บททั้งหมดของ พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย: บทที่ 61 - บทที่ 70

แต่ในตอนนี้ เมื่อเขามองไปที่แฟนสาวของเขาที่สวมชุดที่งดงามเช่นนี้ สิ่งที่เขาคิดอยู่ในใจของเขาคือฉากจากเมื่อคืนและใบหน้าของอี้ จิ่นหลี และหลิง อี้หรานแม้ในขณะนี้เขารู้สึกว่าทุกสิ่งที่เขาเห็นเมื่อคืนมันเหมือนดั่งความฝัน"เกิดอะไรขึ้น เกิดอะไรขึ้นกับหลิง อี้หราน และ อี้ จิ่นหลี?!"เมื่อมองไปที่คู่หมั้นของเธอที่ดูเหม่อลอย ห่าว อี้เหมิง ก็ขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ "คุณเป็นอะไรไป? คุณใจลอยไปมากในช่วงสองวันที่ผ่านมานี้ ถ้าคุณไม่ต้องการที่จะหมั้นกับฉัน ก็แค่พูดมัน"เซียว จื่อฉี ถอนหายใจและยิ้มอย่างรวดเร็วและกล่าวว่า "ไม่อย่างแน่นอน ทำไมผมถึงไม่อยากหมั้นกับคุณ คุณก็รู้ว่าหัวใจของผมมีไว้สำหรับคุณเท่านั้น""สำหรับฉันเท่านั้น?"ห่าว อี้เหมิง เลิกคิ้ว “คุณไม่มีความรู้สึกต่อหลิง อี้หราน อีกต่อไปแล้วอย่างนั้นเหรอ?”การแสดงออกของเซียว จื่อฉี เปลี่ยนไปเล็กน้อยและเขาพูดอย่างไม่สบายใจ "ทำไมคุณถึงพูดถึงเธออีก? ผมเลิกกับเธอมาสามปีแล้ว ผมจะยังมีความรู้สึกกับเธอได้อย่างไร?"“ดีถ้าอย่างนั้นทำไมก่อนหน้านี้คุณถึงอยากช่วยเธอหางานล่ะ?” เธอถาม“ผมแค่สงสารเธอน่ะ” เซียว จื่อฉี ตอบ"มีอะไรให้สงสารเธออย่างนั้นเหรอ?

ความเย็นชาในดวงตาที่ทรงเสน่ห์ของเขาทำให้เซียว จื่อฉี รู้สึกสั่นสะท้านไปทั่วร่างกายของเขา“ตอนที่คุณไม่ควรถามอะไร อย่าถาม ทำไมคุณเซี่ยวถึงไม่เข้าใจเรื่องนี้?” เกา ฉงหมิง กล่าวจากข้าง ๆ เขาใบหน้าของเซียว จื่อฉี ซีดลงและเขาก็รู้สึกอายอี้ จิ่นหลี เอนกายพิงพนักโซฟาและหยิบโทรศัพท์มือถือราคาถูกออกมา มีเพียงหมายเลขเดียวในรายชื่อผู้ติดต่อเขากดหมายเลขนั้น หลังจากนั้นไม่นานเสียงผู้หญิงที่อ่อนโยนก็ดังขึ้นจากอีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์“พี่สาว พี่อยากกินอะไรเป็นอาหารเย็น? ผมจะเอากลับไปให้" เขาพูดเบา ๆ ความเย็นชาในดวงตาของเขาถูกแทนที่ด้วยความอ่อนโยนในตอนกลางคืน หลิง อี้หราน กำลังเช็ดกรอบรูปที่ใส่รูปถ่ายแม่ของเธอด้วยทิชชู่เปียก เธอไปซื้อโต๊ะเล็ก ๆ เพียงเพื่อนำรูปนี้ไปวางในห้องเช่าเล็ก ๆ ของเธอ กรอบรูปถูกวางไว้บนโต๊ะและเธอจะทำความสะอาดทุก ๆ สองสามวันทรัพย์สินทั้งหมดของแม่ของเธอถูกทิ้งไว้กับครอบครัวหลิง ภาพถ่ายนี้เป็นเพียงสิ่งของชิ้นเดียวที่เธอทิ้งไว้เพื่อระลึกถึงแม่ของเธอขณะที่เธอเช็ดกรอบรูปอี้ จิ่นหลี ก็นั่งลงด้านหนึ่งและมองไปที่เธออย่างเงียบ ๆ“โอ้ ใช่แล้ว จิน ใกล้จะปีใหม่แล้วนะ นายมี...

หลิง อี้หราน ถอนหายใจอย่างโล่งอก “เก่งมาก ในที่สุดนายก็ตื่นแล้ว”เขาลุกขึ้นนั่ง เมื่อกี้เขาฝันถึงวัยเด็ก ในความฝัน เขาคุกเข่าลงต่อหน้าผู้หญิงคนนั้นแล้วขอร้องเธอ... เป็นเพราะเขาพูดถึงผู้หญิงคนนั้นเมื่อกี้เขาก็เลยฝันแบบนั้นเหรอ?“ผมแค่ฝันไปน่ะ” เขาหายใจเข้ายาว ๆ และก้มศีรษะลงเพื่อพบว่ากระดุมของชุดนอนถูกปลดกระดุมออกเผยให้เห็นหน้าอกของเขา “เสื้อผ้าของผมมัน... ”หลิง อี้หราน เห็นสิ่งนี้และเม้มริมฝีปากราวเหมือนว่าเธอจะอายเล็กน้อย “เพราะว่า... นายกำลังตะโกนว่ามันเจ็บมาก ฉันกลัวว่าจะมีอะไรผิดปกติเกิดขึ้นกับร่างกายของนาย... เอ่อ ฉันก็เลยปลดกระดุมให้นายและดูว่ามีอะไรผิดปกติหรือเปล่าน่ะ”เขาจ้องมองเธอและใบหน้าของเธอก็เริ่มร้อนผ่าว“แต่ฉันมั่นใจได้ว่าฉัน... ฉันไม่มีแม้เเต่เวลามองก่อนที่นายจะตื่นด้วยซ้ำ จริง ๆ แล้วฉันไม่ได้เห็นอะไรเลย” เธอรีบอธิบาย แต่ยิ่งอธิบายเธอก็ยิ่งแปลก "มันไม่เป็นไรแม้ว่าพี่จะเห็น พี่สามารถมองร่างกายของผมได้" อี้ จิ่นหลี กล่าวทันใดนั้นใบหน้าของหลิง อี้หราน ก็เปลี่ยนเป็นสีแดงและเธอแทบจะสำลักน้ำลายของตัวเอง"ได้โปรดเถอะ! เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคำพูดของเขาทำให้คนเข้าใจผิดได้

เมื่อได้ยินชื่อของหลิง อี้หราน เซียว จื่ออี้ รู้สึกว่าในท้องเต็มไปด้วยความโกรธ ตอนที่หลิง อี้หราน เกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์ในตอนนั้นเธอมักจะได้ยินคนในงานปาร์ตี้ระดับไฮเอนด์พูดถึงว่าตระกูลเซียวถึงวาระเเล้ว และมันทำให้เธอลำบากใจอย่างมากจนกระทั่งพี่ชายของเธอเริ่มออกไปข้างนอกกับห่าว อี้เหมิง พวกเขาก็เลิกพูดถึงเรื่องนี้ในที่สุด"หลิง อี้หราน เป็นคนที่นำโชคร้ายมาสู่ตระกูลเซียวของเรา โชคดีที่พี่ชายเลิกกับเธอในปีนั้น เธอไม่คู่ควรกับเขาเลย หนูได้ยินมาว่าตอนนี้เธอเป็นคนกวาดถนน นั่นมันน่าอับอายขายหน้าแค่ไหน? ผู้พิพากษาตัดสินโทษจำคุกเธอแค่สามปีได้อย่างไรกัน? ในความคิดของหนู เธอควรถูกตัดสินจำคุกอย่างน้อยสิบหรือยี่สิบปีสิถึงจะสาสม!"เซียว จื่ออี้ พูดถึงหลิง อี้หราน ด้วยท่าทางรังเกียจ แต่ยิ่งเธอพูดมากเท่าไหร่ เซียว จื่อฉี ก็ยิ่งรู้สึกกลัวในใจท้ายที่สุด หลิง อี้หราน ก็อยู่กับอี้ จิ่นหลี แม้ว่าอี้ จิ่นหลี จะไม่ได้ระบุอย่างชัดเจนถึงความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาคืออะไร ในฐานะผู้ชาย เซียว จื่อฉี สามารถเดาได้ไม่มากก็น้อย"พอแล้ว จื่ออี้ ไม่ต้องพูดถึงเธออีกต่อไป เมื่อเธอเห็น หลิง อี้หราน เธอควรทำตัวเองให้ด

เย่ ฉงเว่ย และกลุ่มเพื่อนของเขามักจะพนันกันว่าแฟนใหม่ของกู้ ลี่เฉิน จะเป็นคนที่จบชีวิตโสดของเขาหรือไม่ แต่ทุกคนที่เดิมพันนั้นพวกเขาจะแพ้เสมอกู้ ลี่เฉิน เป็นคนประเภทที่ดูสุภาพอ่อนโยนเมื่อดุได้จากโฉมหน้า เเต่ในความเป็นจริงเขาไม่เคยอบอุ่นใจกับใครเลย"ใช่ ใช่ ฉันรู้ว่าไม่มีใคร แต่นายสามารถจับสร้อยข้อมือนี้ได้" เย่ ฉงเว่ย ไม่แปลกใจ ท้ายที่สุดทุกคนที่รู้จักกู้ ลี่เฉินมานานรู้ดีว่าเขาหวงแหนสร้อยข้อมือเงินนี้และไม่ยอมให้ใครแตะต้องมันในขณะนี้มีร่างหนึ่งเดินผ่านไป เย่ ฉงเว่ย สังเกตเห็นว่าเป็นแฟนใหม่ของกู้ ลี่เฉิน จง หรงหรง ซึ่งเป็นดาวรุ่งในวงการบันเทิง เมื่อเร็ว ๆ นี้เธอได้รับความนิยมและได้รับทรัพย์มากมายแน่นอนว่าทั้งหมดนี้ต้องขอบคุณ กู้ ลี่เฉินในฐานะผู้โด่งดังในวงการบันเทิง กู้ ลี่เฉิน อยู่ในความรับผิดชอบของบริษัทบันเทิงที่ใหญ่ที่สุดในประเทศและมันง่ายมากสำหรับเขาที่จะทำให้ใคร ๆ เป็นดารากู้ ลี่เฉิน หลงใหลแฟนสาวของเขาทุกคน แต่เมื่อเขาไม่ไยดีพวกเธอ เขาก็จะไม่ประนีประนอมเลย“ลี่เฉิน ฉันขอโทษที่มาช้านะคะ” จง หรงหรง กล่าวอย่างแผ่วเบา เมื่อเธอเหลือบไปเห็นสร้อยข้อมือในมือของกู้ ลี่เฉิน เธอก