แชร์

บทที่ 1008 คำถามที่น่าอาย

ผู้เขียน: สาวน้อยสุดจี๊ด
เมื่อทิฟฟานี่นึกถึงเรื่องไร้สาระเหล่านั้นเธอก็ค่อนข้างรู้สึกรำคาญทันที “พวกคุณคุยกันเองได้เลยค่ะ หนูไม่ได้รู้อะไรมากเกี่ยวกับเรื่องนี้อยู่ดี หนูหิวแล้ว ดังนั้นหนูจะไปดูก่อนว่าอาหารเย็นเสร็จหรือยังนะคะ พวกคุณทานข้าวมาหรือยังคะ? ถ้ายังก็มาทานด้วยกันเลยไหมคะ?”

ซัมเมอร์จ้องแจ็คสันและโทษเขา "นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้ว? ทำไมลูกถึงยังไม่ได้ทานอาหารเย็นกันอีก? ตอนนี้มันไม่เหมือนเดิมแล้วนะ ทิฟฟ์กำลังตั้งครรภ์ ลูกจะต้องทำอาหารและพากันทานข้าวให้เร็วกว่านี้ พวกเราทานมาแล้วจ่ะ”

แจ็คสันถึงกับทำอะไรไม่ถูก เขาเริ่มเสียใจที่บอกซัมเมอร์เกี่ยวกับการตั้งครรภ์ของทิฟฟานี่ ทิฟฟานี่ได้กลายเป็นที่รักและที่หวงแหนมาก แต่เขากลับถูกบังคับให้ต้องทนต่อการบ่นและการถูกตำหนิ

เพื่อให้ทิฟฟานี่ได้เข้านอนเร็วขึ้น ซัมเมอร์ แอตติคัสและลิเลียนจึงไม่ได้อยู่ที่นั่นนานนัก ก่อนที่พวกเขาจะจากไปพวกเขายังได้ให้คำแนะนำเพิ่มเติมแก่ทิฟฟานี่และแจ็คสัน

หลังจากที่พวกเขาจากไปทั้งทิฟฟานี่และแจ็คสันก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกด้วยความเข้าใจซึ่งกันและกันโดยปริยาย จากนั้นทิฟฟานี่ก็หัวเราะออกมา “ฉันไม่ได้ขอให้คุณอย่าบอกพวกเขาเกี่ยวกับเรื่องนี้เร็ว
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อที่ GoodNovel
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทที่เกี่ยวข้อง

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 1009 โอกาสที่จะได้พบเจอ

    แอเรียนมองดูเวลาและตระหนักว่าตอนนั้นเป็นเวลาประมาณสิบโมงเช้า พวกเธอสามารถไปช้อปปิ้งและรับประทานอาหารกลางวันด้วยกันได้ ดังนั้นเธอจึงพยักหน้าและตกลงที่จะไปกับทิฟฟานี่ “เอาสิ ไปทานข้าวกลางวันที่ไวท์ วอเตอร์ เบย์ คาเฟ่หลังจากที่เราช้อปปิ้งกันเสร็จนะ หลังจากที่ทานอาหารหลายมื้อในร้านอาหารต่าง ๆ มากมาย ฉันก็ยังคงรู้สึกว่าร้านที่แจ็คสันก่อตั้งขึ้นนั้นยังอร่อยที่สุดอยู่ดี”เมื่อพวกเธอไปถึงที่ห้างสรรพสินค้า ทิฟฟานี่ก็ติดนิสัยแย่ ๆ ของเธออีกครั้ง เธอไม่สามารถจากไปได้ทุกครั้งที่เห็นกระเป๋า เธอยังคงลังเลเล็กน้อยในครั้งแรกที่ใช้บัตรเครดิต ทว่าหลังจากที่ลองไปครั้งเดียว เธอก็เริ่มที่จะสูญเสียการควบคุมตัวเอง แอเรียนถูกบังคับให้ต้องลากเธอออกไป “เธอซื้อเกินพอแล้วนะ เธอจะไม่สามารถแบกของพวกนี้กลับไปได้หมด ถ้าเธอซื้อมากเกินไป ฉันว่าแจ็คสันไม่น่าให้บัตรเครดิตเธอเลย เขาจะต้องเสียใจในไม่ช้าก็เร็ว!”ทิฟฟานี่มองดูของที่เธอซื้อมาในมือตัวเอง ดูเหมือนว่าเธอจะยังไม่พอใจ “ฉันไม่ได้ใช้เงินไปเยอะซะหน่อย ถูกไหม? เขาดูใจดีมากเมื่อเขาให้บัตรเครดิตฉันเมื่อคืนนี้ เขาบอกว่าฉันสามารถซื้ออะไรก็ได้ที่ฉันต้องการ ไม่ต้องห

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 1010 ความผิดที่ไม่อาจให้อภัยได้

    ทิฟฟานี่เดินเข้าหาเจนิซและมองดูป้ายชื่อที่หน้าอกของเธอด้วยความระมัดระวัง “ใช่ เธอชื่อเจนิซ เบลล์ เธอเป็นแค่เด็กฝึกงานและยังไม่ได้เป็นพนักงานอย่างเป็นทางการ มาร์ค คุณนี่เก่งจริง ๆ เลยนะ! คุณไม่รู้ด้วยซ้ำว่าภรรยาของคุณชอบเครื่องประดับแบบไหน คุณก็เลยต้องขอให้คนอื่นมาเลือกให้คุณ จริงเหรอ?”แอเรียนมองไปที่มาร์คขณะที่รอคำตอบของเขามาร์คเริ่มประหม่าเมื่อถูกแอเรียนจ้องแบบนั้น ฝ่ามือของเขาเริ่มเหงื่อออก “ฉัน… นั่น… เป็นความจริง แอริ ในเมื่อเธออยู่ที่นี่แล้ว ทำไมเธอไม่เลือกอันที่เธอชอบเองเลยล่ะ?”แอเรียนไม่มีอารมณ์ที่จะเลือกเครื่องประดับในขณะนี้ เธอจึงพูดอย่างใจเย็นว่า “เงินคือทุกอย่าง ถ้าคุณไม่รู้ว่าฉันชอบอะไร ก็แค่ให้เงินฉันเพื่อที่ฉันจะได้ไปซื้อมันเอง คุณจะได้ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับมันด้วย คุณคงจะว่างสินะถึงได้มีเวลามาที่นี่และเลือกเครื่องประดับ แต่ฉันเหนื่อย ดังนั้นฉันจะให้คุณพาสมอร์กลับไปที่บริษัทด้วยเนื่องจากคราวที่แล้วคุณดูแลเขาได้ค่อนข้างดีเลยทีเดียว”เจนิซถูกดึงดูดโดยสมอร์ “ได้เลยค่ะ ทำไมจะไม่ได้ล่ะคะ? เวลาที่คุณเทรมอนต์ยุ่ง ดิฉันสามารถช่วยดูแลคุณสมอร์ได้เช่นกัน คุณสมอร์… ยังจำฉันได้ไ

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 1011 มาร์ค คุณพ่อที่มีความผิด

    แอเรียนและทิฟฟานี่อารมณ์ดีขึ้นมากหลังจากที่พวกเธอออกมาจากห้างสรรพสินค้า ทั้งคู่ไปทานอาหารที่ไวท์ วอเตอร์ เบย์ คาเฟ่ตามที่วางแผนไว้ จากนั้นพวกเธอก็พากันไปร้านเสริมสวย แอเรียนหงุดหงิดมากเมื่อตอนที่เห็นเจนิซยืนอยู่ข้างมาร์ค แม้ว่าพวกเขาจะนอนร่วมเตียงเดียวกันทุกคืนและทุกอย่างดูเหมือนว่าจะไปได้ดี ใครจะไปรู้ว่าสักวันหนึ่งมาร์คจะมีชู้หรือไม่เมื่อเธอกลายเป็นหญิงชราที่เหี่ยวย่นเธอไม่ได้คิดว่าชีวิตหลังแต่งงานของเธอยุ่งเหยิง เพียงแต่ว่าในขณะนั้นความมั่นใจของเธอถูกรุกราน ในช่วงอายุของเธอ เธอควรจะได้ประกอบอาชีพ แต่เธอกลับแต่งงานและมีลูกตั้งแต่อายุยังน้อย เธอไม่สามารถยอมแพ้ในตัวเองและอยู่ในเรือนกระจกที่มาร์คสร้างขึ้นเพื่อเธอและปล่อยให้ตัวเองเสื่อมโทรมลงเรื่อย ๆ ได้ เธอไม่ต้องการชีวิตแบบนั้นกลับมาที่สำนักงาน แอริสโตเติลได้เรียนรู้ที่จะพลิกตัวแล้วและตอนนี้เขาก็เต็มไปด้วยพลัง มาร์คไม่กล้าทิ้งเขาไว้บนโซฟาตามลำพังระหว่างที่ตัวเองทำงาน ดังนั้นมาร์คจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจะต้องอุ้มเขาไว้ ทว่าน่าเสียดายที่เด็กน้อยปฏิเสธที่จะประพฤติตน เขาจะเล่นกับคอมพิวเตอร์หรือปากกาของมาร์คตลอด ไม่เว้นแต่สัญญาต่าง

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 1012 การมาถึงอย่างกะทันหันของครอบครัวนาธาเนียล

    หลังจากที่ได้รับโทรศัพท์ แอเรียนและทิฟฟานี่ก็รีบไปที่โรงพยาบาล แอเรียนมีความรู้สึกว่าชีวิตของเอริกกำลังจะถึงจุดจบ มาถึงจุดนี้การเข้าโรงพยาบาลก็เทียบเท่ากับการเข้าประตูนรกอย่างไม่ต้องสงสัย ไม่มีใครสามารถบอกได้แน่นอนว่าเขาจะสามารถผ่านสิ่งนี้ไปได้หรือไม่เมื่อทั้งกลุ่มพบกันที่โรงพยาบาล เอริกก็ยังคงอยู่ในห้องฉุกเฉิน แอเรียนชำเลืองมองเจนิซ ซึ่งอุ้มแอริสโตเติลอยู่ เพียงครั้งเดียว เจนิซตระหนักว่ามันไม่เหมาะสมที่เธอจะอุ้มสมอร์ไว้ เธอจึงเดินเข้าไปหาแอเรียนและพูดว่า “คุณนายเทรมอนต์ ดิฉันจะส่งคุณสมอร์คืนให้คุณนะคะ ดิฉันต้องกลับไปที่สำนักงานก่อน”แอเรียนรับแอริสโตเติลขณะที่เม้มริมฝีปากแล้วตอบว่า “อืม ขอบคุณ”เธอไม่สบายใจ มาร์คควรจะขอให้เดวี่มาด้วยก็ได้ เขาไม่เห็นต้องพาเจนิซมาด้วยเลย เว้นแต่เจนิซจะอยู่กับเขาก่อนที่เขาจะได้รับโทรศัพท์เกี่ยวกับเอริก...แต่เรื่องที่สำคัญที่สุดในตอนนี้คือเอริก แอเรียนไม่สามารถทะเลาะกับมาร์คในเวลาแบบนี้ได้ ทุกคนต่างกำลังอารมณ์ไม่ดี ในเวลาแบบนี้บางสิ่งบางอย่างก็ต้องเก็บไว้ก่อนขั้นตอนการรักษาฉุกเฉินยังคงดำเนินต่อไป พวกนาธาเนียลค้นพบเรื่องนี้จนได้และได้รีบพากันมาที่โ

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 1013 มันสายเกินไปแล้ว

    วิกกี้สะอื้นไห้ อาจด้วยความจริงใจหรือเหตุผลอื่น ๆ “หยุดพูดแบบนั้นสักทีเถอะ เธอกำลังพูดถึง 'ส่วน' ไหนของเธอ? ฉันรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับเงิน 30,000 ดอลลาร์นั้น นี่เธอเห็นฉันเป็นอะไร? ขอทานเหรอ? ฉันรักเขาจริง ๆ แต่นี่คือสิ่งที่ฉันได้รับอย่างนั้นเหรอ? แน่นอนว่าฉันจะต้องอารมณ์เสียสิ ฉันแค่อยากจะถามเขาว่าทำไม? ฉันแค่บอกครอบครัวของเขาเกี่ยวกับเรื่องนี้เพราะฉันต้องการให้ครอบครัวนี้ได้กลับมารวมกันในช่วงเวลาสุดท้ายของเขาอีกครั้ง ฉันผิดเหรอ? เลิกดูถูกฉันซะทีเถอะ”ดวงตาของแอเรียนเต็มไปด้วยน้ำตาแห่งความเศร้า เธอรู้สึกเศร้าแทนเอริก สิ่งสุดท้ายที่เอริกต้องการคือให้พวกนาธาเนียลค้นพบเกี่ยวกับความตายที่ใกล้จะมาถึงของเขา แต่วิกกี้ก็พาคณะละครสัตว์ทั้งหมดนี้มาอยู่ดี เพื่อที่เธอจะได้รับส่วนแบ่งเมื่อพวกนาธาเนียลแบ่งทรัพย์สินของเอริก!แอเรียนหายใจเข้าลึก ๆ “วิกกี้ ฉันจะไม่เถียงกับเธอหรอก ฉันไม่ต้องการก่อเหตุ ไม่ใช่ในขณะที่ชีวิตของเอริกกำลังแขวนอยู่บนเส้นด้าย เธอควรจะทำตัวให้ดีเข้าไว้ ไม่อย่างนั้นฉันจะทำให้เธอเสียใจแน่!”วิกกี้มองดูพวกนาธาเนียลและตระหนักว่าไม่มีใครมีท่าทีว่าจะพูดอะไรเพื่อปกป้องเธอเลย เธอกลัว

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 1014 ลาก่อนเอริก

    “ถ้าฉันอยู่ด้วยน่ะเหรอ? ไม่ต้องห่วงเลย จะไม่มีใครได้เข้ามาเว้นแต่นายจะอนุญาต” แจ็คสันพูดด้วยความเย็นชาเอริกส่ายหัว "ไม่เป็นไร ปล่อยพี่สาวฉันเข้ามา เธอเป็นคนเดียวในครอบครัวนาธาเนียลที่มีมนุษยธรรม”แอเรียนผงกศีรษะให้แจ็คสันเรียกพี่สาวของเอริกเข้ามา แจ็คสันเข้าใจและเปิดประตู พวกนาธาเนียลกำลังรับประทานอาหารอยู่และดูเหมือนจะไม่ได้รู้สึกอะไรกับความอัปยศในโรงพยาบาล เมื่อประตูเปิดออกพวกเขาก็เตร่เข้ามาเหมือนแมลงวันที่กำลังบินไปตอมไก่เน่าแจ็คสันขมวดคิ้วด้วยความรังเกียจ สายตาของเขากวาดไปมารอบ ๆ ทุกคนขณะที่ตัวเขายืนนิ่งเงียบ จากนั้นเขาก็เห็นว่าพี่สาวของเอริกเป็นคนเดียวที่ยังคงนิ่งและเป็นคนเดียวที่ไม่ได้รับประทานอาหารกับพวกเขา เอริกพูดถูก พี่สาวของเขาเป็นคนเดียวในครอบครัวที่มีมนุษยธรรมจริง ๆ“พี่สาวครับ เอริกขอให้คุณเข้าไปข้างใน” เขาเรียกเธอว่า "พี่สาว" เพราะเห็นแก่เอริกพี่สาวของเอริกตกตะลึง "อ้อ… โอเค"เอริกยิ้มให้พี่สาวของเขาเมื่อเธอเดินเข้าไปในห้อง “สวัสดีครับพี่สาว”พี่สาวของเขายกมือขึ้นเพื่อเช็ดน้ำตาที่หางตาและยิ้มกลับมาให้เขา “ฉันขอโทษนะ ฉันดูแลนายได้ไม่ดีเลย ฉันละเลยนายตั้งแต่ที่ฉั

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 1015 ต้องตบซ้ำ ครั้งเดียวไม่พอหรอก

    เสียงฝีเท้าของพี่สาวของเอริกหยุดชะงักลงอย่างกะทันหัน เธอจ้องไปที่ญาติ ๆ ของเธอด้วยสีหน้าที่ไม่อยากจะเชื้อหูของตัวเอง "พวกคุณทำอะไรของพวกคุณ? ฮะ? คุณพ่อ ลูกชายของคุณตายแล้วนะ พี่ใหญ่ น้องชายของพี่ตายแล้ว! เขาติดค้างอะไรพวกคุณเหรอ? ไม่มีเลย! สิ่งของเหล่านั้นทั้งหมดเป็นของเขาคนเดียว พวกคุณไม่มีสิทธิ์ที่จะได้รับมันจากเขาแม้ว่าเขาจะนำพวกมันลงหลุมศพไปด้วยก็ตาม! บางคนนี่น่าเกลียดจนน่าสะอิดสะเอียนจริง ๆ! การเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวนี้ทำให้ฉันรู้สึกขยะแขยงชะมัด!”พี่ชายสองคนของครอบครัวนาธาเนียลยังคงยึดมั่นในความหวังที่จะได้รับทรัพย์สินของเอริก มีเพียงคุณนาธาเนียลเท่านั้นที่พิจารณาเรื่องนี้ จากนั้นเขาก็ถอนหายใจ “พวกนายทุกคนหุบปาก! ลืมมันเถอะ พวกเราไม่ควรจะมาที่นี่ตั้งแต่แรก ปล่อยให้เขาได้ไปอย่างสงบเถอะ…”วิกกี้สามารถบอกได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ จากนั้นเธอก็ตระหนักว่าเอริกตายแล้ว เธอหดตัวบนม้านั่งจากความซึม ร่างกายของเธอสั่นสะท้าน ผู้ชายที่เคยหัวเราะ พูดคุย ทานอาหารและนอนกับเธอเมื่อไม่กี่เดือนก่อนหน้านี้ตายไปแล้วจริง ๆ… เขาจากโลกนี้ไปแล้วทันใดนั้นเธอก็ตระหนักว่าเธอทำผิดพลาดครั้งใหญ่ เธอไม่เคย

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 1016 โศกเศร้าจนพูดไม่ออก

    พวกเขากำลังจะโต้กลับ แต่เมื่อเห็นแจ็คสันเดินออกมาจากวอร์ด พวกเขาจึงรีบจากไปด้วยความกลัว วิกกี้ลุกจากที่นั่ง “เธอหาเรื่องทะเลาะพอแล้วหรือยัง? ฉันจะกลับแล้วเหมือนกัน… ในเมื่อเขาไม่ต้องการที่จะพบฉัน ฉันก็จะไม่เข้าไปพบเขา…”ความโกรธของแอเรียนเกือบจะลดลงเมื่อเธอตบคน ๆ นั้น เธอไม่ได้สาธยายกับมันนานเพราะตอนนี้วิกกี้ก็ไม่ได้ทำตัวน่ารังเกียจนัก “เอริกสัญญาว่าจะให้เงินเธอ 30,000 ดอลลาร์แทนความเมตตาที่เขามีต่อเธอไม่ว่าเธอจะเคยทำอะไรเขาไว้บ้างก็ตาม เอาหมายเลขบัญชีธนาคารของเธอมา ฉันจะโอนเงินให้เธอในภายหลัง”วิกกี้ส่ายหัว "ไม่จำเป็น สิ่งที่ฉันต้องการจริง ๆ ไม่ใช่สิ่งเหล่านั้น”แอเรียนไม่ได้ยืนกราน “ถ้าอย่างนั้นก็แล้วแต่เธอ ถ้าเธอไม่ต้องการมัน ฉันก็จะเอามันไปบริจาค ปล่อยมันไปนั้นแหละดีแล้ว”ทิฟฟานี่กำลังตั้งครรภ์ มาร์คจึงขอให้แจ็คสันไปส่งเธอกลับบ้านก่อน แอเรียนก็ต้องดูแลสมอร์ ดังนั้นเธอจึงถูกส่งกลับบ้านพร้อมกับทิฟฟานี่ด้วย มาร์คอยู่ในโรงพยาบาลต่อคนเดียวเพราะเขายังมีสิ่งที่ต้องจัดการเกี่ยวกับการเสียชีวิตของเอริกเมื่อต้องมองดูเพื่อนสนิทคนหนึ่ง ซึ่งในขณะนี้นอนอยู่บนเตียงในโรงพยาบาลโดยปราศจากลมหายใ

บทล่าสุด

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 1270 การปรากฏตัวของเจนิซ

    แน่นอนว่าแอเรียนจะไม่กล้าอุ้มเพลโตอีกเนื่องจากเธอกลัวว่าลูกชายของเธอจะอิจฉาเมื่อแอเรียนบอกให้ทิฟฟานี่ตั้งชื่อเล่นให้เพลโต ทิฟฟานี่ก็ส่ายหัว “ผู้ชายจำเป็นต้องมีชื่อเล่นด้วยเหรอ? ถ้าสมอร์โตไปเป็นหนุ่มหล่อ มันจะไม่ตลกเหรอถ้าเราจะเรียกเขาว่าสมอร์? พวกสาว ๆ ที่ชอบเขาจะต้องหัวเราะจนน้ำตาไหลแน่นอน ชื่อเล่นจะน่ารักแค่ตอนที่ยังเด็กเท่านั้นแหละ”แอเรียนเบะปาก “เธอแค่ขี้เกียจที่จะคิดชื่อ ถูกไหม? เธอเลยอ้างเหตุผลทั้งหมดนี้ ชื่อเล่นเขาก็มีไว้เรียกเฉพาะตอนที่ยังเด็กเท่านั้นแหละ ใครเขาจะเรียกชื่อเล่นกันตอนโตล่ะ?”เมื่อพวกเธอกำลังคุยกันอยู่ อยู่ ๆ แจ็คสันก็โทรมา “คุณขับรถไปหาแอเรียนกับเพลโตคนเดียวเลยเหรอ? คุณไม่รู้จักฝีมือการขับรถตัวเองเลยเหรอ? ถ้าเกิดอะไรขึ้นจะทำยังไง? คุณน่าจะขอให้คนขับรถของแม่ไปส่งคุณแทน”ทิฟฟานี่หงุดหงิดมาก “นี่คุณคงอยากให้อะไรเกิดขึ้นกับฉันมากสินะ? ฉันมาถึงแล้ว แค่นั้นยังไม่ดีพออีกเหรอ? ฉันแค่ถอยรถไม่เก่งแค่นั้นเอง ถ้าฉันขับเดินหน้าอย่างเดียวจะมีอะไรร้ายแรงเกิดขึ้นได้บ้าง? คุณทำงานของคุณต่อไปเถอะค่ะ”ทิฟฟานี่อาจจะหงุดหงิด แต่จริง ๆ แล้วเธอก็แอบดีใจ อารมณ์ของเธอชัดเจนมากแม้ก

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 1269 สมอร์เป็นเด็กใจร้อน

    เมื่อเมลานีทานอาหารเสร็จและพวกเขาออกจากบ้าน อเลฮานโดรก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกทันทีที่พวกเขาขึ้นรถเมลานีเห็นดังนั้นจึงถามเขาว่า “โล่งอกใช่ไหมล่ะ? ฉันบอกแล้วว่าไม่ต้องมา แต่คุณไม่ฟังฉันเอง ฉันเองยังเบื่อพ่อแม่ตัวเองเลย”อเลฮานโดรเงียบโดยไม่ตอบอะไร เขาตื่นเช้ามากและยังคงง่วงนอนอยู่ เขาจึงหลับตาลงและพักสายตาเมลานีเริ่มไม่สบายใจ อเลฮานโดรรู้เรื่องที่เธอแอบติดต่อกับทิฟฟานี่หรือเปล่า? เขาน่าจะ… ไม่รู้เรื่องหรอก ถูกไหม? ไม่อย่างนั้นเขาน่าจะโวยวายไปแล้วแทนที่จะนิ่งสงบแบบนี้ เธอเลยคิดว่าเธอน่าจะบอกเขาก่อนที่เขาจะรู้ด้วยตนเองหลังจากที่ลังเลอยู่ชั่วครู่เธอก็พูดว่า “ฉันติดต่อกับทิฟฟานี่อยู่”ร่างกายของอเลฮานโดรแข็งทื่อโดยไม่รู้ตัว “แล้ว?”เธอคิดถูกแล้วจริง ๆ อเลฮานโดรจะมีปฏิกิริยาก็ต่อเมื่อมันเป็นเรื่องของทิฟฟานี่ แต่นอกจากนั้นเขาจะเมินทุกคำพูดของเธอ เมลานีแอบไม่พอใจ แต่ไม่แสดงให้เขาเห็น “คุณไม่โกรธเหรอ?”อเลฮานโดรลืมตาและมองหน้าเธอ “ทำไมผมจะต้องโกรธด้วย? ยังไงคุณก็ไม่ทำอะไรเธออยู่แล้ว”เมลานีพูดไม่ออก เขามั่นใจขนาดนั้นเลยเหรอว่าเธอจะไม่ทำอะไรทิฟฟานี่? เธอคิดมาเสมอว่าเธอไม่รู้จักอเลฮานโด

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 1268 อเลฮานโดรผู้ได้รับรางวัลออสการ์สำหรับนักแสดงดีเด่น

    อเลฮานโดรรู้ตัวดีว่ามันเป็นเพียงความคิดตามสัญชาตญาณผู้ชายของเขาและไม่มีสิ่งอื่นใดหลังจากนั้นไม่นานหนังตาของเมลานีก็เริ่มหนัก อาจจะเป็นเพราะความเงียบสนิทที่เปรียบดั่งเพลงกล่อมนอนอย่างดี บวกกับครรภ์ของเธอที่ทำให้เธอง่วงเหนื่อยง่ายขึ้น ตอนแรกเธอคิดว่าเธอจะไม่สามารถนอนหลับได้เพราะอเลฮานโดรด้วยซ้ำ…ขณะที่เธอกำลังหาพลิกตัวหาท่านอนที่สบายด้วยความงัวเงีย อยู่ ๆ อเลฮานโดรก็พูดขึ้นมาว่า “หยุดขยับไปขยับมาสักที”เมลานีที่กำลังจะผล็อยหลับตื่นทันทีที่ได้ยินเสียงของเขาที่ดังขึ้นอย่างกะทันหัน เธอเริ่มรู้สึกรำคาญและเหวี่ยงใส่เขา “นี่มันบ้านของฉันและเตียงของฉัน ทำไมฉันจะขยับตัวไม่ได้? นี่คุณอย่าหาเรื่องโดยไม่มีเหตุผลได้ไหม?”เธอไม่ทันรู้ตัวว่าเธอเผลอไปโดนขาของเขาขณะที่เธอพลิกตัวไปมา ทันใดนั้นอเลฮานโดรก็ขึ้นคร่อมเธอโดยที่แขนแต่ละข้างของเขาอยู่ข้างตัวเธอเมลานีตกใจและหันหน้าหนีทันที “คุณจะทำอะไร? ลงไปเลยนะ!”กำปั้นของเธอเล็กมาก มันไม่เพียงแต่ไม่สามารถทำให้อเลฮานโดรเจ็บได้ แต่การกระทำของเธอยังทำให้เขามีอารมณ์มากขึ้นอีกด้วย “ผมบอกให้คุณเลิกขยับไง คุณจะไม่ฟังผมใช่ไหม?”เมลานีไม่กล้าที่จะขยับตัวอีกและ

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 1267 คนสองคนที่ไม่ได้รู้สึกอะไรกันสามารถอยู่ด้วยกันได้เหรอ

    ในความเป็นจริงแล้วอเลฮานโดรกลับรู้สึกสบายใจโดยไม่รู้เหตุผลเมื่อเข้ามาในห้องของเธอ “คุณสบายดีไหม?”เมลานีตะลึงเล็กน้อย “ฉันบอกคุณแล้วว่าคุณไม่ต้องแสดงหรอก ที่นี่ไม่มีใครสักหน่อย แล้วคุณจะแกล้งทำทำไม? ฉันไม่ฟ้องคุณปู่หรอก เพราะฉะนั้นพรุ่งนี้คุณกลับไปเลยก็ได้ ฉันอยู่ที่นี่แล้วสบายดี”อเลฮานโดรไม่สนใจสิ่งที่เมลานนีพูดและเรียกหาเจตต์ผู้ซึ่งนำทุกอย่างที่อเลฮานโดรได้ซื้อให้เธอเข้ามาให้ โต๊ะเครื่องแป้งของเธอเต็มไปด้วยข้าวของมากมายในไม่ช้าหัวใจของเมลานีเริ่มละลายแต่เธอบังคับให้ตัวเองสงบนิ่งต่อไปเมื่อเธอพูดว่า “ขอบคุณสำหรับน้ำใจของคุณนะคะ แต่ฉันขอไม่รับของพวกนี้ดีกว่า เพราะฉันรู้ว่าคุณไม่ได้ให้มันด้วยความเต็มใจ”เจตต์ไม่ต้องการรู้เห็นเกี่ยวกับการทะเลาะของพวกเขา เขาจึงออกไปจากห้องเมื่อวางของเสร็จแล้วอเลฮานโดรพูดนิ่ง ๆ ว่า “ถ้าคุณไม่อยากได้นก็ทิ้งไปสิ เครื่องสำอางพวกนี้ไม่ได้แพงขนาดนั้น พวกเครื่องประดับก็ราคาแค่สองสามแสนดอลลาร์ เพราะฉะนั้นคุณจะทำอะไรกับพวกมันก็แล้วแต่คุณเลย ในเมื่อคุณไม่อยากเห็นหน้าผม ผมกลับวันพรุ่งนี้ก็ได้ นอนเถอะ ผมจะไปอาบน้ำก่อน”เมื่อเมลานีเห็นเขาเดินเข้าไปในห้องน้ำเธอ

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 1266 เล่นใหญ่

    ทิฟฟานี่ตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติก่อนที่เธอจะพูดจบ เธอเงยหน้าขึ้นและเห็นว่าสีหน้าของแจ็คสันเยือกเย็น แววตาของเขาเปล่งประกายด้วยความตื่นตระหนก เธอไม่เข้าใจว่าเขาเป็นอะไรไป “เป็นอะไรเหรอ? ทำไมมองฉันแบบนั้นล่ะ?”มันเหมือนกับว่าเขาเปลี่ยนเป็นคนละคนไปเลย แม้แต่น้ำเสียงของเขาก็เยือกเย็น “เขาแต่งงานเพื่อความสะดวกแบบนั้น คุณยังจะเชื่อจริง ๆ เหรอว่าเขาจะมีความรู้สึกให้เมลานี ลาร์คจริง ๆ ? คุณคิดไปเองทั้งหมด ผมบอกคุณแล้วว่าห้ามไปเจอเขา ไม่ว่ามันจะเป็นเพียงเรื่องบังเอิญหรือตั้งใจยิ่งห้ามแล้วใหญ่ คราวหน้าก็หลีกเลี่ยงเขาซะนะ!”ท่าทีที่เปลี่ยนไปกะทันหันของเขาทำให้ทิฟฟานี่ตกใจกลัว เธอกลืนน้ำลายและไม่รู้ว่าจะต้องพูดอะไรแจ็คสันรีบอาบน้ำให้เสร็จและออกไปโดยปล่อยเธอไว้คนเดียวในห้องน้ำ เธอรู้สึกว่างเปล่าทันที ทุกอย่างกำลังไปได้ดีจนกระทั่งเธอพูดถึงอเลฮานโดรและทุกอย่างกลายมาเป็นแบบนี้… แจ็คสันหนีไปที่ห้องทำงานของเขาหลังจากที่ออกมาจากห้องน้ำเพื่อแอบดูดบุหรี่อย่างต่อเนื่องโดยที่ทิฟฟานี่ไม่รู้ นิ้วที่เขาถือบุหรี่สั่นไม่หยุด เขากลัวเกินกว่าที่จะคิดถึงปฏิกิริยาของทิฟฟานี่เมื่อเธอต้องรู้ว่าจริง ๆ แล้วอเลฮ

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 1265 ใจเย็น ๆ เจ้าซื่อบื้อ

    ขณะที่เขากำลังหาสวิตช์เปิดไฟบนกำแพงเพื่อที่จะเปิดไฟทิฟฟานี่ก็หยุดเขาเอาไว้ “ไม่! ฉันชอบแบบปิดไฟมากกว่า ฉันอายนิดหน่อยน่ะ”เขารู้ดีว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ เธอกลัวว่ารอยแตกของเธอจะทำให้เขาหมดอารมณ์ เขายิ้มและจุ๊บหน้าผากเธอ “ไม่เอาน่า ปกติคุณไม่ขี้อายนี่ ผมไม่ยักรู้ว่าคุณจะอายเป็นด้วยซ้ำ ผมไม่มีวันที่จะหมดอารมณ์กับคุณหรอก คุณได้รอยแตกเหล่านั้นมาเพราะคุณอุ้มท้องลูกของผม พวกมันเป็นรางวัลแห่งเกียรติยศของคุณนะ”ทิฟฟานี่เชื่อคำพูดของเขา เขามีลิ้นที่กะล่อนที่ช่วยให้เขาสามารถถ่ายทอดคำพูดเหล่านั้นอย่างราบรื่นได้จริง ๆแจ็คสันเปิดไฟเมื่อเธอกำลังเหม่อลอยในห้วงความคิดทิฟฟานี่รีบหยิบผ้าห่มมาคลุมตัวเองทันทีที่ไฟสว่างขึ้น “โธ่ อะไรเนี่ย! ฉันไม่อยากเปิดไฟ ขอเวลาฉันปรับตัวหน่อยสิคะ!”เขายิ้มอย่างมีเลศนัยขณะที่เมินคำบ่นของเธอและคว้าแขนเธอเพื่อหยุดเธอจากการดิ้นหนี…เธอลืมหายใจเมื่อเขาจับคางของเธอ สายตาเธอเริ่มพร่ามัวหมอนใบหนึ่งนอนอยู่บนพื้นหน้าเตียงราวกับว่ามันรับความป่าเถื่อนของพวกเขาไม่ได้...หลังจากที่เสร็จภารกิจแล้ว ทิฟฟานี่ก็ขดตัวในอ้อมแขนของแจ็คสันและวาดวงกลมบนแขนของเขาแจ็คสันจับมือของเธ

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 1264 เหล่าแม่ ๆ และภรรยา

    ”หยุดทำไมล่ะคะ?” แอเรียนถาม “เล่นต่อสิ”“เธอก็มาผลักสิ ไม่อย่างนั้นก็มานั่งกับสมอร์” มาร์คชักชวนแอเรียนเคยตกชิงช้าเมื่อตอนที่เธอยังเด็ก เธอจึงหวาดกลัว “ไม่ ๆ ไม่ คุณเล่นกับเขาเลย เดี๋ยวฉันผลักให้ ขาคุณก็ออกจะยาว คุณน่าจะแกว่งตัวเองได้สบาย ไม่เห็นจะต้องพึ่งฉันเลย แล้วคุณจะขอให้ฉันผลักทำไม?”เขาเลิกคิ้วหนึ่งข้างและตอบว่า “เพื่อที่เธอจะได้มีส่วมร่วมด้วยแทนที่จะยืนเหม่อลอยอยู่ยังไงล่ะ…”มีบางอย่างผิดปกติในคำพูดของเขา…แอเรียนยอมแพ้และเดินไปข้างหลังพวกเขา เธอวางมือบนหลังเขาและออกแรงผลักแอริสโตเติลจะส่งเสียงร้องด้วยความดีใจเป็นครั้งคราว ดูเหมือนว่าแอริสโตเติลไม่ได้มีความสุขได้เฉพาะเวลาที่เล่นกับเจนิซ เพียงแต่ว่าเวลาที่แอเรียนเล่นกับเขาเธอมักจะเล่นแบบนิ่ม ๆ และเงียบ ๆ เพราะเขาคือลูกคนแรกของเธอและมันเป็นครั้งแรกที่เธอต้องเล่นกับเด็กทารก เพราะฉะนั้นยังมีอีกหลายอย่างที่เธอยังต้องเรียนรู้อีก...ในขณะเดียวกันที่ไวท์ วอเตอร์ เบย์ วิลล่าหลังจากที่ทานข้าวกันเสร็จแจ็คสันก็กำลังล้างจานในห้องครัวตามปกติ ทิฟฟานี่สามารถจ้องเขาในชุดผ้ากันเปื้อนได้ทั้งวัน เธอไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากยืนพิงกำแพงในห้

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 1263 เขานึกว่าเธอคิดว่า

    หลังจากนั้นไม่นาน อเลฮานโดรและเจตต์ก็เดินออกมาจากห้างสรรพสินค้าและขึ้นรถไปอเลฮานโดรจ้องกองสินค้าสำหรับผู้หญิงข้าง ๆ เขา ระหว่างคิ้วของเขาแอบมีร่องรอยของความไม่พอใจเจตต์มองเขาผ่านกระจกมองหลัง “ท่านครับ อย่าปล่อยให้เรื่องอื่นเบี่ยงเบนความตั้งใจของท่านเลยครับ ท่านตัดสินใจที่จะไปเยี่ยมนายหญิงที่อายาเช่แล้ว” เขาเตือนเบา ๆ “ดอน สมิธจะไม่มีวันมอบสมบัติของตระกูลสมิธให้ท่านถ้าท่านลงมือในตอนนี้”อเลฮานโดรมองออกไปนอกหน้าต่างและตอบอย่างใจเย็นว่า “รู้แล้ว”เขาคงจะไม่ได้ออกมาซื้อของในวันนี้หากดอน สมิธไม่ได้กดดันเขา เขายังต้องเหนื่อยซื้อของมากมายให้เมลานีอีกด้วย เขาไม่ได้คาดคิดว่าจะเจอแอเรียนและทิฟฟานี่ที่นี่เหมือนกัน ดูจากสีหน้าของแอเรียนแล้ว มาร์คคงจะบอกเธอทุกอย่างแล้วเขาได้ต้นไม้นั้นมาจากคนอื่นอีกที มันเป็นสายพันธุ์ที่หายากจากนาฟาเอธ เขาต้องลำบากอย่างมากเพื่อที่จะนำมันกลับเข้ามาในประเทศ และไม่มีใครรู้เลยว่ามันจะออกดอกเมื่อไหร่ ถ้ามันได้รับการดูแลอย่างพิถีพิถัน มันคงจะออกดอกในไม่ช้า ตอนแรกเขาตั้งใจว่าเขาจะเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของเขากับทิฟฟานี่เมื่อต้นไม้นั้นออกดอก แต่น่าเสียดายที่การเปลี่ย

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 1262 หุบปากซะไอ้สารเลว

    หลังจากที่คุยกันนานพอสมควร ในที่สุดทิฟฟานี่ก็จำได้ว่าเธอมาที่นี่เพื่อซื้อเครื่องสำอางกับแอเรียน เธอหันไปหาแอเรียนและพบกับสีหน้าที่แปลกไปบนใบหน้าของแอเรียน “แอริ เป็นอะไรเหรอ?” เธอถามด้วยความสงสัย “ทำไมดึงหน้าแบบนั้นล่ะ? เธอโอเครึเปล่า?”แอเรียนหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนที่จะตอบว่า “ไม่ ฉันรู้สึกเหนื่อย ๆ นิดหน่อย ฉันไม่อยากช้อปปิ้งแล้ว ไปกันเถอะ”ทิฟฟานี่เอื้อมมือไปจับหน้าผากของแอเรียน “เพราะโรคเลือดจางของเธอรึเปล่า? เธอดูซูบ ๆ นะ ไว้ฉันจะบอกให้มาร์คขุนเธอให้อ้วน แต่ไหน ๆ เราก็มาถึงที่นี่แล้ว ทำไมไม่ซื้อของของเธอเลยล่ะ? เหลือแค่ต้องจ่ายเงินเอง ไม่นานขนาดนั้นหรอก ไปนั่งก่อนไหม? เดี๋ยวฉันจ่ายให้”อเลฮานโดรหันมามองแอเรียน แววตาของเขาแฝงไปด้วยการยั่ยยุ ทั้งคู่ต่างตระหนักถึงสถานการณ์ในตอนนี้ดีแอเรียนกลบเกลื่อนความโกรธของเธอและหาม้านั่ง เธอหวังเพียงว่าทิฟฟานี่จะเร่งรีบซื้อเครื่องสำอางเพื่อที่พวกเธอจะได้รีบออกไปจากที่นี่ ทุก ๆ วินาทีที่อยู่กับอเลฮานโดรถือเป็นความเสี่ยง“ทิฟฟานี่ ต้นไม้ที่ผมให้คุณออกดอกหรือยังครับ?” อเลฮานโดรจงใจถามถึงต้นไม้ในกระถาง ทิฟฟานี่ยื่นบัตรเครดิตของเธอให้พนักงานคิดเง

สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status