All Chapters of พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย: Chapter 11 - Chapter 20

ย้อนกลับไปตอนนั้นในคุก หลิง อี้หราน อยู่คนเดียวถ้าเหลียนอี ไม่มาเยี่ยมเธอบ่อย ๆ เพื่อให้กำลังใจเธอและเทียวไปที่นั่น ที่นี่ทำสิ่งต่าง ๆ เพื่อเธอ หลิง อี้หรานอาจไม่ได้เดินออกจากคุกทั้งชีวิตก็เป็นได้เหลียนอีเป็นคนที่คอยให้การดูแลสนับสนุนเธอตลอดสามปีที่ผ่านมา"ฟางช่วยชีวิต...?" ดวงตาของอี้ จิ่นหลี เปล่งประกาย ชิน เหลียนอี ดูเหมือนจะเป็นสถานที่พิเศษในหัวใจของหลิง อี้หราน, อี้ จิ่นหลี ถาม "แล้วพี่ไม่คิดเหรอว่ามันเป็นเรื่องตลกที่จะปฏิบัติต่อคน ๆ หนึ่งเป็นฟางช่วยชีวิต? ถ้าฟางช่วยชีวิตทอดทิ้งพี่ไปแล้วพี่จะไม่รู้สึกสิ้นหวังเหรอ?”อี้ จิ่นหลี ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงรู้สึกไม่สบายใจ เขาไม่ชอบที่หลิง อี้หราน เชื่อใจคนอื่น ดูเหมือนเธอจะเต็มใจทำทุกอย่างเพื่อคน ๆ นั้น…ในอีกไม่กี่วันข้างหน้าปริมาณงานของหลิง อี้หราน จะเพิ่มขึ้นอย่างมากเนื่องจากเจ้าหน้าที่บริหารจากศูนย์บริการสุขาภิบาลจะเข้ามาตรวจสอบในบางครั้งเธออาจจะต้องทำงานล่วงเวลาโชคดีที่เมื่อเธอกลับบ้านมา จินจะเตรียมอาหารเย็นไว้รอเธอและนั่นทำให้หัวใจของเธออบอุ่นขึ้นเธอได้บอกจินว่าให้เขากินข้าวเย็นไปก่อนถ้าเธอกลับบ้านดึก แต่เขายืนยันที่จะรอเธอเ

นั่นเป็นการตบหน้าเธอจ้าว ม่านเถียว รู้สึกโกรธและอับอาย เธอหันกลับออกไปทันทีโดยมีเหมียว เจียยู่ ติดตามเธอไปด้วยหลิง อี้หราน รู้สึกราวกับว่าเธอกำลังชมดูการแสดง นาทีที่เธอก้าวออกจากตลาดเธอเห็นคนสองสามคนทุบรถที่ดูเหมือนจะเป็นของจ้าว ม่านเถียว"เกิดอะไรขึ้นกัน? เธอทำให้ใครบางคนขุ่นเคืองและคน ๆ นั้นกำลังแก้แค้นหรือ?" หลิง อี้หราน ถาม"ใครจะรู้ล่ะ!" อี้ จิ่นหลี ตอบขณะที่ดวงตาของเขาเปล่งประกายกับริมฝีปากที่เม้มทันใดนั้น อี้ จิ่นหลี ก็หยุดเดิน หลิง อี้หราน หันไปมองเขาและเห็นว่าเขาดูซีดเซียว เขาดูตกใจขณะจับจ้องไปที่ป้ายรถเมล์"เกิดอะไรขึ้น?" หลิง อี้หราน ถามด้วยความกังวล“ปะ...เปล่า” อี้ จิ่นหลี ตอบเมื่อการแสดงออกของเขากลับสู่สภาวะปกติ ก่อนหน้านี้... เขาทำผิดพลาดกับผู้หญิงคนหนึ่ง คนที่ขึ้นรถไปหาผู้หญิงคนนั้น ผู้หญิงที่ทิ้งสามีและลูกชายไม่สามารถปรากฏตัวในบริเวณนั้นได้…“จินอย่าเดินตามรอยฉันแม้ว่าลูกจะตกหลุมรักผู้หญิงคนหนึ่งก็อย่ารักเธอทั้งใจ”“สิ่งที่ไม่น่าเชื่อที่สุดในโลกนี้คือความรัก เมื่อเธอไม่รักลูกอีกต่อไปมันจะไร้ประโยชน์แม้ว่าลูกจะคุกเข่าต่อหน้าเธอก็ตาม“จินวันหนึ่งเมื่อลูก

ร่างกายของหลิง อี้หราน แข็งทื่อ เมื่อใดก็ตามที่เธอได้ยินชื่อของสองคนนั้นเธอรู้สึกราวกับว่าเธอกำลังฝันร้าย!เธอรู้จักแหวนเพชร 6 กะรัต อย่างที่เคยเห็นในข่าว แม้ว่าเธอจะพยายามหลีกเลี่ยงการอ่านข่าวเกี่ยวกับทั้งสองคน แต่เธอก็จะเห็นการพูดถึงเรื่องนี้เมื่อเธอใช้โทรศัพท์มือถือค้นหาข้อมูลย้อนกลับไปตอนที่เธอและเซียว จื่อฉี อยู่ในร้านเครื่องประดับเธอได้เห็นเพชรสีชมพู เซียว จื่อฉี เคยบอกเธอว่า "อี้หราน ถ้าคุณชอบผมจะซื้อให้คุณเป็นแหวนแต่งงานของเรา"อย่างไรก็ตาม เซียว จื่อฉี และแหวนเพชรไม่ได้เป็นของเธอ“อี้หราน... คุณกำลังจะกลับบ้านหรือเปล่า?” เสียงของชายคนหนึ่งดังก้องอยู่ในหูของ หลิง อี้หรานหลิง อี้หราน เงยหน้าขึ้นและเห็นชายอายุประมาณ 30 ปี ยิ้มให้เธออย่างเขินอาย เขาไว้ผมสั้นและสวมเครื่องแบบของคนขับรถหลิง อี้หราน ผงะ ทันใดนั้นเธอก็จำได้ว่าเขาคืออากว๋อ คนขับรถของศูนย์บริการสุขาภิบาล"ใช่ค่ะ" หลิง อี้หราน ตอบ“ผมว่างให้ผมไปส่งคุณที่บ้านนะ” กว๋อ ซิ่นหลี่ พูดพร้อมกับรวบรวมความกล้าของเขาหลิง อี้หราน จำที่พี่ซูได้บอกเธอว่า อากว๋อสนใจเธอ “อากว๋อพยายามจีบฉันหรือเปล่า?” อย่างไรก็ตามหลิง อี้หราน

ใบหน้าของห่าว อี้เหมิง เต็มไปด้วยความไม่น่าเชื่อ “อี้ จิ่นหลี... กำลังจะไปดู หลิง อี้หราน?”ในฐานะสมาชิกคนหนึ่งของตระกูลห่าว เธอเข้าใจดีโดยธรรมชาติว่า อี้ จิ่นหลี อาจไม่ได้ให้ความสำคัญกับพี่สาวของเธอมากนัก เหตุผลที่พี่สาวของเธอได้รับเลือกก็เพียงแค่ว่าพี่สาวของเธอเหมาะสมที่จะเป็นนายหญิงของตระกูลอี้ในงานศพพี่สาวของเธอ สีหน้าของชายคนนั้นไม่แยแส ราวกับว่าชีวิตพี่สาวของเธอเป็นเรื่องที่ไม่สำคัญสำหรับเขาบางครั้งเธอก็อดสงสัยไม่ได้ว่าเรื่องแบบนี้จะทำให้อารมณ์ของชายคนนี้แปรปรวนได้อย่างไรตอนนี้เธอเห็นความโกรธบนใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาซึ่งเธอไม่เคยเห็นมาก่อนแต่มันเป็นเพราะ... หลิง อี้หราน?! ผู้หญิงที่ไม่สำคัญเท่ามดนั่น?!เธอหันหน้าละมองไปที่ เซียว จื่อฉี ข้าง ๆ เธอ แต่เธอก็เห็นความไม่เชื่อในสายตาของเซียว จื่อฉีในขณะนี้ เกา ฉงหมิง ซึ่งยืนอยู่ข้าง ๆ อี้ จิ่นหลี รีบตอบว่า "ครับ" “นายน้อยโกรธใช่ไหมครับ?” หัวใจของเกา ฉงหมิง สั่นสะท้านใครก็ตามที่เคยเห็นความโกรธของนายน้อยอีสักครั้งจะไม่อยากเห็นมันเป็นครั้งที่สองขณะนั้นเสียงของอี้ จิ่นหลี ก็ดังขึ้นอีกครั้ง "ลืมไปซะ นายลงไปจัดการซะมันหนวกหู!

หลิง อี้หราน มองไปที่ด้านหลังขวามือของเธอ เป็นจุดที่จ้าว ม่านเถียน เหยียบในวันนี้“วันนี้ตอนที่ฉันกำลังกวาดพื้น ฉันเผลอไปชนมัน ไม่เป็นอะไรหรอก” เธอพูดอย่างลวก ๆ ไม่อยากให้เขากังวล“อย่างนั้นเหรอ?” อี้ จิ่นหลี จ้องมองไปที่ หลิง อี้หราน “พี่สาว ถ้ามีใครรังแกพี่ก็บอกมาสิ ผมจะปกป้องพี่เอง” เขาจะทำให้คนเหล่านั้นต้องจ่ายอย่างสาสม ในอนาคตจะไม่มีใครกล้ารังแกเธอได้อีกครู่หนึ่งหัวใจของเธอก็เต้นรัวอย่างรวดเร็ว ราวกับว่าเขารู้ทุกอย่าง"ฉันปกป้องตัวเองได้น่า" เธอกล่าว“แล้วถ้าทำไม่ได้ล่ะ?” เขาถามหากเป็นเช่นนั้นก็คงไม่มีประโยชน์ที่จะบอกเขา แต่ หลิง อี้หราน ไม่พูดเพราะเธอกลัวว่าจะทำลายความนับถือของเขา“ไม่อยากให้ผมปกป้องเหรอ?” เสียงของเขาดังขึ้นอีกครั้งและเขาจ้องมองเธอด้วยดวงตาที่ลึกและดุดันเธอกัดริมฝีปากสีชมพูเล็กน้อยครุ่นคิดสักพักแล้วพูดว่า "เอาล่ะ วันหนึ่งเมื่อจินเข้มแข็งและโดดเด่นขึ้นมา เธอจะปกป้องฉันได้ ตอนนี้ฉันจะปกป้องจินและพยายามอย่างเต็มที่ที่จะไม่ให้คนอื่นมารังแกเรา"มีแสงประกายในแววตาของเขา แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไรในท้ายที่สุด แต่เขาตอบแค่เพียงแผ่วเบาว่า "โอเค"หลังอาหารค่ำ หลิง