เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 384
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 385
ดั่งฟ้าผ่าลงกลางอกเอโลอิสแทบจะหยุดหายใจเมื่อได้ยินทุกคำที่เมเรดิธตะโกน มือของเธอสั่นสะท้านในขณะที่ผลักประตูห้องขังเข้าไปทั้งสามคนสะดุ้งเมื่อเห็นเอโลอิสมาปรากฏตัวตรงหน้าอย่างกะทันหัน“คุณนายมอนต์โกเมอรี... มาทำอะไรที่นี่?” โรสยืนขึ้นและมองไปที่เอโลอิสด้วยความอึดอัดใจเมเรดิธดูสงบเมื่อคลื่นความตกใจได้ผ่านพ้นไป “คุณแม่ มาหาหนูเหรอคะ? เกิดอะไรขึ้นกับมือของคุณแม่? ทำไมที่มือถึงมีผ้าพันแผลได้?”น้ำเสียงของเธอฟังดูอ่อนโยนและแววตาของเธอดูละมุนละไม ไม่ทิ้งล่องลอยอำนาจและความโอหังที่มีเมื่อครู่นี้เลยสักนิดเอโลอิสไม่ให้ความสนใจแม้แต่น้อยกับความเป็นห่วงและการทักทายจอมปลอม สำหรับเธอตอนนี้ในสายตาของเธอกำลังเบื่อหน่ายรูปลักษณ์ที่ดูบอบบางของผู้หญิงตรงหน้าเช่นนี้ “คำพูดที่เธอเพิ่งพูดออกไป เป็นความจริงหรือเปล่า?”เมเรดิธตกตะลึง เธอสรุปได้ว่าเอโลอิสคงได้ยินที่เธอตะโกนออกไปก่อนหน้านี้ด้วยความโกรธที่ไม่สามารถยับยั้งได้ไปหมดแล้ว“คุณแม่ คุณกำลังเข้าใจผิด ที่จริงมันก็แค่…”“ฉันไม่ได้เข้าใจผิด!” เอโลอิสเอ่ยขัดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา น้ำตามากมายทำให้สายตาเกิดความพร่ามัว ขณะนี้ดวงตาของเธอเปียกไปด้วยน
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 386
เขาเข้าไปประคับประคองด้วยความรักที่มีต่อเอโลอิสซึ่งเหมือนเธอแสดงท่าทางหายใจติดขัด “เกิดอะไรขึ้น เอโลอิส?” ดวงตาของเอโลอิสเป็นสีแดงก่ำขณะที่เขาเอามือไปสัมผัสเธอทาบไว้บนหน้าอก “ฉันเพิ่งรู้ว่าเมเรดิธ... เธอไม่ใช่ลูกสาวของเรา...” “อะ-อะไร คุณกำลังพูดถึงเรื่องอะไร?” สีหน้าของฌอนดูซีดเซียวไปทันที ฌอนรู้สึกตัวสั่นเมื่อเอโลอิสเล่าเหตุการณ์ทั้งหมด เมื่อเขาพาเอโลอิสเข้าไปข้างในอีกครั้ง พวกเขาไปคุยกับเมเรดิธ แต่มันไม่มีประโยชน์เพราะเธอปฏิเสธที่จะพูดด้วย ในขณะเดียวกัน ในตอนนี้กลับไม่พบโรสและจอห์น พวกเขาเดินหายวับไปในอากาศแล้ว ทั้งสองตัดสินใจกลับบ้านในท้ายที่สุด ความว่างเปล่าของคฤหาสน์หลังใหญ่ทำให้พวกเขารู้สึกใจหายมาก เอโลอิสเดินมุ่งหน้าไปค้นห้องของเมเรดิธเพื่อหาหลักฐาน แต่สิ่งที่เธอพบคือจี้ทองคำที่เธอทำไว้เป็นพิเศษเมื่อหลายปีก่อนเพื่อเก็บไว้ให้ลูกน้อยของพวกเขาเมื่อเกิดมา จี้สลักชื่อ 'เอวลีน' ยังคงมองเห็นชัดเจนบนจี้ พระอาทิตย์ยามบ่ายสดใส ตรงกันข้ามกับความมืดมิดในหัวใจของเอโลอิสและฌอน มันบีบหัวใจของเอโลอิสอย่างเจ็บปวดขณะที่น้ำตาไหลอาบแก้มของเธออย่างควบคุมไม่ได้ แ
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 387
ดวงตาของมาเดลีนกระพริบมองด้วยความสนใจ ขณะที่เธอจ้องมองไปที่เอโลอิสซึ่งมีน้ำตาไหลออกมา ด้วยความตกใจ “ทำไมคุณถึงพูดอย่างนั้น คุณนายมอนต์โกเมอรี?” “เอโลอิสกับฉันได้ยินเมเรดิธยอมรับออกมาเอง” ฌอนถอนหายใจ คิ้วของเขาขมวดเข้าหากัน “ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเธอจะขโมยตัวตนคนอื่น” มาเดลีนค่อนข้างสับสนในเหตุการณ์ตอนนี้ เหตุใดเมเรดิธจึงยอมรับว่าไม่ใช่ลูกสาวคนเดียวของครอบครัวมอนต์โกเมอรี? การทำเช่นนี้ไม่ได้ทำให้เธอได้เปรียบเลยสักนิด “ฉันจะไม่ได้ยินบทสนทนาของเธอกับโรสและจอห์นเลย ถ้าฉันไม่ได้ไปเยี่ยมเธอที่ศูนย์กักกันในวันนี้” เอโลอิสเยาะเย้ยตัวเอง และมันเริ่มกระจ่างขึ้นเมื่อมาเดลีนนึกขึ้นได้ว่าเอโลอิสได้ยินบางสิ่งที่ไม่เคยคาดคิดว่าจะได้ยิน เรื่องโกหกยังไงมันก็เป็นเรื่องโกหกอยู่วันยังค่ำ การค้นหาความจริงเป็นเพียงเรื่องของเวลาเท่านั้น และเธอได้ยินเอโลอิสหัวเราะออกมาอย่างเจ็บใจ “ฉันคิดว่าในที่สุดฉันก็ได้เจอลูกสาวของฉัน แล้วหลังจากหลายปีนี้ ฉันกับฌอนได้ทำให้เธอเต็มเปี่ยมไปด้วยความรักตลอดสามปีที่ผ่านมา เราคิดว่าเธอเป็นของลูกเรา ฉันไม่แม้แต่จะเสียดายเงินหลายสิบล้านเพื่อดูแลเธอ ตราบเท่า
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 388
มาเดลีนยืนมองดูรถที่ขับออกไปอย่างเงียบ ๆ จริง ๆ แล้วสิ่งที่พูดไป มันไม่ใช่เรื่องโกหก ลูกสาวของพวกเขายังมีชีวิตอยู่จริง คนที่เสียชีวิตคือ มาเดลีน ครอว์ฟอร์ด ที่งี่เง่าและโง่เขลา เอวลีน มอนต์โกเมอรี ไม่ใช่ลูกสาวของพวกคุณ เจเรมี่วางแผนที่จะพามาเดลีนไปที่คฤหาสน์วิทแมน หลังจากที่พวกเขามาเยี่ยมเอโลอิส ทว่า เขาได้เปลี่ยนใจเมื่อเหตุการณ์พลิกผันอย่างกะทันหัน “ผมเพิ่งจำได้ว่า ผมมีเรื่องสำคัญที่ต้องจัดการ ผมจะไปส่งคุณกลับบ้านก่อนและไปรับคุณในคืนนี้ได้ไหม?” มาเดลีนยิ้มอย่างอ่อนโยน “ไปเถอะ เจเรมี่ ฉันจะรอให้คุณมารับ เมื่อคุณทำเรื่องที่ต้องทำเสร็จแล้ว” เจเรมี่ยิ้ม แต่รอยยิ้มนั้นไม่ได้มาจากใจ เขาแค่ฝืนยิ้มออกมา มาเดลีนรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติเกี่ยวกับตัวเขา นับตั้งแต่ที่เขาได้ยินว่าเมเรดิธเป็นของตัวปลอม หลังจากเธอลงจากรถ มาเดลีนเห็นเจเรมี่ขับรถออกไปโดยก่อนหน้านี้ไม่ได้เหลียวหลังมองเลย ตรงกันข้ามอย่างสิ้นเชิงกับวิธีที่เขาเฝ้ามองเธอตั้งแต่ลงจากรถก่อนที่เขาจะขับรถจากไป เมื่อเธอคิดได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ มาเดลีนจึงเรียกรถอีกคันเพื่อตามเขาไป เธอพบว่าเจเรมี่หยุดรถที
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 389
เมเรดิธตกตะลึงกับการถูกกระชากตัวอย่างรุนแรงที่เจเรมี่กระทำกับเธอ และดวงตาของเธอเบิกกว้างด้วยความตกใจเมื่อเธอได้ยินคำของเขา เธอดูเหมือนจะหายใจไม่ออก ‘เขารู้ได้ยังไงว่าไม่ใช่ฉัน? 'เว้นแต่ว่ามาเดลีนจะบอกเขาทุกอย่างแล้ว? 'ไม่สิ เธอจะไม่บอก เธอไม่มีทางทำแบบนั้น!' “แค้ก แค้ก…” เมเรดิธรู้สึกว่าอากาศถูกดูดออกจากปอดไปหมดแล้วขณะที่มือของเจเรมียังคงรัดคอของเธอแน่น ผิวของเธอแดงและลิ้นของเธอเริ่มจุกปาก “อะไร... คุณพูดอะไร เจเรมี่? ฉันคือลินนี่ไง คนที่อยู่ในหัวใจของคุณ ไม่อย่างนั้นฉันมีที่คั่นหนังสือที่คุณให้ได้ยังไง? แค้ก แค้ก... ได้โปรด...เจเรมี่ ปล่อยฉันเถอะ...” “คุณคิดว่าคุณยังโกหกผมได้งั้นเหรอ?” เจเรมี่เหล่มอง รังสีของน้ำค้างแข็งและแหลมพุ่งออกมาจากดวงตาของเขา และทำให้หัวใจของเมเรดิธเย็นไปครึ่งหนึ่ง “คุณไม่ใช่ลูกสาวของเอโลอิสและฌอน แล้วจี้ทองคำที่สลักชื่อเอวลีนจะเป็นของคุณได้ยังไง? คุณไม่เคยมีความทรงจำเกี่ยวกับชื่อเล่น 'ลินนี่' มาก่อนเลย! แล้วคุณจะเป็นเด็กน้อยคนนั้นได้ยังไง?” ดวงตาของเมเรดิธหดลงเมื่อได้ยินคำพูดของเขา เธอไม่คิดว่าเอโลอิสจะบอกเรื่องนี้กับเจเรมี่ ไม่ต้อง
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 390
สายตาจ้องมองเธอราวกับผู้ชนะที่มองดูผู้แพ้ ชายผู้นั้นเต็มไปด้วยแสงอันน่ากลัวที่ครอบงำเขา “คุณอย่าทำให้ผมเสียเวลาเลย เว้นแต่คุณต้องการความตายอันเจ็บปวดที่จะมาถึงตัวคุณ” เขาเตือนอย่างเย็นชา เมเรดิธไอออกมาสองครั้งจากการที่เธอโดนบีบรัดคอและเธอเงยศีรษะขึ้นอย่างยากลำบาก “ฉัน...ฉันรู้ว่าฉันไม่ควรโกหกคุณ เจเรมี่ แต่ฉันสาบานว่าความรักที่ฉันมีต่อคุณนั้นมีจริง ฉันรักคุณ เจเรมี่ ฉันรักคุณจริง ๆ” “หยุดพูดพล่ามสักทีเถอะ” เจเรมี่ขัดจังหวะอย่างไร้อารมณ์ เมเรดิธก้มหน้าลงต่ำและกัดริมฝีปากของเธอ “ได้ ฉันจะบอกให้ก็ได้...” เธอยังคงก้มหน้าลงอยู่ ดวงตาของเมเรดิธเป็นประกายด้วยเล่ห์กล ‘ถ้าฉันไม่ได้ผู้ชายคนนี้ มาเดลีน เธอก็ลืมความรักของเขาไปได้เลย!’ เธอกัดกรามและสาบานในใจ ก่อนที่จะอ้าปากพูดว่า “ในช่วงมหาวิทยาลัย ฉันเลือกวิชาเรียนเดียวกันกับมาเดลีนในปีแรก และมีผู้หญิงชื่อลินนี่ในชั้นเรียนนั้น ฉันกับมาเดลีนบังเอิญดูไดอารี่ของเธอ และเราก็พบว่าเธอมีอดีตร่วมกันกับคุณ เจเรมี่ ดังนั้นฉัน...” เมเรดิธหยุดก่อนจะพูดต่อ “ในที่สุดผู้หญิงคนนั้นก็ย้ายออกไปด้วยเหตุผลบางอย่าง แต่ฉันได้แอบขโมยไดอารี่ของเธอก่อนเ
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 391
ผู้ชายที่อยู่ข้างหน้าเธอทำให้บรรยากาศรอบ ๆ หนาวเหน็บและหลบหนีไปจากจุดนั้นไม่ได้เลย รูปลักษณ์ของเขาแสดงให้เห็นถึงตัวตนของเขาในขณะที่เขาจ้องมาที่เธอ ลมพัดแรงในฤดูใบไม้ร่วงที่สุสาน เข้ามาลูบไล้แก้มของผู้มาเยือน มาเดลีนยิ้มอย่างใจเย็นให้กับชายผู้ปรากฏตัวต่อหน้าเธอ “คุณมาที่นี่ทำไม เจเรมี่?” เธอถามด้วยน้ำเสียงที่แสดงถึงความรู้สึกแปลกใจ อย่างไรก็ตาม เธอไม่ปล่อยท่าทีความประหม่าที่เธอรู้สึกอยู่ข้างในออกไป เจเรมี่เดินเข้ามาช้า ๆ ก่อนจะหันไปมองที่ป้ายหลุมศพ “คุณมาที่นี่ทำไม? และนี่ใคร? ทำไมคุณถึงเคารพเขา? นี่เป็นครั้งแรกของคุณที่อยู่ในเกลนเดล ไม่ใช่เหรอ? ผมไม่รู้มาก่อนเลยว่าคุณจะมีญาติอยู่ที่สุสานนี่ด้วยเลยนะ” มาเดลีนแสร้งทำเป็นตกใจ เธอตอบว่า “คุณไม่รู้เหรอ เจเรมี่? มาเดลีนยังคงเป็นอดีตภรรยาของคุณตามความเป็นจริง แล้วคุณจำคุณปู่ของเธอไม่ได้เหรอ?” “ปู่ของภรรยาเก่าของผมเหรอ?” เขาจ้องเขม็งไปที่ชื่อที่จารึกไว้บนหลุมฝังศพ คำว่า 'ปู่ของมาเดลีน ครอว์ฟอร์ด' ถูกจารึกไว้ที่มุมล่างซ้าย “ทำไมคุณถึงมาไหว้ปู่ของอดีตภรรยาผมด้วย?” “บางที ก็เห็นใจน่ะ” มาเดลีนเบือนหน้าหนีเพื่อตอบด้วยหัวใจ
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 392
พวกเขาอยู่ที่นี่แล้ว โดยที่เจเรมี่พาเธอผ่านประตูคฤหาสน์วิทแมนแสดงออกมาอย่างมีความสุข บางทีนี่อาจเป็นสิ่งที่ผู้คนหมายถึงอนาคตที่คาดเดาไม่ได้ คุณนายวิทแมน คาเลน เบวแมน เธอรีบเข้าไปถามทันทีเมื่อรู้ว่าเจเรมี่มาถึงแล้ว “จริงหรือเปล่า เจเรมี่ เรื่องที่แม่อ่านบนอินเทอร์เน็ต? เมเรดิธทำสิ่งเหล่านั้นจริงเหรอ? เธอโดนคดีนานถึง 12 ปีเลยเหรอ? เธอแกล้งทำเป็นลูกสาวของมอนต์โกเมอรีด้วยงั้นเหรอ?” เจเรมี่ขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ “ผมไม่อยากได้ยินชื่อเธอแล้ว” “แต่...” “วันนี้คู่หมั้นของผมจะมาพบพ่อกับแม่ ผมจะขอบคุณมากถ้าแม่ไม่พูดถึงชื่อนั้นและเรื่องที่น่าสลดใจ” เจเรมี่ขัดจังหวะอย่างเย็นชาก่อนจะละสายตาไปมองมาเดลีน “แม่ของผมเป็นคนทำอาหารพวกนี้เอง หวังว่าคุณจะชอบนะ” “อะไรนะ?” สีหน้าของคาเลนมืดลงในทันที “ลูกบอกแม่ว่าคืนนี้เรามีแขกคนสำคัญ เจเรมี่ ลูกบอกให้แม่ทำอาหารเองด้วย! ลูกกำลังบอกแม่ว่าอาหารที่ทำไว้เพื่อให้ผู้หญิงคนนี้เหรอ?” มาเดลีนขมวดคิ้วที่ละเอียดอ่อนและยิ้มเบา ๆ “ดีใจที่ได้เจอคุณนะ คุณป้า” “ฉันไม่ดีใจที่ได้เจอเธอเลย นางแม่มด!” คาเลนชำเลืองมองมาเดลีนอย่างดูถูกเหยียดหยาม “เธอทำให้ฉันกินข้าว
บทล่าสุด
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 1430
อดัมไม่ได้ให้เชอร์ลี่ย์เข้ามาด้วย ในขณะที่เขาพาทั้งเมเดลีนและเจเรมี่เข้ามาในห้องทำงานตัวเองห้องนั้นกว้างขวางและตกแต่งภายในอย่างหรูหรากว่าที่เห็นในโรงพยาบาล มีอุปกรณ์ต่าง ๆ ที่ดูค่อนข้างล้ำสมัยวางอยู่รอบ ๆเมเดลีนยืนอยู่ข้าง ๆ เฝ้าดูอดัมทำการทดสอบต่าง ๆ กับเจเรมี่ในที่สุดอดัมก็เก็บตัวอย่างเลือดจากเจเรมี่มาวางบนอุปกรณ์เพื่อทำการวินิจฉัยทันทีเธอรู้สึกกระวนกระวายใจในระหว่างที่รอถึงอย่างนั้นเธอก็เพิ่งสังเกตเห็นว่าสีของตัวอย่างเลือดเจเรมี่ไม่ได้เข้มอย่างที่เคยเป็น ซึ่งนั่นอาจจะเป็นสัญญาณที่ดีประมาณสิบนาทีต่อมา ผลก็ออก“ทุกอย่างโอเคไหมอดัม?” เมเดลีนเอ่ยถาม“ไม่ต้องกังวลลินนี่ อาการผมจะดีขึ้นกว่าเดิมแน่นอน” เจเรมี่จับมือของเธอไว้แล้วปลอบโยน“ถ้าคุณอาการดีขึ้นมากแล้วทำไมวันนั้นคุณถึงทรุดลงกะทันหันแบบนั้นล่ะ?” เธอยังคงเอ่ยอย่างวิตกอดัมไม่ได้พูดอะไร เขาไล่สายตาผ่านรายงานวินิจฉัยสองครั้ง ก่อนจะมีแววตาเป็นประกาย ทว่าในไม่ช้าก็ต้องหายไป“ทุกอย่างดูดีทีเดียว ไม่มีอะไรผิดปกติ” อดัมพูดขณะที่มองเมเดลีน “ไม่ต้องกังวลมากไป เขากำลังค่อย ๆ ฟื้นตัวน่ะ”ได้ยินอย่างนั้นเมเดลีนก็ถอนหายใจโล่งอก
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 1429
เมเดลีนเองก็รู้สึกประหลาดใจเช่นกันที่เห็นใครบางคนลงมาจากรถ “เชอร์ลี่ย์ ทำไมคุณมาอยู่ที่นี่?”เชอร์ลี่ย์ยิ้มอย่างเป็นมิตร “ฉันบอกว่าจะกลับบ้านไม่ใช่เหรอคะ นี่บ้านฉันน่ะ”เมเดลีนชี้ไปที่วิลล่าขนาดเล็กข้างหน้า “นี่คือบ้านของคุณเหรอคะ?”“ค่ะ ที่นี่คือบ้านของฉัน” เชอร์ลี่ย์พยักหน้าอย่างมั่นใจ จากนั้นเธอก็เดินไปหาอดัมด้วยท่าทางจริงจัง “อดัม พี่สาวกลับบ้านทั้งทีทำไมดูไม่มีความสุขเลยล่ะ”ข้อมูลใหม่นั้นทำให้เมเดลีนรู้สึกงุนงง “เชอร์ลีย์ คุณเป็นพี่สาวของอดัมเหรอคะ?”“ค่ะ ฉันเป็นพี่สาวแท้ ๆ ของเขา เรามีพ่อและแม่คนเดียวกัน” เชอร์ลี่ย์แตะไหล่ของอดัมเบา ๆ แล้วยิ้มอย่างมีเลศนัย “อดัม ทำไมไม่แนะนำเพื่อนให้ฉันรู้จักเลยล่ะ?”อดัมได้ยินอย่างนั้นก็ฝืนยิ้มออกมาเบา ๆ “ฉันไม่จำเป็นต้องแนะนำหรอก เพราะดูเหมือนทุกคนจะรู้จักกันอยู่แล้ว” เขาก้าวไปข้างหน้าราวกับว่าเขาจงใจหลีกเลี่ยงเชอร์ลี่ย์ “เข้าไปคุยกันข้างในเถอะ”เชอร์ลี่ย์ยิ้มอย่างสดใส "ฉันไม่ได้อยู่บ้านมาหลายปี ฉันก็ควรจะได้ชื่นชมบ้านหลังนี้ที่เคยอยู่บ้างนะ”ขณะที่พูดเธอก็เดินนำเข้าไปในบ้านก่อนอดัมเชิญเมเดลีนและเจเรมี่เข้าไป “เข้ามาสิ”เมเดลีนพยักห
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 1428
อดัมอึ้งไปครู่หนึ่ง “ว่าไงนะ? คุณกำลังพูดอะไร? คุณเป็นใคร? เอวลีนอยู่ไหน?”“จำฉันไม่ได้แล้วเหรอ? คุณก็เหมือนพ่อแม่ของคุณนั่นแหละอดัม ไร้หัวใจและโหดร้าย” เชอร์ลี่ย์ล้อเลียนอย่างเย็นชาอดัมเงียบไปชั่วครู่ก่อนสุดท้ายเขาจะตอบสนองกลับมา“เธอเองเหรอ” ราวกับว่ามีบางอย่างมากระตุ้นภายในใจเขาตกตะลึงปนประหลาดใจ“ใช่ ฉันเอง” เชอร์ลี่ย์ตอบอดัมอย่างไม่ลังเล “เดี๋ยวเร็ว ๆ นี้เราก็คงได้พบกัน แม้ว่าฉันไม่คิดว่านายจะตั้งตารอฉันหรอกใช่ไหม?”อดัมเงียบไปก่อนจะเปลี่ยนเรื่อง “ทำไมเป็นเป็นเธอที่รับโทรศัพท์? เอวลีนอยู่ที่ไหน? เจเรมี่เป็นยังไงบ้าง?”คนฟังเอ่ยอย่างเย้ยหยัน “ฉันไม่ได้บอกหรอกเหรอ? ว่าเดี๋ยวเขาก็ตายแล้ว ภรรยาที่อยู่ข้าง ๆ เขาก็จะต้องใจสลายไปด้วยน่ะ”“พูดบ้าอะไรเนี่ย! เขาไม่มีทางตกอยู่ในอันตรายถึงชีวิตได้!” น้ำเสียงของอดัมเอ่ยออกมาด้วยความตื่นตระหนก “ฉันจะไม่ปล่อยให้เธอเล่นแบบนี้แน่!”อดัมรีบวางสายรอยยิ้มของเชอร์ลี่ย์กว้างขึ้นในขณะที่จ้องหน้าจอที่ค่อย ๆ หรี่แสงลงช้า ๆ“เป็นใครกันถึงมาห้ามไม่ให้ฉันเล่นน่ะอดัม? เป็นตัวแทนของคนสองคนนั้นที่ตายไปแล้วเมื่อหลายปีก่อนงั้นเหรอ? ฮึ”เธอเย้ยหยันแ
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 1427
“เจเรมี่!”เมเดลีนพบว่าไม่สามารถทนรออยู่หน้าห้องน้ำได้อีกต่อไป เธอเปิดประตูแล้ววิ่งเข้าไปในห้องน้ำ สิ่งที่เห็นคือเจเรมี่ที่มีสีหน้าโกรธเกรี้ยวและเย็นชา ขณะที่ร่างของเชอร์ลี่ย์ล้มลงข้างอ่างอาบน้ำเมเดลีนไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เธอก็รีบเช็คก่อนว่าเจเรมี่เป็นอย่างไรบ้าง แต่ด้วยความมีมารยาทเธอจึงรีบเข้าไปหาและพยุงเชอร์ลี่ย์เธอเพิ่งเอื้อมมือออกไป แต่โดนเจเรมี่จับแขนไว้แน่น เขาจับไว้แรงมากจนเธอรู้สึกเจ็บ“อย่าไปแตะต้องตัวเธอ”เจเรมี่เอ่ยเสียงเย็นสุดขีด“เจเรมี่?” เมเดลีนมองแววตาที่เฉียบคมของเขา “คุณโอเคไหม เจเรมี่? เกิดอะไรขึ้น ทำไมเชอร์ลี่ย์…” “ไม่ต้องกังวลค่ะ คุณนายวิทแมน ฉันไม่เป็นไร” เชอร์ลี่ย์จับข้างอ่างขณะที่ค่อย ๆ ลุกขึ้นนั่ง เธอชำเลืองมองสายตาเย็นชาของเจเรมี่จากหางตาก่อนจะหันไปยิ้มให้เมเดลีน“เจเรมี่ไม่ต้องการให้คุณสัมผัสฉันเพราะฉันทำเข็มหักโดยไม่ตั้งใจน่ะค่ะ มันคงจะแย่ถ้าคุณได้รับบาดเจ็บเพราะความผิดพลาดที่ไม่เป็นมืออาชีพของฉัน”จากนั้นเมเดลีนก็เห็นเข็มเล็ก ๆ หักยื่นออกมาจากแขนของเชอร์ลี่ย์หญิงสาวดึงเข็มออกมาอย่างใจเย็นโดยที่คิ้วเรียวของเธอไม่แม้แต่จะขยับเข้าหากัน“เจเร
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 1426
เธอสัมผัสแขนของเขาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความกังวล เพราะอุณหภูมิจากร่างกายของเจเรมี่ไม่เพิ่มขึ้นเลย “อุณหภูมิร่างกายของเขาต่ำเพราะเขาแช่น้ำแข็งน่ะค่ะ” เสียงของเชอร์ลี่ย์ดังขึ้นจากด้านหลังเมื่อหันไปมองเมเดลีนก็เห็นเชอร์ลี่ย์ค่อย ๆ เดินเข้ามาพร้อมเข็มฉีดยาในมือของเธอ“คุณช่วยรอข้างนอกได้ไหมคะคุณนายวิทแมน? ฉันไม่ชอบให้ใครมาเฝ้าเวลาต้องรักษาคนไข้น่ะค่ะ”เมเดลีนเข้าใจและลุกขึ้น แต่เจเรมี่จับมือเธอไว้เสียก่อน“อย่าไปนะลินนี่”“ไม่เป็นไรเจเรมี่ ให้เชอร์ลี่ย์ฉีดยาให้คุณแล้วคุณจะไม่เป็นไร โอเคไหม?” เมเดลีนเอ่ยราวกับว่าเขาเป็นเด็ก ก่อนจะปล่อยมือ“ขอบคุณนะคะ เชอร์ลี่ย์”“ด้วยความยินดีค่ะ ฉันยินดีที่ได้ช่วยเหลือผู้ที่ต้องการความช่วยเหลือค่ะ” เชอร์ลี่ย์ยิ้มเล็กน้อยเมเดลีนได้ยินอย่างนั้นก็ไม่คิดมากก่อนจะเดินออกไปเธอมองเจเรมี่เป็นครั้งสุดท้ายก่อนปิดประตู เห็นแววของเขาเริ่มมีสีแดงจาง ๆเขากำลังมองเธออย่างอ้อนวอนจู่ ๆ เมเดลีนก็รู้สึกว่าอยากจะเข้าไปอยู่ข้าง ๆ เขา แต่เชอร์ลี่ย์ก็หันกลับมาตรวจสอบว่าเมเดลีนออกไปจากห้องน้ำหรือยังตอนนั้นเองที่เมเดลีนเห็นรูปร่างสมส่วนของเชอร์ลี่ย์ซึ่งเปียกโช
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 1425
เมเดลีนตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งขณะที่ชำเลืองไปมองประตูห้องน้ำที่ปิดแน่น“อีกนิดเดียวมันก็จะจบแล้วเจเรมี่ อดทนอีกนิด“คุณจะปลดปล่อยความเจ็บปวดได้เหมือนที่ผ่านมาไง“ฉันเป็นหมอของคุณ แต่ฉันก็เป็นเพื่อนคุณด้วย ฉันช่วยคุณได้ อา…”เมเดลีนได้ยินเสียงของเชอร์ลี่ย์ดังออกมาไม่หยุดจนกระทั่งเธอกระซิบด้วยน้ำเสียงลุ่มหลงเป็นครั้งสุดท้าย จากนั้นเหตุการณ์ภายในห้องน้ำก็เงียบลงพนักงานมองไปที่ห้องน้ำด้วยสายตาแปลก ๆ ก่อนที่จะหันไปพูดกับเมเดลีน“ผมเอาน้ำแข็งไปไว้ในห้องน้ำหมดแล้วครับ คุณนายวิทแมน ถ้าต้องการอะไรเพิ่มเติมติดต่อเราได้เลยนะครับ”แล้วเมเดลีนก็ได้สติกลับคืนมาสู่ความจริง “ขอบคุณค่ะ”“ด้วยความยินดีครับ” พนักงานยิ้มเล็กน้อยและจากไปเมเดลีนลากกระเป๋าเดินทางของเชอร์ลี่ย์ไปที่ห้องน้ำ เมื่อเอื้อมมือไปเปิดประตูก็พบว่าประตูถูกล็อคจากด้านใน“ฉันเอาของขึ้นมาให้แล้วนะคะ เจเรมี่เป็นยังไงบ้าง?” เมเดลีนถามในขณะที่ไม่มีเสียงตอบรับมาจากข้างใน“เชอร์ลี่ย์? เชอร์ลี่ย์? เจเรมี่! เจเรมี่!" เธอเริ่มตื่นตระหนก และไม่สามารถทนต่อความเงียบในขณะนี้ได้อีกต่อไปก๊อก ก๊อก ก๊อก เธอเคาะประตูซ้ำ ๆ จนข้อนิ้วเริ่มแดง“
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 1424
เมเดลีนขึ้นลิฟต์ไปชั้นบนอย่างรวดเร็ว ขณะที่ก้าวออกไปเธอก็เห็นใครบางคนที่คุ้นเคยอยู่ตรงทางเดิน“เชอร์ลี่ย์?” เมเดลีนเรียกออกมาอย่างลังเลผู้หญิงที่เดินห่างออกไปเล็กน้อยหยุดเดินแล้วหันมามอง “ใช่ ฉันเองค่ะ คุณนายวิทแมน” เชอร์ลี่ย์ยิ้มและอธิบาย “ฉันลืมของบางอย่างไว้ในห้อง ก็เลยกลับมาหยิบ”เมเดลีนวิ่งไปหาเชอร์ลี่ย์ ผู้หญิงคนนี้ไม่ต่างจากผู้ช่วยชีวิตของเธอในขณะนี้“พิษในร่างกายของเจเรมี่กำเริบกะทันหัน คุณเคยรักษาเขาใช่ไหมเชอร์ลี่ย์? คุณน่าจะช่วยเขาได้อีกครั้ง! ได้โปรดเถอะค่ะ ตอนนี้เขากำลังเจ็บปวดมาก!”ในตอนนั้นสีหน้าของเชอร์ลี่ย์ก็เริ่มเป็นกังวลขึ้นมา “ตอนนี้เจเรมี่อยู่ที่ไหนคะ?”“ในห้องค่ะ!”“รีบพาฉันไปที่นั่นเดี๋ยวนี้เลยค่ะ!” เชอร์ลี่ย์รีบเดินตามเมเดลีนไปเมื่อเข้าไปในห้องเมเดลีนก็เห็นว่าเจเรมี่สามารถลุกขึ้นนั่งพิงกับเตียงได้แล้ว เธอจึงรีบวิ่งไปหาเขาทันที “คุณจะไม่เป็นไรเจเรมี่ เชอร์ลี่ย์บังเอิญกลับมาที่โรงแรมเพราะลืมของเอาไว้ เธอสามารถช่วยคุณได้แน่!”เมื่อได้ยินเช่นนั้นดวงตาคมกริบก็หรี่ลง และเมื่อเห็นเชอร์ลี่ย์เดิยเข้ามาหา เขาก็ขยับตัวออกอย่างรังเกียจเชอร์ลี่ย์เองก็เห็นความไม่พ
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 1423
เมเดลีนวิ่งออกจากห้องน้ำและเห็นเจเรมี่นอนกองอยู่บนพื้นข้างเตียง“เจเรมี่!”เธอรีบวิ่งไปคุกเข่าลงข้าง ๆ เขาอย่างลนลาน คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันราวกับว่าเขากำลังทนทุกข์ทรมานอย่างแสนสาหัส หัวใจของเมเดลีนเต้นรัวด้วยความตื่นตระหนก“เกิดอะไรขึ้นน่ะเจเรมี่? ยาพิษออกฤทธิ์อีกแล้วใช่ไหม?”เธอดึงไหล่ของเจเรมี่เพื่อให้เขาพิงมาที่ตัวเธอหากทำได้เธอก็อยากจะพาเขาไปที่เตียง แต่เธอกลับไม่แข็งแรงพอ“เกิดอะไรขึ้น? อดัมบอกเองนี่ว่ามันจะเกิดขึ้นไม่บ่อย แล้วทำไมตอนนี้อาการของคุณกำเริบขึ้นมาอีกแล้ว”เมเดลีนกระวนกระวายขณะที่น้ำตาเริ่มไหลออกมาอย่างห้ามไม่ได้ และหยดน้ำตาใส ๆ ของเธอก็ตกลงบนใบหน้าของเจเรมี่“ไม่ต้องกังวลลินนี่” เจเรมี่พูดผ่านความเจ็บปวด พลางเอื้อมมือไปลูบแก้มของเธอเบา ๆ “ผมชินกับความเจ็บปวดแล้ว มันจะเจ็บไม่นาน เดี๋ยวผมก็อาการดีขึ้น”เขาปลอบโยนในขณะที่คลี่ยิ้มเพื่อคลายความกังวลของอีกฝ่ายแต่ยิ่งเจเรมี่คำนึงถึงอารมณ์ความรู้สึกของเธอมากเท่าไหร่ หัวใจของเมเดลีนก็ยิ่งเจ็บปวดมากขึ้นเท่านั้น“อดัม ฉันจะโทรหาอดัม เขารู้ว่าต้องทำยังไง!” เมเดลีนรีบควานหาโทรศัพท์แล้วโทรหาอดัมทันทีแต่กลับไม่มีใครรับ
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 1422
“สำหรับฉัน?” เมเดลีนรับของขวัญมาด้วยความสับสน ก่อนจะเห็นว่ามีข้อความติดมาด้วยในข้อความเขียนเอาไว้ว่า : [ฉันรีบไปหน่อยก็เลยไม่มีเวลาหาของขวัญสำหรับการเจอกันที่ดีกว่านี้ให้คุณ แต่หวังว่าคุณจะชอบสิ่งนี้นะคะ] ลงชื่อเชอร์ลี่ย์นี่เป็นของขวัญหลังจากพบกันครั้งแรกจากเชอร์ลี่ย์งั้นเหรอ?เมเดลีนรู้สึกประหลาดใจ “คุณมีข้อมูลติดต่อเชอร์ลี่ย์ไหมเจเรมี่? ฉันอยากจะขอบคุณเธอ”“ไม่” เจเรมี่ตอบห้วน ๆ “ไปกันเถอะ ส่วนอันนี้ก็ฝากพนักงานเอาไว้ที่นี่”“ทำแบบนั้นมันจะไม่ดูเสียมารยาทไปเหรอคะ?” เมเดลีนครุ่นคิดและตัดสินใจเอาของสิ่งนั้นกลับไปที่ห้องด้วยในที่สุด เจเรมี่ไม่พูดอะไรมากแล้วกลับไปที่ห้องพร้อมเมเดลีนระหว่างทางกลับเธอเปิดกล่องแล้วพบชุดอโรมาเทอราพีข้างในรูปร่างของขวดนั้นเป็นรูปงูดูแปลกตาเมเดลีนที่ไวต่อกลิ่นและเชี่ยวชาญด้านการผสมน้ำหอม เธอจึงลองดมดูแต่นอกจากกลิ่นปกติที่เคยดมแล้ว เธอสังเกตว่าสิ่งนี้มีกลิ่นบางอย่างที่เธอไม่เคยได้กลิ่นจากที่ไหนมาก่อนอยู่ด้วย“วางมันลงแล้วไปกันเถอะ ลินนี่ เดี๋ยวแผนวันนี้เราพังหมดนะ” น้ำเสียงราวกับว่าเจเรมี่กำลังเตือนเธอ เขาดูเกลียดของขวัญชิ้นนี้จริง ๆคำพูดของ
