บททั้งหมดของ มหาเทพ แห่ง สงคราม: บทที่ 2441 - บทที่ 2450

เฟนด์เลิกคิ้วขึ้น เห็นได้จากสีหน้าของรองเหรัญญิกว่าเขาไม่เคยรู้เรื่องนี้เลย นอกจากซีนย์และคอนสแตนซ์แล้ว ทุกคนต่างมีสีหน้าตกตะลึงทั้งไม่ต้องละทิ้งตำแหน่งในปัจจุบันของตัวเองแถมยังได้รับทรัพยากรจากสหพันธ์อีก นี่ถือเป็นข่าวดีสำหรับทั้งเหล่าบัณฑิตและสำนักของพวกเขานี่แปลอย่างง่าย ๆ ว่าสหพันธ์กำลังเลี้ยงลูกให้คนอื่น หากพวกเขาไม่ได้ยินกับหูคงไม่มีทางเชื่อแน่ว่าจะมีเรื่องดีแบบนี้เกิดขึ้นในโลกเฟนด์ขมวดคิ้วขณะมองผู้อาวุโสอย่างนึกสงสัย แม้ว่ามันจะฟังดูคล้ายเป็นเรื่องที่ดี แต่เฟนด์ก็รู้แก่ใจดีว่าไม่มีใครเต็มใจจะเสียผลประโยชน์ตัวเองเพื่อประโยชน์ของผู้อื่น ยิ่งไม่ต้องพูดถึงสหพันธ์เลยสหพันธ์พันธมิตรนักเล่นแร่แปรธาตุแห่งรัฐตอนกลางจะต้องมีเหตุผลในการทำเช่นนั้น ผู้อาวุโสฮอร์สท์กระแอมเล็กน้อยเพื่อให้ทุกคนเงียบ การสนทนาของทุกคนเงียบลงเมื่อผู้อาวุโสฮอร์สท์ยกมือขึ้นผู้อาวุโสฮอร์สท์ยิ้มและพูดว่า "ฉันรู้ว่าทุกคนกำลังคาดเดาอะไรอยู่ จริง ๆ แล้ว ก็ไม่จำเป็นต้องคาดเดาอะไรทั้งนั้น สหพันธ์กำลังประสบปัญหาเล็กน้อย และเราต้องการความช่วยเหลือจากอัจฉริยะบางคน นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไม เราถึงขอให้ทุกคนมารวมตัวกันที่

เกรย์สันหัวเราะอย่างเย็นชาแล้วตอบว่า "พวกนายทุกคนมาที่นี่ก็แค่เพื่อเพิ่มจำนวนคนเท่านั้น แต่อย่างน้อยนายก็กล้าพอที่จะพูดกับฉันแบบนี้ ฉันต้องยอมรับเลย”“ถ้านายสามารถสร้างอักขระทางยาได้ห้าร้อยอักษร ฉันจะยอมรับในตัวนายก็ได้ แต่ดูหน้าแล้ว กว่าจะสร้างอักขระทางยาได้สักร้อยอักษรคงต้องใช้พรสวรรค์อย่างมากเลยทีเดียว!”คนที่ถูกเกรย์สันตำหนิโกรธจนหน้าดำหน้าแดง เขาได้แต่นิ่งเงียบ ไม่อาจพูดอะไรออกมาได้อีก เกรย์สันพูดถูก เขาไม่สามารถสร้างอักขระทางยาได้ถึงร้อยอักษรด้วยซ้ำ ไม่ต้องพูดถึงห้าร้อยอักษรเลยท้ายที่สุดแล้ว มรรคาแห่งโอสถก็เป็นสิ่งที่ลึกล้ำและยากจะเข้าใจมาโดยตลอด หากไร้ซึ่งพรสวรรค์สูงส่ง ก็ไม่มีทางที่จะศึกษาวิธีสร้างอักขระทางยาห้าร้อยอักษรในระยะเวลาอันสั้นได้ความแตกต่างระหว่างพรสวรรค์ของเขากับของเกรย์สันก็เป็นสิ่งที่เห็น ๆ กันอยู่ แม้ว่าเขาจะดื้อรั้น แต่มันก็ไม่ได้มีประโยชน์อะไร ในเมื่ออีกไม่นานพวกเขาก็ต้องเริ่มทำการทดสอบแล้ว“เกรย์สันดูมั่นใจในตัวเองมากทีเดียว…” จู่ ๆ คนที่อยู่เบื้องหลังคอนสแตนซ์ก็พูดขึ้นเฟนด์ขมวดคิ้วและมองตามเสียงไป เขาสังเกตเห็นว่าเป็นผู้ชายคนเดียวกับที่มองพวกเขาด้วยส

“สิ่งที่นายพูดอาจจะฟังดูเข้าท่า แต่ฉันก็ยังรู้สึกว่ามันน่าจะมีเหตุผลอื่น…”“ทำไมทุกคนถึงออกห่างจากหัวข้อหลักมากขึ้นเรื่อย ๆ ทุกคนไม่ได้ยินสิ่งที่รูดี้พูดเหรอ? เขาต้องการสกัดโอสถระดับหก! นั่นมันหมายความว่าอะไร! มันก็หมายความว่าพรสวรรค์ของรูดี้เทียบเท่ากับเกรย์สันไงล่ะ!"“เราไม่มีทางแข่งกับคนพวกนี้ได้หรอก เรายังนั่งงงอยู่กับการสร้างอักขระทางยาอยู่เลย ทั้งที่พวกเขาได้เริ่มบ่มเพาะโอสถระดับหกกันแล้ว ต่อให้พวกเขาจะบ่มเพาะเพียงโอสถขั้นต้นระดับหกก็เถอะ แต่นั่นก็พอที่จะพิสูจน์ได้แล้วว่าพวกเขาเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุระดับหก“อย่าลืมสิว่าตอนนี้พวกเราทุกคนอยู่ที่ไหน เราทุกคนอยู่ในเรือเหาะของพันธมิตรนักเล่นแร่แปรธาตุแห่งรัฐตอนกลางนะ”“หากพวกเขาสามารถสกัดโอสถระดับหกได้สำเร็จ สหพันธ์ก็จะยอมรับสถานะของพวกเขา และมอบตรานักเล่นแร่แปรธาตุระดับหกให้พวกเขาด้วย! เมื่อได้รับตานั้น พวกเขาก็จะทำอะไรตามต้องการได้ง่ายขึ้น!”การอภิปรายเกิดขึ้นไปทั่วทุกหัวระแหง เฟนด์ได้ยินจนเริ่มปวดหู เขาถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ขณะที่เขาเพิกเฉยต่อเสียงเซ็งแซ่เหล่านั้นไปชั่วขณะเขามองไปที่รองเหรัญญิกด้วยสีหน้าจริงจังและพูดว่า "ผมจ

กิลเบิร์ตทำท่าราวกับกลืนแมลงวันเข้าไปสองสามตัว เขาคาดหวังว่ารองเหรัญญิกจะพูดคำเหล่านั้นกับเขาเสียอีก แต่กลับกลายเป็นว่ารองเหรัญญิกไม่ละสายตามามองเขาเลยแม้แต่วินาทีเดียวรองเหรัญญิกฝากความหวังทั้งหมดไว้กับเฟนด์ราวกับว่ากิลเบิร์ตและแอนดรูว์มาที่นี่เพื่อเพิ่มจำนวนคนเท่านั้นแอนดรูว์มีสีหน้าขมขื่นเช่นกัน ในอดีตเขาขัดแย้งกับกิลเบิร์ตมามากมาย และความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็ไม่อาจพัฒนาไปในทางที่ดีได้แต่ต้องขอบคุณเฟนด์ที่ทำให้เขาสามารถวางเฉยต่อความแค้นทั้งหมดที่เคยมีได้แอนดรูว์พูดด้วยใบหน้าที่มืดมน “รองเหรัญญิก ดูเหมือนคุณจะฝากความหวังทั้งหมดไว้ที่เฟนด์เลยนะ“แต่คุณก็น่าจะเตือนเฟนด์สักหน่อยว่าต่อให้เขาจะมีพรสวรรค์ค่อนข้างดี แต่ก็ไม่ควรหยิ่งผยองเกินไป”แอนดรูว์โกรธมากในขณะนั้นและอดไม่ได้จริง ๆ ที่จะต้องเอ่ยคำดูแคลนที่สุดเช่นนั้นออกมากิลเบิร์ตกล่าวเสริมอย่างรีบร้อนทันที “แอนดรูว์พูดถูก แม้ว่าพรสวรรค์ของเฟนด์จะค่อนข้างดี แต่เขาก็ไม่ควรหยิ่งผยองนัก คำพูดพวกนั้นไม่ได้ช่วยอะไรเลยสักนิด”เฟนด์ถึงกับพูดไม่ออกเมื่อถูกคนทั้งสองเหยียบย่ำ ตลอดเวลาที่ผ่านมาเฟนด์ไม่ได้เอ่ยปากเลยสักคำ แล้วเขาจะเอาเวลา

ไม่มีใครรู้ดีไปกว่ารองเหรัญญิกว่าโอสถระดับหกหมายถึงสิ่งใด ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา วิมานโอสถรับบัณฑิตมาจำนวนนับไม่ถ้วน แต่มีไม่มากนักที่จะได้กลายเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุระดับหกจริง ๆคอนสแตนซ์ยิ้มอย่างมีความหมายขณะที่เขาเอ่ยถาม "รองเหรัญญิกคนนี้มีความสามารถหลากหลายจริง ๆ ผมไม่อยากจะเชื่อเลยว่าวิมานโอสถจะมีอัจฉริยะกับเขาด้วย ผมไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อนเลย"ริมฝีปากของรองเหรัญญิกกระตุก เขาต้องการอธิบายตัวเอง แต่ถ้าเขาบอกว่าเฟนด์ไม่สามารถสกัดโอสถระดับหกได้ และมีเพียงพรสวรรค์ในการสร้างอักขระทางยาเท่านั้น มันคงจะกลายเป็นเรื่องตลกครั้งใหญ่ และทุกคนคงจะหัวเราะเยาะวิมานโอสถเป็นแน่แต่ถ้าเขายังคงดื้อรั้นต่อไป พอถึงเวลาต้องบ่มเพาะโอสถ เฟนด์ก็จะเปิดเผยความจริงข้อนั้นออกมา เมื่อนั้นความอัปยศอดสูก็จะยิ่งหนักข้อขึ้นเขาถึงกับมือสั่น ตลอดหลายปีที่ผ่านมาเขาไม่เคยรู้สึกเหมือนตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบากเช่นนี้มาก่อน เขารู้สึกเหมือนกำลังถูกกักขังอยู่ในกำแพงอีกสองด้าน ทุกคนคิดว่ารองเหรัญญิกกำลังวางแผนที่จะใช้ความเงียบเพื่อตอบคำถามเมื่อเห็นกับตาว่ารองเหรัญญิกไม่ตอบอะไรออกมาแต่ทว่าคอนสแตนซ์คล้ายกับจะไม่เ