Semua Bab เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์: Bab 1001 - Bab 1010

อเลฮานโดรยังคงรักษาความสงบของเขาเอาไว้ "ขอบคุณครับ" หลังจากนั้นเขาก็วางสายทันทีเขานั่งอยู่ข้างหน้าต่างฝรั่งเศสในห้องของเขาและเหม่อมองออกไปที่รูปปั้นน้ำพุในสวนของคฤหาสน์สมิธตรงหน้าเขา หลังจากนั้นไม่นานเขาก็ส่งที่อยู่ของเขาไปให้ทิฟฟานี่ เขาไม่ได้ต้องการที่จะแต่งงาน แต่เธอกลับไม่ได้เอะใจอะไรด้วยซ้ำ สิ่งเดียวที่เขาต้องการจะทำก็คือการดึงเธอเข้ามากอดในอ้อมแขนของเขาและไม่ปล่อยเธอไปอีกเลย ทว่าน่าเสียดายที่ไม่ว่าเขาจะต้องใช้อีกกี่ตัวตน เขาก็ไม่สามารถบรรลุความต้องการของหัวใจตัวเองได้อยู่ดีทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงประตูถูกเปิดจากด้านหลังของเขา เขาหมุนรถเข็นและมองไปที่ทางเข้าประตู เมลานี ลาร์ค ลูกสาวของตระกูลลาร์ค เดินเข้ามาในห้องโดยมีพ่อบ้านของครอบครัวสมิธนำทาง เธอมองมาที่อเลฮานโดรด้วยความดูถูก เธอได้ยินมานานแล้วว่าเขาพิการ เธอเงยหน้าขึ้นสูงขณะที่มองเขาด้วยความเย้ยหยัน สีหน้าของเธอเต็มไปด้วยความดูหมิ่นเหยียดหยามเขาเตรียมพร้อมสำหรับสิ่งนี้มานานแล้วและไม่ได้แสดงปฏิกิริยาใด ๆ เขาเพียงแต่สังเกตผู้หญิงที่อยู่ข้างหน้าเขาด้วยความระมัดระวัง เธอสวมชุดมินิเดรสสีแดงยาวถึงหัวเข่า รองเท้าส้นเข็ม และกระเ

เมลานีตั้งใจแน่วแน่ “ฉันจะไม่ทำผิดพลาดแบบนั้นแน่นอนค่ะ ฉันมีความสุขกับเขามากเกินพอแล้ว คืนนี้ฉันจะค้างที่นี่และค่อยกลับบ้านพรุ่งนี้เพื่อไปเตรียมตัวสำหรับงานแต่ง คุณแม่กลับบ้านกับคุณพ่อและคนอื่น ๆ ก่อนเลยนะคะ ไม่ต้องห่วงฉัน ฉันต้องหล่อเลี้ยงความสัมพันธ์ของฉันกับเขาก่อน”คุณนายลาร์คพยักหน้า "ตกลงตามนั้น จำไว้ว่าลูกห้ามอุทิศตัวเองให้กับอเลฮานโดรจนเกินไป ลูกเป็นสมาชิกของครอบครัวลาร์ค ลูกจะต้องตื่นตัวและระมัดระวังตัวอยู่ตลอดเวลา หากลูกจำเป็นต้องแยกทางกับเขา ลูกสามารถกลับมาหาเราได้เสมอนะ”เมลานีไม่ชอบฟังคำพูดแบบนี้ มันเหมือนกับว่านี่เป็นเพียงธุรกรรมทางธุรกิจเท่านั้น ดูเหมือนว่าเธอจะลืมไปว่าก่อนหน้านี้เธอก็เคยคิดเช่นนั้นเหมือนกัน เธอขมวดคิ้ว “ฉันรู้ค่ะ… หยุดพูดได้แล้ว”...ที่คฤหาสน์เทรมอนต์มาร์คกำลังดูข่าวเกี่ยวกับครอบครัวสมิธผ่านโทรศัพท์ของเขา แอเรียนเดินมาหาเขาพร้อมกับแอริสโตเติลในอ้อมแขนของเธอ “อเลฮานโดรกำลังจะแต่งงาน เขามอบของขวัญให้สมอร์ตอนที่เราฉลองครบรอบหนึ่งเดือน เราน่าจะส่งอะไรบางอย่างไปตอบแทนของขวัญของเขานะ”มาร์คเงยหน้าขึ้นมองเธอก่อนที่จะรับแอริสโตเติลมาอุ้มเอง “ฉันกำลังหาข

แจ็คสันเม้มปากแน่น เขาไม่รู้ว่าจะพูดอะไรอยู่ครู่หนึ่ง ในขณะนั้นเขาก็เข้าใจความหมายของทิฟฟานี่เมื่อเธอบอกว่าเธอจะไม่มีวันได้รับความสงบสุขทิฟฟานี่ได้ยินสิ่งที่ซัมเมอร์พูด เมื่อเห็นว่าแจ็คสันไม่ตอบอะไร เธอจึงยกขาของเธอขึ้นเตะไปที่เอวของเขาและขอให้เขารีบตอบทันที เธอไม่ต้องการที่จะย้ายไปอยู่ที่คฤหาสน์เวสต์และอยู่ที่นั่นจนกว่าเธอจะคลอด ตอนนั้นเธอคงจะอ้วนมาก นอกจากนี้เธอยังไม่ต้องการที่จะออกจากงานและยังต้องการที่จะทำงานต่อแจ็คสันคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “แม่ครับ ไม่จำเป็นเลยครับ ผมจะดูแลทิฟฟ์เป็นอย่างดีเอง ผมแค่จะบอกแม่เกี่ยวกับการตั้งครรภ์ของเธอเฉย ๆ และผมต้องการความช่วยเหลือจากแม่ในการวางแผนและจัดงานแต่งเนื่องจากผมไม่มีเวลาที่จะจัดการเรื่องนั้นเอง นอกจากนี้ เธอเองก็ยังต้องการที่จะทำงานต่อ และผมก็ได้รับอนุมัติจากเธอให้ย้ายเธอกลับมาที่สำนักงานใหญ่แล้ว เราจะไปและกลับจากที่ทำงานพร้อมกันทุกวัน ไม่มีอะไรต้องกังวลเลยครับ แม่วางใจได้ ตอนนี้เรากำลังพักอยู่ที่ไวท์ วอเตอร์ เบย์ วิลล่า เราเพิ่งจะกลับมาเมื่อวานนี้ ไว้เราว่างเราจะไปเยี่ยมแม่นะครับ”ทันทีที่เขาพูดเสร็จ ซัมเมอร์ก็วางสาย แจ็คสันดูค

แอเรียนมองดูเวลาและตระหนักว่าตอนนั้นเป็นเวลาประมาณสิบโมงเช้า พวกเธอสามารถไปช้อปปิ้งและรับประทานอาหารกลางวันด้วยกันได้ ดังนั้นเธอจึงพยักหน้าและตกลงที่จะไปกับทิฟฟานี่ “เอาสิ ไปทานข้าวกลางวันที่ไวท์ วอเตอร์ เบย์ คาเฟ่หลังจากที่เราช้อปปิ้งกันเสร็จนะ หลังจากที่ทานอาหารหลายมื้อในร้านอาหารต่าง ๆ มากมาย ฉันก็ยังคงรู้สึกว่าร้านที่แจ็คสันก่อตั้งขึ้นนั้นยังอร่อยที่สุดอยู่ดี”เมื่อพวกเธอไปถึงที่ห้างสรรพสินค้า ทิฟฟานี่ก็ติดนิสัยแย่ ๆ ของเธออีกครั้ง เธอไม่สามารถจากไปได้ทุกครั้งที่เห็นกระเป๋า เธอยังคงลังเลเล็กน้อยในครั้งแรกที่ใช้บัตรเครดิต ทว่าหลังจากที่ลองไปครั้งเดียว เธอก็เริ่มที่จะสูญเสียการควบคุมตัวเอง แอเรียนถูกบังคับให้ต้องลากเธอออกไป “เธอซื้อเกินพอแล้วนะ เธอจะไม่สามารถแบกของพวกนี้กลับไปได้หมด ถ้าเธอซื้อมากเกินไป ฉันว่าแจ็คสันไม่น่าให้บัตรเครดิตเธอเลย เขาจะต้องเสียใจในไม่ช้าก็เร็ว!”ทิฟฟานี่มองดูของที่เธอซื้อมาในมือตัวเอง ดูเหมือนว่าเธอจะยังไม่พอใจ “ฉันไม่ได้ใช้เงินไปเยอะซะหน่อย ถูกไหม? เขาดูใจดีมากเมื่อเขาให้บัตรเครดิตฉันเมื่อคืนนี้ เขาบอกว่าฉันสามารถซื้ออะไรก็ได้ที่ฉันต้องการ ไม่ต้องห

แอเรียนและทิฟฟานี่อารมณ์ดีขึ้นมากหลังจากที่พวกเธอออกมาจากห้างสรรพสินค้า ทั้งคู่ไปทานอาหารที่ไวท์ วอเตอร์ เบย์ คาเฟ่ตามที่วางแผนไว้ จากนั้นพวกเธอก็พากันไปร้านเสริมสวย แอเรียนหงุดหงิดมากเมื่อตอนที่เห็นเจนิซยืนอยู่ข้างมาร์ค แม้ว่าพวกเขาจะนอนร่วมเตียงเดียวกันทุกคืนและทุกอย่างดูเหมือนว่าจะไปได้ดี ใครจะไปรู้ว่าสักวันหนึ่งมาร์คจะมีชู้หรือไม่เมื่อเธอกลายเป็นหญิงชราที่เหี่ยวย่นเธอไม่ได้คิดว่าชีวิตหลังแต่งงานของเธอยุ่งเหยิง เพียงแต่ว่าในขณะนั้นความมั่นใจของเธอถูกรุกราน ในช่วงอายุของเธอ เธอควรจะได้ประกอบอาชีพ แต่เธอกลับแต่งงานและมีลูกตั้งแต่อายุยังน้อย เธอไม่สามารถยอมแพ้ในตัวเองและอยู่ในเรือนกระจกที่มาร์คสร้างขึ้นเพื่อเธอและปล่อยให้ตัวเองเสื่อมโทรมลงเรื่อย ๆ ได้ เธอไม่ต้องการชีวิตแบบนั้นกลับมาที่สำนักงาน แอริสโตเติลได้เรียนรู้ที่จะพลิกตัวแล้วและตอนนี้เขาก็เต็มไปด้วยพลัง มาร์คไม่กล้าทิ้งเขาไว้บนโซฟาตามลำพังระหว่างที่ตัวเองทำงาน ดังนั้นมาร์คจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจะต้องอุ้มเขาไว้ ทว่าน่าเสียดายที่เด็กน้อยปฏิเสธที่จะประพฤติตน เขาจะเล่นกับคอมพิวเตอร์หรือปากกาของมาร์คตลอด ไม่เว้นแต่สัญญาต่าง