บททั้งหมดของ บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ: บทที่ 761 - บทที่ 770

เฟลิซิตี้ไม่มีเวลาตอบกลับ เมื่อเสียงที่น่าดึงดูดของเจเรมี่ได้เล็ดลอดออกมาจากข้างใน “ใครเหรอ?”สีหน้าของเฟลิซิตี้เปลี่ยนเป็นเหนื่อยหน่ายและหงุดหงิดทันที “ทำไมเธอถึงมาที่นี่อีก คุณมอนต์โกเมอรี? ฉันเคยบอกคุณหลายครั้งก่อนหน้านี้แล้ว ว่าฉันเป็นคนที่เจเรมี่รัก เป็นเพราะเราดูคล้ายกัน มันเลยทำให้เจเรมี่ชอบเธอแทนที่จะเป็นฉัน ตอนนี้เจเรมี่กับฉันกลับมาอยู่ด้วยกันแล้ว เพราะอย่างนั้นได้โปรดหยุดรบกวนเราได้ไหม?”ณ จุดนั้นเมเดลีนมั่นใจว่าเฟลิซิตี้กำลังแสดงอยู่ เธอต้องการฉีกหน้ากากของผู้หญิงคนนั้นออก แต่ทันใดนั้นเองเธอก็เหลือบไปเห็นเจเรมี่เจเรมี่จ้องมาที่เมเดลีนอย่างสงบด้วยดวงตาดอกท้อที่ล้ำลึกและกำลังคิดวิเคราะห์ของเขา ก่อนจะละสายตาไปมองเฟลิซิตี้ขณะที่พูดด้วยน้ำเสียงอบอุ่น “เก็บของของคุณเร็วเข้า อีกสามชั่วโมงจะถึงเวลาของเที่ยวบินกลับไปเกลนเดลของเราแล้ว”"ได้ค่ะ" เฟลิซิตี้พยักหน้า รอยยิ้มยั่วยวนใจของเธอชัดขึ้นไปอีกเมเดลีนแทบไม่เชื่อสายตาของเธอขณะมองดูเจเรมี่ที่ดูไม่สนใจเธอเลย ทั้งเขายังปิดประตูใส่ใบหน้าที่ประหลาดใจของเธอโดยไม่ได้เธอมองด้วยซ้ำเขาไม่เพียงแต่จำเธอไม่ได้เท่านั้น แต่เขายังเย็นชาและด

เธอหวังมานับครั้งไม่ถ้วนตลอดหลายปีที่ผ่านมา ว่าเธอจะได้กอดชายคนนี้แบบนี้และรู้สึกถึงความอบอุ่นจากอ้อมกอดที่จริงใจจากชายคนนี้เธอไม่เคยคาดหวังว่าช่วงเวลานี้จะมาถึงช้าขนาดนี้นี่เป็นครั้งแรกและอาจเป็นครั้งสุดท้ายของพวกเขาเช่นกัน“เจเรมี่” เธอเรียกชื่อเขาด้วยท่าทีที่สงบผิดปกติชายผู้นั้นละดวงตาดอกท้อที่นุ่มลึกจากที่อื่นหันมาสบตากับเธอ ดวงตาแวววาวทอประกายล้ำลึกที่เย้ายวนเพ่งมองเธอผู้ไร้ที่ติซึ่งอยู่ห่างจากเขาเพียงไม่กี่นิ้ว ดวงตามันวาวของเธอดูน่าหลงใหล“ไม่เป็นไร เดี๋ยวมันก็ดีขึ้นเอง แค่หลุมอากาศน่ะ” เขาปลอบโยนเบา ๆจากนั้นเขาก็พบว่าพฤติกรรมของตัวเองแปลกไปในสถานการณ์เช่นนี้ ทำไมเขาไม่เลือกที่จะไปปกป้องเฟลิซิตี้ล่ะ? ทำไมเขาถึงรู้สึกยากนักที่จะปล่อยหญิงสาวในอ้อมแขนของเขาไป และปล่อยให้เธอเผชิญกับอันตรายด้วยตัวเอง?ภายในตัวเขามีเสียงเตือนและบอกให้เขาปกป้องเมเดลีน เพื่อให้แน่ใจว่าจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับเมเดลีนเมเดลีนยิ้ม เมื่อมองดูใบหน้าของเขาตอนนี้ เธอไม่พบกลิ่นอายของความเกลียดชังในดวงตาของเขาอีกต่อไป“มีบางอย่างที่ฉันต้องบอกคุณตอนนี้ เจเรมี่ ไม่อย่างนั้น ฉันอาจไม่มีโอกาสได้บอกคุณอี

“ฉันเกลียดผู้หญิงคนนั้นมาตั้งแต่เห็นหน้าครั้งแรกแล้วล่ะ ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเธอจะร่วมมือกับอีวอนยัยสารเลวนั่นเพื่อลักพาตัวฉัน!” คาเลนเม้มริมฝีปากด้วยความไม่พอใจก่อนจะหันไปยิ้มให้เจเรมี่ “ฉันดีใจที่เห็นลูกเลือกผู้หญิงที่ใช่ เจเรมี่! เฟลิซิตี้เป็นเด็กผู้หญิงที่ดีที่สุด จากนี้ไปลูกต้องตัดเมเดลีนให้ขาดเลยนะ!”“เมเดลีน? เธอชื่อเอวลีนไม่ใช่เหรอ?” เจเรมี่กำลังสับสน“ชื่อของเธอเคยเป็นเมเดลีน แต่นั่นคือตอนที่เธอถูกรับเลี้ยงโดยครอบครัวครอว์ฟอร์ด ครอว์ฟอร์ด นั่นคือครอบครัวที่เต็มไปด้วยคนชั่วร้าย โดยเฉพาะเมเรดิธ ครอบครัวของเราต้องเจอเรื่องเลวร้ายอะไรแบบนี้ได้ยังไง? ฉันคิดไม่ถึงเลย!”คาเลนพูดออกมาด้วยความรังเกียจ เมื่อเงยหน้าขึ้นมอง เธอพบว่าเฟลิซิตี้ขมวดคิ้ว หน้าของหล่อนซีดไป ดูเหมือนหล่อนจะครุ่นคิดอยู่ลึก ๆ จากนั้นคาเลนกล่าวต่อว่า “คุณอาจไม่รู้เรื่องนี้ เฟลิซิตี้ แต่เมเรดิธ ครอว์ฟอร์ด นั้นแย่กว่าเมเดลีนมาก!”“เมเรดิธอาจดูเชื่อฟังในสายตาของใครหลาย ๆ คน แต่เธอน่ารังเกียจและเลวทรามจริง ๆ เธอไม่มีศีลธรรมเลย แถมยังฆ่าคนด้วย! ดีที่หล่อนตายไปแล้ว คนอย่างเธออยู่ไปก็เปลืองออกซิเจน”“อย่างนั้นเหรอคะ

เจเรมี่กำลังถูกสะกดจิต นั่นเป็นเหตุผลเดียวที่เขาเชื่อว่าคนที่เขารักคือเธอ เฟลิซิตี้ เขาลืมทุกอย่างเกี่ยวกับเมเดลีน แต่ทว่าการสะกดจิตนั้นไม่เสถียรในแง่ที่ว่ามันสามารถหายไปได้ตลอดเวลาเธอควรจะทำอย่างไร?เธอไม่กล้าบอกความจริงกับเฟลิเป้ถ้าเฟลิเป้รู้เรื่องที่เธอทำพลาดเข้าละก็เขาได้ฆ่าเธอแน่!…หลังจากที่เจเรมี่จากไป เมเดลีนก็ขับรถไปที่วิลล่าโดยคิดว่าเขากลับบ้านแล้วเมื่อยืนที่ประตูอีกครั้งเมเดลีนก็รู้สึกคิดถึงอดีตเธอกลายเป็นลูกสะใภ้ของครอบครัววิทแมนอีกครั้งคุณนายวิทแมนของเจเรมี่'แต่คุณคิดจริง ๆ เหรอว่าฉันคือเฟลิซิตี้เมื่อเราลงทะเบียนเจเรมี่?’ เมเดลีนคิดกับตัวเองขณะที่เธอเดินเข้าไปข้างในเมื่อรู้ว่าเจเรมี่และเฟลิซิตี้ไปลงทะเบียนแล้วและจะกลับมาทานอาหารเย็น คาเลนจึงเดินไปที่ห้องครัวเพื่อปรุงอาหารค่ำรสเลิศวินส์ตันตกใจและสับสนเมื่อรู้เข้า “คุณบอกว่าเจเรมี่ไปจดทะเบียนกับเฟลิซิตี้ จิตแพทย์ของเขาเหรอ? พวกเขาคบกันเมื่อไหร่? ทำไมเจเรมี่ถึงแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่นในเมื่อเขามีเพียงเอวลีนในใจเพียงคนเดียวเท่านั้นล่ะ?”“ฮึ ใครบอกว่าเจเรมี่ยังรักเมเดลีนอยู่? ผู้หญิงคนนั้นช่างเลวทรามและชั่วร้า

เมเดลีนเตือนเธอจบก่อนที่จะวางสาย เธอยังบล็อคหมายเลขของเฟลิซิตี้อีกด้วยเธอจอดรถแล้วยื่นโทรศัพท์คืนให้ด้วยสีหน้าที่จริงจัง“เจเรมี่ ตอนนี้คุณเป็นสามีของฉันแล้ว อย่ายุ่งกับผู้หญิงคนอื่นอีก ไม่อย่างนั้นฉันจะไม่มีความสุข”“อย่าเศร้าไปเลยครับ ผมสัญญาว่าจะไม่ทำอย่างนั้น” คำตอบของเขาฟังดูไม่น่าพอใจ แม้จะฝืนใจ แต่เขาตกลงอย่างง่ายดายเมเดลีนพอใจกับคำตอบนี้ เธอพาเจเรมี่มาที่คลินิกของอดัม อดัมตรวจสอบเจเรมี่หลายครั้งและไม่พบปัญหาใด ๆ กับร่างกายของเจเรมี่ ยิ่งไปกว่านั้น ร่างกายของเจเรมี่นั้นดีมากเมื่อเทียบกับคนทั่วไปอดัมยังให้การประเมินทางจิตวิทยาแก่เจเรมี่อีกด้วย และพวกมันทั้งหมดแสดงให้เห็นว่าเขาไม่มีปัญหาอะไรด้วยเหตุนี้อดัมจึงไม่สามารถเริ่มรักษาเจเรมี่ได้ เพราะเป็นเช่นนั้นเมเดลีนจึงต้องพาเขากลับไปก่อนขณะที่พวกเขาจอดรอไฟแดงระหว่างทางกลับบ้าน เมเดลีนก็อดไม่ได้ที่จะจ้องมองร้านดอกไม้นอกหน้าต่างรถด้วยความสับสน หลังจากนั้นเธอก็ได้ยินเสียงเปิดประตูรถ เมื่อเธอหันกลับไปมอง เธอก็เห็นเจเรมี่ลงจากรถและออกไปเมเดลีนคิดว่าเจเรมี่ไม่อยากอยู่กับเธอและต้องการตามหาเฟลิซิตี้แทน แต่แล้วเธอก็เห็นเขาเข้าไปใ