพิจารณาถึงจำนวนที่นายระบุไว้ นายจริงจังกับการซื้อของนายหรือเปล่า?” โรสและคนอื่น ๆ ถูกดูหมิ่นกับความรู้สึกของการถูกเจอรัลด์ทำให้กลัวเขาวางแผนที่จะซื้อเสื้อผ้าเหล่านี้ถึงสิบตัวจริง ๆ เหรอ?ฮ่าฮ่าฮ่า!พวกเธอเริ่มยิ้มเยาะในขณะที่เยาะเย้ยเขากันเบก็ดึงแขนของเจอรัลด์เช่นกันในขณะที่เธอพูดขึ้นมา “ช่างมันเถอะ ป้าใหญ่พูดถูก พวกเราจะไม่มีวันสามารถซื้อเสื้อผ้าที่นี่ได้หรอก ฉันคิดว่ามันดีที่สุดถ้าพวกเราออกไปกันเดี๋ยวนี้!” “ไม่เป็นไร ฉันพูดไปแล้วว่าฉันจะซื้อเสื้อผ้าเหล่านี้ให้เธอ! ดูสิ ตัวที่เธอลองใส่เมื่อครู่ก็ดูโอเคนะ ดทำไมถึงไม่ซื้อล่ะ? คุณครับ ถ้าจะกรุณา โปรดช่วยผมตรวจดูด้วยว่าพวกมันมีร