มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน의 모든 챕터: 챕터 1411 - 챕터 1420

เมื่อหันไปมองว่าใครเรียกเขา เขาเห็นว่าเป็นเด็กสาวที่ค่อนข้างน่ารักซึ่งเขาไม่รู้จัก... “… ‘ผู้ชายคนนั้นเหรอ?’” เจอรัลด์ถามด้วยน้ำเสียงสบาย ๆ "ใช่! เธอจบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยเมย์เบอร์รี่ใช่ไหม เธอรู้จักฮาร์เปอร์ไหม?” หญิงสาวถาม "รู้จักสิ! เขาเป็นเพื่อนร่วมห้องของฉัน ว่าแต่ว่า… เราสองคนเคยเจอกันมาก่อนด้วยเหรอ?” เจอรัลด์ตอบ เด็กสาวพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม จากนั้นเธอก็หัวเราะก่อนจะพูดว่า “ฉันคิดไม่ผิด! เป็นเธอจริง ๆ ด้วย! ไม่น่าแปลกใจเลยที่เธอดูคุ้นตามาก!” “เขาเป็นใครเหรอ เวสลิน…?” เด็กผู้หญิงอีกคนในกลุ่มถาม เด็กสาวแต่ละคนถือกระเป๋าถือของตัวเอง ขณะที่พวกเธอยืนกอดอก และเริ่มมองสำรวจเจอรัลด์ตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยความอยากรู้อยากเห็น 'แม้ว่าเขาจะดูหล่อเหลาทีเดียว แต่ดูจากเสื้อผ้าที่เขาสวมใส่ตอนนี้แล้ว ก็พอจะบอกได้ว่าเขาคงไม่ได้เป็นคนที่ร่ำรวยสักเท่าไร!' สาว ๆ คิดกับตัวเอง “โอ้ เขาน่ะเหรอ? เขาเป็นแค่เพื่อนร่วมห้องของเพื่อนที่บ้านเกิดของฉัน! ฉันจำเขาได้แม่นยำเพราะเขาเคยเต็มใจทำทุกอย่างเพื่อแลกกับเงินเพียงเล็กน้อยเท่านั้น! บ่อยครั้งฉันมักจะเห็นเขากำลังเก็บกวาดขยะในโรงเรียนของเรา หรือแม้แต

ความจริงแล้ว เจอรัลด์รู้สึกว่าเขาไม่จำเป็นจะต้องไว้หน้าคนกลุ่มนี้เลยด้วยซ้ำ เพราะเขาเองก็ไม่ได้สนิทสนมกับใครในนั้นเลยสักคน เลย์ลาเองก็รู้สึกประหลาดใจอย่างมาก เธอเริ่มหายใจไม่สะดวกขึ้นเรื่อย ๆ จนในวินาทีต่อมา ในที่สุดเธอก็ตะโกนออกมาว่า “…จ เจอรัลด์…?!” แม้ว่าเธอจะไม่ได้พบกับเขามาเป็นเวลานานมากแล้ว แต่เธอก็ได้ยินมาว่าตอนนี้เขาเป็นคนที่มีอำนาจมาก และด้วยความที่เขามีสถานะทางสังคมที่สูงส่งเช่นนี้ เธอจะกล้าอ้างได้อย่างไรว่าครั้งหนึ่งเธอเคยผูกพันกับเขา? ด้วยเหตุนี้ เด็กหญิงผู้น่าสงสารจึงตกตะลึงจนพูดไม่ออกตั้งแต่วินาทีแรกที่เธอสังเกตเห็นว่าเจอรัลด์อยู่ที่นั่นด้วย ในขณะที่เลย์ลายังไม่กล้าแม้แต่จะพูดอะไรอีกในตอนนี้ ในทางกลับกัน เวสลินก็ประหลาดและรู้สึกโกรธไปพร้อมกัน "โอ้พระเจ้า! ช่างน่าผิดหวังจริง! เวย์แฟร์เมาน์เทน เอ็นเตอร์เทนเมนท์ ยังคงเป็นบ้านพักตากอากาศบนภูเขาที่ดีที่สุดในเวสตันอยู่หรือเปล่า? พวกเขาไม่เพียงแต่จ้างสาวเสิร์ฟตาบอดมาทำงานเท่านั้น แต่ฉันเดาว่าตาสีตาสาที่ไหนก็คงจะเดินเข้ามาที่นี่ได้ตามที่ใจต้องการเลยสินะ! ฉันไม่ได้ตาบอดใช่ไหมเนี่ย?!” ที่นี่ควรจะเป็นสถานที่ที่เป็นสัญลักษณ

หลังจากที่เขาพูดจบ เจอรัลด์ก็เริ่มเดินไปที่ทางเข้าเช่นกัน เมื่อเขาไปถึงที่นั่น คุณคลอฟอร์ดอีกคนซึ่งกำลังหายใจเข้าลึก เพื่อเตรียมทักทายประธานไลล์ก็รีบวิ่งไปหาแซค ก่อนจะพูดอย่างตื่นเต้นว่า “อรุณสวัสดิ์ครับ ลุงไลล์! ผมชื่อเจอโรม เป็นเพื่อนร่วมชั้นของมาทิโอ้ คุณลุงจำผมได้ไหมครับ?” “ค คุณคลอฟอร์ด…!” แซคตะโกน เสียงของเขาเต็มไปด้วยความยินดี ขณะที่เขามองไปข้างหน้า “คุณลุงให้เกียรติผมเกินไปแล้วครับ คุณลุงไลล์!” เจอโรมพูดด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก เขาไม่รู้จะพูดอะไรด้วยซ้ำ เวสลินเองก็กำลังกัดริมฝีปากล่างของเธอเช่นกัน การที่ประธานไลล์เรียกเจอโรมว่าคุณคลอฟอร์ด… มันไม่ได้หมายความว่าเขาให้ความเคารพต่อเจอโรมมากอยากนั้นเหรอ? ไม่ว่าในกรณีใด ตอนนี้เจอโรมดูเท่มากสำหรับผู้หญิงในกลุ่ม สำหรับซีลเลย์ แม้ว่าเขาจะค่อนข้างประหลาดใจกับพฤติกรรมของประธานไลล์ แต่ถึงกระนั้น เขาก็รู้แล้วว่า เขาไม่ควรที่จะมีปัญหากับคุณคลอฟอร์ดเป็นอันขาด เพราะแม้แต่ประธานไลล์ก็ยังเรียกเขาอย่างให้เกียรติว่าคุณคลอฟอร์ด! ราวกับว่าทั้งหมดนั้นยังน่าตกใจไม่พอ ผู้คนที่ดูมีสง่าราศรีนับสิบคนที่ติดตามแซคเข้ามาด้วย ก็พร้อมใจกันโค้งคำนับ

ตามที่เวสได้เล่าให้ฟัง เขาเห็นฆาตกรทำร้ายและจับคนเหล่านั้นไปจากคฤหาสน์คลอฟอร์ด อย่างไรก็ตาม เมื่อดูเวลาที่ข้อความถูกส่งมาหาไลล์แล้ว เจอรัลด์ก็นึกขึ้นได้ว่าไวร่าส่งข้อความมาในตอนบ่าย กล่าวอีกนัยหนึ่ง มันเป็นเวลาหลังจากที่ครอบครัวของเขาถูกคนเหล่านั้นจัดการเรียบร้อยแล้ว ด้วยเหตุนี้ มันมีความเป็นไปได้ว่าไวร่าอาจจะหลบหนีจากการถูกจับตัวได้ในครั้งแรก และเธอก็หาที่ซ่อนตัวได้ชั่วขณะ เธอจึงส่งข้อความนี้เข้ามาหาไลล์! หรือบางทีเธออาจอยู่ข้างนอก และไม่ได้กลับเข้ามาที่บ้านตอนที่เหตุการณ์เลวร้ายเกิดขึ้นกับคนในครอบครัว ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ไวร่าคงจะส่งข้อความแนะนำแซคว่าต้องทำอย่างไรต่อไป เนื่องจากเธอมีลางสังหรณ์ว่าเธอจะตกอยู่ในอันตรายในไม่ช้า 'มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่...? แล้วคนพวกนั้นมีเหตุผลอะไรถึงทำแบบนั้น…?’ เจอรัลด์คิดกับตัวเอง ในขณะที่เขากำตราสัญลักษณ์ของบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์ไว้แน่น ปีเตอร์บอกเขาว่า คนที่บงการเรื่องทั้งหมดนี้คือคนที่สะกดรอยตามเขามาตลอด…แล้วคนคนนั้นต้องการอะไรจากเขากันแน่…? เมื่อมองดูสีหน้าที่งุนงงของเจอรัลด์ แซคก็ถามด้วยน้ำเสียงเป็นกังวล “แม้แต่เบอร์โทรหลักของตระกูลคลอฟอร์ดก

หลังจากที่ทำตามคำแนะนำของไซล่า เจอรัลด์ก็เพ่งสมาธิไปที่การปล่อยให้แมคคิวชั่นนำทางเขาไป โดยพื้นฐานแล้ว เพื่อให้กระบวนการนี้เกิดผล ร่างกายของเจอรัลด์จะต้องสลายหายไปจนหมดก่อน และเมื่อทำสำเร็จ แมคคิวชั้นก็จะเริ่มประกอบร่างของเขาขึ้นมาอีกครั้ง ด้วยเหตุนี้ จึงเป็นเรื่องธรรมดาที่เจอรัลด์จะต้องทนกับความเจ็บปวดแสนสาหัสอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ด้วยเสียงระเบิดอย่างกะทันหัน กลางคืนดูเหมือนจะเปลี่ยนเป็นกลางวัน ทันใดนั้นสายฟ้าสีฟ้าก็พุ่งขึ้น ราวกับมันได้ฉีกท้องฟ้าออกจากกัน! หลังจากนั้น เสียงฟ้าร้องก็ดังสนั่นตามมาด้วยสายฟ้าที่ผ่าลงมารอบพื้นที่วงกลมที่เจอรัลด์ยืนอยู่ข้างใน! แม้ว่าแรงมหาศาลที่เกิดขึ้นนั้นยังคงทำลายเฟอร์นิเจอร์ในห้องอย่างต่อเนื่อง แต่ไซล่าก็ยังมีสีหน้าที่สงบนิ่ง ในทางกลับกัน ปีเตอร์กลับรู้สึกกระวนกระวายมากจนหลังของเขาเปียกโชกไปด้วยเหงื่อเย็นยะเยือก “ทุกอย่างจะเป็นไปด้วยดีใช่ไหม แองเจลิกา? ผมไม่รู้จริง ๆ ว่าผมจะทนดูทั้งหมดนี้ต่อไปได้อีกนานแค่ไหน!” ปีเตอร์ถามด้วยความเป็นห่วงอย่างมาก ท้ายที่สุดแล้ว เหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นในปัจจุบันค่อนข้างที่จะน่าหวาดกลัวไม่น้อยเลย “หากเป็นปรมาจาร