Semua Bab เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์: Bab 161 - Bab 170

แอเรียนขี้เกียจมากที่จะยุ่งเกี่ยวกับมาร์ค เธอดึงผ้าห่มคลุมหัวแล้วเข้านอน จู่ ๆ เธอก็รู้สึกจมลงบนเตียง คืนนี้มาร์คจะนอนห้องนี้ไหม? ถ้าเธอจำไม่ผิดเขาก็ออกมาแค่ผ้าเช็ดตัวเธอลุกขึ้นอย่างเชื่องช้าและพบผ้านวมอีกผืน เช่นเดียวกับที่ทั้งสองคนนอนหลับไปทั้งคืนบนเตียงเดียวกัน แต่อยู่ภายใต้ผ้าห่มคนละผืนเช้าวันรุ่งขึ้นเมื่อแอเรียนตื่นขึ้นมา มาร์คก็ยังคงหลับสนิท ผ้าห่มของเขาเลื่อนลงมาที่หน้าอกของเขาและเธอจ้องที่ไหปลาร้าเซ็กซี่ของเขาด้วยความรู้สึกผิด แม้ว่าจะไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอเห็น แต่การมองดูในตอนเช้าก็ยังทำให้อายจนหน้าเป็นสีแดงเข้มเมื่อนึกถึงวิธีที่เขาปฏิบัติต่อข้าวปั้นเมื่อคืนนี้ แอเรียนก็ดึงผ้าห่มของมาร์คขึ้นมาคลุมหน้าคลุมตาเขา เพื่อให้ปลอดภัยยิ่งขึ้น เธอยังโยนผ้าห่มไปโดนตัวเขาเพื่อที่เขาจะได้รู้สึกถึงการตื่นขึ้นจากการหายใจไม่ออก!หลังจากทำทุกอย่างเสร็จแล้วเธอก็ลงไปทานอาหารเช้าที่ชั้นล่างอย่างมีความสุขและสั่งให้แมรี่เก็บข้าวปั้นไว้ในสวนหลังบ้านและไม่ให้มันออกมา หลังจากมั่นใจว่าข้าวปั้นได้รับการดูแลเรียบร้อยแล้วเธอก็ออกเดินทางไปที่ทำงานของเธอหนึ่งชั่วโมงต่อมา มาร์คโผล่หัวของเขาออกมาจากผ้า

เมื่อมาถึงชั้นสี่สิบหกของ เทรมอนต์ ทาวเวอร์ เอลลี่ อามอร์ เลขาของมาร์ค เทรมอนต์ ได้วางรองเท้าแตะสองคู่ไว้ตรงหน้าผู้หญิงทั้งสองคน “กรุณาเปลี่ยนเป็นสิ่งเหล่านี้ด้วยค่ะ”ลิลี่เปลี่ยนเป็นรองเท้าแตะตามที่บอกแต่แอเรียนไม่สนใจคำสั่ง แน่นอนว่าเธอยังคงเคาะก่อนที่จะเข้าไปในห้องทำงานและเข้าไปหลังจากที่มาร์คอนุญาต ใด ๆ ก็คือเธอมาที่นี่เพื่อเซ็นสัญญา ไม่ใช่มาทะเลาะกัน“คุณเทรมอนต์ นี่คือสัญญาจากบริษัทของเรา คุณสามารถดูก่อนได้ค่ะ ไม่ต้องรีบร้อนที่จะเซ็น มารับประทานอาหารร่วมกันในภายหลังและคุณสามารถใช้เวลาพิจารณาได้ค่ะ" แอเรียนกล่าวด้วยน้ำเสียงที่เป็นทางการเธอยืนสูงและตรงด้วยรอยยิ้ม นอกจากรองเท้าของเธอที่เธอไม่ได้เปลี่ยนแล้วก็ไม่มีความผิดใด ๆมาร์คสแกนเอกสารที่เธอให้เขาอย่างจริงจังโดยพิงเก้าอี้ของเขา ใบหน้าที่หม่นหมองของเขาทำให้แอเรียนประหลาดใจเพราะเธอคิดว่าเขาจะทำให้เป็นเรื่องยากสำหรับเธอ ดูเหมือนว่าเขาไม่ได้ตั้งใจที่จะปะปนเรื่องงานและเรื่องส่วนตัวเข้าด้วยกัน แม้ว่าเธอจะยังคิดไม่ออกว่าทำไมเขาถึงขอให้เธอมาร่วมการเซ็นสัญญาหลังจากนั้นครู่หนึ่งเขาก็พลิกปิดเอกสารและวางไว้ข้าง ๆ “ไม่มีปัญหามากนัก เร

แอเรียนเงียบขรึมทันที “คุณหมายถึงส่วนไหนล่ะ?”ครู่หนึ่งมาร์คไม่รู้จะตอบกลับอย่างไร หลังจากเงียบไปครู่หนึ่งเขาก็ได้ยินแอรียนพูดเบา ๆ ว่า “อาการบาดเจ็บจากอุบัติเหตุได้รับการเยียวยาแล้วและการผ่าตัดแท้งบุตรก็สำเร็จเช่นกัน มันไม่เจ็บมาสักพักแล้วล่ะ แอรี่ คินซีย์ กำลังสนุกกับกลุ่มเพื่อนในบาร์ตอนนี้เธอคงไม่ได้รับบาดเจ็บจากอุบัติเหตุนั้นใช่ไหม?” มาร์คไม่ได้พูดอะไร นั่นถือเป็นการสิ้นสุดการสนทนาของพวกเขาในไม่ช้าก็ได้ยินเสียงหายใจของแอเรียน มาร์คซุกเธอเข้ามาและหลับตาเช้าวันรุ่งขึ้นเขาตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกเหมือนถูกเหยียบ มีน้ำหนักที่ชัดเจนเหนือเขาที่กำลังก้าวไปรอบ ๆ และเคลื่อนไหว เมื่อลืมตาขึ้นเขาก็รู้ด้วยความตกใจว่านั่นคือข้าวปั้น เจ้าก้อนสีขาวเคลื่อนไหวอย่างอิสระบนร่างกายเขาไม่กล้าที่จะหายใจเข้าออกลึก ๆ มาร์คค่อย ๆ สอดมือเข้าไปในผ้าห่มของแอเรียนด้วยความตั้งใจที่จะปลุกเธอเพื่อที่เธอจะได้ดูแลเจ้าก้อนบนตัวเขา น่าเสียดายที่เขาไม่สามารถเคลื่อนไหวได้มากนัก ราวกับว่าความแข็งแกร่งของเขาถูกกำจัดไป เขาสะกิดสองสามครั้ง แต่ไม่สามารถปลุกเธอได้มือของเขาเลื่อนขึ้นอย่างช้า ๆ เพื่อลูบใบหน้าของเธอ แ

แอเรียนตะคอกเบา ๆ “มันเป็นแมวจรจัดที่ฉันรับมา มาร์คไม่ยอมให้ฉันเลี้ยง แต่ฉันก็ยังจะเลี้ยง หลังจากที่เราทะเลาะกันหลายครั้งเขาก็ตกลงที่จะให้ฉันเลี้ยงมันไว้ที่สนาม ฉันปล่อยให้มันเข้ามาในบ้านตอนที่เขาไม่อยู่บ้านเท่านั้น”ทิฟฟานี่ยกนิ้วให้เธอ “เธอนี่เจ๋งมากที่มีความกล้าที่จะฟาดฟันกับมาร์ค ฉันไม่ได้คาดหวังว่าเธอจะเป็นหมาป่าในคราบลูกแกะ”ไม่อยากจะพูดถึงมาร์คอีกต่อไป แอเรียนจึงเปลี่ยนเรื่อง “แล้วนี่เป็นเรื่องอะไรที่เธอต้องบ่นมากมายและเลือดของเธอจะเดือดเมื่อพูดถึงแม่ของเธอ?”การแสดงออกบนใบหน้าของทิฟฟานี่เปลี่ยนไปอย่างขมขื่นและแสดงความเกลียดชัง “ตอนนี้ฉันรู้สึกกังวลมาก ฉันรู้สึกว่าชีวิตที่เหลือของฉันจะดูเยือกเย็นถ้าฉันจะอยู่กับแม่ของฉัน มันเหนื่อยเกินไป… ตอนนี้ฉันทำงานที่บริษัทของแจ็คสันและทำงานพาร์ทไทม์ตอนกลางคืนด้วย แม้จะมีรายได้สองทาง แต่ฉันก็ไม่สามารถเลี้ยงดูแม่ได้ เธอไม่สามารถกำจัดความหลงใหลในสินค้าฟุ่มเฟือยและพฤติกรรมการใช้จ่ายอย่างฟุ่มเฟือยได้ ไม่เพียงแค่นั้นเธอยังเล่นไพ่นกกระจอกและเล่นการพนันได้เงินมากมาย ทุกครั้งที่เราพูดถึงเรื่องนี้มันก็จบลงด้วยการทะเลาะกัน ฉันไม่พูดเรื่องนี่กับแม่อ

แอเรียนเริ่มเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนที่จะวางสายโทรศัพท์ “หาที่และรอฉัน ฉันจะออกไปเดี๋ยวนี้!”ในที่สุดเธอก็ได้รับข่าวดีหลังจากมีช่วงเวลาที่เลวร้าย ตอนแรกเธอคิดว่าความจริงจะต้องใช้เวลาตลอดไป แต่ ‘คุณสโลน’ ได้ส่งจดหมายอีกครั้งในไม่ช้าเธอมีเพียงสิ่งเดียวในใจและนั่นคือการค้นหาสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนั้นอย่างรวดเร็ว ตราบใดที่พ่อของเธอยังบริสุทธิ์เธอก็สามารถออกจาก คฤหาสน์ เทรมอนต์ และมาร์ค เทรมอนต์ ได้ เธอไม่ต้องการใช้ชีวิตต่อไปเหมือนคนมีชีวิตที่ต้อยต่ำซึ่งไม่มีพลังที่จะต้านทานใด ๆ แม้ว่าลูกของเธอจะถูกฆ่า...เมื่อเธอไปถึงร้านกาแฟที่พวกเขาตกลงนัดพบ ทิฟฟานี่ก็ดึงจดหมายออกมาจากกระเป๋าของเธอ แอเรียนรีบหยิบมันขึ้นมาและเปิดมัน อย่างไรก็ตาม เนื้อหาของจดหมายสร้างความผิดหวังให้กับเธอเป็นอย่างมาก ‘ไม่ต้องหาผม คุณจะไม่สามารถทำได้ ผมจะให้เบาะแสเพิ่มเติมแก่คุณไม่ได้เช่นกัน ผมบอกคุณได้แค่ว่าพ่อของคุณบริสุทธิ์ ผมมีปัญหากับความลับนี้มานานมากแล้ว และจะไม่สามารถอยู่อย่างสงบได้เว้นแต่ผมจะบอกความลับนี้’หลังจากที่เธออ่านจดหมายจบมือของเธอก็เริ่มสั่น ทำไม ‘คุณสโลน’ ต้องให้ความหวังเธอ และเพียงบดขยี้มันอีกครั้ง? แล้วยั