บททั้งหมดของ มหาเทพ แห่ง สงคราม: บทที่ 2421 - บทที่ 2430

เฟนด์เบิกตากว้าง สิ่งที่ทำให้เขาประหลาดใจคือความจริงที่ว่าในห้องรังสีแห่งโอสถไม่มีอะไรเลย มันเป็นเพียงห้องที่ว่างเปล่าอย่างสิ้นเชิงเท่านั้นก่อนหน้านี้มันถูกปกคลุมด้วยความมืดมาโดยตลอด แต่ตอนนี้ ความมืดได้สลายหายไปและไม่ทิ้งอะไรไว้เลยโชคดีที่ห้องนี้มีพื้นที่มีขนาดใหญ่พอ แม้ว่ารองเหรัญญิกจะเรียกให้พวกเขาทั้งหมดเข้าไปข้างใน แต่ก็ไม่ได้ให้ความรู้สึกอึดอัดแม้แต่น้อย พวกเขาทั้งหมดยืนอยู่ในห้องรังสีแห่งโอสถ กลิ่นของรังสีโอสถอันหนาแน่นคละคลุ้งเข้าจมูกของพวกเขา ห้อมล้อมร่างกายของพวกเขาทุกคนเฟนด์เลิกคิ้วอย่างสงสัย เขาได้แต่สงสัยว่าทำไมสถานที่นี้ถึงถูกปกคลุมไปด้วยความมืดทั้ง ๆ ที่มันว่างเปล่าถึงขนาดนี้ เหมือนกับว่าพวกเขากำลังซ่อนอะไรบางอย่างเอาไว้ก่อนหน้านี้เฟนด์ไม่ได้รู้สึกอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้เลย เพราะเขาเองก็ไม่รู้ว่าจะมีอะไรแปลก ๆ ให้เขาต้องสังเกต แต่หลังจากเห็นเช่นนี้แล้ว เฟนด์ก็เริ่มสงสัยอนิจจา ถึงเขาจะต้องการหาคำตอบแต่เขาก็ทำอะไรไม่ได้ สิ่งเดียวที่เขาทำได้คือการยืนเงียบ ๆ ที่มุม ๆ หนึ่งเพื่อทำให้แน่ใจว่าเขาจะไม่ลืมสิ่งที่ตัวเองสงสัยไปจนหมด เพื่อที่จะได้คอยหาคำตอบคลายทุกข้อสงสัยใ

เฟนด์ยังคงไม่แยแสต่อการกระทำของกิลเบิร์ต ในขณะที่เขาพูดออกไปว่า "นายเสียเวลาไปกับคำพูดไร้สาระมากแล้วนะ แล้วการที่นายคิดจะจัดการเรื่องที่ไม่ได้ทำให้นายเดือดร้อนก็ไม่มีประโยชน์เลย ว่าไหมล่ะกิลเบิร์ต?"แอนดรูว์ระเบิดเสียงหัวเราะออกมา เมื่อได้ยินคำพูดของเฟนด์ เขาอาจคิดว่าเฟนด์เป็นคนบ้า แต่ศัตรูของศัตรูก็ถือว่าเป็นมิตรและเนื่องจากเฟนด์ขัดแย้งกับกิลเบิร์ต เขาจึงเลือกที่จะเข้าข้างเฟนด์ยิ่งไปกว่านั้น แอนดรูว์ก็ไม่คิดว่าเฟนด์จะมีโอกาสชนะ เพราะหากเฟนด์ชนะนั่นคงถือเป็นเรื่องแปลกหลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง นักเรียนที่ยืนอยู่ด้านหลังรองเหรัญญิกก็เริ่มซุบซิบกันเองเดเมี่ยนรู้ว่าเฟนด์คือใคร “ผู้ชายที่ชื่อเฟนด์คงมีปัญหาทางสมองแน่ ฉันมั่นใจเลย เขาเพิ่งเข้ามาเป็นบัณฑิตได้ไม่นาน แต่เขายังกล้าจะมาแข่งขันกับกิลเบิร์ตและแอนดรูว์อีก เขาไปเอาความกล้ามาจากไหน?"“ฉันก็ว่าเขาบ้าเหมือนกัน ฉันไม่คิดว่าเขาจะรู้หรอกว่าอักขระทางยาหน้าตาเป็นยังไง บางทีเขาอาจจะต้องการให้แอนดรูว์และกิลเบิร์ตแสดงให้เขาดูก็เป็นได้?”หลังจากที่บุคคลนั้นพูดเช่นนั้น จู่ ๆ ก็ได้ยินเสียงหัวเราะโกลาหลไปทั่ว บางคนถึงกับกุมท้องขณะที่พวกเขาหัว

สิ่งเดียวในสายตาของพวกเขาคืออักขระที่เปลี่ยนแปลงไปตลอดเวลา เฟนด์ กิลเบิร์ต และแอนดรูว์ไม่มองสิ่งอื่นและไม่สนใจอะไรเลยเฟนด์ถอนหายใจเล็กน้อย เขาไม่ได้เงยหน้าขึ้นมองปฏิกิริยาของคนอื่น ๆ เลยแต่จริง ๆ เฟนด์ก็ไม่จำเป็นต้องมองด้วยซ้ำ เขาสามารถจินตนาการถึงความตกใจบนใบหน้าของทุกคนที่เกิดขึ้นขณะเขาแสดงความสามารถของตัวเองได้อย่างง่ายดาย เมื่อคิดถึงเรื่องนั้น เฟนด์ก็อดไม่ได้ที่จะพึมพำในใจว่า 'หรือว่าฉันจะช้าเกินไปหรือเปล่า…'ด้วยความตั้งใจว่าจะไม่เปิดเผยความสามารถที่แท้จริง เฟนด์จึงจงใจชะลอความเร็วในการบ่มเพาะโอสถลง ถ้าเขาทำความเร็วตามปกติ ป่านนี้คงจะสร้างอักขระทางยาได้แปดร้อยอักษรไปแล้วแต่เขารู้ดีว่าหากทำเช่นนั้น รองเหรัญญิกก็จะเกิดความสงสัยในตัวเขา แล้วเขาอาจถูกกักขังไว้ราวกับหนูทดลองตัวหนึ่งเขาไม่อยากจะอยู่ในวิมานโอสถ เพราะเป้าหมายของเขามีเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น นั่นคือการเข้าสู่พันธมิตรนักเล่นแร่แปรธาตุของรัฐตอนกลางและพัฒนาตัวเองอยู่ที่นั่น ด้วยสถานะเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุ เขาจะสามารถสะสมผลึกวิญญาณได้มากขึ้นเพื่อจะได้นำมันไปซื้อผลึกวิญญาณระดับเก้าหลังจากนั้นครู่หนึ่ง ในที่สุดเฟนด์ก็วา

เฟนด์มั่นใจได้ถึงเพียงนั้น จึงไม่แปลกที่เขาจะไม่ต้องการอยู่กับวิมานโอสถอีกต่อไป “ผมรู้ว่าคุณพูดอย่างจริงใจ แต่ผมตั้งเป้าหมายไว้นานแล้ว และผมจะไม่เปลี่ยนใจง่าย ๆ แน่”“ผมต้องไปยังพันธมิตรนักเล่นแร่แปรธาตุแห่งรัฐตอนกลาง ที่นั่นอาจมีอัจฉริยะมากมายที่จะพยายามเบียดบังผม แต่ผมเชื่อว่าความกดดันที่เพิ่มเข้ามาจะทำให้ผมยิ่งมีแรงจูงใจมากขึ้นและสามารถกระตุ้นให้ผมก้าวไปข้างหน้าได้ด้วย”คำพูดที่เด็ดเดี่ยวของเฟนด์ทำให้รองเหรัญญิกผงะ และทำให้ชายคนนั้นงุนงง เขาไม่อยากเห็นเฟนด์จากไป ความสามารถและพรสวรรค์ที่เฟนด์แสดงออกมาเมื่อครู่นี้ทำให้เขาเห็นว่าเฟนด์เป็นอัจฉริยะที่ไม่ควรปล่อยให้หลุดมือไปหากเฟนด์อยู่กับวิมานโอสถ เฟนด์จะต้องนำผลประโยชน์มหาศาลมาให้พวกเขาอย่างไม่ต้องสงสัย จากนั้น ส่วนได้ส่วนเสียของเขาจะเพิ่มสูงขึ้นอย่างมาก และอาจทำให้เขาได้กลายเป็นผู้อาวุโสในตระกูลก็เป็นได้หลังจากเหลือบมองรองเหรัญญิก เฟนด์เข้าใจทันทีว่าชายผู้นี้จะไม่ยอมแพ้ง่าย ๆ หลังจากหายใจเข้าลึก ๆ เฟนด์กล่าวต่อว่า "วิมานโอสถช่วยผมไว้มากมาย และผมจะไม่ลืมสิ่งที่พวกคุณทำเพื่อผมอย่างแน่นอน ถ้าผมสร้างชื่อให้ตัวเองในพันธมิตรนักเล่นแร่แ

ริมฝีปากของรองเหรัญญิกกระตุก มีหลายสิ่งที่เขาไม่อยากใส่ใจที่จะพูด แต่เขาถูกบังคับให้ต้องพูดรองเหรัญญิกชี้ไปยังจุดที่เฟนด์เคยอยู่ก่อนหน้านี้“เฟนด์ทำการควบแน่นอักขระทางยาสามร้อยอักษรเสร็จสิ้นมาระยะหนึ่งแล้ว และคุณภาพของอักขระทางยาที่เขาควบแน่นได้นั้นดีกว่าที่พวกนายสองคนสร้างขึ้นมาก”“อักขระทางยาที่เขาสร้างขึ้นจะผสานเข้ากับโอสถได้อย่างแน่นอนและอีกทั้งมันยังประณีตกว่าห้าในสิบส่วนเสียด้วย”หลังจากที่เขาพูดออกมาเพียงเท่านั้น กิลเบิร์ตและแอนดรูว์ก็กลับมาตั้งสติได้ เฟนด์ทำภารกิจเสร็จสิ้นมาระยะหนึ่งแล้ว และคุณภาพของอักขระทางยาของเขาก็สูงกว่าของพวกเขาเองด้วยหลังจากได้ยินคำอธิบายนั้น แอนดรูว์และกิลเบิร์ตก็ไม่อาจนิ่งเฉยได้“รองเหรัญญิก คุณคิดว่าผมโง่งั้นเหรอ?” กิลเบิร์ตเยาะเย้ย “เด็กสารเลวนี่จะควบแน่นอักขระทางยาได้จริงหรือ? เขาเพิ่งมาอยู่ในวิมานโอสถได้ไม่เท่าไหร่เองไม่ใช่หรือไง?“เขาไม่เคยเห็นโอสถเพลิงสีชาดมาก่อนด้วยซ้ำ แล้วเขาจะควบแน่นอักขระทางยาได้อย่างไร?! เขาหลอกลวงคุณหรือเปล่า?”รองเหรัญญิกเลิกคิ้วแล้วพูดว่า "ฉันรู้ว่ามันยากสำหรับพวกนายทั้งคู่ที่จะยอมรับสิ่งในสิ่งที่ฉันพูดออกไปได้