บทที่ 166 อยู่ในสายลม

แอเรียนเงียบขรึมทันที “คุณหมายถึงส่วนไหนล่ะ?”

ครู่หนึ่งมาร์คไม่รู้จะตอบกลับอย่างไร หลังจากเงียบไปครู่หนึ่งเขาก็ได้ยินแอรียนพูดเบา ๆ ว่า “อาการบาดเจ็บจากอุบัติเหตุได้รับการเยียวยาแล้วและการผ่าตัดแท้งบุตรก็สำเร็จเช่นกัน มันไม่เจ็บมาสักพักแล้วล่ะ แอรี่ คินซีย์ กำลังสนุกกับกลุ่มเพื่อนในบาร์ตอนนี้เธอคงไม่ได้รับบาดเจ็บจากอุบัติเหตุนั้นใช่ไหม?”

มาร์คไม่ได้พูดอะไร นั่นถือเป็นการสิ้นสุดการสนทนาของพวกเขา

ในไม่ช้าก็ได้ยินเสียงหายใจของแอเรียน มาร์คซุกเธอเข้ามาและหลับตา

เช้าวันรุ่งขึ้นเขาตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกเหมือนถูกเหยียบ มีน้ำหนักที่ชัดเจนเหนือเขาที่กำลังก้าวไปรอบ ๆ และเคลื่อนไหว เมื่อลืมตาขึ้นเขาก็รู้ด้วยความตกใจว่านั่นคือข้าวปั้น เจ้าก้อนสีขาวเคลื่อนไหวอย่างอิสระบนร่างกายเขา

ไม่กล้าที่จะหายใจเข้าออกลึก ๆ มาร์คค่อย ๆ สอดมือเข้าไปในผ้าห่มของแอเรียนด้วยความตั้งใจที่จะปลุกเธอเพื่อที่เธอจะได้ดูแลเจ้าก้อนบนตัวเขา น่าเสียดายที่เขาไม่สามารถเคลื่อนไหวได้มากนัก ราวกับว่าความแข็งแกร่งของเขาถูกกำจัดไป เขาสะกิดสองสามครั้ง แต่ไม่สามารถปลุกเธอได้

มือของเขาเลื่อนขึ้นอย่างช้า ๆ เพื่อลูบใบหน้าของเธอ แ