All Chapters of บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ: Chapter 381 - Chapter 390

มาเดลีนลงจากเตียงและไปอาบน้ำ หลังจากนั้นเธอเดินออกจากห้องน้ำพร้อมแต่งตัวเสร็จเพื่อที่จะไปทักทายเจเรมี่ ก่อนที่เธอจะได้ยินเสียงดังบางอย่างจากทางระเบียงภาพที่เธอเห็นคือผู้ชายที่กำลังยืนอยู่อย่างโดดเดี่ยว ในตอนนี้เจเรมี่ดูอ่อนแอจนหาคำไหนมาอธิบายไม่ได้เมื่อมองดูจากด้านหลังชายร่างสูงที่ดูสมบูรณ์แบบคนนี้นิ้วมือของเขาคีบบุหรี่เอาไว้อย่างนั้น ปลายของบุหรี่ส่องแสงสว่างขึ้นและดับลงในเวลาไม่กี่วินาที ภาพที่เห็นตรงหน้าทำให้ดูว่างเปล่าท่ามกลางแสงแดดเงียบเหงาในยามเช้าอาจเป็นเพราะเขาได้ยินเสียงฝีเท้าที่กำลังใกล้เข้ามา ทำให้เขาหันกลับมาเห็นมาเดลีนกำลังเดินเข้ามาหาเขา ดวงตาของเขาอ่อนโยนลงด้วยรอยยิ้ม “ทำไมคุณตื่นเร็วจัง?”“ฉันตื่นขึ้นมาโดยอัตโนมัติเมื่อได้นอนเต็มอิ่มแล้ว” มาเดลีนเผยรอยยิ้มและเห็นเจเรมี่สวมใส่เสื้อผ้าชุดเดิมของเมื่อวาน เธอเลยถามเขา “นี่คุณไม่ได้นอนทั้งคืนเลยเหรอ?”มุมริมฝีปากของเขาเผยรอยยิ้มออกมา ดวงตาของเขามืดมิดราวกับตอนกลางคืนในขณะที่จ้องไปที่ใบหน้าอันแสนอ่อนโยนและงดงามของมาเดลีน“มันกลายเป็นเรื่องยากสำหรับผมไปแล้วที่จะนอนหลับในช่วงสามปีที่ผ่านมา”แววตาของเธอมีประกายวาววับอย

หลังจากที่ฌอนกลับมาจากศาล ในขณะที่พยาบาลได้ล้างแผลให้เอโลอิสเสร็จพอดี เธอรีบกระโจนเข้าหาเขาเพื่อถาม “เป็นยังไงบ้างคะ ฌอน? เมเรดิธเป็นยังไงบ้าง—”“หลักฐานเป็นที่ประจักษ์ และผู้พิพากษาตัดสินให้เมเรดิธติดคุก 12 ปี”“ไม่จริง!” ใบหน้าของเอโลอิสซีดเมื่อสายตาของเธอเปลี่ยนเป็นมืดสนิท เธอแทบจะเป็นลมล้มลงฌอนเข้าไปโอบเธอไว้ทันที “เราทำทุกอย่างที่พวกเราจะทำได้แล้ว เอโลอิส” “แล้วมันมีประโยชน์อะไร? เราไม่สามารถช่วยลูกสาวสุดที่รักของเราเอาไว้ได้!” เอโลอิสร้องไห้อย่างเจ็บปวดสุดขั้วหัวใจ “ทนายความบอกว่าเขาสามารถรับประกันได้ 100 เปอร์เซ็นต์ว่าเมเรดิธจะรอดพ้นกับข้อกล่าวหานี้! แล้วทำไมมันถึงจะจบลงแบบนี้?”“วีล่าได้ยื่นหลักฐานฟ้องต่อศาลพร้อมนำพยานปากเอกออกมาซึ่งเป็นพ่อแม่บุญธรรมของเมเรดิธเองที่เป็นคนออกมายอมรับสารภาพทุกอย่างว่าเมเรดิธคือคนบงการเรื่องทั้งหมด”“อะไรกัน? วีล่า ควินน์ ผู้หญิงคนนั้นอีกแล้ว!” ความโกรธมากมายลุกโชนในดวงตาของเอโลอิส “ฉันคิดว่าการที่เราชวนเธอไปทานอาหารค่ำเมื่อคืนก่อน จะทำให้เธอเปลี่ยนใจปล่อยลูกสาวของเราได้ ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าผู้หญิงคนนี้จะโหดร้ายขนาดนี้! ทำไมเธอต้องบีบบั

เขาเข้าไปประคับประคองด้วยความรักที่มีต่อเอโลอิสซึ่งเหมือนเธอแสดงท่าทางหายใจติดขัด “เกิดอะไรขึ้น เอโลอิส?” ดวงตาของเอโลอิสเป็นสีแดงก่ำขณะที่เขาเอามือไปสัมผัสเธอทาบไว้บนหน้าอก “ฉันเพิ่งรู้ว่าเมเรดิธ... เธอไม่ใช่ลูกสาวของเรา...” “อะ-อะไร คุณกำลังพูดถึงเรื่องอะไร?” สีหน้าของฌอนดูซีดเซียวไปทันที ฌอนรู้สึกตัวสั่นเมื่อเอโลอิสเล่าเหตุการณ์ทั้งหมด เมื่อเขาพาเอโลอิสเข้าไปข้างในอีกครั้ง พวกเขาไปคุยกับเมเรดิธ แต่มันไม่มีประโยชน์เพราะเธอปฏิเสธที่จะพูดด้วย ในขณะเดียวกัน ในตอนนี้กลับไม่พบโรสและจอห์น พวกเขาเดินหายวับไปในอากาศแล้ว ทั้งสองตัดสินใจกลับบ้านในท้ายที่สุด ความว่างเปล่าของคฤหาสน์หลังใหญ่ทำให้พวกเขารู้สึกใจหายมาก เอโลอิสเดินมุ่งหน้าไปค้นห้องของเมเรดิธเพื่อหาหลักฐาน แต่สิ่งที่เธอพบคือจี้ทองคำที่เธอทำไว้เป็นพิเศษเมื่อหลายปีก่อนเพื่อเก็บไว้ให้ลูกน้อยของพวกเขาเมื่อเกิดมา จี้สลักชื่อ 'เอวลีน' ยังคงมองเห็นชัดเจนบนจี้ พระอาทิตย์ยามบ่ายสดใส ตรงกันข้ามกับความมืดมิดในหัวใจของเอโลอิสและฌอน มันบีบหัวใจของเอโลอิสอย่างเจ็บปวดขณะที่น้ำตาไหลอาบแก้มของเธออย่างควบคุมไม่ได้ แ

มาเดลีนยืนมองดูรถที่ขับออกไปอย่างเงียบ ๆ จริง ๆ แล้วสิ่งที่พูดไป มันไม่ใช่เรื่องโกหก ลูกสาวของพวกเขายังมีชีวิตอยู่จริง คนที่เสียชีวิตคือ มาเดลีน ครอว์ฟอร์ด ที่งี่เง่าและโง่เขลา เอวลีน มอนต์โกเมอรี ไม่ใช่ลูกสาวของพวกคุณ เจเรมี่วางแผนที่จะพามาเดลีนไปที่คฤหาสน์วิทแมน หลังจากที่พวกเขามาเยี่ยมเอโลอิส ทว่า เขาได้เปลี่ยนใจเมื่อเหตุการณ์พลิกผันอย่างกะทันหัน “ผมเพิ่งจำได้ว่า ผมมีเรื่องสำคัญที่ต้องจัดการ ผมจะไปส่งคุณกลับบ้านก่อนและไปรับคุณในคืนนี้ได้ไหม?” มาเดลีนยิ้มอย่างอ่อนโยน “ไปเถอะ เจเรมี่ ฉันจะรอให้คุณมารับ เมื่อคุณทำเรื่องที่ต้องทำเสร็จแล้ว” เจเรมี่ยิ้ม แต่รอยยิ้มนั้นไม่ได้มาจากใจ เขาแค่ฝืนยิ้มออกมา มาเดลีนรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติเกี่ยวกับตัวเขา นับตั้งแต่ที่เขาได้ยินว่าเมเรดิธเป็นของตัวปลอม หลังจากเธอลงจากรถ มาเดลีนเห็นเจเรมี่ขับรถออกไปโดยก่อนหน้านี้ไม่ได้เหลียวหลังมองเลย ตรงกันข้ามอย่างสิ้นเชิงกับวิธีที่เขาเฝ้ามองเธอตั้งแต่ลงจากรถก่อนที่เขาจะขับรถจากไป เมื่อเธอคิดได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ มาเดลีนจึงเรียกรถอีกคันเพื่อตามเขาไป เธอพบว่าเจเรมี่หยุดรถที

สายตาจ้องมองเธอราวกับผู้ชนะที่มองดูผู้แพ้ ชายผู้นั้นเต็มไปด้วยแสงอันน่ากลัวที่ครอบงำเขา “คุณอย่าทำให้ผมเสียเวลาเลย เว้นแต่คุณต้องการความตายอันเจ็บปวดที่จะมาถึงตัวคุณ” เขาเตือนอย่างเย็นชา เมเรดิธไอออกมาสองครั้งจากการที่เธอโดนบีบรัดคอและเธอเงยศีรษะขึ้นอย่างยากลำบาก “ฉัน...ฉันรู้ว่าฉันไม่ควรโกหกคุณ เจเรมี่ แต่ฉันสาบานว่าความรักที่ฉันมีต่อคุณนั้นมีจริง ฉันรักคุณ เจเรมี่ ฉันรักคุณจริง ๆ” “หยุดพูดพล่ามสักทีเถอะ” เจเรมี่ขัดจังหวะอย่างไร้อารมณ์ เมเรดิธก้มหน้าลงต่ำและกัดริมฝีปากของเธอ “ได้ ฉันจะบอกให้ก็ได้...” เธอยังคงก้มหน้าลงอยู่ ดวงตาของเมเรดิธเป็นประกายด้วยเล่ห์กล ‘ถ้าฉันไม่ได้ผู้ชายคนนี้ มาเดลีน เธอก็ลืมความรักของเขาไปได้เลย!’ เธอกัดกรามและสาบานในใจ ก่อนที่จะอ้าปากพูดว่า “ในช่วงมหาวิทยาลัย ฉันเลือกวิชาเรียนเดียวกันกับมาเดลีนในปีแรก และมีผู้หญิงชื่อลินนี่ในชั้นเรียนนั้น ฉันกับมาเดลีนบังเอิญดูไดอารี่ของเธอ และเราก็พบว่าเธอมีอดีตร่วมกันกับคุณ เจเรมี่ ดังนั้นฉัน...” เมเรดิธหยุดก่อนจะพูดต่อ “ในที่สุดผู้หญิงคนนั้นก็ย้ายออกไปด้วยเหตุผลบางอย่าง แต่ฉันได้แอบขโมยไดอารี่ของเธอก่อนเ