All Chapters of พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย: Chapter 71 - Chapter 80

ในวันหยุดสุดสัปดาห์ ในที่สุด หลิง อี้หราน ก็ได้มีช่วงเวลาว่างที่แสนจะหายาก ชิน เหลียนอี จึงพาเธอออกไปช้อปปิ้งด้วยกันพวกเขาสองคนไม่ได้ไปซื้อของด้วยกันมานานมากแล้ว หลิง อี้หราน รู้สึกราวกับว่าเธอย้อนกลับไปในอดีตชั่วขณะเมื่อเธอเดินเล่นไปรอบ ๆ กับ ชิน เหลียนอีก่อนเกิดอุบัติเหตุ เธอมักจะไปช็อปปิ้งกับเหลียนอี เธอเคยรู้สึกไร้กังวลและชีวิตเบื้องหน้าของเธอก็ดูสวยงาม“อ๋อ ใช่ แล้วจินล่ะ? ตอนนี้เธอรู้จักเขามากแค่ไหนแล้ว? อย่างเช่น บ้านเกิดของเขาอยู่ที่ไหน? ครอบครัวของเขาเป็นคนแบบไหน?" โดยพื้นฐานแล้ว ชิน เหลียนอี จะกังวลว่าเพื่อนที่ดีที่สุดของเธอจะถูกฉ้อโกงเป็นส่วนใหญ่“ฉันรู้แค่ว่าพ่อของเขาได้จากไปแล้ว และดูเหมือนว่าแม่ของเขาจะทิ้งเขาไป เขาไม่ได้บอกอะไรฉันอีกและฉันก็ไม่ได้ถามอะไรเพิ่มอีก” หลิง อี้หราน ยิ้มพรางพูดไปด้วย“เธอเป็นใบ้เหรอไง? ทำไมเธอไม่ถามรายละเอียดมากกว่านี้หน่อยล่ะ? อย่างน้อยเธอควรจะรู้ว่าเขาเคยทำอะไรมาก่อน!" ชิน เหลียนอี กล่าวหลิง อี้หราน ยิ้มจาง ๆ "ทำไมฉันต้องค้นหาว่าเขาเคยทำอะไรในอดีต? ฉันคิดว่าฉันรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับเซียว จื่อฉี - ทุกอย่างตั้งแต่ครอบครัวของเขาไปจนถึงโร

เซียว จื่อฉี ตะลึง “อี้หราน!”เมื่อเซียว จื่ออี้ เห็นพี่ชายของเธอ เธอจึงรีบเดินไปข้างหน้าทันทีและบ่นว่า "พี่ชาย พี่ไม่รู้ว่าตอนนี้ หลิง อี้หราน หน้าด้านแค่ไหน เธอขอให้ฉันซื้อชุดมูลค่า 4.8 ล้านหยวน ให้เธอ เธอไม่แม้แต่จะตระหนักว่าเธอไม่เหมาะที่จะใส่ชุดแบบนี้!""หุบปาก!" เซียว จื่อฉี ดุเธอทันทีและการแสดงออกของเขาก็น่าเกลียด น้องสาวของเขาไม่กลัวอะไรเลยเหรอ? บุคคลที่อยู่เบื้องหลังของหลิง อี้หราน ไม่ใช่ใครอื่นนอกจาก อี้ จิ่นหลี ลืมเรื่องชุดที่มีราคา 4.8 ล้านหยวน ไปเสียเถอะ เธอมีค่าพอที่จะใส่ชุดที่มีราคา 48 ล้านหยวน“พี่ชาย พี่เป็นอะไรไป? ทำไมพี่ถึงขึ้นเสียงใส่ฉัน ฉันแค่พูดถึงหลิง อี้หราน” เซียว จื่ออี้ พูดอย่างไม่พอใจ“มีอะไรจะพูดอีกไหม?” เซียว จื่อฉี กล่าวอย่างไม่พอใจ จากนั้นเขาก็หันไปหาพนักงานที่อยู่ข้าง ๆเขาแล้วพูดว่า "แพ็คชุดนั้น"คำพูดที่กะทันหันของเขาทำให้ทุกคนในร้านตกใจ"พี่ชาย พี่กำลังทำอะไรเนี่ย? พี่จะให้ชุดนี้กับหลิง อี้หราน อย่างนั้นเหรอ?" เซียว จื่ออี้ ถามด้วยความไม่เชื่อสำหรับห่าว อี้เหมิง เธอขมวดคิ้วและดวงตาของเธอปกคลุมไปด้วยความโกรธในทางกลับกันพนักงานขายมองด้วยความปร

"ทำไมฉันต้องขอโทษ?" เซียว จื่ออี้ กล่าวอย่างโกรธเคืองในตอนนี้ที่ผู้คนเดินผ่านไปมาอย่างต่อเนื่อง หนึ่งในนั้นคือหาว อี้เหมิง ท้ายที่สุดเธอเป็นดารายอดนิยม แม้ว่าเธอจะสวมแว่นกันแดดและหมวกที่ปกปิดใบหน้า แต่เธอก็ยังเป็นจุดสนใจ“นั่น ห่าว อี้เหมิง นี่ นั่นคือคู่หมั้นของเธอที่อยู่ข้าง ๆ เธอหรือเปล่า?”“พวกเขามาทำอะไรที่นี่?”"เกิดอะไรขึนกับบันไดเลื่อน? เมื่อกี้มีอะไรเกิดขึ้นเหรอ?"เสียงของการสนทนาดังขึ้นรอบ ๆ พวกเขา ชิน เหลียนอี ช่วยประครองหลิง อี้หราน เดินลงบันไดเลื่อน เมื่อเห็นเช่นนั้น เซียว จื่อฉี ก็รีบตามพวกเขาไปดวงตาของห่าว อี้เหมิง เป็นประกายด้วยความประหลาดใจ เธอไม่คาดคิดว่า เซียว จื่อฉี จะทิ้งเธอไว้ข้างหลังและวิ่งตามหลิง อี้หราน ไป! คนรอบตัวเธอก็เริ่มซุบซิบกัน“คู่หมั้นของห่าว อี้เหมิง ไล่ตามผู้หญิงคนอื่นไป”"โอ้พระเจ้า นี่คือรักสามเส้าแห่งการนองเลือดชัด ๆ?"ใบหน้าของห่าว อี้เหมิง เต็มไปด้วยความอับอาย เธอเอามือปิดหน้าและพยายามอย่างเต็มที่เพื่อหลีกเลี่ยงกล้องในโทรศัพท์จากฝูงชน จากนั้นเธอก็ไปกับเซียว จื่ออี้ อย่างรีบร้อนขณะเดียวกันในที่สุด เซียว จื่อฉี ก็ตามทัน หลิง อี้หราน แ

เป็นเพียงเพราะคำสั่งของผู้อำนวยการโรงพยาบาลทำให้เขาให้ความสำคัญกับหลิง อี้หรานมากขึ้นในขณะนี้มีอีกร่างหนึ่งเดินเข้าไปในห้องให้คำปรึกษา เดินเข้ามาที่ด้านข้างของหลิง อี้หราน และพูดว่า "พี่สาว""นายมาแล้ว" หลิง อี้หราน กล่าว เขามาถึงเร็วกว่าที่เธอคาดไว้"ใช่แต่ว่ารถติดนิดหน่อยน่ะ ผมก็เลยมาช้า" อี้ จิ่นหลี ตอบ"คุณหมอคะ เป็นอย่างไรบ้าง? เพื่อนของดิฉันไม่เป็นอะไรใช่ไหมคะ? เธอตกบันใดเลื่อนไปหลายขั้นเพราะบางคนที่อยู่ตรงบันใดเลื่อนค่ะ" ชิน เหลียนอี ซึ่งอยู่ข้าง ๆ เธอถามอย่างกังวล"อาการบาดเจ็บไม่ร้ายแรงเกินไป แต่มีรอยหักเล็กน้อยบริเวณข้อเท้าของเธอ มันจะหายเป็นปกติหลังจากพักหนึ่งหรือสองสัปดาห์ แต่... " ดร. จางลังเล"แต่อะไรคะ?" ชิน เหลียนอี ยังคงถามต่อไป“แต่คุณหลิง คุณได้รับบาดเจ็บบ่อยใช่ไหมในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา?” หมอจางถามหลิง อี้หราน ตะลึงไปครู่หนึ่ง เธอไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไร"ผมไม่ได้หมายความถึงอย่างอื่นครับ ผมแค่อยากจะบอกว่าจากผลการเอ็กซเรย์ของคุณ ผมเห็นว่าคุณได้รับบาดเจ็บมากมายในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมามีอาการบาดเจ็บเก่าบางส่วนที่ไม่ได้รับการรักษาอย่างถูกต้อง ดังนั้นอาจมีปัญหาแทร

"พี่สาวเบามากเลย" อี้ จิ่นหลี กล่าว "สิ่งที่ฉันพูดเป็นความจริง แม้ว่า หลิง อี้หราน จะสูงมากกว่า 160 ซม. แต่ตอนนี้ฉันแบกเธออยู่ ฉันก็ประเมินว่าเธอได้เลยว่ามีน้ำหนักน้อยกว่า 45 กก. ดูเหมือนว่าฉันจะต้องทำเธอให้หนักมากขึ้นในอนาคต"ใบหน้าของเธอซบกับหลังของเขาและเธอรู้สึกได้ถึงความอบอุ่น “นานแค่ไหนแล้วที่ฉันถูกคนอื่นอุ้มแบบนี้ ในความทรงจำของฉันตอนเด็ก ๆ แม่เป็นคนเดียวที่เคยทำแบบนี้ให้ฉัน”"มันเป็นเพียงความทรงจำของฉันในช่วงเวลานั้นซึ่งมันเลือนลางไป""จิน นายดีมากเลยนะ" เธอพึมพำ“พี่สาวจะบอกว่าผมเป็นคนดีอีกแล้วเหรอ?” เขาถาม“ฉันอยากจะบอกว่านายเป็นน้องชายที่ดี ฉันโชคดีมากที่มีน้องชายแบบนายเนี่ย” เธอตอบ“น้องชาย... ” แววตาของเขาประกายขึ้นเล็กน้อย“ย้อนกลับไปตอนที่ฉันเล่นเกมนี้ ฉันไม่ได้อยู่เคียงข้างเธอในฐานะน้องชายของเธอเหรอ? เธอให้ฉันเรียกเธอว่า พี่สาว”"แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าฉันไม่อยากให้เธอมองว่าฉันเป็นน้องชายแล้ว ความปรารถนาของฉัน ... ดูเหมือนจะเพิ่มขึ้น"อี้ จิ่นหลี แบกหลิง อี้หราน ไปที่ทางเข้าโรงพยาบาลและรถของชิน เหลียนอี ก็มาถึงในไม่นานหลังจากที่ทั้งสองคนเข้าไปในรถแล้ว ชิน เหลียน