All Chapters of บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย: Chapter 191 - Chapter 200

“แล้วนายท่านล่ะครับ?” คุณโอ้คส์รู้ขีดจำกัดของตัวเอง คนที่เขาให้คำมั่นว่าจงรักภักดีเป็นนายของบ้านหลังนี้เจนหยิบโทรศัพท์มือถือของเธอออกมาจากกระเป๋าเงิน ในขณะที่โทรออกเธอยิ้มให้ คุณโอ้คส์และพึมพำว่า “เดี๋ยวฉันขอก่อน”เชื่อมต่อการโทรแล้ว เธอคุยโทรศัพท์ โดยแสดงความตั้งใจที่จะเดินทางกลับไปที่บ้านของ Dดันน์ จากนั้นเธอก็แนะนำว่า “ถ้าคุณกังวลมาก ก็แค่ขอให้อโลร่ามากับฉันก็ได้”มิสเตอร์โอ้คส์ยืนอยู่ข้าง ๆด้วยความเคารพตลอดการโทร แต่ก็คอยสังเกตการเคลื่อนไหวของเจนหลังจากวางสายเจนก็เหยียดฝ่ามือออกเผยให้เห็นโทรศัพท์ คอลัมน์ล่าสุดของประวัติการโทรบนหน้าจอโทรศัพท์แสดงชื่อของฌอน "คุณโอ้คส์นายท่านตกลง แต่เขาต้องการให้อโลร่ามากับฉัน ฉันจะโทรหาอโลร่าเดี๋ยวนี้”เมื่อเธอพูดอย่างนั้นเธอก็เปล่งเสียงออกมาว่า “โอ้ ไม่” ก่อนจะพูดต่อ “เมื่อเช้านี้ฉันทำเสื้อผ้าเปื้อนโดยไม่รู้ตัวเลย ฉันต้องเปลี่ยน” จากนั้นเธอก็หันกลับมาและเดินขึ้นไปชั้นบนในขณะที่เธอเดิน เธอกำลังมุ่งความสนใจกับคุณโอ้คส์จากมุมหางตาของเธอเธอไม่สามารถเข้าใจได้ว่าพ่อบ้านคนใหม่คนนี้ทำสิ่งต่าง ๆได้อย่างไรและไม่แน่ใจว่าเธอจะหลอกเขาได้หรือไม่ ตามปกต

ในโรงพยาบาล ท่านอาวุโสสจ๊วตยังไม่ได้ออกมาจากหอผู้ป่วย ชายที่ยืนอยู่ข้างประตูรู้สึกกังวลหลังจากตาขวาของเขากระตุกความวิตกกังวลในใจของเขาก็ทวีความรุนแรงมากขึ้นเรื่อย ๆเขาหันหน้าไปมองที่ประตูและถามพ่อบ้านของท่านผู้อาวุโสว่า “คุณปู่เป็นลมได้อย่างไร?”“นายท่านล้มอย่างกระทันหัน…” พ่อบ้านยังคงพูดแบบนี้ซ้ำ ๆ เมื่อเขาพูดอย่างนั้นประตูก็เปิดออก แพทย์ออกมาจากข้างใน ฌอนหยุดหมอในเสื้อคลุมสีขาว “คนที่อยู่ข้างในคือปู่ของฉัน เขาเป็นอย่างไรบ้าง?”หมอไม่ได้คาดหวังให้ใครบางคนหยุดเขาและถามคำถาม “ปู่ของคุณไม่ได้…”“ท่านผู้อาวุโสของเราเป็นประธานเก่าของสจ๊วต อินดัสตรี้คุณต้องดูแลเขาให้ดี”ก่อนที่หมอจะพูดประโยคเสร็จพ่อบ้านที่ยืนอยู่ด้านหนึ่งก็เข้ามาขัดจังหวะเขาสมองของแพทย์ทำงานเร็ว เขาเปลี่ยนคำพูดทันที เขากล่าวว่ายังไม่ทราบอาการของ ท่านผู้อาวุโสสจ๊วตดังนั้นพวกเขาจึงต้องทำการตรวจสอบเพิ่มเติมชายคนนั้นไม่ได้พูดอะไร เขาขยับขาขวาเพื่อหลีกทางให้หมอ ในขณะเดียวกันเขาก็หยิบโทรศัพท์ออกมา และแสร้งเอียงศีรษะอย่างไม่ไยดี เขาเลิกคิ้วมองพ่อบ้านชราที่เงียบอยู่ข้างหนึ่ง “เอลิออร์ศึกษาเรื่องยาด้วย ความสามารถของเขาถู

พ่อบ้านของคฤหาสน์สจ๊วตเก่ามีตำแหน่งที่สูงกว่าคุณซัมเมอร์คนก่อน เขาจำใจต้องอยู่กับนายท่านอาวุโส โดยปกติแล้วเขาจะทำตามคำสั่งของท่านผู้อาวุโสทุกประการและเป็นคนที่ไว้ใจได้มากที่สุด อย่างไรก็ตามเขาไม่รู้ว่าท่านผู้อาวุโสมีแผนแกล้งป่วยและกำจัดเจนออกไป ในขณะนั้นเขาโกรธ เขาเดาได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติอย่างไรก็ตาม ในขณะนี้ เขาไม่สามารถบอกฌอนได้ว่าเขาคิดอะไรอยู่“นายท่าน ชายชราผู้อ่อนน้อมถ่อมตนรับใช้ท่านผู้อาวุโสมาตลอดชีวิต ในเหตุการณ์ปกติถ้าท่านผู้อาวุโสแกล้งป่วยเพียงเพื่อลักพาตัวคุ…ท่านผู้หญิงผมก็น่าจะรู้เรื่องนี้” พ่อบ้านชราพูดอย่างจริงจัง“นายท่าน ผมสาบาน ท่านผู้อาวุโสไม่ได้ทำอะไรกับคุณดันน์โดยการแสร้งทำเป็นป่วย”ฌอนมองพ่อบ้านชราอย่างตั้งอกตั้งใจ พ่อบ้านชราคนนี้ที่รับใช้ท่านผู้อาวุโสมาทั้งชีวิตเฝ้าดูฌอนเติบโตขึ้น สำหรับความเข้าใจของเขาที่มีต่อท่านผู้อาวุโสฌอนไม่คิดว่าเขาโกหกปู่ของเขาไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้จริง ๆหรือ?ดวงตาที่แคบของเขาเย็นชาและลึกล้ำ ขนตายาวของเขาลดต่ำลง เขาเริ่มไตร่ตรอง ถ้าไม่ใช่คุณปู่จะเป็นใครได้?ทันใดนั้นเขาก็กำหมัดแน่น ไม่สำคัญว่าจะเป็นใคร!พ่อบ้านชรากำลัง

ใบหน้าของคุณซัมเมอร์มืดมน เขามองไปที่เจน มันเป็นเรื่องยากที่จะเอาน้ำที่เขาเทออกมาคืน นับประสาอะไรกับคำพูดของเขาเมื่อเขาเห็นสีหน้าตกใจของเจนสีหน้าของเขาก็สงบลงเจนมองชายชราด้วยความตกใจบนใบหน้าของเธอ เธอไม่เข้าใจว่าพ่อฆ่าลูกสาวของตัวเองได้อย่างไร แม้โจเซฟก็จะไม่ทำสิ่งที่ผิดศีลธรรมแบบนี้"คุณทำได้อย่างไร?" เธอตะโกน แม้ว่าจะไม่มีอะไรนอกจากความแค้นระหว่างเธอกับโรซาลีน เธอก็ไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้หลังจากพบว่าพ่อของเธอเป็นคนฆ่าเธอ นี่เป็นข่าวที่น่าตกใจอย่างยิ่ง"ทำไม?" เธอมองไปที่คุณซัมเมอร์ "ทำไม? ทำไมคุณถึงทำเช่นนี้? คุณไม่กลัวฟ้าผ่าหรือ”เธอไม่ได้แสวงหาความยุติธรรมสำหรับโรซาลีน เธอมีประสบการณ์ชีวิตของคนชั้นสูงและหลงระเริงกับชีวิตที่หรูหราก่อนที่เธอจะอายุ 20 ปีอย่างไรก็ตามหลังจากที่เธออายุ 20 ปีเธอก็ประสบกับนรกบนดิน เธอต่ำต้อยยิ่งกว่าสิ่งสกปรกเธอมีประสบการณ์ทั้งดีและไม่ดีเธอคิดว่าจะไม่มีอะไรทำให้เธอตกใจอีกต่อไปหลังจากสิ่งที่เธอประสบ อย่างไรก็ตามชายคนนี้กำลังยืนอยู่ตรงหน้าเธอและบอกเธอโดยไม่สำนึกผิดว่าเขาฆ่าลูกสาวด้วยสองมือของเขาในขณะที่โทษว่าเธอเป็นคนทำ!เธอไม่ได้ต้องการความยุ

ความเลือดร้อนอาจทำให้หัวใจที่เย็นชาละลายได้เธอมองไปที่ฝ่ามือของเขาที่หยดไปด้วยเลือด จากนั้นเธอก็เลื่อนสายตาไปที่ใบหน้าของเขา เจนเห็นฌอนลังเล ความอบอุ่นในใจของเธอหายไปเขายังคงลังเล ในตอนท้ายของเรื่องนี้เขาก็ยังไม่เชื่อเธอเจนเม้มริมฝีปากด้วยความขมขื่นในขณะนี้อโลร่ากำลังปลดเชือกรอบมือของเจนด้วยใบหน้าซีดเซียวเมื่อเธอเห็นริมฝีปากซีดของอโลร่า เจนก็ช่วยเธอลุกขึ้นและพูดกับฌอนว่า "อโลร่ารับลูกเตะแทนฉัน เธอได้รับบาดเจ็บ ส่งเธอไปโรงพยาบาลกันเถอะ มือของคุณก็เจ็บเหมือนกัน”ส่วนคุณซัมเมอร์เธอไม่สนใจผู้ชายคนนั้นฌอนไม่คาดคิดว่าความลังเลในใจของเขาในตอนนี้ที่จะผลักดันผู้หญิงอ่อนไหวคนนี้ที่ถูกโลกทรมานออกไป เขาเห็นว่าใบหน้าของอโลร่ามืดลง เธอกำลังกุมท้อง เขายังได้ยินเจนบอกว่าเธอได้รับการเตะจากคุณซัมเมอร์ ฌอนผลักคุณซัมเมอร์ออกไปอย่างสุดกำลัง “เธอเดินได้ไหม?” เขาถามอโลร่าหน้าผากของเธอชุ่มไปด้วยเหงื่อเย็นอโลร่ากัดฟันแล้วพยักหน้า "ค่ะ บอส"ฌอนพยักหน้า “เจน ช่วยเธอที ฉันจะขับรถมาในอีกสักครู่” เขาโทรหาอูโน่และบอกที่ตั้งของโกดังแห่งนี้ "มาที่นี่" เขาเอาเชือกที่ใช้มัดเจนก่อนหน้านี้และมัดคุณซัมเมอร์